جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : «هگل و دولت» تز تکمیلی است که اریک ویل در سال 1950 با «منطق فلسفه»، تز اصلی خود، از آن حمایت کرد. اریک ویل مضامینی را معرفی می کند که در طول زندگی او را به خود مشغول خواهند کرد: فلسفه سیاست، اخلاق و تاریخ، چیزی که هگل آن را روح عینی می نامد. او این فلسفه عمل را در آثاری به «فلسفه سیاسی» (1956)، «فلسفه اخلاقی» (1961) و «مسائل کانتی» (1963) توسعه داد. «هگل و دولت» نقطه عطفی در پذیرش فلسفه سیاسی هگل در فرانسه است. هگل فیلسوف رسمی یک دولت ارتجاعی نیست، اما مفهوم دولت مدرن را با فرمول‌بندی مسئله مفصل بندی حوزه‌های مختلف سیاست توسعه می‌دهد: حوزه‌های شخص یا حقوق خصوصی، اخلاق زندگی یا خانواده، اقتصاد، و خود سیاست که در آن همه منافع خاص در تقاضای جهانی شدن آنها تلاقی می کنند. مشکلات اساسی دولت مدرن را مطرح می کند: از خود بیگانگی کارگر، تقابل بین غنی و فقیر و تشکیل پرولتاریا، که به نویسنده اجازه می دهد نتیجه بگیرد که «نظریه هگلی دولت درست است زیرا به درستی. وضعیت واقعی زمان خود و ما را تحلیل می کند

ترجمه ماشینی : لوسوردو خوانش انقلابی از موضوعات فلسفه سیاسی و تاریخ فلسفه سیاسی را پیشنهاد می کند. از نظر او، اندیشه سیاسی هگل و به ویژه فلسفه حقوق او به گونه‌ای که عموماً توسط مفسران نادیده گرفته می‌شود، از فلسفه مارکسیستی دفاع می‌کند و در هم آمیخته است. این دیدگاه تحلیلی، نور جدیدی بر درک اندیشه های مارکسیستی و هگلی می افکند.

ترجمه ماشینی : بدون هگل نمی‌توانیم مارکس را کاملاً درک کنیم. هنوز باید هگل را بشناسی! آنها چگونه با یکدیگر ارتباط دارند؟ چگونه هر یک از آنها، به طور همزمان، به پیش سازها و به دوران خود مربوط می شود؟ برای شناسایی شبکه های نفوذ، نباید در حفاری هایی که از قبل باز شده است گرفتار شویم. بررسی ها باید در زمین های مختلف انجام شود. نویسنده سعی کرد این کار را به شیوه خود انجام دهد. با الهام از همین نگرانی، مطالعات جمع آوری شده در این جلد ابتدا در مجلات مختلف ظاهر شد. باشد که در اینجا صمیمانه از همه کسانی که با این مهربانی از آنها استقبال کردند و همچنین از ناشری که با مهربانی به آنها فرصت دیدار را ارائه داد تشکر کنیم!

ترجمه ماشینی : این تحقیق نظریه میل را به عنوان تلاشی ضمنی برای غلبه بر تفاوت هستی‌شناختی از طریق بازسازی فلسفی درمان میل در پدیدارشناسی روح هگل و آثار منتخب ژان پل سارتر، با توجه به نوشته‌های الکساندر کوژو و ژان هیپولیت توسعه می‌دهد. . دغدغه اصلی ایجاد هستی شناسی میل است که رابطه متقابل انتخاب، تخیل، موقتی و تاریخ شخصی و فرهنگی را در تجربه میل به حساب می آورد. بحث هگل از اهمیت هستی‌شناختی میل، چارچوبی را فراهم می‌کند که کوژو و هیپولیت میل را با توجه به رابطه آن با زمانمندی و زندگی تاریخی به طور کلی تحلیل می‌کنند. هیپولیت و سارتر این ادعای هگل را می پذیرند که میل را باید در قالب مسئله نفی درک کرد و این نشان می دهد که میل در تمام فعالیت های آگاهانه نقشی سازنده دارد. اگرچه دیدگاه سارتر در مورد میل، فرمول مجدد انتقادی هستی‌شناسی هگلی را پیش‌فرض می‌گیرد، با این وجود، آموزه نفی را با پیامدهای روشنی برای انضمام‌سازی و پیشبرد درک پدیدارشناختی میل گسترش می‌دهد. شکل‌بندی مجدد سارتر از میل به‌عنوان نفی، شامل دیدگاهی از میل به‌عنوان انتخاب (تجلی فقدان که آزادی است) و به‌عنوان شیوه‌ای برای درک جهان (عملکرد «نابودکننده» یا تبعیض‌آمیز آگاهی) است. مطالعات زندگی‌نامه‌ای بعدی سارتر درباره ژنه و فلوبر، تحلیل‌های ملموس فرهنگی و شخصی از این دیدگاه از میل ارائه می‌کند. علاوه بر این، آنها آشکار می‌کنند که پروژه هگلی برای دستیابی به وحدت هستی‌شناختی جوهر و سوژه، پروژه‌ای خیالی است، که بر این اساس، تنها در آثار خیالی می‌توان به آن دست یافت. در این مطالعات زندگی‌نامه‌ای، سارتر همچنین به فرمول‌بندی هگلی میل بازمی‌گردد، و رابطه بین میل و شناخت را بر حسب تجربیات اولیه کودکی و وظیفه نوشتن ادبی بازمی‌سازد.