جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

طرح و برنامۀ فلسفۀ نقدی کانت در اخلاق‌شناسی پی‌ریزی و پی‌جوییِ اصول پیشین و ماقبلِ تجربیِ (یا به تعبیر او، مابعدالطّبیعۀ) اخلاق است. با این هدف در بنیادگذاری مابعدالطّبیعۀ اخلاق ارزش اخلاقی را به نحو مطلق فقط شایستۀ ارادۀ نیک می‌داند؛ اراده‌ای که با قانون اخلاقی مطلق عقلی و محض متعیّن شده باشد و انگیزۀ عمل به آن ادای وظیفه باشد و نه امر دیگری ازجمله احساس دلسوزی و میل به تحقّق نتیجه و اطاعت از اوامر الاهی. کانت برای قانون اخلاقی فرمول‌های گوناگونی را تقریر می‌کند (قانون کلّی، قانون کلّی طبیعت، انسانیّت، خود آیینی و ملکوتِ غایات). در آثارِ بعد از نقد دوم، کانت این بخشِ انتزاعی را تکمیل و به مسائل انضمامی مرتبط می‌کند. یکی از مسائلی که کانت به آن می‌پردازد، رفتار، روابط و میل جنسی است که برآوردن آن را فقط و فقط در قالب ازدواج قانونی مجاز می‌داند. او ازدواج را نه بر پایۀ دوستی و نه بر مبنای عشق، بلکه متّکی بر میل جنسی و قراردادی بین مرد و زن برای تبادل اندام‌های جنسی می‌داند. این تصویر از ازدواج و رابطۀ جنسی́ مسائل گوناگونی را در فضای اخلاق‌شناسی کانت مطرح می‌کند؛ ازجمله اینکه مخالفت کانت با شئ‌شدگی در تعامل بین آدمیان چگونه در برآوردن میل جنسی با ازدواج جمع می‌شود؟ آیا کانت فرمول انسانیّت خود را در این مورد استثنا می‌کند یا به نحوی در قالب همان فرمول́ ازدواج را توجیه می‌کند؟ امتناع مالکیّت آدمی بر بدن خود چگونه با ازدواج که واگذاری این مالکیّت است، جمع می‌شود؟ مفسّران کانت به این پرسش‌ها با نکاتی که در این مقاله به آن می‌پردازم، پاسخ می‌دهند. کانت هم‌داستان با نظریّه‌پردازان قانون طبیعی در اخلاق‌شناسی (همچون توماس آکوئینی) معتقد است که رابطۀ جنسیِ شخص متأهّل آشکارا فاقد هرگونه فضیلتی است، مگر اینکه با انگیزۀ تولیدِمثل انجام شود. مخالفت کانت با برخی روابط جنسی و/یا رفتارهای جنسی (همچون خود ارضایی، رابطۀ جنسی با حیوانات و هم‌جنسان) را در همین زمینه می‌توان فهم کرد. درنهایت، در این مقاله از جایگاه عشق در اخلاق‌شناسی کانت بحث می‌شود و این پرسش طرح می‌شود که آیا ما وظیفه‌ای در باب عشق ورزیدن به دیگران داریم؟

ترجمه ماشینی : به قول فلیکس دوکه، «عصر نقد»، دورانی است که رویدادهای سیاسی، نظامی و فرهنگی در اروپا گرد هم می آیند. انقلاب فرانسه، جنگ‌های ناپلئونی، ظهور رمانتیسیسم، مناقشات در مورد پانتئیسم و ​​الحاد، و ویژگی عمومی که این مجادلات فلسفی به دست آوردند، انتشار مجلات متعدد با محتوای فرهنگی و فلسفی - و ناپدید شدن زودهنگام آنها -، اهمیتی که بحران اقتدار به مثابه قدرت که با تحقیق در زمینه علوم طبیعی به دست می‌آید، اما مهمتر از همه، تأیید آزادی به عنوان شالوده کرامت انسان به معنای دگرگونی در تصوری است که سوژه از خود داشت. مانند طبیعت، خدا، زندگی اجتماعی، تاریخ و هنر. در آن زمان در آلمان انبوهی واقعی از فیلسوفان، شاعران، نویسندگان و سیاستمداران وجود دارد که در مورد یکدیگر بحث، همکاری و انتقاد می کنند. در میان آنها، بدون تردید، چهار شخصیت بزرگ به اصطلاح «ایدئالیسم آلمانی» برجسته می شوند: کانت، فیشته، شلینگ و هگل. مکاتبات بین آنها نه تنها به این دلیل که گفت و گوی بین فیلسوفان نامدار آن زمان است، بلکه به ویژه به این دلیل که به ما امکان می دهد تا به پیدایش تفکر، پیچیدگی روابط، تأثیر متقابل، ناکافی بودن طبقه بندی ها پی ببریم، یک ویژگی پارادایماتیک دارد. . در آن می‌توانید یکی از دوره‌های متعددی را که نقد دنبال می‌کرد، دنبال کنید و به این ترتیب متوجه شوید که فلسفه همیشه تفکری است که به خود می‌چرخد و بوده است.

ترجمه ماشینی : پویایی چندفرهنگی و پایان‌های تاریخ خوانشی بسیار بدیع از متون کلیدی در فلسفه تاریخ توسط کانت، هگل و مارکس و همچنین استدلال‌های قوی برای اینکه چرا این متون هنوز برای درک تاریخ امروز مرتبط هستند، ارائه می‌کند. رئال فیلیون شرحی انتقادی از پایان‌نامه‌های این سه نویسنده درباره پویایی و پایان‌های تاریخ ارائه می‌کند تا پاسخی به این سؤال بدهد: "به کجا می‌رویم؟" فیلیون با تکیه بر این مشاهدات دوگانه مبنی بر اینکه جهان به طور فزاینده ای چندفرهنگی می شود و به طور فزاینده ای یکپارچه می شود، وظیفه فلسفه نظری تاریخ را همانطور که فلسفه آلمانی آن را درک کرده بود، دوباره مطرح می کند: بیان و درک فرآیند تاریخی به عنوان یک کل توسعه. تفسیر فیلیون بسیاری از رشته‌های اخیر تفکر اجتماعی و سیاسی را درگیر می‌کند تا درک جدیدی از رویدادهای جاری و آینده‌های احتمالی ارائه کند که بر پایه درک پویایی‌های گذشته و حال ارائه شده توسط کانت، هگل و مارکس است. نتیجه یک پاسخ غنی و به موقع به این سوال است که دنیای امروز ما به کجا می رود.

ترجمه ماشینی : در حالی که سازه‌گرایی کانتی به یکی از تأثیرگذارترین و نظام‌مندترین مکاتب فکری در فلسفه اخلاقی و سیاسی تحلیلی تبدیل شده است، رویکردهای هگلی به هنجارگرایی عملی نوید ایجاد بینش‌های کانتی را در مورد خودمختاری فردی و در عین حال اجتناب از گرایش‌های دوگانه‌گرایانه آن‌ها را می‌دهد. جیمز گلدهیل و سباستین اشتاین دانشمندان برجسته ایده آلیسم آلمانی و فلسفه عملی انگلیسی معاصر را با ستارگان در حال ظهور در این زمینه متحد می کنند تا بررسی کنند که آیا فلسفه ایده آلیستی هگلی می تواند مقولاتی را ارائه دهد که فلسفه عملی تحلیلی برای غلبه بر تضادهایی که تاکنون بر ساخت گرایی کانتی به آن نیاز داشته است ارائه دهد. این جلد مشارکت ها را در سه بخش سازماندهی می کند. اولین مورد بحث هایی در فرااخلاق در مورد رابطه بین واقع گرایی و سازه انگاری درگیر می کند. بخش دوم می‌بیند که مشارکت‌کنندگان از بحث‌هایی درباره ماهیت هنجارگرایی سیاسی استفاده می‌کنند، و عمدتاً بر مشکلات زمینه‌گرایی تاریخی، نسبی‌گرایی و تأمل انتقادی تمرکز می‌کنند. بخش پایانی کاربرد چارچوب هگلی را در بحث های معاصر در مورد مسائل اخلاقی خاص، از جمله چندفرهنگی، دموکراسی و حقوق بشر در نظر می گیرد. هگل و فلسفه عملی معاصر به بحث جاری درباره اهمیت فلسفه نظام مند در زمینه فلسفه عملی کمک می کند، با بحث های معاصر درباره شکل نظم اجتماعی عقلانی درگیر می شود و به موقع بودن فلسفه هگل را می سنجد. مطالعه این کتاب برای محققان علاقه مند به هگل و سنت معاصر سازه انگاری کانتی در فلسفه اخلاقی و سیاسی ضروری است.

ترجمه ماشینی : وستفال در این کتاب تفسیری اصیل از فلسفه اخلاقی هگل ارائه می دهد. وستفال با تکیه بر مطالعه قبلی خود درباره نقش قانون طبیعی در گزارش های هیوم و کانت از عدالت، استدلال می کند که هگل شکل قوی جمهوری خواهی مدنی را توسعه داده و توجیه می کند. وستفال برای اولین بار ژانر مناسبی را که طرح‌های فلسفی عدالت هگل به آن تعلق دارد و به طرز شگفت انگیزی به آن کمک می‌کند، شناسایی می‌کند که او آن را ساخت‌گرایی قانون طبیعی می‌نامد، رویکردی که هیوم، روسو، کانت و هگل توسعه دادند. او پذیرش و تقویت نقد کانت از قضاوت و توجیه عقلانی در همه حوزه‌های غیررسمی توسط هگل را در طرح‌های کلی خود به فلسفه اخلاقی خود نشان می‌دهد. وستفال استدلال می کند که توجیه هگل برای معیارهای مشروعیت سیاسی، الزامات استقلال روسو را با موفقیت در نقش عقل عمومی در یک جمهوری مشروطه ادغام می کند. در این زمینه، اصول اخلاقی و سیاسی هگل نه تنها در اصول، بلکه در عمل نیز مترقی است. جمهوری خواهی مدنی هگل مورد توجه محققان فلسفه اخلاق، فلسفه اجتماعی و سیاسی، فلسفه حقوق، هگل، فلسفه قرن هجدهم و نوزدهم خواهد بود.

ترجمه ماشینی : «بین کانت و هگل: سخنرانی هایی درباره ایده آلیسم آلمانی» اثر مهمی از محقق مشهور دیتر هاینریش است که نویسنده در این اثر به مفاهیم ایدئولوژیک فیلسوفان مهم تاریخ فلسفه آلمان از جمله کانت، یاکوبی، راینهولد، شولتز می پردازد. ، فیشته، هولدرلین، هگل و غیره. موضوعی که نویسنده بر آن تمرکز دارد، فرآیند تحول از فلسفه استعلایی کانت به ایده آلیسم هگل است و به طور دقیق، بر مفاهیم مختلف موضوعی که در آن عصر ظهور کرد و نیز رابطه وراثتی و انتقادی بین این مفاهیم تمرکز دارد.

چگونه تکوین باعث می‌شود فراتر از زیباشناسی تأملی کانت، چرخشی به استتیک کنشگرانه دلوز صورت گیرد. چگونه مسیر انسان‌شناسی زیباشناسی کانت به سمت هستی‌شناسی هنرمند و اثر هنری در استتیک دلوزی جهت می‌گیرد.برای پاسخ به این پرسش‌ها باید بررسی کرد که ایده تکوین دلوز با تأکید بر کدام قسمت‌ها و چه نسبت‌های نامتناهی از فحوای نقد سوم کانت شکل می‌گیرد و چه ایده‌هایی به وجود می‌آورد. تکوین چه تأثیری در گسترش معانی بیلدونگ در نقد سوم کانت دارد.شاکله بحث در نقد سوم کانت در باب امر زیبا، امر والا و هنر نبوغ بر محور ایده‌ها شکل می‌گیرد.برای بحث دلوز هم به همین ترتیب از طرح شکل‌گیری نسبت‌های تفاوت‌محور بر اساس ریتم به عنوان مبنای شکل‌گیری ایده‌ها سخن به میان می‌آید.این پژوهش به روش تحلیل محتوا توضیح می‌دهد روابط تفاوت‌محور و ایده‌های حاصل که از خوانش دلوز در برنگاه گشودن تناهی به نامتناهی در کنش هنرمند سر برمی‌آورند، چگونه به واسطه تکوین یعنی هماهنگی عمیق در دورترین فاصله، معانی بیلدونگ در نقد سوم کانت را افزایش و شدت می‌دهد.هماهنگی عمیق در دورترین فاصله یعنی به یاری دلوز می‌توان از مضاعف‌شدن توان قوای عملکردا متفاوت موقع به هم‌ریختگی سلسله مراتب قوا و هماهنگی دوباره آنها بر اساس درجه توانشان دفاع کرد؛ از داده‌های حسی به ایده‌ها رسید؛ براین مبنا که بُعد اشتدادی ماده حس بر اساس ریتم، سازنده ایده‌ها می‌شود، قاعده کنش هنرمند حین رویداد والا تا رسیدن به هماهنگی و زیبایی در اثر هنری بر اساس بعد ریتمیک و اشتدادی به‌کار می‌افتد. اصطلاح بیلدونگ آلمانی با این معانی شدت بخشیده می‌شود.