جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب کاوش جامع و مفصلی از رابطه بین اندیشه G.W.F. هگل و جان مک داول، که دومی به طور گسترده به عنوان یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان تحلیلی زنده شناخته می شود. این به عنوان نقطه ورود در فلسفه مک داول و هگل، و سهم قابل توجهی در بحث های جاری در مورد تجربه ادراکی و توجیه ادراکی، طبیعت گرایی، آزادی و کنش انسان است. فصل‌های گردآوری‌شده در این جلد، و همچنین پاسخ‌های مک‌داول، روشن می‌سازد که آثار مک‌داول راه را برای خوانش بدیع از متون هگل هموار می‌کند. چارچوب مفهومی او امکان‌های تفسیری جدیدی را در فلسفه هگل فراهم می‌کند که تاکنون عمدتاً ناشناخته مانده‌اند. علاوه بر این، این تفاسیر جنبه‌های مختلف تداوم و ناپیوستگی بین فلسفه‌های این دو نویسنده را روشن می‌سازد و بدین ترتیب مواضع آن‌ها را در مورد موضوعات خاص با وضوح بیشتری مشخص می‌کند. علاوه بر این، آنها به ما این امکان را می دهند که اندیشه هگل را حاوی تعدادی ابزار مفهومی ببینیم که ممکن است برای پیشبرد فلسفه خود مک داول و به طور کلی فلسفه معاصر مفید باشد.

ترجمه ماشینی : هگل در سخنرانی‌های خود در باب فلسفه دین، ادیان جهان را تحت عنوان «دین معین» مورد بررسی قرار می‌دهد. این بخشی از اوست که به طور سنتی مورد غفلت قرار گرفته است، زیرا محققان در تلاش برای درک اینکه چه کار فلسفی قرار است انجام دهد. در تفسیر هگل از ادیان جهان، جان استوارت استدلال می کند که تحلیل های غنی هگل از بودیسم، هندوئیسم، زرتشتیان، یهودیت، مصر و شرک یونانی، و دین روم صرفاً مطالب تاریخی بی ربط نیستند، همانطور که اغلب تصور می شود. در عوض، آنها نقش محوری در استدلال هگل برای آنچه که او به عنوان حقیقت مسیحیت می داند، بازی می کنند. هگل معتقد است که تصورات مختلف از خدایان در ادیان جهانی، بازتابی از افراد منفرد در دوره‌های خاص تاریخ است. این تصورات ممکن است در نگاه اول تصادفی و آشفته به نظر برسند، اما به ادعای هگل، منطق قابل تشخیصی در آنها وجود دارد. همزمان، نظریۀ اسطوره‌شناسی، تاریخ و انسان‌شناسی فلسفی، روایت هگل از ادیان جهانی بسیار فراتر از حوزه فلسفه دین است. مسائل بحث برانگیز پیرامون رفتار او با مذاهب غیر اروپایی امروزه نیز بسیار مورد توجه ماست و روایت او از دین را به موضوعی تداومی در چشم انداز دانشگاهی قرن بیست و یکم تبدیل می کند.

ترجمه ماشینی : هگل و اسپینوزا اثر گرگور مودر: جوهر و منفی ورود پر جنب و جوشی به بحث های جاری در مورد هگل، اسپینوزا و رابطه آنهاست. هگل و اسپینوزا دو تن از تأثیرگذارترین فیلسوفان عصر مدرن هستند و سنت‌های فکری که آنها افتتاح کردند، از زمانی که هگل برای اولین بار از اسپینوزا انتقاد کرد، در حال گفتگو و تضاد مداوم بوده است. به طور قابل توجه، ایده آلیست های آلمانی قرن هجدهم و نوزدهم هدفشان غلبه بر جبرگرایی سیستم اسپینوزا از طریق ایجاد مکانی برای آزادی سوژه در درون آن بود، و ماتریالیست های قرن بیستم فرانسوی مانند آلتوسر و دلوز پشت سر اسپینوزا به عنوان قهرمان نهایی نظام گرد آمدند. ماتریالیسم ضد هگلی این تضاد، یا طرد متقابل، امروزه در بحث‌های اخیر درباره ماتریالیسم ادامه دارد. متفکران معاصر یا برای مولد بودن مفاهیم منفی، نیستی و مرگ موردی هگلی مطرح می‌کنند، یا به شیوه‌ای که از اسپینوزا الهام می‌گیرد، مفاهیم سوژه و نفی را ملغی می‌کنند و برای تأیید محض و تولید حیاتی تفاوت‌ها استدلال می‌کنند. . هگل و اسپینوزا ریشه‌های تاریخی این بدیل‌ها را دنبال می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه بحث‌های معاصر میان هایدگری‌ها و آلتوسریان، لاکانی‌ها و دلوزیان‌ها گونه‌ای از اختلاف نظر بین هگل و اسپینوزا است. در سرتاسر، مودر قانع‌کننده نشان می‌دهد که بهترین راه برای خواندن هگل و اسپینوزا در تقابل یا تضاد نیست، بلکه در کنار هم است: مانند هگلند اسپینوزا.

ترجمه ماشینی : خدا و خود در هگل بازسازی مفهوم هگل از خدا را پیشنهاد می کند و اهمیت این خوانش را برای متافیزیک ایده آلیستی هگل تحلیل می کند. پائولو دیگو بابیو استدلال می کند که از نظر هگل، ذهنیت گرایی - این اصل که هیچ واقعیت «واقعی» زیربنایی وجود ندارد که مستقل از فعالیت عامل شناختی وجود داشته باشد- قابل اجتناب است و محتوا را می توان تنها تا حدی به دین بازگرداند. خدا در رابطه خدا با انسان ها فهمیده می شود و انسان ها در رابطه با خدا فهمیده می شوند. بابیو با تمرکز بر مسائل سنتی در الهیات و فلسفه دین، مانند برهان هستی‌شناختی برای وجود خدا، تثلیث، و «مرگ خدا»، ارتباط دیدگاه هگل از دین و خدا را با استراتژی فلسفی گسترده‌تر او نشان می‌دهد. . در این گزارش، هگل به عنوان پاسخی به چالش اساسی کانتی در مورد چگونگی درک رابطه ذهن و جهان بدون توجه به جهان، راهی برای غلبه بر ذهنیت گرایی در فلسفه و دین یافته است.

ترجمه ماشینی : هستی شناسی متعالی هگل استدلال می کند که هگل هسته متافیزیک خود را در دکترین مفهوم، بخش پایانی علم منطق خود ارائه می دهد. این مفهوم دارای سه لحظه است: کلیت (فرآیندی که از طریق آن محتوای مفهومی تعیین‌های تجربی شکل می‌گیرد)، خاص بودن (نظام کل‌نگر از تعین‌های استنتاجی مرتبط که شامل کلیت محتوای مفهومی است) و فردیت (کلیت اشیاء مشروط به سیستم مشترک). از تعینات تجربی که شامل لحظه خاص است). کتاب جزئیات این سه لحظه و همچنین طرح واره خاص رابطه آنها با یکدیگر را شرح می دهد. یکی از اهداف آن ارائه راه حلی برای بحث اخیر بین خوانش کانتی و متافیزیک سنتی سنتی از هگل است که بر پژوهش هگل مسلط بوده است. نویسنده ادعا می‌کند که هگل مسیر باریکی را بین اسکیلا، ارائه نسخه‌ای دیگر از نوع سنتی متافیزیک و کریبدیس مبنی بر پرهیز از هرگونه ادعای اساسی درباره ماهیت واقعیت و تمرکز منحصراً بر تحلیل قوه‌ی فهم، پیمود. هگل رویکردهای سنتی به مسائل مابعدالطبیعه را پشت سر گذاشت و از طریق بازنویسی رادیکال رابطه بین فکر و هستی، نوع جدیدی از متافیزیک را ارائه کرد که از طریق و از طریق کانتی است.