جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : بسیاری از فلسفه معاصر، نظریه سیاسی و اندیشه اجتماعی به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط گئورگ ویلهلم فردریش هگل شکل گرفته است، اگرچه در مورد چگونگی درک آثار او اختلاف نظر زیادی وجود دارد. او هم به عنوان یک متافیزیک و هم به عنوان یک راوی کنایه آمیز توصیف شده است که شخصیت فلسفه را پس از متافیزیک پیش بینی کرده است. موضع او با توجه به اندیشه سیاسی اش به همان اندازه مبهم است. او هم به عنوان دشمن دولت لیبرال و هم به عنوان دوست آزادی تعبیر شده است. ارزیابی تجدیدنظرطلبانه این جلد، که بر اساس مطالعات کلاوس هارتمن است، این ابهامات را به نفع خوانشی غیر متافیزیکی از استدلال های هگل بررسی می کند. همچنین نشان می دهد که چگونه پایه های اندیشه سیاسی او از یک دولت لیبرال دموکراتیک حمایت می کند. این ارزیابی مجدد از استدلال‌های هگل، او را به‌عنوان فیلسوفی تبدیل می‌کند که دشواری‌های پست مدرنیته را پیش‌بینی می‌کند و مبنایی برای ارزیابی مجدد هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی و انقلاب ارائه می‌دهد. فیلسوفان و کسانی که در زمینه نظریه سیاسی کار می کنند، این حجم را بسیار مورد توجه قرار خواهند داد.

ترجمه ماشینی : یکی از افکار راهنما در سراسر این اثر این است که G. W. F. هگل فیلسوف عصر مدرن است، که فیلسوفان بعدی، خواه آثار او را خوانده باشند یا نخوانده باشند، باید موضع خود را در رابطه با هگل اتخاذ کنند. هدف من فقط ارائه هگل نیست، بلکه نشان دادن این است که تأثیر او مدتی است که احساس می شود، حتی اگر به صراحت به حضور او اذعان نشده باشد. علیرغم تجدید حیات اخیر در پژوهش هگلی، تاریخ فلسفه در دنیای انگلیسی زبان عموماً با دوره تاریکی بین کانت و تحقیقات اولیه راسل و فرگه پوشیده شده است. مکانی به میل و بنتام اختصاص داده شده است، اما حتی امروزه تعداد بسیار کمی از فیلسوفان آنگلوساکسون آماده به رسمیت شناختن مارکس به عنوان یک فیلسوف هستند، اگرچه عموماً معتقدند که مارکس به نحوی تحت تأثیر هگل بوده است، که احتمالاً دلیل خوبی برای این امر است. عدم توجه زیاد به دومی در بهترین حالت، درک هگل با درک مارکس مرتبط است، اما تصور نمی‌شود که هگل از دکارت به بعد سهم قابل توجهی در جریان اصلی فلسفه غرب داشته است، و فرض بر این است که او ارتباط چندانی با فلسفه غرب ندارد. «انقلاب زبانی» که توسط ویتگنشتاین، رایل و آستین آغاز شد.

ترجمه ماشینی : در این مطالعه من رشد فکری شلینگ، هولدرلین و هگل را در طول سال های شکل گیری آنها ارائه خواهم کرد. به دلیل خاستگاه اجتماعی مشابه آنها، فکر اولیه این جوانان سوابی در طول دهه 1790 باید به عنوان یک واحد در نظر گرفته شود. تجربه آنها به عنوان هم اتاقی در Stift در Tiibingen و همراهی فکری نزدیک آنها در طول دهه نود باعث شد که هر کدام به شدت به ایده های دیگران پاسخ دهند. به عنوان اعضای نخبگان سیاسی در ویرتمبرگ، مفروضات فکری آنها عمیقاً تحت تأثیر بحران ویرتمبرگ و جامعه سیاسی آلمان و رویدادهای انقلاب فرانسه قرار گرفت، به گونه ای که فقط در پرتو میراث سوابی آنها قابل توضیح است. بنابراین، برای مثال، در چارچوب تفکر هولدرلین و شلینگ، به نظر می‌رسد پیدایش اولیه‌ترین مفروضات بالغ فلسفی هگل نه آنقدر که یک رویداد در تاریخ فلسفه باشد، بلکه راه‌حلی خاص برای مشکلات ناشی از بحران جامعه او باشد. . نقش تعیین کننده هولدرلین در تاریخ ایده آلیسم آلمانی نیز باید در نتیجه این مطالعه آشکار شود. به دلایلی که در ادامه بیان شد، تفکر هولدرلین نه تنها بین کانتییسم و فلسفه جدید، که قرار بود در اندیشه بالغ هگل به ثمر بنشیند، پل زد، بلکه بین مرحله جمهوری خواهی و ناسیونالیست در تاریخ اندیشه سیاسی آلمان نیز به نتیجه رسید.

ترجمه ماشینی : قطعاً می‌توان ادعا کرد که شیوه‌ای که هگل از نیوتن در پایان‌نامه، فلسفه طبیعت و سخنرانی‌های تاریخ فلسفه انتقاد می‌کند، بیش از هر چیز دیگری باعث تعصب به شهرت او شده است. در نگاه اول، آنچه در اینجا به نظر می‌رسد چیزی بیش از تضاد بین دستاوردهای آزمایش شده پدر بنیانگذار علم مدرن و اظهارات تصادفی یک فیلسوف سردرگم و تا حدی ناراضی است. و اگر متقاعد شویم که بپذیریم که شاید چیزی فراتر از این باشد - بین کار یک ریاضیدان روشن بین و تجربی، و اظهارات کور نوعی منطق دان کانتی که در میان حقایق دنیای واقعی اشتباه می کند. در مجموع، این دیدگاه ساده‌گرایانه روشن از موضوع بود که در میان معاصران هگل غالب بود و تا همین اواخر ادامه داشت. اصلاح و دگرگونی نهایی آن به تدریج و طی بیست یا بیست و پنج سال گذشته صورت گرفته است. اولین تفسیر کامل در مورد فلسفه طبیعت در سال 1970 منتشر شد و به این نتیجه رسید که حداقل تا حدی، نقد هگلی به جای کار نیوتن، علیه نیوتنی گرایی بوده است، و به این نتیجه رسیده است که انتقادات هگلی به نفع نیوتن است. الهام‌بخش آن از تحولات درون علوم طبیعی است، نه از ضرورت‌هایی که توسط روابط مقوله‌ای پیشینی بر تفکر هگل تحمیل شده است.

ترجمه ماشینی : می توان یک اثر فلسفی جدی و خوب نوشت که تماماً از جوک تشکیل شده باشد.» -- لودویگ ویتگنشتاین خبر خوب این است که این کتاب مجموعه ای سرگرم کننده اما روشنگرانه از ژیژکیسم ها را ارائه می دهد. بر خلاف هر کتاب دیگری از اسلاوی ژیژک، این چیدمان فشرده از جوک ها که از نوشته های او استخراج شده اند، نمایه ای برای مضامین فلسفی، سیاسی و جنسی خاصی است که او را به خود مشغول کرده است. جوک های ژیژک شامل چیدمان ها و خط های مشت -- و همچنین توهین ها و توهین ها -- است که ژیژک به خاطر آنها مشهور است، همگی در کمتر از 200 صفحه. پس خبر بد چیست؟ هیچ خبر بدی وجود ندارد. فقط اسلاوی ژیژک تکرار نشدنی است که در لباس یک عموی غیرممکن و از نظر سیاسی نادرست ظاهر شده و جمله ای را شروع می کند: «یک شوخی قدیمی یهودی وجود دارد که دریدا آن را دوست داشت...» برای ژیژک، جوک ها داستان های سرگرم کننده ای هستند که میانبری برای بینش فلسفی ارائه می دهند. . او منطق سه گانه هگلی را برای مثال با سه نسخه کلاسیک «امشب نه عزیزم، من سردرد دارم» را نشان می دهد: ابتدا زن ادعا می کند که میگرن دارد. سپس شوهر انجام می دهد. سپس زن فریاد می زند: "عزیزم، من یک میگرن وحشتناک دارم، پس بیا کمی رابطه جنسی داشته باشیم تا من را سرحال کنم!" یک خط پانچ در مورد یک بطری آبجو یک درس لاکانی در مورد یک دال ارائه می دهد. و نسخه‌ای «واقعاً زشت» از شوخی معروف «اشراف‌سالاران» باعث می‌شود که خانواده به جای نمایش ناگفتنی‌ها، دوره‌ای کوتاه در تفکر هگلی ارائه دهند. جوک های ژیژک حاوی هر جوک ذکر شده، بازنویسی یا روایت شده در آثار ژیژک به زبان انگلیسی است (از جمله برخی در دست نوشته های منتشر نشده)، از جمله نسخه های مختلف یک جوک که نکات متفاوتی را در زمینه های مختلف بیان می کند. نکته مهمتر این است که کمدی در جدیت ژیژک نقش اساسی دارد.

ترجمه ماشینی : در رابل هگل، فرانک رودا یک مشکل اساسی در فلسفه هگلی حق را شناسایی و بررسی می کند که به قلب برداشت هگل از دولت ضربه می زند. این مشکل منحصر به فرد، که رودا استدلال می کند مشکل اندیشه سیاسی هگلی است، در متن هگل تنها به شکلی به ظاهر حاشیه ای تحت نام «رابل» ظاهر می شود: یک اثر جانبی خاص از استنتاج دیالکتیکی ضرورت وجود دولت از قانون اساسی متناقض جامعه مدنی. این کتاب با تحلیل کامل این مشکل و با تکیه بر مباحث معاصر در آثار متفکرانی چون آلن بدیو، ژان لوک نانسی و اسلاوی ژیژک، به بررسی مجدد و بازسازی کل پروژه سیاسی هگل می پردازد. رودا در ادامه استدلال می‌کند که تنها با بازاندیشی درباره مشکل «غوغا» در اندیشه هگل - تنها مشکلی که هگل نه قادر به حل آن است و نه می‌تواند آن را زیر سوال ببرد - می‌توان برداشت اولیه مارکسیستی از «پرولتاریا» را به درستی درک کرد. کتاب با پس‌گفتاری از اسلاوی ژیژک پایان می‌یابد.