جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر شامل گفت وگویی بلند میان فیلیپ نمو و هانری کربن، و یک پی‌نوشت تکمیلی از خود کربن است. در این گفت وگو تاثیر ژرف سهروردی و حکمت اشراق بر هانری کربن آشکار می‌شود؛ ضمن آن که در این گفت و شنود می‌توان از حضور چشم‌گیر معنویت فرهنگ ایرانی بر زندگی و اندیشه‌ی کربن نشان یافت. "افزون بر این، از لا‌به‌لای خاطرات کربن، جریان‌های فکری مهم سده‌ی بیستم و دوستانه‌ی فرزانه‌ی کربن معرفی می‌شوند و خواننده درمی‌یابد که بزرگانی چون دنیس دوروژمون، ژرژواژدا، رودلف اتو، کارل یاسپرس، مارتین هایدگر، کارل بارت، رمون کنو، کارل گوستاویونگ و بسیاری دیگر، همراه سیر و سلوک کربن بودند و با وی تبادل نظر می‌کردند. از هایدگر تا سهروردی را می‌توان نوعی زندگی‌نامه‌ی فلسفی و معنوی کربن دانست که مسیر اندیشه‌های وی را از تفکر هایدگر تا آموزه‌های حکمت سهروردی تشریح می‌کند".

هدف: هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ اندیشۀ هایدگر و سروش دورۀ متقدم در باب تکنولوژی بود. روش: روش استفاده‌شده در این پژوهش، روش مقایسه‌ای بود. در راستای پیشبرد پژوهش، نخست نسبت میان سوبژکتیویسم و تکنولوژی مدرن و همچنین نحوۀ مواجهۀ هایدگر با تکنولوژی، تجزیه و تحلیل شد و بر این امر تأکید ‌شد که نزد هایدگر، تکنولوژی نه ابزار صرف، بلکه نوعی انکشاف، هستی‌شناسی و شیوۀ تفکر بود که به موجب آن، نگاه انسان مدرن به عالم و آدم عوض ‌شد. یافته‌ها: از نظر هایدگر، تنها راه مواجهه صحیح با تکنولوژی مدرن، مواجهه گسستی- پیوستی با آن بود. در ادامه مسیر پژوهش، اندیشه سروش جوان و متقدم در باب تکنولوژی با تأکید بر مقاله "صناعت و قناعت" مورد واکاوی قرار گرفت. و به این یافته اصلی و اساسی اشاره ‌شد که لب لباب رهیافت سروش در مقاله "صناعت و قناعت" در باب تکنولوژی مدرن، رویکردی سلبی و مبتنی بر نفی کامل تکنولوژی مدرن بود. نتیجه گیری: نتایج نهایی پژوهش حاکی از آن بود که با مقایسه دیدگاه سروش و هایدگر در باب تکنولوژی می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که مواجهۀ هایدگر با تکنولوژی مدرن، مواجهه‌ای مبتنی بر گسست و پیوست توأمان بود؛ در حالی که سروش متقدّم، مواجهه‌ای کاملاً سلبی در قبال تکنولوژی مدرن اتخاذ کرد و قادر به برقراری مواجهه‌ای دیالوگی و دیالکتیکی با تکنولوژی مدرن نبود.

مفهوم «لوگوس» در طول تاریخ فلسفه تطوری پیچیده داشته است. این واژه در اندیشۀ فیلسوفان پیشاسقراطی، بعنوان مفهومی بنیادین در نسبت با عقل جهانی و نظم‌دهنده، آشکار شد. هراکلیتوس لوگوس را به جایگاهی اصیل در فلسفۀ خود رساند. پس از او، فیلسوفان دیگر واژۀ لوگوس را در معانی و کارکردهای مختلفی که در زبان یونانی داشت، بکار بردند. در مسیحیت، لوگوس به نیرویی الوهی و خود مسیح، بدل شد. در دوران معاصر نیز هایدگر این مفهوم را برای توضیح فهمش از زبان و نسبت آن با دازاین، بکار گرفت. در این مقاله با نگاهی به تاریخ فلسفه در یونان باستان، میکوشیم معانی و مفاهیمی که یونانیان سعی داشتند با واژۀ لوگوس بیان کنند مطرح و بررسی کنیم. سپس توجه هایدگر به این مفهوم قدیمی و چگونگی خوانش و بهره‌گیری از آن، برای بیان مقصودش از حیثیت وجودشناختی زبان، را تحلیل میکنیم. در مقایسۀ آنچه یونانیان در مورد لوگوس میگفتند و آنچه هایدگر از لوگوس میفهمید، به این نتیجه میرسیم که هایدگر لوگوس را از آن حیث که به‌ چیزها اجازۀ دیده شدن میدهد، برگزیده است، چراکه زبان از نظر او، نه‌فقط وسیله‌یی برای ارتباط، بلکه آشکارکنندۀ حقیقت موجودات است. بنابرین، این وجه از لوگوس بیشتر مورد توجه هایدگر واقع شده است.