جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جایگاه عواطف در اندیشه ارسطو اغلب با نظریه وی درباره ضعف اراده شناخته می‌شود؛ لیکن مطالعه آثار وی نشان می‌دهد که عواطف نقش گسترده‌تر و پیچیده‌ای در فعالیت‌های ذهنی دارند. ازنظر او بین عواطف و دیگر کارکردها و فعالیت‌های ذهنی رابطه عمیق و دوسویه‌ای وجود دارد؛ به این نحو که هم عواطف بر کارکردهای جزء عقلانی نفس تأثیرگذار است و هم کارکردهای جزء عقلانی بر عواطف و شدت و ضعف آن‌ها تأثیرگذار است. در این مقاله برای تبیین مدعای رابطه دوسویه عاطفه و جزء عقلانی بعد از بیان چیستی عاطفه و نحوه عملکرد آن در ذهن، از یک‌سو، به تأثیر عاطفه بر جزء عقلانی نفس خواهیم پرداخت و نقش آن را در اراده، قدرت تشخیص و داوری و ادراک حسی بررسی می‌کنیم. ازنظر ما، برخلاف تصور رایج، عواطف تنها تهدیدی خطرناک برای اخلاق و عقلانیت به‌شمار نمی‌آیند، بلکه آن‌ها می‌توانند در تقویت عقلانیت نیز نقش جدی بازی کنند. از سوی دیگر، برای فهم تأثیر جزء عقلانی بر عواطف، نقش برخی فعالیت‌های ذهنی در ایجاد لذت و درد و عواطفی چون دوستی، ترحم و نیز مقاومت در برابر نیروی انگیزشی عواطف را بررسی خواهیم کرد. همچنین توضیح خواهیم داد که کارکردهای ذهنی در ایجاد عواطف به یک میزان عمل نمی‌کنند، همچنین بین شدت و ضعف کارکردهای ذهنی و شدت و ضعف عواطف نسبت مستقیم برقرار است.

فلسفه سیاسی سقراطی معطوف به تربیت نفس‌های مستعد برای چرخیدن به سوی بهترین شیوه زندگی، یعنی شیوه زندگی فلسفی، است. روایت افلاطونی از این شیوه زندگی، متضمن معنایی مضیّق است، به طوری که تحصیل آن، جز از رهگذر نفی اصولی شیوه زندگی سیاسی به مثابه یک شیوه زندگی با محدودیت‌های طبیعی، متصوّر نیست. اما فلسفه سیاسی سقراطی، منحصر به روایت افلاطونی نیست. ارسطو در کتا‌ب هفتم سیاست، طرحی از فلسفه سیاسی سقراطی پی می‌افکند که به زعم او می‌تواند نارسایی روایت افلاطونی را برطرف کند. راهی که ارسطو در آنجا پیش می‌گیرد، توسیع معنای شیوه زندگی فلسفی به نحوی است که بتواند به مجموعه‌ای از آموزه‌های تربیتی بهترین رژیم بدل گردد. به عبارت دیگر در روایت ارسطویی یک ارجاع صریح به مطلوبیّت شیوه زندگی سیاسی، در عین تامین غرض سقراطی، وجود دارد. این مقاله کوششی در جهت ایضاح این روایت و تامل در اهمّ دقایق سقراطی در کتاب‌ هفتم سیاست ارسطو است.

چکیده ماشینی: هدف ارسطو در مورد روح، کشف اصل زندگی است، چیزی که ارسطو آن را psuchē (روح) می نامد. از نظر ارسطو، روح شکلی است که به بدن حیات می بخشد و همه فعالیت های زنده آن از تنفس گرفته تا تفکر را موجب می شود. ارسطو با بررسی قوای علّی روح، گزارشی کلی از انواع زندگی ارائه می دهد. سیزده مقاله جدید در این راهنمای انتقادی تأثیر عمیق تحقیق ارسطو را بر زیست‌شناسی، روان‌شناسی و فلسفه ذهن از دوران باستان تا کنون نشان می‌دهد. آنها درک ما را از مفاهیم کلیدی او، از جمله شکل، دلیل، ظرفیت، و فعالیت عمیق تر می کنند. این مجلد، ارسطو را در بستر فکری او قرار می‌دهد و از دیگر آثار او و نیز تاریخ تفسیر به نحوی خردمندانه استفاده می‌کند تا دیدگاه‌های پیچیده او را روشن کند. همچنین بحث های تفسیری جاری و ارتباط مستمر ارسطو را برجسته می کند. برای محققین فلسفه باستان و تاریخ علم و عقاید بسیار ارزشمند خواهد بود.