جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مشارکت کنندگان: A. J. Bartlett، Justin Clemens، Norman Madarasz، Adriel M. Trott، Gabriel Riera، Frank Ruda، Tzuchien Tho، Alberto Toscano بدیو و هگل: بی نهایت، دیالکتیک، سوبژکتیویته ارزیابی های انتقادی از دو تن از شخصیت های مسلط سنت قاره ای فلسفه، آلن بدیو و جی. هگل جیم ورنون و آنتونیو کالکاگنو نویسندگان تثبیت شده و نوظهور در فلسفه قاره‌ای را گرد هم می‌آورند تا در مورد رابطه بین متفکران بحث کنند و مجموعه‌ای متنوع از مقالات هگلی‌ها، بدیوانی‌ها و کسانی را که با هر دو همدل هستند، ایجاد کردند. متن نه متفکر و نه موضوع خاصی که بین آنها مشترک است امتیازی ندارد. در عوض، این کتاب شالوده‌ای گسترده و محکم برای پژوهش‌های آینده در مورد احتمالاً دو تن از بزرگ‌ترین متفکران بی‌نهایت، جهان‌شمولی، ذهنیت و ارزش ماندگار فلسفه در قانون مدرن غربی می‌گذارد. مطمئناً این جلد به تأخیر افتاده، محققان هگل و بدیو و همچنین علاقه مندان به پساساختارگرایی، فلسفه سیاسی، مطالعات فرهنگی، هستی شناسی، فلسفه ریاضیات و روانکاوی را به خود جلب خواهد کرد.

ترجمه ماشینی : در بسیاری از تاریخ‌های اخلاق مدرن، کانت با این باور که اگر خودمان «نویسنده» نشویم یا برای خود هنجارها و ارزش‌های اخلاقی قائل نباشیم، کانت به یک چرخش ضد واقع‌گرایانه یا ساخت‌گرایانه تبدیل شده است، استقلال ما به‌عنوان عامل در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. در این کتاب، رابرت استرن، منطقی بودن این «استدلال مربوط به خودمختاری» را به چالش می‌کشد و ادعا می‌کند که کانت هرگز آن را قبول نکرده است. در عوض، این واقع‌گرایی ارزشی نیست، بلکه الزام ظاهری اخلاق است که واقعاً استقلال ما را به چالش می‌کشد: چگونه می‌توان این را بدون سلب آزادی ما توضیح داد؟ بنابراین بحثی که کتاب بر آن متمرکز است این است که آیا این الزام باید در خود ما (کانت)، در دیگران (هگل) یا در خدا (کیرکگور) قرار گیرد. استرن دیالکتیک تاریخی را که باعث توسعه این نظریه‌های مربوطه شده است، دنبال می‌کند و به وضوح و همدلانه محاسن و معایب آنها را در نظر می‌گیرد. او با این استدلال نتیجه می گیرد که انتخاب بین آنها باز است

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تفسیر هگل از فلسفه عرفانی یاکوب بومه (1575-1624) می‌پردازد که در چارچوب استقبال از بومه در قرن‌های 18 و 19، و برداشت خود هگل از عرفان به عنوان رویکردی فلسفی مورد بررسی قرار می‌گیرد. سه بخش این کتاب ارائه می شود: پیشینه تاریخی مواجهه هگل با نوشته های بومه. توسعه دو مفهوم متفاوت از عرفان در آثار هگل؛ و سرانجام رویکرد هگل به فلسفه بومه، که به تفصیل ارجاعات بومه را هم در نوشته‌های منتشر شده و هم در نسخه‌های خطی مورد بحث قرار می‌دهد. به گفته هگل، بومه «نخستین فیلسوف آلمانی» است. دلیل قرار دادن بومه در همان ابتدای فلسفه آلمان این است که هگل او را با وجود تحصیلات ابتدایی، متفکری عمیق می داند. شیفتگی هگل به بومه عمدتاً به درک عارف از رابطه همزیستی بین خدا و مخالف او، شیطان مربوط می شود: او این را هسته نظری واقعی اندیشه بومه می داند. هگل قصد دارد با تفسیر بومه، محتوای نظری اندیشه خود را از محدودیت های شکل ناکافی و وحشیانه ای که عارف در آن بیان کرده است، رها کند و همچنین بومه را از تعصبات پیرامون نوشته هایش رهایی بخشد و او را محکم در قلمرو فلسفه قرار دهد. و او را از ظلمات باطنی جدا می کند. این کتاب با ترکیب بازسازی‌های تاریخی و استدلال‌های فلسفی، خواننده را در مرحله‌ای مهم در فلسفه آلمان و در نهایت به تحقیق در مورد رابطه بین عرفان و خود فلسفه راهنمایی می‌کند.

ترجمه ماشینی : توماس سورن هافمن در کتاب گئورگ ویلهلم فردریش هگل - یک پروپادئوتیک، بیوگرافی فکری جامعی از «فیلسوف اصلی ایده آلیسم آلمانی»، آخرین سیستم ساز بزرگ فلسفه اروپایی، ارائه می دهد. تمام مضامین اصلی اندیشه هگل از طریق منطق و متافیزیک کار شده است. تاریخ و روح؛ هنر و زبان؛ فکر و طبیعت؛ حق، دین و علم - و به عنوان دعوتی آشکار برای گفتگو با خود فیلسوف بزرگ، برای کار کردن، و در واقع برای اندیشیدن با خود فیلسوف بزرگ ارائه شد. مفهوم دیالکتیکی هگل از زندگی یکی از کلیدهایی است که هافمن برای پرتاب کردن نور جدید بر آثار فیلسوف و ارائه راه حل هایی در مورد معماهای همیشگی و مجادلات پیرامون آن به کار گرفته است.

ترجمه ماشینی : هگل و فوکو معمولاً در ادبیات به‌عنوان پادپوست معرفی می‌شوند، اما هر دوی آنها مسئله تاریخی بودن دانش را مطرح می‌کنند. این مطالعه این موضوع را با استفاده از مقایسه پدیدارشناسی روح و باستان شناسی دانش تشریح می کند. این نشان می‌دهد که چگونه برداشت‌های آن‌ها به طور انتقادی با نقد کانت از عقل مرتبط است و هم‌گرایی نظریه‌های آنها را با توجه به تکامل دانش روشن می‌کند. هگل و فوکو که معمولاً به عنوان پادپوست در پژوهش معرفی می‌شوند، هر دو سؤال تاریخی بودن دانش را مطرح می‌کنند. این مطالعه این پایان نامه را با مقایسه پدیدارشناسی ذهن با باستان شناسی دانش توسعه می دهد. توضیح داده می شود که هر دو مفهوم تا چه اندازه با نقد کانت از عقل مرتبط هستند و نظریات آنها از چه جنبه هایی به توسعه دانش نزدیک می شوند.

ترجمه ماشینی : در قلب زیبایی شناسی هگل، ایده زیبایی به عنوان وحدت وجود دارد. این وحدت زمانی شکننده می شود که خودآگاهی ذهن مفهومی شود و فراتر از توهم حسی گسترش یابد. تمرکز فلسفه هنر بر ایده زیبایی مجموعه ای از مشکلات سیستماتیک را به وجود می آورد که با توجه به زیبایی شناسی هگل، زمینه های تاریخی آن و دریافت آن مورد بحث قرار می گیرد. در قلب زیبایی شناسی هگل، ایده زیبایی به عنوان یک وحدت وجود دارد. این وحدت در جایی شکننده می شود که خودآگاهی روح مفهومی می شود و از ظاهر حسی فراتر می رود. بنابراین تمرکز فلسفه هنر بر ایده زیبایی، تعدادی از مشکلات سیستماتیک را مطرح می کند که با توجه به زیبایی شناسی هگل، زمینه های تاریخی و دریافت آن مورد بحث قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی : اگرچه هگل علم منطق را برای فلسفه‌اش ضروری می‌دانست، اما در مقایسه با سه کتاب دیگری که در زمان حیاتش منتشر کرد، تفسیر کمی دریافت کرد. در اینجا فیلسوف استنلی روزن علم منطق را از ابهام نجات می‌دهد و استدلال می‌کند که غفلت از آن عامل شکسته شدن فلسفه معاصر به بسیاری از مکاتب فکری متفاوت و مخالف است. روزن از طریق تجزیه و تحلیل عمیق و دقیق، به مشکلات دقیقی که کتاب نادیده گرفته شده هگل را متحرک می کند و اهمیت فوق العاده آنها برای مفاهیم فلسفی منطق و عقل، روشن می کند. سوال اساسی روزن این است که چگونه عقل گرایی می تواند بر شکاف بین مونیسم و دوآلیسم غلبه کند. مونیسم - که ادعای جوهره ای منحصر به فرد برای همه چیز دارد - در نهایت به نیهیلیسم منتهی می شود، در حالی که ثنویت، که مدعی جوهرهای متعدد و تقلیل ناپذیر است، منجر به آنچه روزن «گفتگوی بی پایان تاریخ فلسفه» می نامد، می شود. او استدلال می‌کند که علم منطق متن بنیادی برای ارائه مفهوم جدیدی از عقل‌گرایی است که ممکن است بر این شکاف فلسفی غلبه کند. استدلال روزن که خوانندگان را از ابتدا تا انتها از طریق کتاب هگل هدایت می کند، در فصلی استادانه درباره ایده در هگل به اوج خود می رسد. روزن با قدردانی کامل از علم منطق و قرار دادن آن در آثار هگل به نوبه خود ابزارهای جدیدی را برای درگیری با معماهای مفهومی که بسیاری از فیلسوفان دیگر را به فاجعه کشانده است، ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : بر اساس یک تفسیر ثابت شده، گذار از ماتریالیسم هگل به ماتریالیسم مارکس نشان‌دهنده تحولی پیشرونده از یک نظریه انتزاعی-ایده‌آلیستی شدن، به نظریه کنش‌های عینی انسان‌ها در تاریخ است. «کشته‌کشی ناموفق» نوشته روبرتو فینلی، خوانشی بدیع از رابطه مارکس و هگل ارائه می‌کند و استدلال می‌کند که مارکس جوان از نظر ساختاری نسبت به مفهوم متمایز هگل از موضوعی که در ارتباط با دگرگونی تبدیل می‌شود، فرودست باقی ماند. نقد اولیه مارکس از هگل با تکیه بر انسان‌شناسی ارگانیک و معنویت‌گرا که از ماتریالیسم فرضی فویرباخ نشأت می‌گیرد، به‌عنوان یک «کشتی شکست‌خورده» نشان داده می‌شود. فقط در نقد بالغ مارکس از اقتصاد سیاسی، او قادر خواهد بود به این «صحنه اولیه» بازگردد و نظریه متمایز از نقش تعیین‌های رسمی در مدرنیته اجتماعی و سیاسی ارائه دهد. اولین بار به زبان ایتالیایی توسط Bollati Borighieri Editore با نام Un parricidio mancato منتشر شد. Il rapporto tra Hegel e il giovane Marx, Turin, 2004. ترجمه پیتر دی. توماس و نیکولا یانلی پاپهام. یادداشت بیوگرافی روبرتو فینیلی استاد تاریخ فلسفه در Roma Tre است. او مطالعات متعددی به هگل، مارکس، فروید و فلسفه مدرن و معاصر منتشر کرده است. او سردبیر مجله آنلاین Consecutio temporum است. هگلیانا. مارکسیانا فرویدیانا (www.consecutio.org). او اخیراً نتیجه مطالعات خود را در مورد تقابل مارکس و هگل منتشر کرده است: Un parricidio compiuto. Il Confronto finale di Marx con Hegel (Jaca Book, 2014). خوانندگان همه علاقه مند به تاریخ تئوری مارکسیستی، فلسفه مدرن آلمان و فلسفه اجتماعی و سیاسی معاصر هستند.