جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آندرئاس لوکنر، کتابی در تحلیل اثر مارتین هایدگر با عنوان «درآمدی به وجود و زمان» نوشته است. نویسنده این اثر را برای تفسیر و فهم اثر هایدگر با عنوان «وجود و زمان» به رشته تحریر درآورده زیرا اعتقاد دارد زبان خاص هایدگر مانع از فهم نوشته‌های اوست. به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (اینبا)،احمدعلی حیدری، کتاب «درآمدی به وجود و زمان» نوشته «آندرئاس لوکنر» را به فارسی ترجمه کرده است. کتاب «وجود و زمان» اثر هایدگر است. هایدگر خود را ناگزیر می‌دید برای بیان ژرفای طرح پرسش هستی‌شناسانه‌ بنیادینش به زبانی فراخور سخن بگوید. سهمی از جاذبه «وجود و زمان» مرهون همین زبان است، اما زبان خاص هایدگر خود، مایه دشواری قابل توجهی برای فهم اوست، از این رو این متن (کتاب هایدگر) نیازمند شرح است. این اثر به بند بند متن هایدگر می‌پردازد و بدین ترتیب خواننده را در فهم عبارات اصلی متن یاری می‌رساند. حیدری در بخشی از مقدمه خود بر این کتاب نوشته است: «کتاب «وجود و زمان» مربوط به دوران نخست تفکر هایدگر است، دوره‌ای که دامنه آن سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۴۵ را در برمی‌گیرد. مشرب وی در این ایام بسیار مشابه استادان رسمی فلسفه است. او در این روزگار، تقریبا در همه درس گفتارهای خود آراء متفکران شاخص تاریخ فلسفه مانند افلاطون، ارسطو، آگوستین، دکارت، لایب‌نیتس، کانت و هگل را مدنظر دارد و آنها را در چارچوب طرح فلسفی خود وارسی می‌کند.» «درآمدی بر وجود و زمان» در دو بخش تالیف و ترجمه شده است. نویسنده در بخش نخست از این اثر به «تحلیل بنیادین دازاین به نحو تمهیدی» پرداخته است. این بخش شامل ۶ فصل است. فصولی که در آن مباحثی مانند تبیین پرسش، تحلیل اساس جهان‌مند بودن جهان و متمایز ساختن اصل جهان‌مندی دیده می‌شود. «دازاین و زمان‌مندی» عنوان بخش دوم از این اثر است. مولف این اثر را نیز در ۶ فصل نگاشته است. گواهی درخورِ دازاین بر توان‌بود اصیل و عزم، زمان‌مندی و روزمرگی در کنار زمان‌مندی و درون‌زمانی بودن از جمله مفاهیم بررسی شده در این بخش است. انتشارات علمی، «درآمدی به وجود و زمان» را در ۳۸۸ صفحه، شمارگان هزار نسخه، به بهای ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان منتشر کرده است.

آرخه را عموماً به اصل، سرمنشا و سرآغاز ترجمه می­نمایند. این­همانی نیز به معنای برابر بودن هر چیزی با خودش است. اصل این­همانی، اصلی منطقی است که حاکی از نسبتی همان­گویانه است. در تاریخ فلسفه، پارمنیدس به ایجاز به معنایی از این­همانی اشاره می­نماید که متفاوت، دشوار و حتی غریب به­نظر می­رسد. معنایی که نه عبارت از برابر بودن هر چیزی با خودش و گویای نسبت تساوی، بلکه نوعی خاصیت و ویژگی است که حتی وجود نیز بدان تعلق دارد. هایدگر در درس­گفتار Identität und Differenz بیان می­دارد که از نظر پارمنیدس ظاهراً این­همانی خصیصه­ای است که وجود را تعین می­بخشد. از نظر هایدگر امری که با استیلای تفکر متافیزیکی، که البته خود محصول غفلت از تلقی پارمنیدس است، به فراموشی سپرده شد و به‌تدریج، این­همانی تبدیل به آرخه (صورت اصلی منطقی) این­همانی و به‌مثابه‌ی خصیصه­ای از آنِ وجود در نظر گرفته شد. با مطمح نظر قرار دادن درس­گفتار هایدگر در باب این­همانی و تمایز و همچنین با بررسی آرای تالس و پارمنیدس، تلاش می‌کنیم نشان دهیم که ربط و نسبت آرخه با این­همانی چیست.

كتابي که در دست داريد صورتي کمابيش اصلاح‌شده از رساله دکتري نويسنده در دانشگاه تهران است. انگيزه اصلي از انتخاب موضوع «حقيقت» و پيگيري اين مضمون نزديک فيلسوف باستاني (افلاطون) و دو فيلسوف معاصر (هايدگر و گادامر)، عمدتاً برآمده از دغدغه‌اي شخصي و درعين‌حال فلسفي بوده است.