جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مفهوم هگل از کار مبهم است: حوزه کار اقتصادی و همچنین کاری را در بر می گیرد که روح انسانیت را در تاریخ، هنر و جامعه ایجاد و توسعه می دهد. به عقیده هگل، وجه اشتراک این مفاهیم مختلف کار این است که وجود انسان بدون آنها قابل تصور نیست. هر دو دسترسی منطقی افراد به محیط خود را به یک شکل تعیین می کنند: افراد اهدافی را که به محیط خود می آورند و به دنبال تحقق آن از طریق ابزارهای مناسب هستند، بدون توجه به اینکه این اهداف از نظر اقتصادی، فرهنگی یا اخلاقی تعیین می شوند، تدوین می کنند. علاوه بر این که تعیین هدفمند به عنوان شکلی از تعیین و شکل دادن به جهان در روح انسانیت به عنوان یک کل درک می شود، کار اقتصادی با کار اخلاقی واسطه می شود و در هگل، کار به عنوان یک کل بیانگر خودخواهی است. عزم بنابراین، هگل مفهومی از کار را نشان می دهد که نمونه اولیه برای مدرنیته است. این کار شما را آزاد می‌کند فقط شعار نازی‌ها نیست که به شیوه‌ای ایدئولوژیک بی‌رحمانه اجرا می‌شود، بلکه ایده‌ای است که یک فرض اساسی از آرمان‌های هنجاری مدرنیته را در کل طیف سیاسی نشان می‌دهد. نویسنده با پرداختن به این مشکل، قصد هگل از توجیه معقول رابطه بین افراد با خود، یکدیگر و محیطشان را جدی می گیرد و مفهوم کار او را در مورد حدود توجیه معقول زیر سوال می برد. او فرض می‌کند که تحلیل انتقادی نه تنها در خدمت تفسیر یک «کلاسیک» است، بلکه می‌تواند مفهومی را نیز روشن کند که زمان حال ما نیز باید با آن سنجیده شود.

ترجمه ماشینی : در قلب زیبایی شناسی هگل، ایده زیبایی به عنوان وحدت وجود دارد. این وحدت زمانی شکننده می شود که خودآگاهی ذهن مفهومی شود و فراتر از توهم حسی گسترش یابد. تمرکز فلسفه هنر بر ایده زیبایی مجموعه ای از مشکلات سیستماتیک را به وجود می آورد که با توجه به زیبایی شناسی هگل، زمینه های تاریخی آن و دریافت آن مورد بحث قرار می گیرد. در قلب زیبایی شناسی هگل، ایده زیبایی به عنوان یک وحدت وجود دارد. این وحدت در جایی شکننده می شود که خودآگاهی روح مفهومی می شود و از ظاهر حسی فراتر می رود. بنابراین تمرکز فلسفه هنر بر ایده زیبایی، تعدادی از مشکلات سیستماتیک را مطرح می کند که با توجه به زیبایی شناسی هگل، زمینه های تاریخی و دریافت آن مورد بحث قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی : در سال 1828، G. W. F. هگل نقدی انتقادی از یوهان جورج هامان منتشر کرد که مروری بر زندگی و آثار یکی از معمایی ترین و چالش برانگیزترین متفکران و نویسندگان آلمان بود. در حالی که بررسی هگل از زمان ظهور خود جایگاهی مرکزی در مطالعات هامان داشت، هگل درباره هامان اولین ترجمه انگلیسی این اثر مهم است. فیلسوفان، الهی‌دانان و منتقدان ادبی از ترجمه خیره‌کننده اندرسون استقبال می‌کنند، زیرا هامان نه تنها به‌عنوان یکی از چهره‌های کلیدی تاریخ روشنفکری آلمان، بلکه به‌عنوان پیشروی اولیه تفکر پست‌مدرن، دوباره مورد توجه قرار گرفته است. روابط بین روشنگری، ضد روشنگری و ایده آلیسم زمانی که هگل بر نقد هامان از معاصرانش امانوئل کانت، موسی مندلسون، جی.جی. هردر و ف. هگل درباره هامان همچنین شامل مقدمه ای بر بررسی هگل و همچنین مقاله ای درباره نقش دوستی در زندگی هامان، در اندیشه هگل و به طور گسترده تر در فرهنگ روشنفکری آلمان است. پایان جلد، حاشیه نویسی و کتابشناسی گسترده آن است که مطالعه بیشتر فلسفه قرن هجدهم و نوزدهم را به زبان انگلیسی و آلمانی تسهیل می کند. این کتاب هم برای خوانندگان هگل یا هامان و هم برای کسانی که به تاریخ اندیشه آلمانی، فلسفه دین، زبان و هرمنوتیک یا دوستی به عنوان یک مقوله فلسفی علاقه مند هستند ضروری است.

ترجمه ماشینی : درک و ارزیابی منحصر به فرد هگل از سرمایه داری به عنوان یک پدیده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را بررسی می کند. این کتاب که دانشمندان را از دیدگاه‌های مختلف گرد هم می‌آورد، ارزش اندیشه هگل را برای درک و ارزیابی سرمایه‌داری، هم آن‌گونه که خود هگل با آن مواجه می‌شود و هم در اشکال امروزی بررسی می‌کند. مشارکت کنندگان، ارزیابی پیچیده و چندوجهی هگل از جوامع مدرن بازار را در نظر می گیرند، که او به شکل های مختلف آن را به عنوان شرطی برای توضیح مناسب از آزادی فردی، چارچوبی برای گزارش مولد از وابستگی متقابل اجتماعی، و بستری برای انبوهی از آسیب شناسی های اجتماعی در مورد فردی می داند. مصرف، شرایط کار، و تفاوت در ثروت بین فقیر و غنی. ایده های هگل در مورد این موضوع در چارچوب کار سایر متفکران مهم، از جمله آدام اسمیت، امانوئل کانت، جی جی فیشته، کارل مارکس، ماکس وبر و تئودور آدورنو، همراه با نظریه پردازان اجتماعی و اقتصادی معاصر قرار گرفته است. این مقاله ها با نشان دادن ارزش فلسفه هگل برای پرداختن به مسائل مربوط به سرمایه داری امروز، بینشی را به دغدغه های معاصری مانند نولیبرالیسم نوظهور، جهانی شدن اقتصادی، تبعیت حوزه های هر چه بیشتر زندگی بشر از منطق الزامات اقتصادی، و کفایت مدل ها می رساند. حداکثرسازی مطلوبیت برای درک جوامع بازار معاصر

ترجمه ماشینی : در قرن نوزدهم، تاریخ فلسفه به تاریخ یک علم خاص تبدیل می شود. تاریخ نگاری فلسفی مدرن پروژه ای دوسوگرا است. از یک سو، از طریق سنت و بینش تاریخی، مفهومی تأییدی از Bildung را می‌یابیم. از سوی دیگر، در پرتو نقد نوظهور فرهنگ مدرن، تأملی انتقادی در مورد آموزش تاریخی مطرح می‌شود. این کتاب یک مرور کلی از بحث ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تفسیر هگل از فلسفه عرفانی یاکوب بومه (1575-1624) می‌پردازد که در چارچوب استقبال از بومه در قرن‌های 18 و 19، و برداشت خود هگل از عرفان به عنوان رویکردی فلسفی مورد بررسی قرار می‌گیرد. سه بخش این کتاب ارائه می شود: پیشینه تاریخی مواجهه هگل با نوشته های بومه. توسعه دو مفهوم متفاوت از عرفان در آثار هگل؛ و سرانجام رویکرد هگل به فلسفه بومه، که به تفصیل ارجاعات بومه را هم در نوشته‌های منتشر شده و هم در نسخه‌های خطی مورد بحث قرار می‌دهد. به گفته هگل، بومه «نخستین فیلسوف آلمانی» است. دلیل قرار دادن بومه در همان ابتدای فلسفه آلمان این است که هگل او را با وجود تحصیلات ابتدایی، متفکری عمیق می داند. شیفتگی هگل به بومه عمدتاً به درک عارف از رابطه همزیستی بین خدا و مخالف او، شیطان مربوط می شود: او این را هسته نظری واقعی اندیشه بومه می داند. هگل قصد دارد با تفسیر بومه، محتوای نظری اندیشه خود را از محدودیت های شکل ناکافی و وحشیانه ای که عارف در آن بیان کرده است، رها کند و همچنین بومه را از تعصبات پیرامون نوشته هایش رهایی بخشد و او را محکم در قلمرو فلسفه قرار دهد. و او را از ظلمات باطنی جدا می کند. این کتاب با ترکیب بازسازی‌های تاریخی و استدلال‌های فلسفی، خواننده را در مرحله‌ای مهم در فلسفه آلمان و در نهایت به تحقیق در مورد رابطه بین عرفان و خود فلسفه راهنمایی می‌کند.

ترجمه ماشینی : در تراژدی‌های روح، تئودور دی. جورج، پدیدارشناسی روح هگل را درگیر می‌کند تا اهمیت فلسفی تراژدی در تفکر قاره‌ای پسا کانتی را بررسی کند. جورج خطوط تحقیقی را دنبال می کند که در ابتدا توسط نیچه، هایدگر، گادامر و دریدا توسعه یافته بود و این نگرانی را به عنوان نقطه عزیمت خود در نظر می گیرد که فلسفه نظری هگل قله ای از مدرنیته را تشکیل می دهد که زمان تاریخی کنونی به بازجویی فراخوانده شده است. با این حال، جورج استدلال می‌کند که جاه‌طلبی‌های گمانه‌زنی بزرگ‌تر هگل در پدیدارشناسی او را وادار می‌کند تا به منبع تراژدی روی آورد تا به موضوعاتی مانند قیاس‌ناپذیری، ناپیوستگی، غیریت، نزاع و بحران گوش دهد. از این منظر، نشان می‌دهد که علاقه هگل به امر تراژیک فراگیرتر و عمیق‌تر از آن چیزی است که قبلاً شناخته شده بود. نویسنده نشان می‌دهد که تکیه هگل بر تراژیک نه تنها مفروضات فلسفه نظری را مورد آزمایش قرار می‌دهد، بلکه بینش‌های اصلی را در مورد تناهی انسان روشن می‌کند. جورج در حالی که رویکرد هگل به تراژدی را بخشی از پاسخ گسترده تر به کانت می داند، علاقه هگل به تراژدی را با ارجاع به چهره هایی در ایده آلیسم و رمانتیسم آلمانی، مانند شلینگ، هولدرلین و شلگل، مورد بررسی قرار می دهد.