جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «موسوعة عبدالله بن عباس حبر الأمة و ترجمان القرآن» تالیف آیت الله سید محمدمهدی خرسان از علمای حوزه علمیه نجف به چاپ رسید. موسوعه ابن عباس در چهار حلقه تنظیم و تالیف ش شده که هر حلقه 5 جلد است، که جز حلقه آخر که 6 جلد است، و جلد آخر آن تقریبا حُسن ختام یا معرفی مختصر موسوعه است. این مجموعه تحلیلی از شخصیت‌ علمی و معنوی «عبدالله بن عباس» از اصحاب امام علی (علیه السلام) است. به زعم نگارنده، وجود برخی از روایات متناقض درباره عبدالله بن عباس كه بعضی حاكی از مقام رفیع معنوی و تقرب ایشان به اهل‌ بیت (علیهم السلام) و بعضی دیگر نشان دهنده انحراف و بد عاقبتی اوست، تحقیقی جامع درباره ایشان را لازم می‌ نماید. اولین حلقه با عنوان «ابن عباس تاریخ و سیرة» است که در آن از تاریخ ابن عباس از زمان ولادت تا وفات وی سخن گفته، که در این حلقه از ولادت ابن عباس در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و ماجرا های پس از زمان پیامبر صلی الله علیه و آله تا زمان خلافت عثمان بن عفان و دوره خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام و دوره خلافت و امامت امام حسن علیه السلام و سپس خلافت بنی امیه و وفات ابن عباس در سال 68 هجری سخن گفته و تمام حوادث و مسائل مربوط به زندگی وی مطرح شده و در این میان تمام اشکالاتی نیز که در این زمینه مطرح شده را بیان و به آنها پاسخ داده است و علاوه بر این سید خرسان به اشتباهات موجود در کتاب ها درباره تاریخ ابن عباس هم اشاره کرده است. سید محمد مهدی خرسان تمام کتب و مقالات مربوط به ابن عباس را که به زبان عربی، فارسی یا ترکی یا اردو نوشته شده و تمام نسخه های خطی مربوط به ابن عباس را بررسی کرده است. "جلد پنجم" شرح حال وی در حکومت معاویه و یزید و مروانیان، موضع وی در شهادت امام حسن و امام حسین علیهما السلام از موضوعات این جلد است.

کتاب «زيارة عاشوراء تحفة من السماء» نوشته عباس حسینی، تحقیقی درباره اثبات صحت سند «زیارت عاشورا» و پاسخ شبهاتی در مورد سند و متن این زیارت است. در این نوشتار نخست به تبیین فضیلت زیارت امام حسین (ع) و زیارت عاشورا پرداخته شده آنگاه فضیلت زیارت آن امام و مشروعیت گریه کردن بر ایشان بیان گردیده است. در ادامه متن زیارت عاشورا و شهرت این زیارت بیان شده و نویسنده بر این نکته تاکید می‌ کند که اگر چه زیارت عاشورا دارای سند صحیح روایی است ولی اگر سند هم نداشت بر اثر کثرت عمل علمای بزرگ شیعه در قرائت این زیارت و مفاد متقن موجود در متن این زیارت دارای اعتبار بالایی است زیرا متن و مفاد آن مبنی بر لعن دشمنان اهل‌ بیت (ع) و ارایه تصویری از عظمت این مصیبت به این زیارت اهمیت بالایی داده است. نویسنده نمونه‌ های متعددی از آثار عجیب دنیوی و اخروی زیارت عاشورا از قول علمای بزرگ شیعه نقل کرده است.

نظم درر السمطين في فضائل المصطفی و المرتضی و البتول و السبطين نوشته محمد بن يوسف زرندى حنفى (م 750) چنانكه از نامش پيداست در باره فضائل پنج تن آل عباست. مؤلف در مقدمه‌اى سجع گونه و ادبى يادآور شده كه فضائل اهل بيت را همچون جواهراتى به نظم و ترتيب در آورده و كتاب را به دو سمط و بخش، تقسيم كرده است. (سِمط به معناى رشته مرواريد است). يك سمط درباره پيامبر و على و سمط ديگر درباره فاطمه و حسنين عليهم‌السلام. وى مى گويد در اين كتاب بر روش محدث حموى (م 722) در كتابش فرائد السمطين عمل كرده و بعضى عبارات او را آورده ام. مؤلف در ابتداى هر قسمت اگر آيات قرآن وجود داشته آورده و سپس به احاديث نبوى و آنگاه روايات صحابه و تابعين را كه از آن جمله ائمه شيعه هستند آورده و از سخنان برخى افراد هم بهره گرفته است. شيوه اين كتاب نقل احاديث است ليكن مؤلف به دليل آنكه اخبار را از كتب پيشينان نقل مى كند سلسله اسناد را ذكر نكرده و تنها به ذكر راوى اصلى بسنده كرده است. منابع وى كتب حديثى مشهور اهل سنت مانند صحاح سته و منابع تاريخى و صحابه نگارى است كه شرح حال رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بيت او در اين آثار آمده است. مصحح كتاب در پاورقى به تفصيل كتاب‌هايى را كه احاديث در آنها وجود دارد يادآور شده و به اصطلاح، احاديث و روايات را تخريج كرده است، اعم از آنكه منابع، مورد نظر مؤلف بوده يا منابعى است كه اخبار وى را آورده‌اند. هر چند هدف و عنوان كتاب، مناقب و فضائل است اما مؤلف در مواردى مختصر به بيان مطالبى چون نسب و اشعار و علت وفات پرداخته است كه جنبه تاريخى دارد. فراغت از تدوين اين كتاب در سال 747 انجام شده است.

این کتاب به تاریخ زندگانی، دلایل، معجزات و فضایل حضرت زهرا (سلام الله علیها) و ائمه معصومین علیهم‌ السلام می پردازد. ساختار کتاب، جز شرح زندگانى حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و امام زمان (علیه السلام) بدین گونه است: شناخت، القاب، مادر، بَوّاب، نقش خاتم، فرزندان و معجزات. در منابع متأخر نشانى از عنوان بواب دیده نمى‌ شود؛ در این بخش بواب یا اصحاب خاصّ هر امامى نام برده شده‌ اند. شرح زندگانى حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با مسند آن حضرت آغاز مى‌ شود؛ مباحثی چون، خبر ولادت، معنای محدثه، هجرت، ازدواج، خطبه عقد، مهریه، زفاف، فدک، عیادت زنان مدینه، مصحف، دعاى ایشان، ماجراى فدک، عیادت زنان مدینه از آن حضرت، وصیت، روِیاى قبل از شهادت و روایاتى در مناقب او آمده است. او تحت عنوان حدیث فدک سند این حدیث را به چندین طریق نقل می‌ کند. بخش آخر کتاب نیز در عناوین مطالب با دیگر بخش‌ ها متفاوت و بدین قرار است: شناخت وجود قائم، روایت مادر امام زمان و ماجراى خریده‌ شدنش، ولادت آن حضرت، نسب، کنیه، القاب، کسانى که امام (علیه السلام) را در حیات پدرش دیده‌ اند، علمایى که حضرت را در مدّت اقامتش در سامرا شناخته‌ اند، روایات وجوب غیبت، مشاهده‌ کنندگان آن حضرت در غیبت، دعاى امام زمان عجل الله تعالی فرجه، و اسامى یاران آن حضرت.

«مَقتَلُ الحُسَین علیه‌السّلام» مشهور به مقتل خوارزمی نوشته موفق بن احمد خوارزمی (متوفای ۵۶۸ق)، از عالمان اهل سنت است. این کتاب با آنکه مقتل خوانده شده، اما یک سوم و بخش‌ های پایانی آن اشاره به قیام امام حسین (علیه السام) و واقعه کربلا دارد. این کتاب هر چند عنوان مقتل دارد، اما حدود دو سوم آن مباحث دیگر است. ثلث اول کتاب، شرح مناقب اهل بیت، ثلث دوم ماجرای کربلا و ثلث سوم درباره قیام مختار است. کتاب دارای ۱۵ فصل است که عناوین فصول پانزده‌ گانه چنین است: 1-

خداوند استعداد فراگرفتن علوم را با وسايل لازم و با تنوع و به صورت هاى مختلف تا بى نهايت به انسان عنايت كرده است و در اين راستا انسان هاى شايسته اى همچون انبياء را نيز پيشگام در همه علوم و پيشه ها فرستاده است و بشر در توسعه و تكميل آن به تكاپو پرداخته و در كسب فهم و دست يابى به شناخت، كه ضرورى ترين نياز حيات اوست، با ابزار حس و تجربه؛ انديشه و حتى روح و قلب پيش مى رود و براى درك واقعيت ها از دو روش كلى اكتسابى و الهامى بهره مى گيرد. فهم قرآن نیز از آنجا که مربوط به انسان است قابل توجه و بررسی است. در این نوشتار، با بررسی موضوعات ذیل، فهم انسان از قرآن تبیین می شود: فهم اکتسابی، ويژگى هاى فهم قرآن از طريق فكر و انديشه، كاربرد صحيح فكر از نظر قرآن و اهل بيت، فهم الهامى يا غير اكتسابى و قلبى، قلب و پيوند آن با وحى، قلب و پيوند آن با عشق؛ قلب، ايمان، فهم قرآن.

جدا انگارى دين از عرصه سياست و حكومت (سكولاريزم) در سده هاى اخير در مغرب زمين يك انگاره عقلانى تلقى مى شود. مقبوليت و جريان اين جداانگارى را بايد در علل دينى، معرفتى و تاريخى جستوجو كرد. امروزه برخى از معاصران مى كوشند با دلايل و تقريرات گوناگون، آيين مقدس اسلام را نيز مانند مسيحيت، يك آيين عبادى و فردى (پيتيسم) معرفى كنند كه از مسائل سياسى، اجتماعى و حكومتى به دور است و مصدر مشروعيت حكومت، حتى حكومت معصومان، را نيز مستند به مقبوليت مردم مى دانند. يكى از ادله اين مدعا كناره گيرى و يا كنار ماندن امامان شيعه: از عرصه حكومت و سياست است. در اين مكتوب، مستندات و ادله نظريه مزبور در خصوص سيره ائمه اطهار (امامان على، حسن، حسين، صادق و رضا) مورد تحليل و نقد قرار خواهد گرفت.

تشيع به معناى صحيح و معروف آن ـ يعنى اعتقاد به انتخاب حضرت على (عليه السلام) به عنوان رهبرى امت اسلامى جهت تكميل دينى كه پيامبراسلام (صلى الله عليه وآله) خود عهده دار آن بوده است ـ از همان مراحل نخستين، با اسلام همراه و همگام بوده و جزئى از رسالتى است كه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) بدان مأمور گرديده است. اين اعتقاد از متن اسلام و نيز نصوص رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) الهام گرفته است. مجاهدتهاى مخلصانه اى كه آن بزرگوار در استقرار اسلام و انتشار آن در همه پهنه گيتى به عمل آورد و فداكارى و از خودگذشتگى آن حضرت در برابر همه سختيها و مشكلاتى كه در اين راه وجود داشت به دليل عظمت اين پيام آسمانى بود. مردم خراسان هر چند نسبت به بسيارى از مسلمانان عرب و غير عرب با تأخير اسلام را پذيرفتند و پيام توحيد را لبيك گفتند ولى در استقبال از مكتب تشيع و معارف اهل بيت (عليهم السلام) در مقايسه با بسيارى از ملل ديگر جلودار و پيشقراول بوده اند. برخى مناطق مهم خراسان از همان آغاز، محتواى اسلام را در قالب تشيع و قرآن مجيد را از دست عترت دريافت داشتند و در واقع، قرآن و عترت را دو عنصر مكمل يكديگر براى تأسيس مكتب توحيدى و بينش الهى شناختند. در این مقاله موضع پذیرش و بسط تشیع در خراسان مورد بررسی قرار می گیرد.