جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: "خوانش سنتی از منطق هگل این است که شرحی از عقلانیت کیهان است. برخلاف این خوانش، من نشان می دهم که هگل یک مفهوم "انسان شناختی" اصیل از منطق را توسعه می دهد که در تاریخ فلسفه نادیده گرفته شده است. بر اساس آن تصور، منطق است. مبنایی برای متافیزیک عقلگرایانه بدیع نیست، بلکه شرحی از هنجارهای عقلانیتی است که به طور غریزی در تجربه انسانی به عنوان شرط امکان آن عمل می کند. توضیح دهید که چگونه هگل منطق را به عنوان یک رشته بازاندیشی می کند.در فصل 1، من می پرسم که چگونه پدیدارشناسی هگل، کتابی که به آگاهی ما از اشیاء، خودآگاهی که اعمال ما را برمی انگیزد، دلیلی که علم مدرن را تحریک می کند، و روح غرب می پردازد. جوامع، ممکن است به عنوان مقدمه ای برای یک مفهوم جدید از منطق عمل کنند. من معتقدم که این تلاشی است برای اثبات، از طریق کاوش درونی از اصول اساسی. در ابعاد تجربه انسانی، عقلانیت در سرچشمه آن است زیرا شکل غریزی یا بیولوژیکی زندگی انسان است. در فصل 2، من نشان می‌دهم که چگونه پدیدارشناسی هگل از این طریق رسالت منطق را تغییر می‌دهد. اول، از آنجایی که ما نیاز غریزی داریم که تجربه خود را قابل درک کنیم، تجربه ما بر اساس ادعاهایی که به طور غریزی در سطح بدن خود مطرح می کنیم، در مورد اینکه آیا ادراکات ما درست هستند یا باید به خواسته های ما عمل شود، ساختار یافته است. (2) به وسیله جهان معنائی که به طور غریزی ایجاد می کنیم تا دنیای اطراف خود و خود را توضیح دهیم. ثانیاً، از آنجایی که ادعاها فقط در عمل اجتماعی دادن و درخواست دلیل قابل قضاوت هستند، ما همچنین نیاز غریزی به اجماع در مورد چگونگی درک جهان و عمل در آن داریم، که منجر به ظهور تجربی جوامعی می شود که جهان بینی های اشتراکی آنها از نظر تاریخی در طول زمان تکامل می یابد. در نتیجه، عقلانیت توصیف شده توسط منطق، ماتریس وجودی تجربه ادراکی، عملی، علمی و اجتماعی-تاریخی ما است. در فصل 3، «منطق عینی» هگل را بازسازی می کنم. به تبعیت از کانت، هگل در اینجا یک نظریه استعلایی از مقولات ارائه می دهد. این دسته‌بندی‌ها، که از «کیفیت» تا «واقعیت» را در بر می‌گیرد، هنجارهای پیشینی را تعیین می‌کنند که باید برای ما ارضا شود تا چیزی را به‌عنوان ابژه‌ای از نوع خاصی، مثلاً به‌عنوان نمونه‌ای از یک کیفیت (مثلاً قرمز) در نظر بگیریم. یک فرآیند خودشکوفایی (به عنوان مثال، جهان طبیعی یا اجتماعی به عنوان یک سیستم آشکار). به این معنا، مقوله‌ها نقشه‌هایی را برای جهان معنا ترسیم می‌کنند که تجربه انسان را زنده می‌کند. در فصل 4، من "منطق ذهنی" هگل را بازسازی می کنم، که منطق سنتی را به طور بنیادی به یک نظریه استعلایی از فضای متمایز انسانی دلایل تبدیل می کند: علایق ذهنی، اما عقلانی که ما را وادار می کنند و الگوهای ذاتی رفتار (تصور، قضاوت، و... استنتاج) که از طریق آنها آنها را دنبال می کنیم، هنجارهای پیشینی این فضا همان چیزی است که از جهان معنایی پشتیبانی می کند که تجربه ما در آن تحقق می یابد. به طور دقیق‌تر، منطق ذهنی فرآیند مفهوم‌سازی را توصیف می‌کند که ما را انسان می‌سازد، یعنی انسان‌های خردمند: موجودات زنده‌ای که نه فقط به طور ذهنی به بقا و تولید مثل، مانند سایر حیوانات علاقه‌مندند، بلکه بنا به ماهیت خود، به این موضوع می‌پردازند. جستجوی حکمت یا حقیقت"--

ترجمه ماشینی: این پژوهش به مفهوم نماد آن گونه که در پدیدارشناسی هگلی اشاره شده است، پرداخته است که از خوانش این رابطه میان نماد و امر قدسی غفلت می کند. به این دلیل که به نظر می‌رسد این رابطه با پیروی از یک فرهنگ خاص، هنجاری است که داشتن یک مبنای تفسیری برای نماد را دشوار می‌سازد، به‌ویژه وقتی از نماد قبل از هنر صحبت می‌شود. این بدان معناست که ما آن را به هگل در سطح طبیعی قبل از نگرانی انسانها برای ایجاد ماهیت مشتق از طبیعت اول ردیابی کنیم. همه در رابطه با رابطه نماد با نشانه ها و ماهیت تفسیری آنها بحث شده است. این پدیدارشناسی هگلی در مورد این تفسیر نادرست صحبت می کند و بر تفسیر آینده به جای گذشته قبلی تمرکز می کند. چیزی که بعدها در برخی مکاتب تفسیری و هرمنوتیکی توجیه شده است. علاوه بر این، این پدیدارشناسی از نظر تفسیر و معنا، تفسیر را در مکانیسم‌های گفتمانی فلسفی به کار می‌گیرد، جایی که به عنوان اثری تفسیری ظاهر می‌شود. سپس به مفهوم بیان، ارتباط آن با پدیدارشناسی روحی و چگونگی قرار گرفتن بیان به مثابه ریسمان وحدت ریسمان درونی در گفتمان فلسفی پرداخته است. از سوی دیگر، در تفسیر، به همین ترتیب به پل ریکور بازگشت و مطالعه خود را بر این الگوی واحد در گفتمان فلسفی بنا نهاد. بیان مفهوم مطلق را در پدیدارشناسی ارائه کرده است که از طریق مفهوم بیان بر نظریه تفسیری تأثیر گذاشته است، خواه یک وحدت کلی باشد که به عقلانی شدن نماد در گفتمان فلسفی کمک کرده است.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، پروفسور سیمو نشان می دهد که چگونه الاهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F. C. Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک متکلم و مفسر کتاب مقدس تلقی می شد، سیمو استدلال می کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود و این قرائت فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله های کتاب مقدسی او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر تئوسوفی باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی از موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط بین روح و ماده همراه با فلسفه و دین قرار گرفت.

ترجمه ماشینی: این کتاب با مقایسه مواضع آوروس و هگل در مورد رابطه بین فلسفه و دین، رابطه بین ایمان و عقل را در یک بافت اسلامی قرون وسطایی و یک بافت مسیحی مدرن بررسی می‌کند. بلو از طریق تحلیلی عمیق از دیدگاه‌های آوروس و هگل در مورد زبان و روش فلسفی و دینی، بینش‌های جدیدی را در مورد دیدگاه‌های آن‌ها درباره رابطه دانش فلسفی و معرفت دینی ارائه می‌کند. بلو علاوه بر بحث در مورد شباهت ها و تفاوت های مواضع آنها، به بررسی آثار خاصی می پردازد که هنوز توسط تحقیقات مدرن مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته اند.

ترجمه ماشینی: هگل پیشنهادهای فلسفی در مورد دین و مسیحیت ارائه می کند که نیازمند تأمل انتقادی از الهیات معاصر است. هگل و الهیات نقشی را که درک دین و مسیحیت در بسط اندیشه هگل از فلسفه ایفا می کند، مورد بحث قرار می دهد. برخورد هگل با تجربه دینی؛ مشکل رابطه جهان و خدا و مسئله تعالی خداوند. این بحث ها چارچوبی برای در نظر گرفتن برداشت های هگل از اسرار خاص مسیحی فراهم می کند. د نیس در اینجا به مفهوم هگلی تثلیث و اسرار خلقت، تجسم و ساکن شدن آشتی در ارتباط با اشخاص تثلیث می پردازد. هگل و الهیات با بررسی مسائل انتقادی به پایان می رسد که به شیوه ای درونی به پیشنهادهای اساسی هگل در مورد دین و مسیحیت تعلق دارند، و همچنین کمک هایی که هگل در تحقیقات الهیات معاصر انجام می دهد.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، پروفسور سیمو نشان می دهد که چگونه الاهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F. C. Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک متکلم و مفسر کتاب مقدس تلقی می شد، سیمو استدلال می کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود و این قرائت فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله های کتاب مقدسی او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر تئوسوفی باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی از موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط بین روح و ماده همراه با فلسفه و دین قرار گرفت.

ترجمه ماشینی: فلسفه هگل به پاسخ به یک سوال اساسی بستگی دارد: چرا فرض کنیم که ساختارهای انتزاعی و ضروریات اندیشه ناب اصلاً چیزی را در مورد حوزه متنوع و قابل تغییر تجربه زندگی واقعی آشکار می کنند؟ آردیس کالینز در مطالعه‌اش درباره پدیدارشناسی هگل، نحوه تفسیر هگل از پدیدارشناسی روح را به عنوان پاسخی به این پرسش بررسی می‌کند و در این فرآیند روشی برای اثبات ابداع می‌کند که به اصول بی‌چون و چرای فلسفی، هنجارهای اجتماعی گرامی، یا پیشداوری‌های ثابت شده وابسته نیست. در مقابل شیوه های خاصی از تفکر یا عمل. این مطالعه پیشگامانه با استفاده از خوانش های دقیق و تجزیه و تحلیل بدیع، تفاسیر کنونی پدیدارشناسی را به چالش می کشد. کالینز نشان می‌دهد که نحوه تفسیر هگل از نقش پدیدارشناسی در طول زندگی حرفه‌ای او ثابت می‌ماند، که او برای اثباتی که در آن توسعه یافته است، نیاز شدید یک برهان را مدعی است، و اینکه آغاز فلسفه بدون این اثبات قابل توجیه نیست. در این فرآیند، او روشی را روشن می‌کند که هگل ساختارها و انتظارات حقیقت را از تجربه بررسی می‌کند تا نشان دهد که روح انسان در پروژه‌ای مشترک از فرهنگ و تاریخ درگیر است که ما را به چالش می‌کشد تا درگیر اهداف وجدانی شویم. این مطالعه پدیدارشناسی هگل که ماهرانه و متقاعدکننده است، عینیت تجربه انسانی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه هگل در آن شواهدی پیدا می‌کند که کل حوزه تجربه انسانی متعلق به روح منطقی مورد بررسی فلسفه است.