جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فلاش نظریه آزادی کانت را از نظر اعتبار و اصول ارائه می کند و می کوشد نشان دهد که این آموزه از نظر انسانیت چه قابلیت تبیینی دارد. کریینن نظریه منطقی و معنوی-فلسفی هگل در مورد آزادی را ارائه می‌کند و می‌کوشد نشان دهد که و چگونه به جنبه‌ای اساسی از آزادی می‌پردازد که در آموزه‌های کانت مورد بررسی قرار نگرفته است. مشارکت در بحث نشان دهنده اهمیتی است که به یک پارادایم و پارادایم دیگر در قضاوت کنونی داده شده است. فلاش برداشت کانت از آزادی و همچنین پتانسیل آن را برای درک معنای انسان بودن ارائه می دهد. کریژنن برداشت هگل از آزادی را ارائه می کند و نشان می دهد که برداشت کانت یک ویژگی اساسی آزادی را دست کم می گیرد. مشارکت سایر نویسندگان نتایج را ارزیابی می کند.

ترجمه ماشینی : در حالی که ساخت‌گرایی کانتی به یکی از تأثیرگذارترین و نظام‌مندترین مکاتب فکری در فلسفه اخلاقی و سیاسی تحلیلی تبدیل شده است، رویکردهای هگلی به هنجارگرایی عملی نوید ایجاد بینش‌های کانتی را در مورد خودمختاری فردی و در عین حال اجتناب از گرایش‌های دوگانه‌گرایانه آن‌ها را می‌دهد. جیمز گلدهیل و سباستین اشتاین دانشمندان برجسته ایده آلیسم آلمانی و فلسفه عملی انگلیسی معاصر را با ستارگان در حال ظهور در این زمینه متحد می کنند تا بررسی کنند که آیا فلسفه ایده آلیستی هگلی می تواند مقولاتی را ارائه دهد که فلسفه عملی تحلیلی برای غلبه بر تضادهایی که تاکنون بر ساخت گرایی کانتی به آن نیاز داشته است ارائه دهد. این جلد مشارکت ها را در سه بخش سازماندهی می کند. اولین مورد بحث هایی در فرااخلاق در مورد رابطه بین واقع گرایی و سازه انگاری درگیر می کند. بخش دوم می‌بیند که مشارکت‌کنندگان از بحث‌هایی درباره ماهیت هنجارگرایی سیاسی استفاده می‌کنند، و عمدتاً بر مشکلات زمینه‌گرایی تاریخی، نسبی‌گرایی و تأمل انتقادی تمرکز می‌کنند. بخش پایانی کاربرد چارچوب هگلی را در بحث های معاصر در مورد مسائل اخلاقی خاص، از جمله چندفرهنگی، دموکراسی و حقوق بشر در نظر می گیرد. هگل و فلسفه عملی معاصر به بحث جاری درباره اهمیت فلسفه نظام مند در زمینه فلسفه عملی کمک می کند، با بحث های معاصر درباره شکل نظم اجتماعی عقلانی درگیر می شود و به موقع بودن فلسفه هگل را می سنجد. مطالعه این کتاب برای محققان علاقه مند به هگل و سنت معاصر سازه انگاری کانتی در فلسفه اخلاقی و سیاسی ضروری است.

ترجمه ماشینی : در متافیزیک به مثابه مسیح شناسی، یونائل شیکلر سهم عمده ای در فلسفه و الهیات ارائه می دهد. او ابتدا به بررسی مسائل کلیدی فلسفی که کانت و هگل با آنها دست و پنجه نرم می کردند، می پردازد و در آثار رودولف اشتاینر جوهر راه حلی برای آنها می یابد. او ادعا می کند که اشتاینر به مسائل فلسفی هگل بازگشته است اما بهتر می تواند آنها را حل کند. شیکلر از این بحث های فلسفی درباره معرفت و حقیقت برای درک اهمیت مسیح استفاده می کند. شیکلر با تکیه بر کار هگل استدلال می کند که مسیح تحولاتی را در آگاهی انسان ممکن ساخته است که رابطه بشریت با جهان اطراف را بازسازی می کند. این یک کار جسورانه و دقیق است که مسیرهای جدیدی را در فلسفه و الهیات باز می کند. فریزر واتس پیشگفتار و جورج پتیسون پیشگفتار گسترده ای را ارائه می دهند.

این مقاله قصد دارد تا با بیان اجمالیِ فلسفه ذهن کانت، در بخش اول، تأثیر آن در فلسفه ذهن معاصر، و در بخش دوم، تأثیر و نسبت آن با کارکردگرایی را مورد بررسی و نقد قرار دهد. از مهمترین مواردی که در آن فلسفه ذهن معاصر متأثر از اندیشه‌های کانت بوده عبارت‎اند از: (1) لزوم وضع نوعی ساختار ضروری برای اندیشه و تجربه. (2) ارتباط میان صورت‌های آگاهی و خودآگاهی. (3) کنار نهادن خودِ دکارتی که ناظر به بحث کانت در نقد روان‌شناسی عقلانی است. (4) تفکیک حس از فاهمه در کانت پیشگام مسئله تجربه در نظریات جدید درباره آگاهی است. همچنین در بخش دوم، نشان می‎دهیم که اگرچه میان کارکردگرایی و فلسفه ذهن کانت شباهت‎هایی وجود دارد، اما روایت کارکردگرایانه بسیاری از مفاهیم اساسیِ فلسفه وی ازجمله برخی کیفیات ذهنی و معماری استعلایی آن، و توجه به هستی‎شناسی طبیعت ذهن را کنار می‌گذارد. از نظر ما، هر خوانشی از جمله خوانش کارکردگرایانه از کانت، برای اینکه اصیل تلقی شود، بایستی دارای دو شرط اساسی باشند: (1) با مهمترین آموزه‎های کانت که عبارت است از روش استعلایی و التزامات آن، در تعارض نباشد. و (2) زمینه تاریخی مباحث کانت و تطور زمانی مفهوم مد نظر را مورد توجه قرار دهد.

ترجمه ماشینی : فرم متابولیک خود را به محتوا وارونه می کند. هافمن با برجسته کردن رئالیسم مفهومی هگل، بر حرکتی کمتر ارزش در دیالکتیک خود تمرکز می کند: وارونگی (μεταβολή). نویسنده از پیش سازهای کانت ادعای فیلسوف را مبنی بر عدم ارائه دلیل کامل برای جدول مقولات خود تأیید می کند: آسان است! هافمن نشان می دهد که چگونه رویکرد جدید او بر روی اصطلاحات اصلی هگل – از لحاظ پارادایماتیک زبان و فردیت – در کار تحلیلی مفصل از طریق دو شاهکار بزرگ: پدیدارشناسی و منطق عینی کار می کند. هافمن از وارونگی آگاهی در آغاز اولی گرفته تا روش ها و ذهنیت جوهر در پایان دومی، رئالیسم مفهومی عصری و دیالکتیک متابولیک هگل را به عنوان کلیدهایی برای اثبات ادعای فیلسوف برای منطق خود توسعه می دهد: این در واقع علم مطلق است. فرم!