جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : گئورگ ویلهلم فردریش هگل اکنون به عنوان یکی از فیلسوفان بزرگ شناخته می شود. مفهوم دیالکتیک او عمیقاً بر روند تفکر غربی تأثیر گذاشت و - به ویژه از دریچه فلسفه مارکسیستی - حتی امروز نیز همچنان تأثیر زیادی دارد. با این حال، خود هگل اغلب متهم شده است که فیلسوف ارتجاع است: در حوزه سیاسی نقطه مقابل مارکس. تا زمانی که انتشار کتاب هگل پسر ژاک دونت باعث شد که دیدگاه هگل به عنوان حامی رژیم سرکوبگر پس از ناپلئونی در پروس، جای خود را به این درک کند که هگل توسط جناح لیبرال بوروکراسی پروس منصوب شده است. او اغلب با نیروهای ارتجاعی مخالف بود و از بسیاری از فعالان دانشجویی برجسته زمان خود حمایت می کرد. Hegel en son temps قبلاً به آلمانی و ایتالیایی ترجمه شده است، اما قبلاً هرگز به انگلیسی در دسترس نبوده است. انتشار آن اکنون در سراسر جهان انگلیسی زبان مورد استقبال محققان و دانشجویان قرار خواهد گرفت. نظرات «سخاوت روحی داهانت این کتاب را به اولین کتابی تبدیل می‌کند که باید درباره هگل بخوانیم. بنابراین باید خوشحال باشیم که آن را در اینجا پیش روی خود داریم، که توسط جان باربیج و یارانش به انگلیسی واضح و لطیف ترجمه شده است.» - H.S. هریس، دانشگاه یورک

ترجمه ماشینی : این ایده که معرفت باید بر فقدان هرگونه ارجاع به یک مطلق استوار شود، امروزه خود را به بی اعتقادی واقعی به امکان مفصل بندی بین دانش و میل تبدیل می کند. در نتیجه، ما شاهد ناپدید شدن هر نوع انتقالی هستیم که بتواند کلام جدید را به پیش ببرد، در حالی که به خود اجازه می دهیم فریفته کلمه سودآور و فراوانی شویم که مخفیانه بر بدهی روزافزون فعلی متکی است. بنابراین، از ما دعوت شده است تا خود را درگیر وظیفه اندیشیدن، به شیوه ای قابل انتقال، به بن بست های کنونی اندیشه انتقادی کنیم - به تعبیر هگل: مفهوم سازی کنیم که چه چیزی ما را به مخمصه فعلی ما نه تنها به عنوان ایراد بلکه به عنوان ابژه مرتبط می کند.

ترجمه ماشینی : دیوید جیمز مفهوم آزادی را برای ارائه گزارشی یکپارچه از مهم ترین بخش های نظام فلسفی خود به کار می گیرد: نظریه بین الاذهانی خود. نظریه او درباره دولت مدرن؛ گزارش های او از هنر و دین؛ و ایده او از یک منطق نظری.

ترجمه ماشینی : نویسنده در این جستارها درصدد تحلیل جنبه حقوقی-سیاسی فلسفه هگل است. از نظر بابیو، نظریه هگلی دولت به عنوان لحظه ای مثبت و برتر در توسعه تاریخی بشریت، ادامه سنت طبیعت گرای مدرن است که با هابز آغاز شده است. به این ترتیب، تعامل هگلی بین دولت و جامعه مدنی را تنها می‌توان در پرتو لویاتان هابزی درک کرد، که عملکرد دیالکتیکی درستی در تأیید و انکار سنت هابزی توسط هگل را نشان می‌دهد.