جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این کتاب، پروفسور Simuț نشان می دهد که چگونه الهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F.C.Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک الهی‌دان و مفسر کتاب مقدس تلقی می‌شد، سیموئز استدلال می‌کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود، و این قرائت فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله‌های کتاب مقدس او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر نظریه باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط بین روح و ماده همراه با پیوند بین فلسفه و دین قرار گرفت.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه امکان الهیات عاملی را ارائه می دهد. برای تحقیق در این موضوع، مفهوم نمایندگی مورد بررسی و تفسیر عینی قرار می گیرد. نخست، این تز به دقت به فیلسوفان آلمانی می‌پردازد که مفهوم عاملیت را تجسم بخشیده‌اند، به‌ویژه هگل، فویرباخ و مارکس، که تحقیقات گسترده‌ای در مورد عاملیت به‌عنوان عامل پیوند بین سوژه و ابژه انجام دادند. سپس، نظریه عاملیت را مورد بررسی قرار می دهد، همانطور که فیلسوفان مدرن برای تجزیه و تحلیل ماهیت انسان، ذهنیت، خود و عمل استفاده می کنند که تفسیر علمی آنها دشوار است. با این حال، این تلاش های فلسفی نمی تواند ارتباط بین حوزه های دینی، متعالی و حوزه های واقعی را حل کند. به ویژه، بارت استدلال می کند که قلمرو الهی را نمی توان با تلاش های عقلانی انسان ها درک کرد. بنابراین، بارت از الهیات انسان محور قرن 18 و 19 انتقاد می کند که بیان می کند همه معیارها از انسان سرچشمه می گیرند. با این حال، متکلمان علمی مدرن و متکلمان طبیعی، امکان کشف نقطه اتصال بین خدا، انسان و جهان خلقت را از طریق تحقیقات علمی باز کرده اند. تضاد بین توانایی عقل و تصدیق الهی نیاز به سنتز دارد. این تز استدلال می کند که این رویکردهای فلسفی و کلامی را می توان در جنبه های رسالت شناختی ترکیب کرد. با این حال، تاریخ امپریالیسم رسالت را لکه دار کرده است، که منجر به این استدلال می شود که مأموریت اکنون ارزشی مشکوک دارد. با توجه به ننگ مربوط به رسالت، میانجیگری و آشتی خداوند و افراد خارج از خدا با مشکلاتی مواجه است. بنابراین، به عنوان جایگزین، این پایان نامه الهیات عاملی را ارائه می دهد که خدا، انسان و جهان را به هم پیوند می دهد. الهیات فاعلی یک الهیات پیوند است، یک الهیات کنشی است که برای حل مشکلات عینی در جهان عمل می کند، و یک الهیات رسولی است که به طور مداوم برای تغییر جهان با رسالت عمل می کند.

ترجمه ماشینی : هدف او از این رساله، دولت و دین در فلسفه حق هگل، بررسی موضوع دولت سکولار مدرن و رابطه آن با دین در فلسفه G.W.F. هگل است. پیش از پرداختن به این متفکر، دو مفهوم دیگر از رابطه دولت و دین، یعنی مفهوم توماس هابز و جان لاک، به اختصار معرفی می شود. این دو پیشینیان هگل در اندیشه سیاسی مدرن، هر دو پیش فرض های تجربی یکسانی دارند. آنها با این وجود به نتایج کاملاً متفاوتی در مورد امکان تساهل مذهبی و رابطه دولت و کلیسا می رسند. فلسفه سیاسی هگل نمایانگر دیدگاهی بدیل درباره ماهیت دولت سکولار و رابطه آن با دین به هر دوی این نمایندگان نظریه قرارداد اجتماعی دولت است. مسئله رابطه دولت و دین که در بخش اصلی این اثر مورد توجه قرار خواهد گرفت، با توجه به مفهوم آزادی هگل مورد بحث قرار خواهد گرفت. همین مفهوم است که هم پیوند متقابل و هم ضرورت تمایز بین این دو تجلی روح یعنی دین و دولت را نشان می دهد و تنشی را که بین آنها باقی می ماند توضیح می دهد

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی در رابطه بین الهیات سیاسی و تلاش فلسفی برای ایجاد نظم سکولار و خودمختار است که در آن افراد از طریق قوانین جهانی خود را اداره می کنند. من استدلال می کنم که این پروژه شکست می خورد و بررسی می کنم که چگونه الهیات سیاسی در پی آن پدید می آیند. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که فلسفه کانت یک «آزمایش عقل» را برای تثبیت اقتدار و خودمختاری عقل ترتیب می‌دهد. برای موفقیت، کانت باید قضاوت را به‌عنوان آشتی جهانی و فرد ارائه دهد. با این حال، محاکمه عقل دو سرنوشت دارد: یا رویه حقوقی زیر پا گذاشته می شود، نظم جدید از طریق یک عمل خشونت آمیز برقرار می شود، یا حکم به تعویق می افتد، و قوانین عقل با ارجاع به آرمان خودمختاری که هرگز به وجود نمی آید، مشروعیت می یابد. در هر دو مورد، چیزی برای حمایت از نظم عقلانی قربانی می شود. در فصل 2، من نشان می دهم که چگونه F.W.J. شلینگ با توسعه یک الاهیات سیاسی که در آن تنها کلیسا کلید قضاوت غیر خشونت آمیز را در دست دارد، به یک نظم خودمختار و سکولار پاسخ می دهد. سپس در فصل 3 استدلال می‌کنم که کارل اشمیت الهیات سیاسی خود را در پاسخ به فرمالیسم لیبرالی توسعه می‌دهد که فداکاری‌هایی را که نظم سیاسی و عقلانی را حفظ می‌کند، پنهان می‌کند. در اینجا الهیات سیاسی از این درک سرچشمه می گیرد که قضاوت های سیاسی و عقلانی همیشه قربانی می طلبد. در فصل 4، کار جورجیو آگامبن را مورد بحث قرار می‌دهم که می‌خواهد قضاوت سیاسی و عقلانی را به طور کلی به حالت تعلیق درآورد. هم منطق سیاسی و هم دینی با منطق «مقدس» یکسانی مشخص می‌شود که قدرت قضاوت مطلق، اما غیرقابل پاسخگویی را حفظ می‌کند. در نهایت، در فصل 5، به کار G.W.F. هگل نشان می دهد که چگونه محاکمه عقل به دو روایت متضاد از سکولاریزاسیون بستگی دارد. من با طرح چند سؤال انتقادی در مورد محاکمه، و الهیات سیاسی که در پی آن مطرح می شود، پایان می دهم.

ترجمه ماشینی : الاهیات مسیحی، در اشکال متعدد و متنوع خود، و به ضرر کلیسا و جهان، اغلب بر پایه معرفتی متزلزلی بنا شده است. در این پایان نامه، من این شالوده متزلزل را با اصطلاح «عام گرایی جزیره ای» توصیف می کنم. ماهیت oxymoronic این اصطلاح هم عمدی و هم گویا است. الهیاتی که برای رسیدن به موقعیتی که در اینجا «جهان‌شمولی جزیره‌ای» نامیده می‌شود، تلاش می‌کند یا ناخواسته به آن می‌رسد، در عین رد یا درک نادرست پیچیدگی هر دو، به هیچ‌کدام نمی‌رسد. وقتی از نظر الهیاتی در نظر گرفته شود، جهان‌شمولی جزیره‌ای را می‌توان به‌طور ساده به این صورت توصیف کرد که «یک بیان فرهنگی دین منحصر به بیان کامل بودن انجیل است». برای نشان دادن پایه الهیات نامطمئن «عام گرایی جزیره ای»، و به منظور اشاره به آنچه که من معتقدم راهی بهتر به جلو است، به الهیات یورگن مولتمان روی می آورم. اگرچه الهیات مولتمن تأثیرگذار بوده و بنابراین به دقت تجزیه و تحلیل شده و مکرراً تفسیر شده است، پیشینه عمیقاً هگلی نیز وجود دارد که به دقت مورد بررسی قرار نگرفته است. با نگاهی به پرسش‌های هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی، و همچنین مفاهیم نظام، امر مطلق، و امکان آغاز و پایان، این پایان‌نامه خط فکری عمیقاً هگلی را نشان می‌دهد که در سراسر الهیات مولتمان جریان دارد. با این حال، اینطور نیست که مولتمان کاملاً و بدون شرمندگی «هگلی» باشد، بلکه مولتمان مضامین خاص هگلی را، همانطور که در بالا ذکر شد، در نظر می‌گیرد، و به شکلی نامحسوس آن‌ها را تغییر می‌دهد تا پروژه الهیاتی خود را پیش ببرد. این پایان نامه پس از تشریح این مضامین هگلی، و اشاره به انواع روش های تأثیرگذاری آنها در سفرهای الهیاتی مولتمان، به تمرین الهیات سازنده خود می پردازد. درست همانطور که مولتمن بر هگل ریف می کند، این تمرین سازنده نیز ریف کردن مولتمان است - نه کاملاً عذرخواهی، بلکه ریشه در سنت دارد.

ترجمه ماشینی : هدف این کار نشان دادن این است که در مرکز رویکرد اریوجنا به الهیات مسیحی، یک علاقه عمیق فلسفی به ضرورت تغییر اساسی در پارادایم‌های تفکر نهفته است - یعنی از متافیزیکی به دیالکتیکی، که باعث شهرت او می‌شود. از «هگل قرن نهم»، همانطور که محققان در آلمان پس از هگل او را نامیدند. دغدغه اصلی گفتمان اریوجنا این است که ثابت کند پذیرش واقعی حقیقت نجات دهنده مکاشفه مسیح در مورد پسر بودن همه انسان ها برای خدا (که منجر به بازگشت آنها به اتحاد با او می شود) مستقیماً به روشی که به طور مداوم به حقیقت یگانگی خدا اندیشیده می شود بستگی دارد. از. این دقیقاً دیالکتیک امر کلی و جزئی است که به اریوجنا اجازه می دهد هم به دوگانگی بین هستی و نیستی بپردازد (که او آن را تقسیم بنیادی می نامد) و هم به سمت طرح این سؤال حرکت کند که چگونه می توان به کلیت وجود خدا نزدیک شد. تا به او اجازه دهیم تا دیدگاهی عمدتا متافیزیکی از آفرینش را که به طور سنتی بر آن تکیه می‌کند، بازنگری کند. با توجه به درک دیالکتیکی وحدت (با توسل شدید به یک برخورد دیالکتیکی منسجم از تضاد) که اریوجنا به آن پایبند است، واقعیت آفرینش را نمی توان تصور کرد، و بنابراین شناخت، به غیر از راه جدایی ناپذیر بودن از امر جهانی. اصل همه. این همان اصل است که هیچ چیز رها نمی شود، مگر اینکه ذهن فاسد شده توسط حواس به گونه ای دیگر فکر کند و با پیروی از الگوی متافیزیکی دوگانگی (به عنوان تقسیم بندی اساسی)، خلقت و اصل آن را به طور نادرست از هم جدا کند. بازگرداندن ذهن به حرکت عقلانی مناسب نسبت راست (عقل صحیح) رها شده، همانطور که اریوجنا استدلال می کند، از دستورات حواس رها شده است، بنابراین راهی برای پیشرفت معرفتی به کل نامحدود و بازگشت عملی (reditus) از جهان می شود. چیزهای محدود (ساخت ذهن فاسد) برای زندگی در واقعیت الهی خلقت. استدلال این اثر بر فرض قرابت نزدیک بین گفتمان اریوجنا و گفتمان معاصران اسلامی او (الاف، النظام، الکندی و دیگران) استوار است که عقاید دیالکتیکی خود را در سنت معتزله از نظر فلسفی منضبط شده است. نزدیک شدن به حقیقت یگانگی خداوند. به طور خاص، به نظر می رسد که درگیر شدن النظام با پریفیسون پارمنیدس و مقاومت او در برابر خطر تفسیر دوگانه از هستی شناسی آن، رویکرد نوآورانه اریوجنا به الهیات مسیحی را با دیدگاه پیشنهاد شیوه ای برای غلبه بر ثنویت به عنوان مانع اصلی بر سر راه برانگیخته است..

ترجمه ماشینی: این جلد که توسعه کامل فلسفه قاره‌ای پس از کانتی را پوشش می‌دهد، به‌عنوان یک اثر مرجع ضروری برای فیلسوفان و کسانی که در رشته‌های بسیاری که به طور کامل با فلسفه قاره‌ای و اروپایی مرتبط هستند، عمل می‌کند

ترجمه ماشینی: کاترین مالابو، آنتونیو نگری، جان دی. کاپوتو، برونو بوستیلز، مارک سی تیلور، و اسلاوی ژیژک به هفت نفر دیگر – از جمله ویلیام دزموند، کاترین پهل، آدریان جانستون، ادیت ویشوگرود و توماس آ. لوئیس- می‌پیوندند تا اندیشه هگل را در فلسفه، سیاست و دین قرن بیست و یکم. این متفکران با حذف ادعاهایی مبنی بر پایان یافتن تکامل اندیشه و تاریخ، از نوآوری های هگل در برابر بی ربط بودن محافظت می کنند و مهمتر از همه، تمایز سکولار و مقدس را مجدداً تغییر می دهند. این مشارکت های اولیه بر تحلیل هگلی و ارزش دگرگون کننده اندیشه فیلسوف در رابطه با «روی به دین» کنونی ما متمرکز است. ملابو موتیف اعتراف هگل را در رابطه با بخشش توسعه می دهد. نگری در مورد فلسفه حق هگل می نویسد. کاپوتو بر الاهیات رادیکالی که توسط هگل ممکن شده است، تاکید می کند. و Bosteels خوانش های مد روز از فیلسوف را نقد می کند و بر ضد تقلیل پذیری دیالکتیک او استدلال می کند. تیلور مطلق بودن هگل را به عنوان فرآیندی از بی قراری بی پایان باز پس می گیرد، و ژیژک مفاهیم مذهبی مفهوم رها کردن هگل را دوباره بررسی می کند. این مقالات که منعکس کننده مسیر خود فیلسوف هستند، از طریق سیاست، الهیات، هنر، ادبیات، فلسفه و علم به صورت دیالکتیکی پیشرفت می کنند، گفتمان های نظری پیشرفته را طی می کنند و راه هایی را که هگل در آنها زندگی می کند، روشن می کند.