جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نقد هگل از کانت نقطه عطفی در تاریخ فلسفه بود: برای اولین بار، سبک عینی، موقعیت‌یافته و به معانی خاصی «طبیعت‌گرایانه» که توسط هگل پیش‌گام بود، با سبک نازک، جهان‌شمول و خالص‌شده‌ای از فلسفه مواجه شد. دقیق ترین بیان آن در کانت. این مناقشه به سختی از بین رفته است: این مناقشه عملاً فلسفه معاصر را از معرفت شناسی گرفته تا نظریه اخلاقی را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، اگر این کتاب درست باشد، اهمیت کامل نقد هگل از کانت درک نشده است. این کتاب با استفاده از متون بالغ هگل (پس از 1807) و خواندن آنها در پرتو تفسیر کلی از پروژه هگل به عنوان یک سیستم زبانی و «تعریفی»، تفسیرهای مجدد عمده ای از دیدگاه های هگل ارائه می دهد: موضوع کانتی به خودی خود انکار نمی شود، اما به عنوان یک جنبه زمانی از تجربه ما نقل مکان کرد. ایدئالیسم زبانی هگل بر اساس دیدگاه واقع گرایانه او از احساس درک می شود. هگل به جای ادعای این که الزام مقوله ای کانت برای ارائه راهنمایی اخلاقی ملموس بیش از حد توخالی است، پوچی آن را به عنوان پایه و اساس یک جامعه متنوع می ستاید.

ترجمه ماشینی : گروهی بین‌المللی از فیلسوفان در «من که ما هستیم، ما که من هستیم»، جنبه‌های متعدد فرمول هگل را که ساختارهای شناختی و اجتماعی زندگی انسان را بیان می‌کند، بررسی می‌کنند. این کتاب یک رشته راهنما برای بازسازی موتیف های حیاتی اندیشه معاصر مانند پارادایم هستی شناختی اجتماعی ارائه می دهد. الگوی کنشی-نظری در فلسفه اخلاقی و اجتماعی. مسئله طبیعت گرایی؛ و ارزیابی مجدد ارتباط کار و قدرت برای درک ما از زندگی انسانی. این مجموعه به کاستی‌های رویکردهای هنجاری کانتی و برساخت‌گرایانه به کنش‌های اجتماعی و عقلانیت عملی آن می‌پردازد. نور جدیدی بر برداشت هگل از متافیزیک می افکند و برخی از پیش فرض های پارادایم تفسیری پسا متافیزیکی را زیر سوال می برد.

ترجمه ماشینی : اصطلاح "فلسفه کلاسیک آلمانی" به طور فزاینده ای بر تعریف قدیمی "ایدئالیسم آلمانی" بیشتر می شود. این کاملا درست است، زیرا دومی گمراه کننده است. در واقع فیشته، شلینگ و هگل همراه با کانت هدف غلبه بر ایده آلیسم و ​​رئالیسم را به عنوان مواضع یک طرفه دنبال می کنند. بر اساس این پروژه مشترک، جنجالی بین آنها به وجود می آید که با شعارهای مختلف به اوج خود می رسد. این اثر برای اولین بار رویکردهای مختلف آموزش ایده آلیسم و ​​رئالیسم را ارائه می دهد که تاکنون به طور مبهم در تحقیقات و بر اساس توسعه تاریخی آنها وجود داشته است. پیوستی به فلسفه تحلیلی ارتباط این سؤال را برای فلسفه معاصر نیز اثبات می کند.

ترجمه ماشینی : در بسیاری از تاریخ‌های اخلاق مدرن، کانت با این باور که اگر خودمان «نویسنده» نشویم یا برای خود هنجارها و ارزش‌های اخلاقی قائل نباشیم، کانت به یک چرخش ضد واقع‌گرایانه یا ساخت‌گرایانه تبدیل شده است، استقلال ما به‌عنوان عامل در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. در این کتاب، رابرت استرن، منطقی بودن این «استدلال مربوط به خودمختاری» را به چالش می‌کشد و ادعا می‌کند که کانت هرگز آن را قبول نکرده است. در عوض، این واقع‌گرایی ارزشی نیست، بلکه الزام ظاهری اخلاق است که واقعاً استقلال ما را به چالش می‌کشد: چگونه می‌توان این را بدون سلب آزادی ما توضیح داد؟ بنابراین بحثی که کتاب بر آن متمرکز است این است که آیا این الزام باید در خود ما (کانت)، در دیگران (هگل) یا در خدا (کیرکگور) قرار گیرد. استرن دیالکتیک تاریخی را که باعث توسعه این نظریه‌های مربوطه شده است، دنبال می‌کند و به وضوح و همدلانه محاسن و معایب آنها را در نظر می‌گیرد. او با این استدلال نتیجه می گیرد که انتخاب بین آنها باز است

ترجمه ماشینی : هگل و دلوز به خوبی طنین‌ها و ناهماهنگی‌های مختلف بین این دو فیلسوف بزرگ را بررسی می‌کنند. این مجموعه نشان‌دهنده بهترین پژوهش‌های بین‌المللی معاصر در مورد G. W. F. هگل و ژیل دلوز است، و نویسندگان مشارکت‌کننده در فضای هنوز ناشناخته بین این دو متفکر زندگی می‌کنند و به طور جمعی به بیشتر تنش‌ها و طنین‌های اصلی بین ایده‌هایشان می‌پردازند و زمینه‌ای محکم برای آن‌ها فراهم می‌کنند. بورس تحصیلی آینده مقالات از نظر موضوعی در دو گروه سازماندهی می شوند: آنهایی که یک گسست یا تقابل محکم اما ظریف را بین هگل و دلوز حفظ می کنند، و آنهایی که پیوندهای احتمالی، ترکیبات یا هر دو را ترسیم می کنند. همانطور که از این طیف از متون مشخص است، چالش های موجود در درک، ارزیابی، تخصیص و توسعه سیستم های دلوز و هگل متنوع و بسیار زیاد است. در حالی که نه هگل و نه دلوز حرف آخر را نمی زنند، مشارکت کنندگان به خوبی نشان می دهند که طرفداران هر یک دیگر نمی توانند صدای دیگری را نادیده بگیرند.

ترجمه ماشینی : رابرت براندوم «نفی قطعی» را بنیادی‌ترین ابزار مفهومی هگل نامیده است. در این کتاب، ترجه اسپاربی در مورد اهمیت این اصطلاح موافق است، اما تفسیر براندوم از آن را رد می کند. استفاده واقعی هگل از این اصطلاح ممکن است در ابتدا ناسازگار به نظر برسد، چیزی که در این پژوهش منعکس شده است. با این حال، با بررسی دقیق‌تر، سه شکل از نفی قطعی را می‌توان در متون هگل تشخیص داد: چیزی که چیزی است، لحظه‌ای از دگرگونی از طریق از دست دادن (مانند ققنوس که از خاکستر برمی‌خیزد)، و وحدت اضداد. از طریق تفسیری عمیق از کار هگل، گزارشی جامع از نفی قطعی ایجاد می‌شود که در آن این ایده‌های چالش‌برانگیز فلسفی به‌عنوان بخش‌هایی از یک فرآیند فراگیر دیده می‌شوند.

ترجمه ماشینی : در پدیدارشناسی روح (1806) هگل غالباً پایان تاریخ را اعلام می‌کند، جایی که «تاریخ» را باید به‌عنوان جستجوی طولانی اهدافی دانست که بشریت همواره در تلاش بوده است. اریک مایکل دیل در این، اولین کتابی به زبان انگلیسی که به طور کامل این دیدگاه ریشه‌دار را نقد می‌کند، استدلال می‌کند که این یک تفسیر نادرست است. دیل خوانشی از خود ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه در طرح‌واره بزرگ‌تر اندیشه هگل قرار می‌گیرد و فضا را برای درک «پایان تاریخ» همانطور که هگل در نظر داشت باز می‌کند. دیل از طریق تحلیلی ظریف از فلسفه تاریخ هگل، خواننده را از تعبیر نادرست رایج «پایان تاریخ» به سوی دیگر عناصر ارزشمند استدلال‌های هگل که اغلب نادیده گرفته می‌شوند و سزاوار ماندن هستند، راهنمایی می‌کند. کتاب او مورد توجه محققان و دانشجویان پیشرفته هگل، فلسفه تاریخ و تاریخ اندیشه سیاسی خواهد بود.

ترجمه ماشینی : یکی از جنبه های حیاتی فلسفه عملی هگل، نظریه مسئولیت اوست. این نظریه در تأکید بر نقش و اهمیت شرایط اجتماعی و تاریخی به عنوان زمینه ای برای اعمال ما، هم بدیع و هم رادیکال است. اما حتی کسانی که موافق هستند که چیزی ارزشمند در تأکید هگل بر اجتماعی بودن وجود دارد، در مورد چیستی آن چیز یا نحوه استدلال هگل برای آن موافق نیستند. مارک آلزناوئر اولین گزارشی را که به صورت کتاب کامل شده از ساختار نظریه و جایگاه آن در کل اندیشه هگل ارائه می کند. خواننده با دقت از طریق جنبه های روانی، اجتماعی و تاریخی مسئولیت در متون هگل قدم می زند. این کتاب نشان می دهد که توجه به مفهوم مسئولیت، ماهیت واقعی ادعاهای بحث برانگیز هگل در مورد اجتماعی بودن ذاتی کنش انسان را آشکار می کند.

ترجمه ماشینی : این مطالعه تفسیر جدیدی از شناخت هگلی با تمرکز بر رفتارهای اخلاقی مثبت مانند عشق و بخشش ارائه می دهد. دیزلی با تکیه بر آثار سیمون دوبووار و ژان پل سارتر، کار هگل در مورد دیالکتیک سوژه/ابژه را مورد ارزیابی مجدد قرار می دهد و ابعاد الهیاتی که قبلاً نادیده گرفته شده بود را بررسی می کند.