جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : زیبایی‌شناسی و مطالعات ادبی تلاش بعدی برای تاریخچه ارتباطات زیبایی‌شناختی در مدرنیته اولین انگیزه خود را در عدم کفایت تدریس مطالعات ادبی یافت. همانطور که فقدان مطالعات فردی عمیق در مورد نظریه های مهم زیبایی شناسی وجود دارد، همچنین فقدان ارائه فعلی به زبان آلمانی زیبایی شناسی وجود دارد که مشاهدات فلسفی هنر و ادبیات را از زمان تمایز آنها به یک سیستم ارتباطی "مستقل" در جهان بازسازی کند. قرن 18. اما آیا چنین تلاشی برای بازسازی هنوز برای مطالعه علمی هنر و ادبیات معنا دارد؟ آیا نتایج مشاهدات زیبایی‌شناختی ادبیات واقعاً برای تحلیل نظری آن مرتبط است؟ پاسخ به چنین سؤالاتی در ابتدا واضح به نظر می رسد: ادبیات شاخه ای از «هنر» است و زیبایی شناسی به ما می گوید که «هنر» چیست. ارزیابی ما از متون ادبی نیازمند معیارهای معنادار است و زیبایی شناسی این معیارها را در اختیار ما قرار می دهد. اکثر آثار ادبی بدون دانش کافی از افق زیبایی‌شناختی که در آن خلق شده‌اند نمی‌توانند به درستی درک شوند: شیلر بدون کانت، توماس مان بدون شوپنهاور، گوتفرید بن بدون نیچه - به نظر می‌رسد که این یک پوچ است. بنابراین زیبایی شناسی نوعی شالوده به مطالعات ادبی می دهد. «هنر» را تعریف می‌کند، قضاوت‌های ارزشی انتقادی ما را توجیه می‌کند و تفسیر قابل قبولی از آثار سنتی را ممکن می‌سازد. موضوع و روش تحقیق ادبی را مشخص می کند. فلسفه در قالب زیبایی شناسی، آشکارا امکان علم ادبی را تثبیت می کند، و بنابراین ناگفته نماند که تاریخچه ارتباط زیبایی شناختی لازم است; دانستن زمینی که روی آن ایستاده اید مفید است.

ترجمه ماشینی : نقد هگل از کانت نقطه عطفی در تاریخ فلسفه بود: برای اولین بار، سبک عینی، موقعیت‌یافته و به معانی خاصی «طبیعت‌گرایانه» که توسط هگل پیش‌گام بود، با سبک نازک، جهان‌شمول و خالص‌شده‌ای از فلسفه مواجه شد. دقیق ترین بیان آن در کانت. این مناقشه به سختی از بین رفته است: این مناقشه عملاً فلسفه معاصر را از معرفت شناسی گرفته تا نظریه اخلاقی را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، اگر این کتاب درست باشد، اهمیت کامل نقد هگل از کانت درک نشده است. این کتاب با استفاده از متون بالغ هگل (پس از 1807) و خواندن آنها در پرتو تفسیر کلی از پروژه هگل به عنوان یک سیستم زبانی و «تعریفی»، تفسیرهای مجدد عمده ای از دیدگاه های هگل ارائه می دهد: موضوع کانتی به خودی خود انکار نمی شود، اما به عنوان یک جنبه زمانی از تجربه ما نقل مکان کرد. ایدئالیسم زبانی هگل بر اساس دیدگاه واقع گرایانه او از احساس درک می شود. هگل به جای ادعای این که الزام مقوله ای کانت برای ارائه راهنمایی اخلاقی ملموس بیش از حد توخالی است، پوچی آن را به عنوان پایه و اساس یک جامعه متنوع می ستاید.

ترجمه ماشینی : مفروضات و وظایف نهفته در فراخوان های معاصر برای «غلبه بر» سنت متافیزیکی چیست؟ دنیس جی. اشمیت با تأمل بر تناقضات درونی مفاهیم «سنت» و «تناهی»، بینش‌های بدیعی در مورد چگونگی ارتباط فلسفه با سنت‌های خود ارائه می‌کند تا بخواهد حس حیاتی از کثرت «لبه‌ها» را که آن را تشکیل می‌دهند، حفظ کند. تناهی او این کار را از طریق بررسی دقیق موضوعات موجود در آثار هگل و هایدگر انجام می دهد، دو فیلسوفی که ایده های سنت و تناهی را مرکز توجه خود قرار دادند. اشمیت با این سوال شروع می کند که چگونه هایدگر می تواند ادعا کند که متافیزیک را علی رغم ادعای هگل نابود کرده است. تا امکانات خود را کامل کرده باشد. اشمیت به طور سیستماتیک به دنبال توسعه نقد هایدگر از هگل، گفت وگویی را بین آنها ایجاد می کند. موضوع آن گفت و گو، ماهیت تناهی است که در زمان، هیچ، حلقه های دیالکتیکی و هرمنوتیکی، و در مفاهیم تجربه، کار، تکنولوژی، تاریخ و اندیشه پیش سقراطی بیان شده است. با شروع نقد هایدگر از هگل در هستی. و زمان، راهبرد اشمیت افشای پیچیدگی‌های گفتمان فلسفی در مورد امر متناهی با ترسیم نزدیکی‌های هگل و هایدگر است. گفت و گوی حاصل، پرتره های بدیع هر دو فیلسوف را ارائه می دهد. همچنین نشان می‌دهد که شکست اولیه و ناشناخته هایدگر در جدا کردن خود از دیالکتیک هگل انگیزه بسیاری از چرخش‌ها و تصمیم‌های حرفه‌ای بعدی اوست. در پایان، اشمیت تفسیری از اهمیت گسترده‌تر نتایج آن گفت‌وگو ارائه می‌دهد، و مطالعه او را با دیگر بحث های معاصر پست مدرنیسم مرتبط می کند. او ایده کثرت یال‌هایی را که توسط متناهی باز می‌شود بسط می‌دهد و استدلال می‌کند که فلسفه تنها زمانی گذشته و آینده خود را می‌فهمد که معنای تناهی خود را بشناسد. دنیس جی. اشمیت، دانشیار فلسفه در دانشگاه ایالتی نیویورک است. در بینگهامتون فراگیر بودن متناهی در مجموعه مطالعاتی در اندیشه اجتماعی معاصر آلمان با ویرایش توماس مک کارتی گنجانده شده است.

ترجمه ماشینی : از طریق هزارتوی ذهن هگلی، فردریش هگل (1770-1831) فیلسوف آلمانی است که آثار او بیشترین تأثیر را در تاریخ جهان داشته است. او ایده آلیسم آلمانی را تکمیل کرد و جامع ترین و یکپارچه ترین نظام فلسفه آلمان را طراحی کرد. برجسته ترین شاگرد او کارل مارکس بود، اما «پدیدارشناسی» معروف گاهی حتی برای متخصصان نیز مبهم باقی می ماند. این کتاب به عنوان یک همراه عمل می کند و شما را قدم به قدم در هزارتوی روح هگل راهنمایی می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب که در ابتدا در سال 1976 منتشر شد، به طور خاص برای راهنمایی دانشجویان تئوری سیاسی که می‌خواهند ایده‌های سیاسی هگل را همانطور که در پدیدارشناسی ذهن آمده است، درک کنند، نوشته شده است. تفسیر پروفسور Shklar تا جایی که امکان دارد از زبان ساده و ترجمه انگلیسی منابع استفاده می کند. هسته اصلی استدلال هگل این است که آزادی هویت اهداف شخصی شهروندان و اهداف عمومی دولت به عنوان یک کل است. این یک فرآیند پویا است که در آن همه قوانین توسط همگان ایجاد می شود و به نوبه خود در ذهن و اعمال هر یک از اعضای جامعه بیان و تحقق می یابد. متن بر انتقاد هگل از هر نوع ذهنیت تأکید دارد. ناکامی در شناخت خصلت فرهنگی تمام تجربیات، هسته اصلی بررسی انتقادی هگل از تمام فلسفه های گذشته است و او را به توسعه نظریه خود درباره تاریخ و دانش به عنوان تفکر گذشته نگر سوق داد.