جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این مجموعه مقالات، محققان برجسته مدل‌های مختلفی را ارائه می‌کنند که از طریق آن می‌توان به رابطه منحصربه‌فرد میان بدنه‌های فکری هایدگر و هگل نگاه کرد، و نشان می‌دهد که چگونه این فیلسوفان راه‌هایی برای تفکر تاریخی ارائه می‌کنند که چنین تفکری را صرفاً به‌عنوان بسط و تفصیل درک نمی‌کنند. یک پارادایم معین اما فعالانه درگیر بازنگری انتقادی و تحول آفرین جهان است.

ترجمه ماشینی : «بزرگراه ناامیدی» هگل که در «پدیدارشناسی روح» معرفی شد، نشان دهنده مسیر شکنجه‌ای است که «آگاهی طبیعی» در راه آزادی طی کرده است. ناامیدی، باقیمانده‌ی پرشور نقد هگلی، نیز نشان‌دهنده فرصت‌های فراری برای آزادی است و اصل امید را در برابر هر امیدی حفظ می‌کند. رابین ماراسکو با تحلیل آثار گروهی متفکر التقاطی، پویایی ناامیدی را به عنوان یک شور انتقادی در نظر می گیرد و با اشکال زندگی تاریخی شکل گرفته در امتداد شاهراه هگل به حساب می آید. شاهراه ناامیدی تئودور آدورنو، ژرژ باتای و فرانتس فانون را دنبال می‌کند که هر کدام یک رشته فکر را در پدیدارشناسی روح هگل می‌خوانند، مقاومت می‌کنند و دوباره پیکربندی می‌کنند. این متفکران در مواجهه با فروپاشی قرن بیستم یک دیالکتیک انقلابی خاص، تلاش می‌کنند تا فلسفه انتقادی را دوباره ارزش‌گذاری کنند و هگلیسم چپ را در چارچوب نژادپرستی نسل‌کشی، جنگ جهانی و سلطه استعماری بازسازی کنند. هر متفکری همچنین نقش شور را در نقد دوباره متمرکز می کند. ماراسکو با استدلال علیه گرایش‌های جدیدتر در نظریه انتقادی که نوید گریز از ناامیدی را می‌دهد، نشان می‌دهد که چگونه اشتیاق تصمیمات عقل و ایمان را ناکام می‌کند. او با استقبال از افراط گرایی آنچه که مارکس در روح هگل آن را «نقد بی رحمانه از هر آنچه هست» می خواند، خرید معاصر نظریه انتقادی رادیکال را تأیید می کند که نتیجه آن رویکردی پرشور به اندیشه سیاسی است.