جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شیکاگو: انتشارات دانشگاه شیکاگو، 2013. - 176 ص. — ISBN-10: 022607949X; ISBN-13: 978-0226079493. هگل در سخنرانی های خود در برلین در مورد هنرهای زیبا، استدلال کرد که هنر شامل شکلی منحصر به فرد از درک زیبایی شناختی است - بیان یک خودفهمی جمعی متمایز که در طول زمان تاریخی توسعه می یابد. رویکرد هگل به هنر در زمینه‌های مختلف تأثیرگذار بوده است، اما در پیچشی از طنز تاریخی، هگل درست قبل از رادیکال‌ترین انقلاب هنری تاریخ می‌میرد: مدرنیسم. در پس از زیبا، رابرت بی پیپین، با نگاهی به نقاشی های مدرنیستی هنرمندانی مانند ادوار مانه و پل سزان از دریچه هگل، کاری را انجام می دهد که هگل هرگز فرصت انجام آن را نداشت. در حالی که هگل هرگز نتوانست نقاشی مدرنیستی را درگیر کند، او درک درستی داشت. مدرنیته، و در آن، هنر - به قول معروف او - «چیزی مربوط به گذشته» بود، دیگر وسیله مهمی برای درک خود و دیگر بیان ضروری معنای انسانی نیست. پیپین کاوش پیچیده ای از موقعیت هگل و مفاهیم آن ارائه می دهد. او همچنین نشان می‌دهد که اگر هگل می‌دانست که چگونه نهادهای اجتماعی روزگار او در نهایت در دستیابی به نسخه‌ای از برابری واقعی او، یعنی شناخت متقابلی شکست می‌خورند، باید نقش متفاوت و جدیدی را برای هنر در مدرنیته کشف می‌کرد. پیپین پس از پی ریزی این زمینه، ابعاد رویکرد زیبایی شناسی هگل را در آثار راهگشای مانه، «پدربزرگ مدرنیسم» روشن می کند و از مورخان هنر تی جی کلارک و مایکل فرید برای انجام این کار استفاده می کند. او با نگاهی به سزان، «پدر مدرنیسم»، این بار در حالی که آثارش رابطه بین هگل و فیلسوفی را که روایت هگل از مدرنیته و هنر را به چالش می‌کشد، یعنی مارتین هایدگر، روشن می‌کند، به پایان می‌رساند. فلسفه و تاریخ هنر که به زیبایی در هم تنیده شده است، پس از زیبا، ارزیابی مجدد خیره کننده ای از پروژه مدرنیستی است. این در هسته اهمیت خود مدرنیسم و به طور کلی به معنای تاریخ داشتن هنر است. در نهایت، از طریق هگل، این گواهی است بر دستاوردهای متمایز فلسفی هنر مدرنیستی در عصر آشفته و آشفته ای که ما به ارث برده ایم. مقدمه فلسفه و نقاشی: هگل و مانه سیاست و هستی شناسی: کلارک و فرید هنر و حقیقت: سخنان پایانی هایدگر و هگل

ترجمه ماشینی : این اثر با ارائه تمام نوشته‌های هگل درباره و درباره هند، نشان می‌دهد که هگل چقدر تلاش کرده است تا آنچه را که در نهایت آن را صرفاً خارق‌العاده، ذهنی، وحشی، رویایی، دیوانه‌وار، پوچ و تکراری توصیف می‌کند، صرف کرده است. اگر هنر، مذهب و فلسفه هندی به شدت ناکافی است، چه چیزی جذابیت مادام‌العمر او را به این شیوه بی‌نظیر توضیح می‌دهد؟ این تفسیر مجدد از هگل استدلال می کند که تفکر هندی هگل را تسخیر کرده است و نوعی دشمنی برای فلسفه خود او است.

ترجمه ماشینی : بدون هگل نمی‌توانیم مارکس را کاملاً درک کنیم. هنوز باید هگل را بشناسی! آنها چگونه با یکدیگر ارتباط دارند؟ چگونه هر یک از آنها، به طور همزمان، به پیش سازها و به دوران خود مربوط می شود؟ برای شناسایی شبکه های نفوذ، نباید در حفاری هایی که از قبل باز شده است گرفتار شویم. بررسی ها باید در زمین های مختلف انجام شود. نویسنده سعی کرد این کار را به شیوه خود انجام دهد. با الهام از همین نگرانی، مطالعات جمع آوری شده در این جلد ابتدا در مجلات مختلف ظاهر شد. باشد که در اینجا صمیمانه از همه کسانی که با این مهربانی از آنها استقبال کردند و همچنین از ناشری که با مهربانی به آنها فرصت دیدار را ارائه داد تشکر کنیم!

ترجمه ماشینی : متن ها و بحث ها. ارائه عینی جریان های اصلی اندیشه جهانی. - متون توسط بزرگترین متخصصان، ملزومات یک کار یا یک دکترین. - مناظره ها به دنبال متن ها، نقدها، تحلیل ها برانگیخته شد، از مبدأ تا امروز. - من دعوا را دنبال می کنم زیرا دعوا دقیقاً درگیری است که شامل بی تفاوتی متقابل دو مخالف نیست، بلکه برعکس، در پیوند آنها با یکدیگر است. (هگل) - بدون مطالعه عمیق و درک تمام منطق هگل نمی توان سرمایه مارکس را به طور کامل درک کرد. (لنین) - برخورد انقلاب با ایجاد ورطه بین دو قرن همسایه، با واداشتن مردان قرن نوزدهم به احساس بیگانه نسبت به قرن هجدهم، به آنها معنای واقعی تاریخی بخشید. (P. Moreau) - هگل سرچشمه همه چیز بزرگی است که در قرن اخیر در فلسفه انجام شده است. (موریس مرلوپونتی)

ترجمه ماشینی : فلسفه تاریخ هگل - که اکثر منتقدان آن را نظریه پیشرفت اجتناب ناپذیر به سمت تمدن مدرن اروپایی می دانند - امروزه به طور گسترده شکست خورده تلقی می شود. در آیا تاریخ معنا دارد؟ تری پینکارد استدلال می‌کند که درک هگل از پیشرفت تاریخی آن نوع روایت غایت‌شناسانه یا مترقی‌گرایانه نیست که مخالفان آن ادعا می‌کنند، بلکه مبتنی بر درک ظریفی از ذهنیت انسانی است. پینکارد نشان می دهد که برای هگل گسستی بین مدرنیته و همه چیزهای پیش از این رخ داد، زمانی که انسان ها راهی جدید برای درک خود به عنوان موجودات عقلانی و خودآگاه پیدا کردند. در دیدگاه هگل از تاریخ، با تغییر شرایط اجتماعی و ظهور اشکال جدیدی از سوبژکتیویته، انواع مختلف حس‌سازی قابل دوام می‌شوند. در هسته اصلی این تغییرات، مفاهیم در حال تکامل از عدالت - در مورد اینکه چه کسی صلاحیت حکومت بر دیگران را دارد - است. هگل بر این باور است که در اروپای مدرن، درک بی‌سابقه‌ای از عدالت به مثابه آزادی پدید آمد، بر اساس این تصور که هر انسانی باید بر خود حکومت کند. آزادی شکل قوی‌تری از عدالت نسبت به تصورات قبلی است، بنابراین واقعاً پیشرفت‌هایی حاصل شده است. اما عدالت، مانند سلامت، مستلزم تلاش مداوم برای حفظ است و هرگز نمی تواند به طور کامل محقق شود. از نظر هگل، فلسفه و تاریخ جدایی ناپذیرند. دفاع جانانه پینکارد از دیدگاه هگلی از تاریخ، نقش اساسی در ارزیابی مجدد آثار فیلسوف معاصر خواهد داشت.

ترجمه ماشینی : تاریخ فلسفه ویرایش شده توسط امبرتو اکو و ریکاردو فدریگا خود را با یک ویژگی کاملاً جدید نشان می دهد: در چارچوب دستورالعمل های تعیین شده توسط متصدیان، مشارکت های فردی کار متخصصان این بخش است. بنابراین آنها نشان دهنده ثمره به روزترین تحقیقات هستند که توسط خود نویسندگان و متصدیان تضمین شده است. بدون چشم پوشی از نیازهای تعلیمی سنتز و خطی بودن بیان، این اثر در نظر دارد نشان دهد که گفت و گو بین صداها، نظریه ها، آموزه ها و تفسیرهایی که فلسفه را به شکلی از دانش تبدیل می کند همیشه در معرض تحقیق، مقایسه انتقادی و پرسش قرار می گیرد. از این نظر، هدف آن این است که نه تنها کتابچه راهنمای تاریخ اندیشه، بلکه ابزاری برای تمرین عمل استدلال فلسفی باشد. جلد 2 در قرن پانزدهم باز می شود، قرنی با ابداعات و گشایش های بزرگ، اما تداوم خاصی با فرهنگ قرون وسطی نیز حفظ می کند، قرن شانزدهم و هفدهم را می گذراند، سپس به «عصر عقل» می پردازد، و سپس به کانت می رسد و بسته می شود. با ایده آلیسم آلمانی و هگل.

ترجمه ماشینی : از سال 1945، دو موج نوشته انگلیسی-آمریکایی در مورد اندیشه سیاسی هگل وجود داشته است. اولی از آن در برابر آثاری دفاع کرد که هگل را مدافع ارتجاع پروس و نظریه پرداز ناسیونالیسم توتالیتر معرفی می کردند. دومی هگل را به عنوان یک منتقد مدنی اومانیست لیبرالیسم در سنت روسو معرفی کرد. اولین عناصر سرکوب شده اندیشه هگل که مقدمات فردگرایانه لیبرالیسم را به چالش می کشد. دومی خداباوری هگل را کم اهمیت جلوه داد. این کتاب آنچه را که در هر موج از دست رفته بازیابی می کند. این جنبه‌هایی از اندیشه سیاسی هگل را بازمی‌گرداند که به باورهای لیبرال آزاردهنده بود، با این حال به دولتی لیبرال‌تر از لاک و کانت منجر می‌شود که عناصر اقتدارگرا را حفظ می‌کنند. همچنین ادعای هگل مبنی بر توجیه خداباوری با بصیرت عقلانی را مورد بررسی قرار می دهد، از این رو، آن را با معیارهای روشنگری در مورد گفتمان عمومی قابل قبول مطابقت داده است. و در پی آن است که نشان دهد، از نظر هگل، کلیت منحصر به فرد الوهیت در میان انسانها بدون اغماض یا سازش چگونه قابل تحقق است و فلسفه باید چه نقشی در دستیابی نهایی خود داشته باشد. در نهایت، به ما نشان داده می شود که فلسفه هگل در جهانی که هنوز برای علم او آماده نشده است، چه شکلی می تواند داشته باشد. در اینجا اندیشه سیاسی هگل بدون تحریف است.