جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : «نردبان هگل می‌خواهد... یک «تفسیر تحت اللفظی» بر Die Phanomenologie des Geistes باشد... هدف آگاهانه مبارزات سی ساله من با هگل نوشتن تفسیری توضیحی بر این کتاب بود؛ و با تکمیل آن، به آن توجه می‌کنم. کار "کار" خود من همانطور که به نتیجه رسیدم... عادت غالب مفسران... بر اساس اجماع عمومی این عقیده استوار است که هر چه که باشد، پدیدارشناسی هگل آن "علم" منطقی نیست که او معتقد بود. دیدگاه دریافت شده ای است که من می خواهم آن را براندازم. اما اگر حق با من باشد، یک زنجیره استدلال پیوسته قابل قبول، پاراگراف به پاراگراف، باید در متن قابل کشف باشد." -- از پیشگفتار.

ترجمه ماشینی : این کتاب از گستره و عمق شگفت‌انگیز سخنرانی‌های هگل در مورد زیبایی‌شناسی استفاده می‌کند و مسئله چندوجهی هنر و امر مطلق را بررسی می‌کند. چرا هگل مطلق بودن را به هنر نسبت می دهد؟ چنین مطلقی چه معنایی می تواند داشته باشد؟ چه ارتباطی با دین و فلسفه دارد؟ چگونه دیدگاه هگل از هنر فقدان معاصر امر مطلق را روشن می کند؟ هنر و مطلق استدلال می‌کند که این پرسش‌های زیبایی‌شناختی معمای نظری صرف برای تحلیل انتزاعی نیستند. این استدلال می‌کند که درک هگل از هنر می‌تواند هرمنوتیک ضروری مرتبط با مناقشات کنونی را ارائه دهد. هنر و امر مطلق پیچیدگی‌های اندیشه زیبایی‌شناختی هگل را بررسی می‌کند و ارتباط معاصر آن را بیان می‌کند. این نشان می‌دهد که چگونه هنر برای هگل حوزه‌های دیگر تجربه مهم بشری مانند تاریخ، مذهب، سیاست، ادبیات را روشن می‌کند. در برابر دیدگاه های سنتی و بسته، نتیجه چالشی برای بازخوانی فلسفه زیبایی شناسی هگل است.

ترجمه ماشینی : لاو تریس با در نظر گرفتن خوانش دریدا از هگل به عنوان نقطه عزیمت، اهمیت سیاسی ساختارشکنی را استدلال می کند. در حالی که به خوبی ثابت شده است که مقولات و بازنمایی‌های حقوقی و سیاسی به ظاهر بی‌طرف و فراگیر همیشه، در واقع، جزئی و انحصاری هستند، یکی از قوی‌ترین استدلال‌های دریدا این بود که حذف‌های موجود در هر نمایندگی تصادفی نیستند، بلکه سازنده هستند. در واقع، یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که به نظر می‌رسد فلسفه مدرن وظیفه‌اش را برای حسابرسی همه چیز تکمیل کرده است، این است که ادعا می‌کند مفاهیم بنیادی آن - نمایندگی، دموکراسی، عدالت و غیره - همان چیزی است که همیشه بوده است. آن‌ها چیزی را به نمایش می‌گذارند که دریدا آن را «عملی به گذشته شگفت‌انگیز» نامیده است. این بدان معناست که اشکالی از زندگی سیاسی مانند لیبرال دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، سرمایه داری، حاکمیت قانون، یا حتی خانواده هسته ای خصوصی، پیامد اجتناب ناپذیر توسعه انسانی به نظر می رسد. اندیشه هگل در بحث این کتاب به این دلیل محوری است: منطق این عطف به ماسبق افسانه‌ای در دوران مدرن با ایده قدرتمند Aufhebung - ساختار زمانی همیشه از قبل - با قاطعیت‌ترین شکل بیان شد. ساختارشکنی طردهای موجود در مفاهیم بنیادین سیاسی مدرنیته را با «تعیین مجدد» مسیر خلقت آنها آشکار می کند، و «همیشه از قبل» را در آن مسیر آشکار می کند. هر بازنمایی، دانش یا قانونی بیش از آن چیزی که به نظر می رسد نامطمئن است، و استدلال اصلی ردیابی قانون این است که آنها، بنابراین، همیشه مکان های بالقوه ای برای مبارزه سیاسی هستند.

ترجمه ماشینی : اهمیت پایدار هگل در این واقعیت نهفته است که فلسفه او بر بسیاری از مسائل معاصر روشن می شود. تصور او از آزادی ما را قادر می سازد تا بسیاری از تفاوت هایی که لیبرالیسم و جامعه گرایی را از هم جدا می کنند، آشتی دهیم. در حالی که لیبرالیسم به تأکید بیش از حد بر فرد و بی‌ارزش کردن جامعه تمایل دارد، جامعه‌گرایی تمایل دارد برعکس عمل کند. یکی از اهداف اصلی او ادغام نگرانی لیبرالیسم برای حقوق سیاسی و منافع افراد در چارچوب یک جامعه است. او سعی می کند فرد و جامعه را به گونه ای آشتی دهد که ترکیب مناسبی از آزادی و اختیار ایجاد کند. یکی از اهداف هگل کشف ساختارهای اجتماعی است که به افراد اجازه می دهد از بیگانگی که مشخصه زندگی معاصر است بگریزند. او با غلبه بر چیزهایی که خود را از جهان اجتماعی جدا می کند، به دنبال روشی برای آشتی دادن هم عصران خود با جهان مدرن بود. یعنی جایی که مردم در دنیای اجتماعی در خانه هستند. احساس بیگانگی بسیار رایج است، حتی برای کسانی که از آزادی شخصی و فراوانی مادی بیش از آنچه تصور می شد لذت می برند. در حالی که هگل مستقیماً با معاصران خود و در مورد آنها صحبت می کند، جهان اجتماعی آنها با دنیای ما مشترک است. در نتیجه، تلاش او برای آشتی دادن تضادهای فلسفی و اجتماعی می تواند شرایط ما را روشن کند. در حالی که دنیای مدرن نشان دهنده کمک های مهمی است، ظهور لیبرالیسم مدرن منجر به فردگرایی مفرط می شود که زندگی اجتماعی را تکه تکه می کند و افراد را از زندگی اجتماعی معنادار جدا می کند و دور می ماند. هدف اصلی فلسفه سیاسی هگل آشتی دادن فرد با جامعه سیاسی خود به گونه ای است که بر بیگانگی زندگی مدرن غلبه کند.

ترجمه ماشینی : اولین بار در سال 1987 منتشر شد. نسخه‌های آرشیو مینه‌سوتا از فناوری دیجیتال استفاده می‌کند تا کتاب‌هایی را که برای مدت طولانی در دسترس نبودند، دوباره در دسترس قرار دهد، و بدون تغییر از نسخه‌های اصلی انتشارات دانشگاه مینه‌سوتا منتشر شده‌اند. Readings in Interpretation - جلدی که عمدتاً در مورد متون هولدرلین، هگل و مفسر آنها هایدگر است - خود را به طور استراتژیک بین ادبیات و فلسفه قرار می دهد. مطابق با این کنار هم قرار گرفتن، به مسئله خودآگاهی و تأمل در سطوح «مضمون» و «متن» می پردازد. هم برای هگل و هم برای هولدرلین، خودآگاهی و رابطه آن با دانستن مضامین صریح هستند، اما خوانش‌های وامینسکی نشان می‌دهد که بازتاب مخل‌کننده‌تری در سطح متن مؤثر است. در بحثی که بر جنبه‌های متنی پدیدارشناسی روح هگل متمرکز است، وارمینسکی نشان می‌دهد که لحظه منفی - که اغلب به عنوان مقدمه‌ای برای خودآگاهی یکپارچه تعبیر می‌شود - نمی‌تواند با مدل‌های تفسیری استخراج‌شده از بیرون متن توضیح داده شود. توسط مفاهیمی مانند خود، آگاهی یا سوژه. در عوض، یک عمل و نظریه کاملاً متفاوت ضروری است. بنابراین، «پس‌نسخه پیش‌نویس» نویسنده در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای برای ترسیم مبانی نظری قرائت‌های بعدی و به‌عنوان «پس‌نسخه‌ای» است که تفاوت بین «خواندن» و «تفسیر» را که این خوانش‌ها ضروری می‌سازد، توضیح می‌دهد. .

ترجمه ماشینی : امانوئل کانت، متفکر پروسی در خط مقدم روشنگری آلمان، به طور قاطع چیزی را شکل داد که مسلماً میراث فلسفی مرکزی دوران اوست، میراثی از عقلانیت انتقادی و خودمختاری اخلاقی-سیاسی. دانیل اُ. دالستروم در کتاب میراث فلسفی، پژوهشی استثنایی برای بررسی تنوع و تأثیر ماندگار نه تنها کانت، بلکه برخی از برجسته‌ترین منتقدان معاصر او به ارمغان می‌آورد. دالستروم به بررسی کامل نویسندگان مختلفی مانند یوهان گئورگ هامان، یوهان گوتفرید هردر، فردریش هاینریش ژاکوبی، فردریش شیلر و بعدها فردریش ویلهلم شلینگ و گئورگ ویلهلم فردریش هگل پرداخته است. او نشان می‌دهد که میراث ایده‌آلیسم آلمانی به‌طور انکارناپذیر امروزی باقی مانده است. او جنبه‌های گوناگون میراث این فیلسوفان را بررسی می‌کند - میراث‌هایی که همچنان به بحث‌های فلسفی معاصر راه پیدا می‌کنند. در میان بسیاری از موضوعاتی که دالستروم مطرح می کند، رابطه علم با اخلاق و شیوه ها و شرایط مختلف دانش است. او همچنین ماهیت و دسترسی مشروع زیبایی شناسی را در نظر می گیرد; پایان تاریخ و هنر؛ جایگاه وجدان در زندگی اخلاقی؛ اهمیت دینی فلسفه و هنر و پتانسیل سیاسی هنر؛ ریشه های اخلاق در زندگی جنسی; اخلاق فرصت برابر؛ و ایده نظری یک مسئولیت فلسفی که نمی توان آن را به تعویق انداخت. این مقالات به دقت تاریخ تأثیرات متفکران پیشین و میراث آنها بر متفکران بعدی را دنبال می کنند. اما مقاله‌ها این تاریخ‌ها را درگیر می‌کنند تا اهمیت این میراث‌ها را - که توسط یکی از بارورترین دوره‌های تفکر آلمانی به وجود آمده است - برای تفکر فلسفی در حال حاضر نشان دهند و در برخی موارد به طور انتقادی بسنجیم.

ترجمه ماشینی : این مطالعه هگل و نیچه کار آنها را از طریق انتقاد رایج آنها از متافیزیک به دلیل عملکرد با تقابل های مفهومی مانند بودن/شدن و خودپرستی/ نوع دوستی ارزیابی و مقایسه می کند. دکتر هولگیت نقد نیچه را به عنوان استفاده از تمایز زندگی و اندیشه افشا می کند که خود یک دوگانگی متافیزیکی از نوع حملات نیچه است. در مقایسه، نشان داده می شود که هگل با به کارگیری فلسفه دیالکتیک خود، نقد عمیق تری از ثنویت متافیزیکی ارائه می دهد، که این گونه مخالف های ادعایی را مؤلفه های تعریف کننده یک پویایی می داند. هولگیت در انتخاب موضوعی بسیار اساسی برای کار هر دو فیلسوف، چارچوبی را ایجاد کرده است که در آن بحث هگل-نیچه را ارزیابی می کند. برای انجام اولین مطالعه کامل از دیدگاه نیچه در مورد آثار هگل. و برای مقایسه فلسفه دیونیزیک نیچه با فلسفه دیالکتیکی هگل با تمرکز بر تراژدی، موضوعی مرکزی در فلسفه هر دو.