جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: رمانتیسم آلمانی و اشتیاق آن نسبت به هند تحقیقات، ترجمه ها و تحلیل های تطبیقی ​​قابل توجهی از متون ادبی، مذهبی و فلسفی هند باستان انجام داد. از میان فیلسوفان آلمانی که به تفسیر و تفسیر این مطالب پرداخته‌اند، این پایان‌نامه به بررسی تفسیر و ساختار دین و فلسفه هندو توسط G.W.F.هگل و آرتور شوپنهاور می‌پردازد. تحلیل تفاسیر آنها نشان می‌دهد که هگل و شوپنهاور ساختار مفهومی سه‌گانه‌ای را تحمیل کرده‌اند که درون آن به دین و فلسفه هندو نزدیک شده، تفسیر و ارائه شده‌اند. هگل و شوپنهاور سه جنبه را به عنوان مفاهیم اساسی و تعیین کننده دین و فلسفه هندو شناسایی و جدا کردند: 1- اصل جهانی متافیزیکی، 2- جهان و موجودات خاص آن، و 3- عدم دوگانگی امر جزئی با اصل جهانی. هر دوی آنها استدلال کردند که اندیشه دینی هندو بر مفهوم برهمن به عنوان یک اصل جهانی پایدار می اندیشد، جهان و موجودات خاص آن را موهوم، موقت و ثانویه می داند و خروج کامل به غیر دوگانگی را با برهمن به عنوان دین مذهبی توصیه می کند. هدف فلسفی این پایان‌نامه همچنین نشان می‌دهد که ساختار سه‌گانه ذاتاً مرتبط است و مستقیماً از فلسفه‌های خود هگل و شوپنهاور نشأت می‌گیرد. این ساختار سه گانه نتیجه تلاش آنها برای ادغام، قرار دادن و تناسب دین و فلسفه هندو در پیش فرض های نظام های خود است. هگل اندیشه دینی هندو را برحسب ساختار دیالکتیکی سه گانه خود تحلیل کرد و آن را بدوی و غیر پیچیده و متعلق به مراحل اولیه رشد روح نقد کرد. شوپنهاور تلاش کرد تا با جستجوی توضیحات مشابه در دین و فلسفه هندو برای مبحث فراگیر خود از نمایندگی، اراده و انکار اراده، خویشاوندی با آن برقرار کند. این تحلیل با مقایسه تفسیر آنها با اطلاعات ارائه شده در منابع خود، مشخص می کند که هگل و شوپنهاور ساختار مفهومی سه گانه را با خواندن گزینشی منابع خود، بازسازی مکاتب فلسفی هندی، جداسازی و باز بافتی کردن نقل قول ها و توضیحات هندو، و پیکربندی مجدد مفاهیم، ​​تحمیل کردند. معانی مفاهیم این پایان نامه بیشتر اختلافات و تنش های مفهومی را در تفاسیر آنها از مذهب و فلسفه هندو نشان می دهد که به طور بالقوه سازگاری سیستم های خود را به چالش می کشد.

پیش از ماکیاولی برای اینکه گذار از سوژه به ابژه قابل توضیح باشد مفاهیمی نقش محوری در گذار از سوژه به ابژه و یا بالعکس را توجیه می‌کرد که اساسا مفاهیمی الهیاتی - متافیزیکی به حساب می‌آمدند، اما ماکیاولی در اندیشه سیاسی خود به تعریف جدیدی از نسبت هست و باید دست یافت که بعدها هگل در تفسیری پیچیده - و نقد دیدگاه کسانی چون کانت و فیشته که به جدایی قلمرو هست و باید پرداخته بودند – توانست در هستی‌شناسی خود از آن بهره بگیرد. هگل با تاثیر از ماکیاولی به جای استنتاج باید از امور انتولوژیکال و متعالی آن را در میانه واقعیات موثر این‌جهانی قابل جستجو دانست و به این وسیله توانست تقدم سوژه بر ابژه را که توسط کانت توضیح فلسفی یافته بود مورد انتقاد قرار دهد و رابطه دیالکتیکی میان آن دو را از ساحت هنجاری مطالعه کند. نگارنده در این مجال می‌کوشد تا با ارائه تفسیری جدید از مساله هست و باید در اندیشه ماکیاولی، منطق گذار هگل از سوژه به ابژه را توضیح دهد و چگونگی جایگزینی منطق هنجاری به منطق متعالی را در این باب به تفصیل آشکار کند.

این پژوهش با اتکا بر متن پدیدارشناسی روح به شرح هگل از تراژدی ادیپوس در کلونوس می‌پردازد. ازآن‌رو که هگل هنر را حاصل روح دوران و برآمده از فرهنگ و اخلاقیات جوامع می‌داند، به‌واسطۀ خوانش تراژدی یونانی در روح جامعۀ یونانی تأمل می‌کند. ویژگی شاخص جامعۀ یونان باستان نزد اغلب فیلسوفان «وحدت زندگانی» بود؛ اما هگل معتقد است به‌دلیل آنکه این وحدت نیندیشیده و بی‌واسطه بود، حیات اخلاقیاتی[1] یونانی دچار فروپاشی می‌شود. با وجود آنکه هگل در پدیدارشناسی روح هیچ اشارۀ صریحی به نمایش ادیپوس در کلونوس نمی‌کند، در پژوهش حاضر با تطبیق متن تراژدی ادیپوس در کلونوس با پدیدارشناسی روح، مشخص می‌شود که دریافت هگل از جامعۀ یونان باستان کاملاً با این تراژدی درهم‌تنیده است. هگل با خوانش این تراژدی به تقابل نقش زن/مرد و خانواده/دولت در جامعۀ یونان باستان می‌پردازد. این تقابل‌ها در شخصیت‌های آنتیگونه و ایسمنه (دختران ادیپوس) درمقابل اته‌اکلس‌ و پولونیکس (پسران ادیپوس) ظهور می‌یابد. درادامه هگل درخلال شرح جنگ دو برادر پدیدۀ «جنگ» را نیز در مناسبت با ایجاد وحدت در جامعه بررسی می‌کند که بخشی از فلسفۀ سیاسی هگل به شمار می‌آید.

هگل در فلسفة مدرن، بحرانی را تشخیص ‌می‌داد که به‌باور او، ناشی از تناهی و جزئیت رویکرد سوبژکتیو به آگاهی، و شکاکیت و بیگانگی آگاهی با واقعیت به‌عنوان نتیجة آن بود؛ ازاین‌رو، یکی از اموری که هگل به‌خصوص در دورة اقامت در ینا، آن را مسئله‌ای اساسی برای فلسفه قلمداد می‌کرد، حل این بحران بود. این مقاله در صدد است تا با تمرکز بر فصل خودآگاهی از کتاب پدیدارشناسی روح، یکی از مواقف مهم تلاش هگل برای برون‌رفت از بحران یادشده را که در نظریۀ بازشناسی متقابل و رویکرد اینترسوبژکتیو به آگاهی به میان می‌آید، بررسی و تحلیل کند. در این نوشتار نشان داده خواهد شد که چگونه اتخاذ دیدگاه فردگرایانه در آگاهی و تصدیق بی‌واسطگی خودآگاهی استعلایی به‌منزلة شرط امکان آگاهی، همواره شناخت را دچار تعارضاتی اساسی می‌کند. همچنین، نشان داده خواهد شد برای غلبه بر تعارضات یادشده به وساطتی نیاز است که بازشناسی مفروض در تعاملات اینترسوبژکتیو آن را تأمین می‌کند. درنهایت، این ادعا که سوبژکتیویته نه در نوعی رابطة درونی با خود، بلکه با پذیرش و بازشناسی دیگریِ خود امکان کلیتی را می‌یابد که در آن شکاف میان آگاهی و واقعیت از میان می‌رود، به‌عنوان بینش مهم هگل در پدیدارشناسی برای حل بحران یادشده معرفی می‌شود.

ترجمه ماشینی: گفتمان فلسفی معاصر امکان وجود مطلق را عمیقاً مشکل ساز کرده است. بنیاد متافیزیک آزاد هگل نشان می دهد که با خواندن دکترین مفهوم هگل در علم منطق او به عنوان شکلی از دیالته گرایی مطلق، منطق هگل از این مفهوم می تواند امکان وجود مطلق را توضیح دهد. ماس از طریق بررسی دقیق مفهوم جهان‌شمولی خود ارجاعی هگل در علم منطق خود نشان می‌دهد که چگونه مفهوم تکینگی هگل برای حل انبوهی از پارادوکس‌های متافیزیکی و معرفتی محور این مسئله طراحی شده است. او نشان می‌دهد که چگونه روایت انقلابی هگل از جهان‌شمولی، خاص بودن و تکینگی راه‌حل‌هایی را برای شش مشکلی که تاریخ فلسفه غرب را آزار داده‌اند ارائه می‌دهد: مشکل نیهیلیسم، مسئله نمونه‌سازی، مشکل تفاوت گمشده، مشکل تجربه‌گرایی مطلق، مشکل هستی الهیات و انسان سوم پسرفت. ماس نشان می‌دهد که تأیید و توسعه یک استدلال هستی‌شناختی تجدیدنظر شده برای وجود خدا توسط هگل برای اثبات ضرورت وجود مطلق طراحی شده است. ماس با پذیرش خوانشی متافیزیکی از معرفت شناسی آزاد پایه ریچارد دین وینفیلد، به طور انتقادی خوانش های غالب و بحث های معاصر را در پژوهش هگل درگیر می کند. بنیاد هگل متافیزیک آزاد برای محققان علاقه مند به هگل، ایده آلیسم آلمانی، فلسفه اروپایی قرن 19 و 20، متافیزیک، معرفت شناسی، و اندیشه معاصر اروپایی جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: کاتارینا بلو مسئله روح را در تاریخ فلسفه و در رشته‌های مختلف فلسفی بررسی می‌کند و معنا و اهمیت آن را برای توماس آکویناس، جورج برکلی و گئورگ ویلهلم فردریش هگل، در میان دیگر شخصیت‌های اصلی برجسته می‌کند. بلو استدلال می کند که برخی از استدلال های سنتی در مورد خدا، عقل، و دانش ما از جهان توسط این فیلسوفان مشترک است که به اوج می رسد اما به هگل ختم نمی شود. علاوه بر این، او از نوعی آرمان گرایی دفاع می کند که با واقع گرایی ناسازگار نیست. این کتاب شکل گفتگوی پر جنب و جوش بین یک دانش آموز و یک معلم را به خود می گیرد - پیرو سنت ادبی در فلسفه که با افلاطون آغاز می شود. مسئله روح و معانی گوناگون آن از منظر تاریخی و مفهومی مورد بررسی فلسفی قرار می گیرد. Biographische Informationen Catarina Belo دانشیار فلسفه در دانشگاه آمریکایی در قاهره، مصر است. او متخصص فلسفه اسلامی قرون وسطی، به ویژه ابن سینا و آوروئس است. علایق دیگر شامل الهیات اسلامی قرون وسطی و فلسفه مسیحی قرون وسطی، به ویژه آکویناس است. او همچنین تحقیقاتی در مورد ایده آلیسم آلمانی، به ویژه فلسفه هگل انجام داده است. علاوه بر این، او تلاقی بین فلسفه و دین را در قرون وسطی و در آثار هگل مطالعه کرده است. او نویسنده شانس و جبر در ابن سینا و آوروس (بریل، 2007)، و آوروس و هگل در مورد فلسفه و دین (اشگیت، 2013/راتلج، 2016) است.

ترجمه ماشینی: این کتاب با مقایسه مواضع آوروس و هگل در مورد رابطه بین فلسفه و دین، رابطه بین ایمان و عقل را در یک بافت اسلامی قرون وسطایی و یک بافت مسیحی مدرن بررسی می کند. بلو از طریق تحلیلی عمیق از دیدگاه‌های آوروس و هگل در مورد زبان و روش فلسفی و دینی، بینش‌های جدیدی را در مورد دیدگاه‌های آن‌ها درباره رابطه دانش فلسفی و معرفت دینی ارائه می‌کند. بلو علاوه بر بحث در مورد شباهت ها و تفاوت های مواضع آنها، به بررسی آثار خاصی می پردازد که هنوز توسط محققان مدرن مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته اند.