جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نسبیت گرایی یا این ادعا که ممکن است ظواهر و عقاید هر یک از ما برای هر یک از ما صحیح باشد و از این رو هر دیدگاهی به اندازه سایر دیدگاه ها صادق باشد، برای 2500 سال یک مشکل مداوم برای فلسفه و علم باقی مانده است. امروزه به دلیل استقبال گسترده از نسبی گرایی، این مشکل بیش از گذشته شده است. این کتاب استدلال می کند که افلاطون در واقع این مشکل را حل کرده است. در دو فصل اول، با مطالعه هوسرل و لاک، دیویس نشان می دهد که می توان به درمان افلاطون با این مشکل بازگشت و جدی گرفت. فصل سوم راه حل افلاطون برای آن را ارائه می دهد. این کتاب از این جهت متمایز است که نشان می‌دهد مشکلی که در طول تاریخ تفکر غرب وجود داشته است، در واقع توسط افلاطون حل شده است و از این جهت نشان می‌دهد که ما می‌توانیم از موقعیت معاصر خود، به راه‌حل افلاطون بازگردیم. .

ترجمه ماشینی : هوسرل و ایده اروپا استدلال می کند که تأملات متأخر ادموند هوسرل در مورد اروپا را نباید نه به عنوان انحراف از پدیدارشناسی استعلایی اولیه او یا به عنوان تمرین ساده نقد فرهنگی، بلکه به عنوان تأملات پدیدارشناختی سیستماتیک در مورد زایش و تاریخمندی خواند. تیمو میتینن نشان می دهد که تاملات هوسرل در مورد اروپا متقاعدکننده ترین و رادیکال ترین تفسیر او از ابعاد بین الاذهانی، جمعی و تاریخی پدیدارشناسی است. هوسرل و نسل او پس از جنگ جهانی اول، در حالی که اروپا در تلاش بود تا خود را بازتعریف کند، کار کردند و او نوشته‌های اواخر خود را با جمع شدن ابرهای جنگ جهانی دوم نوشت. چند دهه بعد، سقوط اتحاد جماهیر شوروی دوباره هویت این قاره و تقسیمات سیاسی و اقتصادی آن را تغییر داد. میتینن به عنوان یک اروپایی درگیر مسئله اروپا می نویسد و بسیاری از نویسندگان و منتقدان اخیر او در این اثر - مانند میشل فوکو، ژاک دریدا و جورجیو آگامبن - نیز عمیقاً با این مشکل جدید هویت اروپایی درگیر هستند. این کتاب مشکل چندوجهی ایده عقلانیت اروپایی را روشن می کند و از مفاهیم بدیع جهان گرایی و غایت شناسی به عنوان مؤلفه های ضروری تأمل فلسفی رادیکال دفاع می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب اولین پرداخته گسترده به پدیدارشناسی هوشیاری زمان هوسرل است. نیکلاس دو وارن از تجزیه و تحلیل دقیق متون هوسرل استفاده می کند که برخی از آنها اخیراً به زبان آلمانی منتشر شده اند تا رفتار هوسرل با آگاهی زمان و اهمیت آن را برای برداشت او از ذهنیت بررسی کند. او توسعه تفکر هوسرل در مورد مسئله زمان را از روانشناسی توصیفی فرانتس برنتانو دنبال می کند و آن را در چارچوب پروژه متعالی خود به عنوان یک کل قرار می دهد. بحث‌های خاص شامل اهمیت آگاهی زمانی برای سایر مضامین پدیدارشناختی است: تجربه ادراکی، تخیل، یادآوری، خودآگاهی، تجسم، و آگاهی دیگران. نتیجه، کاوشی روشنگر در مورد چگونگی و چرایی این موضوع است که هوسرل مسئله آگاهی زمان را سخت‌ترین و در عین حال محوری‌ترین چالش‌های پیش روی کار فلسفی منحصربه‌فرد خود می‌دانست.