جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ماریا داسکالاکی با مطالعه خود بازسازی نظام مندی از مفهوم عقل را در «پدیدارشناسی روح» هگل ارائه می دهد، که به نیت فیلسوف برای غلبه بر مخالفت یا ضدیت به عنوان مرز غیرقابل عبور فلسفه عدالت می زند. از این حیث، به شدت با تفاسیر گسترده «پدیدارشناسی» که در آن وحدت و ساختار استدلال منطقی اثر زیر سؤال می رود، در تضاد است. نویسنده وظیفه چالش برانگیز درک انتقال بین اشکال آگاهی را بدون تکیه بر یک اصل فلسفی پذیرفته شده جزمی برای خود تعیین می کند. به همین دلیل است که با «تعیین‌های طبیعی» آگاهی آغاز می‌شود، همانطور که خود هگل در مقدمه بیان می‌کند. او در مطالعه خود اشکال آگاهی را تا فصل عقل به تفصیل دنبال می کند و تز حرکت از جوهری به موضوع دیگر و بالعکس را مطرح می کند که در تمام اشکال آگاهی نفوذ می کند. این تز تلاش هگل را - برخلاف کانت و فیشته - برای غلبه بر دوگانگی و ایجاد وحدت عمیق‌تر بین تفکر و هستی بدون توسل به ابزارهای غیرعقلانی روشن می‌کند. نویسنده با پیشنهاد تفسیری بدیع خود، وحدت و دقت منطقی استدلال هگل را در «پدیدارشناسی» به طور متقاعدکننده ای نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : در تراژدی‌های روح، تئودور دی. جورج، پدیدارشناسی روح هگل را درگیر می‌کند تا اهمیت فلسفی تراژدی در تفکر قاره‌ای پسا کانتی را بررسی کند. جورج خطوط تحقیقی را دنبال می کند که در ابتدا توسط نیچه، هایدگر، گادامر و دریدا توسعه یافته بود و این نگرانی را به عنوان نقطه عزیمت خود در نظر می گیرد که فلسفه نظری هگل قله ای از مدرنیته را تشکیل می دهد که زمان تاریخی کنونی به بازجویی فراخوانده شده است. با این حال، جورج استدلال می‌کند که جاه‌طلبی‌های گمانه‌زنی بزرگ‌تر هگل در پدیدارشناسی او را وادار می‌کند تا به منبع تراژدی روی آورد تا به موضوعاتی مانند قیاس‌ناپذیری، ناپیوستگی، غیریت، نزاع و بحران گوش دهد. از این منظر، نشان می‌دهد که علاقه هگل به امر تراژیک فراگیرتر و عمیق‌تر از آن چیزی است که قبلاً شناخته شده بود. نویسنده نشان می‌دهد که تکیه هگل بر تراژیک نه تنها مفروضات فلسفه نظری را مورد آزمایش قرار می‌دهد، بلکه بینش‌های اصلی را در مورد تناهی انسان روشن می‌کند. جورج در حالی که رویکرد هگل به تراژدی را بخشی از پاسخ گسترده تر به کانت می داند، علاقه هگل به تراژدی را با ارجاع به چهره هایی در ایده آلیسم و رمانتیسم آلمانی، مانند شلینگ، هولدرلین و شلگل، مورد بررسی قرار می دهد.

ترجمه ماشینی : هیچ موضوعی به اندازه دین هگل را نگران نکرده است. او را آزار می‌داد، و او در طول زندگی‌اش با آن دست و پنجه نرم می‌کرد: از نوشته‌های درخشان دوران جوانی‌اش درباره روحیه یهودیت و مسیحیت، تا سخنرانی‌های فلسفه دین در سال 1831. تفسیرهای فلسفی مهیج این جلد مجموعه‌ای از مقالات انتقادی را گرد هم می‌آورد که در مورد رابطه هگل با هر یک از این ادیان تاریخی، از جمله اسلام، و (البته) دین «مجلی» مسیحیت (کاتولیک و پروتستانیسم) بحث می‌کند. هدف همه فصل‌ها روشن کردن تحول جذاب برداشت هگل از دیالکتیک دین است. در مجموع، آنها دیدگاهی جامع از فلسفه هگل از ادیان تاریخی ایجاد می کنند. برداشت‌های بزرگ و تحریک‌آمیز او و «منظره‌های فکری» او اشتها را برای درک فلسفی - بسیار مورد نیاز - از پدیده دین افزایش می‌دهد.

ترجمه ماشینی : چگونه می توانیم پتانسیل انتقادی فلسفه هگل را از منظر تاریخی قابل درک کنیم؟ برای پاسخ به این سوال، این مطالعه تحول هگل را از نوشته‌هایش درباره «کار جمهوری‌خواهان برای خیر عمومی» (1795) به «کار مفهوم» (1807) بازمی‌گرداند. این قوس آغازی است برای عینیت بخشیدن به ایده آلیسم قهرمانانه توسط هگل - که مارکس توانست ایده های خود را به آن پیوند دهد. چگونه می توان ظهور پتانسیل انتقادی فلسفه هگل را از نظر تاریخی درک کرد؟ در پاسخ به این پرسش، تبدیل هگل از «کار جمهوری‌خواه برای عموم» (1795) به «کار عمومی جنگ» (1802) به «کار مفهوم» (1807) بازسازی می‌شود. این شروع به عینیت بخشیدن به ایده آلیسم قهرمانانه هگلی می کند که مارکس توانست بر آن بنا کند.

ترجمه ماشینی : این سخنرانی ها که در سال 2014 در "Càtedra Walter Benjamin" ایراد شد، به بررسی روابط فلسفی بین دو تن از بزرگترین فیلسوفان مدرن آلمانی، گئورگ ویلهلم فردریش هگل و والتر بنیامین می پردازد. نشان داده می‌شود که به‌ویژه پیش‌گفتار معرفتی-انتقادی بنیامین چه ارتباط نزدیکی با برخی از جنبه‌های اساسی متافیزیک و معرفت‌شناسی هگل دارد. با روشن ساختن سازگاری معینی از رویکردهای بین ایده آلیسم آلمانی و نظریه انتقادی اولیه در مورد امکان و ضرورت ایده ها و نظریه های متافیزیکی، این سخنرانی ها نشان می دهد که چرا مدرنیته را نمی توان به سادگی عصر «پسامتافیزیکی» نامید. مابعدالطبیعه نه تنها برای فلسفه برای پرداختن به موضوعات آن ضروری است، بلکه برای آزادی معنوی و عملی انسان، به ویژه در عصر مدرن، ضروری است.

ترجمه ماشینی : رابرت براندوم «نفی قطعی» را بنیادی‌ترین ابزار مفهومی هگل نامیده است. در این کتاب، ترجه اسپاربی در مورد اهمیت این اصطلاح موافق است، اما تفسیر براندوم از آن را رد می کند. استفاده واقعی هگل از این اصطلاح ممکن است در ابتدا ناسازگار به نظر برسد، چیزی که در این پژوهش منعکس شده است. با این حال، با بررسی دقیق‌تر، سه شکل از نفی قطعی را می‌توان در متون هگل تشخیص داد: چیزی که چیزی است، لحظه‌ای از دگرگونی از طریق از دست دادن (مانند ققنوس که از خاکستر برمی‌خیزد)، و وحدت اضداد. از طریق تفسیری عمیق از کار هگل، گزارشی جامع از نفی قطعی ایجاد می‌شود که در آن این ایده‌های چالش‌برانگیز فلسفی به‌عنوان بخش‌هایی از یک فرآیند فراگیر دیده می‌شوند.

ترجمه ماشینی : کلماتی که در عنوان فرعی صفحه عنوان این جلد آمده است – بازگشت، بازخورد، هولوگرام – متعلق به زبان سیستم های پیچیده است. آنها آزمایشی را که ما می خواستیم در اینجا انجام دهیم مثال می زنند: برای اینکه ببینیم زبان پیچیدگی تا چه حد می تواند در رابطه با یک اثر فلسفی، مانند علم منطق هگل، توسعه یابد، قدرت توضیحی مشابه با قدرتی که در طیف وسیعی از رشته های انضباطی آشکار می شود. زمینه هایی که در آن ظهور، توسعه و گسترش یافت. یکی از مقاصد اصلی هگل این است که معماری لوگوس را در خصلت «زاینده» آن، از ساده‌ترین تا پیچیده‌ترین تعین‌ها، پیش روی ما آشکار کند و وارد جزئیات ظریف شبکه‌ای از فرآیندها شود که هر لحظه منطقی را به کل، در شبکه ای از اتصال جهانی. اگر تلاشی که در اینجا انجام شده قابل قبول باشد، می‌تواند به گرامیداشت دویستمین سالگرد آغاز انتشار علم منطق (1812) کمک کند، و نشان می‌دهد که چگونه اندیشه هگل می‌تواند سهمی اساسی در شفاف‌سازی داشته باشد. و تقویت چارچوب نظری پیچیدگی.

ترجمه ماشینی : پرسش منطقی موضوع اصلی فلسفه قرن نوزدهم است. دریافت حاشیه ای حاصل از منطق ذهنی هگل در تضاد کامل با ادعای او مبنی بر احیای «مواد فسیل شده» منطق کلاسیک قرار دارد. این مطالعه، منطق ذهنی را بر حسب بحث‌های مربوط به اصلاح منطق، زمینه‌سازی می‌کند و اهمیت مستمر استدلال‌های آن را برای بحثی که تا امروز جاری است، آشکار می‌کند. پرسش منطقی یکی از موضوعات اصلی فلسفه قرن نوزدهم است. این واقعیت که منطق ذهنی هگل تا کنون دریافتی نسبتاً حاشیه ای داشته است، با ادعای استفاده از آن برای به حرکت درآوردن دوباره «مواد استخوانی» منطق کلاسیک در تناقض است. این اثر آنها را در چهارچوب بحث اصلاح منطق قرار می‌دهد و وزن استدلال‌های آنها را برای موضوعی معاصر و بحث‌برانگیز هنوز جاری نشان می‌دهد.