جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توسعه تأمل فلسفی که در دوره ای که آثار کانت و هگل تعریف می شود، یکی از مهم ترین موارد در تاریخ فلسفه است. در این زمینه، مسئله معنا و ارزش متافیزیک مورد توجه ویژه ای است: نقد کانت از متافیزیک افق های جدیدی را برای اندیشه فلسفی گشود تا جایی که مجموعه ای از سؤالات پیچیده را مطرح کرد که از آن زمان تاکنون امکان بایگانی شدن آنها وجود ندارد. فراموش شده. اکنون در دوره فلسفی که با چرخش انتقادی کانت آغاز می شود و به نظام دایره المعارفی هگل می رسد، آیا مابعدالطبیعه مجدداً چه به صورت پنهانی یا عمدی مطرح شده است؟ یا بهتر است بگوییم، آیا فلسفه ای که در آلمان از کانت برمی خیزد، با وجود اصلاحات در دیدگاه و روشی که ارائه می کند، انگیزه انتقادی رویکرد کانتی را جذب می کند و حتی می تواند آن را بسط و تعمیق بخشد؟ اگر دومی درست باشد: با توجه به شیوه تفکر پسا متافیزیکی که نمی‌خواهد در حاشیه‌های باریک پوزیتیویسم و ​​طبیعت‌گرایی باقی بماند، چه ظرفیت‌های فلسفی در سفر فکری از کانت تا هگل وجود دارد؟ ? سهم این شیوه جدید تفکر در بحث های معاصر پیرامون مسائل اساسی فلسفه چه می تواند باشد؟ تحت عنوان کلی «متافیزیک، نقد متافیزیک و بنیان جدید دانش: سفر فکری از کانت تا هگل»، بین 19 و 21 می 2014، در دانشگاه کاتولیک پاپی آرژانتین (بوئنوس آیرس، آرژانتین) برگزار شد. اولین کنگره آلمان و آمریکای لاتین در مورد فلسفه هگل. بیش از 140 سخنران از 21 کشور مختلف در طول سه روز در مورد مشکل رابطه بین متافیزیک، نقد متافیزیک و نظریه دانش و همچنین سایر جنبه های مرتبط اندیشه هگل بحث کردند. سخنرانان مهمان والتر یاشکه (بوخوم)، بیرگیت ساندکاولن (بوخوم)، یورگن استولزنبرگ (هال)، آنتون فردریش کخ (هایدلبرگ) و مارکوس روثار (آیشستات) بودند. این کنگره به طور مشترک توسط مؤسسه‌های فلسفه FernUniversität در هاگن و دانشگاه پاپی کاتولیک آرژانتین در چارچوب فعالیت‌های همکاری شبکه تحقیقاتی و دکتری آلمان-آمریکای لاتین در فلسفه / Deutsch-lateinamerikanisches Forschungs- und Promotionsnetzwerk Philosophie برگزار شد. (فیلور شده). شبکه تحقیقاتی و دکتری آلمانی-آمریکای لاتین در فلسفه برخاسته از ابتکار مؤسسه فلسفه FernUniversität در هاگن است و از پشتیبانی رسمی Deutsche Forschungsgemeinschaft (DFG) برخوردار است. هدف اصلی آن تبادل بین آلمان و آمریکای لاتین در زمینه تحقیق و تدریس در مورد فلسفه کلاسیک آلمانی است. در این زمینه، همکاری نهادی بین دانشگاه‌های آلمان و آمریکای لاتین را با هدف ایجاد برنامه‌های مدرک دوجانبه برای دکترای فلسفه، تبادل دانشجویان کارشناسی ارشد و همچنین سازماندهی نشست‌های علمی درباره فلسفه کلاسیک آلمانی ترویج می‌کند. FILORED در حال حاضر متشکل از مؤسسه فلسفه FernUniverstität در هاگن، Forschungszentrum für Klassische deutsche Philosophie / Hegel-Archiv از دانشگاه روهر-بوخوم، گروه فلسفه دانشگاه کاتولیک پاپی آرژانتین و مؤسسه فیلسوفی است. دانشگاه کاتولیک پاپی والپارایسو با توجه به کتاب الکترونیکی حاضر، بیشتر ارتباطات غرفه داران آمریکای لاتین اولین کنگره آلمان-آمریکای لاتین در مورد فلسفه هگل و همچنین غرفه دارانی از مناطق دیگر است که ترجمه متون خود را به زبان اسپانیایی ارسال کرده اند. ، پرتغالی یا انگلیسی. به نوبه خود، ارتباطات به زبان آلمانی از غرفه داران آلمانی به زودی در مجموعه "Begriff und Konkretion" انتشارات Duncker & Humblot در برلین منتشر خواهد شد. از همه شرکت کنندگان در اولین کنگره آلمانی-آمریکای لاتین در مورد فلسفه هگل و به ویژه از کسانی که با ارسال نسخه قطعی ارتباطات خود در تولید این نشریه مشارکت داشته اند، تشکر می کنیم.

ترجمه ماشینی : فلسفه دین هگل حاوی یک الهیات سیاسی ضمنی است. وقتی این الاهیات سیاسی را در ارتباط با کار گسترده‌تر او در زمینه ذهنیت، تاریخ و سیاست در نظر بگیریم، منبعی برای تفکر آخرالزمانی است. در دنیای تغییرات اقلیمی، نابرابری، نقش های جنسیتی سرکوبگر و نژادپرستی، می توان از هگل برای نظریه پردازی امیدی که در پایان آن جهان یافت می شود استفاده کرد. تاریخ های تفکر آخرالزمانی خطی را ترسیم می کنند که پیامبر قرون وسطایی یواخیم فیوره و مارکس را به هم متصل می کند. این خط از هگل می گذرد که با استفاده فلسفی از مفاهیم الهیاتی برای نقد جهان، رابطه بین فلسفه و الهیات را دگرگون می کند. یاکوب تاوبس نمونه ای از این الهیات سیاسی هگلی را ارائه می دهد، مسیحیت، یهودیت و فلسفه را برای توسعه آخرالزمانی که در جهان سرمایه گذاری نمی شود، می بافد. Taubes منتظر پایان جهان است زیرا می داند که نابودی آخرالزمانی نیز نوعی خلقت است. کاترین ملابو این رابطه بین تخریب و خلقت را از نظر شکل پذیری مورد بحث قرار می دهد. استفاده از شکل‌پذیری برای فرمول‌بندی مجدد آخرالزمان، شکلی از تفکر آخرالزمانی را امکان‌پذیر می‌کند که درونی و ماتریالیستی است. هگل، تاوبس و مالابو با هم منابعی را برای تفکر در مورد اینکه چرا جهان باید پایان یابد فراهم می کنند. بدبینی آخرالزمانی حاصل منفعل نیست، بلکه مستلزم امتناع فعال از جهان است.

ترجمه ماشینی : گای پلانتی-سلام، هگل و اندیشه فلسفی در روسیه: 1830-1917 (آرشیو بین المللی تاریخ ایده ها. بین المللی آرشیو تاریخ عقاید، 64). پرواز. 24x16 توسط vni-343 pp. The Hague, Nijhoff, 1974. قیمت: rel. 69 FH. ما قبلاً کار Tschizewskij را در مورد انتشار می دانستیم هگل در روسیه (Hegel bei den Slaven, 2nd ed., 1961) که از مخالفان هگل و هگلیان مارکسیست. آنجا. قصد پر کردن دارد این شکاف و به علاوه، ببینید چرا برخی با هگل مخالف بودند، چرا دیگران از این روش الهام گرفتند در حالی که آن را رد کردند سیستم، چرا دیگران از طریق و از طریق هگلی شدند. به طور خلاصه، او ثروت هگلیسم را از طریق کل در نظر می گیرد اندیشه روسی بخش اول (هگل در مناظره غربی ها و اسلاووفیل ها) تقریباً دوران سلطنت نیکلاس اول را پوشش می دهد. ما مشکوک هستیم که اگر هگلیسم در روسیه گسترش یافت، آن را مدیون قدرت خود بود، زیرا هر چیزی که فلسفه بود به طور سیستماتیک ممنوع بود، حداقل همیشه مشکوک و به طور کلی مانع. منع شده از 274 گزارش در دانشگاه‌ها، در محافل و سالن‌ها گسترده شد در حدود سال 1835، کسانی را که هگلی نامیده می شدند هیجان زده کرد از دهه 1940، که برای اولین بار به جنبه های سوداگرانه علاقه داشتند هگل سپس به خاطر اندیشه تاریخی و سیاسی اش. آنجا. این را نشان می دهد موج و این جنون مضاعف از طریق دو نمونه تاریخی (Stankevic برای گرایش سوداگرانه و Granovskij برای فلسفه تاریخ) که با نقد شلینگ ها تکمیل می کند سرشناسان آن زمان (مانند Caadaev و Odoevskij). انتقاد از Caadaev قوی و بصیر است، که نتیجه می گیرد که آن مطلق و نه خدایی که سنگ بنای هگلیسم است. این بررسی خواهد بود عمومی در روسیه و ضروری ترین برای اسلاووفیل ها: این فلسفه، اگر الحادی نباشد، ضد دین است و نمونه ای از آن است تفکر غربی که پایان آن (به هر دو معنا) است، زیرا آن را به خوبی نشان می دهد که عقل بدون تجارت چه چیزی تولید می کند با ایمان یک سنت دوگانه از ابتدا ظاهر می شود: یکی تمدید استانکویچ، با بلینسکی و باکونین (حتی اگر آنها در نهایت با هگل مخالفت کردند و آنچه را که داشتند رد کردند فهمیده بود یا می خواست بفهمد)، دیگری آن را عمیق تر می کند انتقاد از شلینگ ها مخالفت اسلاووفیل ها خواهد بود و غربی ها بحثی که اولین مورد را برانگیخت دقیقاً مربوط می شود اهمیت هگل برای روسیه، زیرا برای آنها او کلید اصلی است طاق و آواز قو غرب که دیگر چیزی برای کمک ندارد. آنها با انکار هگل و شلینگ با بسط آن فراتر می روند. آنجا. تأثیر هگل بر دکترین آنها را به خوبی تعیین می کند همه شبکه های اسلاووفیل، که در آن با ساده سازی اشتباه می شود اپوزیسیون آسان: اسلاووفیل- راست هگل در برابر غرب گرایان-چپ هگلی. اسلاووفیل ها هرگز بخشی از راست نبودند هگلی چون هرگز وجود نداشته است. از طرفی غربی ها (به جز هرزن) حداقل برای مدتی به این فلسفه اعتقاد داشت هگل عمیقاً مذهبی بود. از این رو دلبستگی آنها به تمایز شناخته شده بین روش و سیستم. اساسا، دو دشمن در ارزیابی های خود توافق کردند. اشاره کنیم که هرزن حق داشتن یک فصل کامل را دارد که با اصالت آن توجیه می شود و شناخت عمیق او از هگلیسم. اگر خودش را از آن جدا کرد، به این دلیل بود که او آن را برای مدت طولانی و کاملاً جذب کرده بود. قسمت دوم با سلطنت اسکندر دوم آغاز می شود. THE رژیم کمی لیبرال تر می شود. لحن تغییر می کند: افراد سال 60 نفر واقع گرا هستند که دیگر راضی به بحث نیستند اما می خواهند اقدام کنید، گاهی انقلابی یا نهیلیستی یا آنارشیستی. ما هنوز متوجه هیچ مطالعه یا تز تاریخی نشده ایم دانشمندان، بیشتر بحث متفکرانی است که خود را با هگل می سنجند تشکر از او. آنجا. سه جریان را در میان آنها متمایز می کند: گروهی که می‌خواهد دیالکتیک را با ماتریالیسم یکی کند، یکی دیگر که گرد هم می‌آورد «مسیحیان» که برخی از آنها با اندیشه دینی هگل مخالفند و دیگران فلسفه سیاسی او را از آن خود می کنند، گروه مارکسیست ها در نهایت، چه کسانی سنت هگلیسم چپ را رادیکال می کنند. فلسفه معاصر 275 در گروه اول گرایش هایی گرد هم آمده است که آنها نگرش نسبت به هگل به شما اجازه می دهد که پوپولیست ها را با لاوروف مطابقت دهید که ارتجاع و محافظه کاری را در هگل و به ویژه هگل محکوم می کند دموکرات های محبوب با اورنی سوسکی، که یکی از بنیانگذاران آن است ماتریالیسم دیالکتیکی و اولین کسی که در روسیه ارائه داد خوانشی واقعا ماتریالیستی از هگل. ما هم به او مدیونیم زیبایی شناسی که از فوئرباخ الهام گرفت و به زیبایی شناسی تبدیل شد شوروی رسمی، که هگل در آن خیلی کم مداخله می کند. در مورد مسیحیان هگل ستیزی یا نئو هگلی را نباید در آنها ساده ببینیم وارثان مستقیم اسلاووفیل ها بحث بین آنها به یک نکته مربوط می شود دقیق: چه هستند

ترجمه ماشینی : ریچارد کرونر: در افتتاحیه روزهای هگل هایدلبرگ دیتر هنریش: آغاز و روش منطق کارل هاینز فولکمن-شلاک: بیگانگی ایده از طبیعت یاکوب فلیشمن: منطق عینی و ذهنی در هگل ورنر فلاخ: روش دیالکتیکی هگل گوتارد گونتر: مشکل رسمی کردن منطق استعلایی-دیالکتیکی. با توجه خاص به منطق هگل پل لورنزن: مشکل رسمی کردن منطق هگلی. مکاتبه با سخنرانی G. Günther یان ون در مولن: مفهوم و واقعیت J. N. Findlay: هگل رئالیست کارل اتو آپل: بازتاب و تمرین مادی. درباره توجیه معرفت شناختی-انسان شناختی دیالکتیک بین هگل و مارکس ارنست بلوخ: هگل و تاریخ برنهارد لیکبرینک: آزادی و ضرورت در فلسفه هگل کارل لویت: الغای دین مسیحیت توسط هگل کارل گونتر شوایتزر: مبانی تفکر هگلی گونتر رورموزر: پیش نیازهای الهیاتی دکترین دولت هگل هرمان لوبه: در مورد دیالکتیک وجدان از نظر هگل لیویو سیچیرولو: هگل و جهان یونانی. زندگی پس از دوران باستان و ظهور "فلسفه تاریخ جهان" اتو پوگلر: هگل و تراژدی یونانی ژان فرانسوا سوتر: سنت و انقلاب فریدلم نیکولین: وظایف فیلولوژیکی پژوهش هگل. نکاتی در مورد نسخه کامل آینده هگل Hans-Georg Gadame: گزارش پیگیری

ترجمه ماشینی : رابرت براندوم در بازگویی جدیدی از ماجراجویی خردگرایانه رمانتیک ایده‌ها که کلاسیک هگل با عنوان پدیدارشناسی روح است، استدلال می‌کند که وقتی نگرش‌های شناختی خودآگاه ما شکل رادیکال بزرگواری و اعتماد هگل را به خود بگیرد، می‌توانیم بر مدرنیته آشفته غلبه کنیم و وارد یک مدرنیته جدید شویم. سن روح

ترجمه ماشینی : این کتاب شامل دو تحقیق درباره فلسفه سیاسی G. W. F. هگل است که هدف مشترکی دارند: بازیابی معنای واحدی که اصول آزادی و عقل در این فلسفه به عنوان نمادهای مدرنیته دارند. این فلسفه منحصر به فرد است زیرا آزادی واقعی در جامعه ای سازمان یافته سیاسی تحت عمل اراده آزاد تحقق می یابد و این به استقلال فردی خالص خلاصه نمی شود. اصیل نیز به این دلیل که در سطح دانش، با مفهوم، او پیشنهاد می کند که شک و تردید، قراردادگرایی و مالیخولیا حاکم در روزگار ما را از بین ببرد. تنها چنین فلسفه ای که اعتقاد عقلانی راسخ به آزادی جمعی را به انسان ها باز می گرداند، در سطح اهداف غایی، یعنی تلوهای مدرنیته است.

ترجمه ماشینی : مقالات این جلد به موضوعات برجسته ای در بحث های جاری درباره فلسفه روح هگل می پردازد، که در ابتدا به عنوان بخش سوم دایره المعارف علوم فلسفی او (1817، 1827، 1830) ظاهر شد. گروهی از هگل شناسان شناخته شده در سطح بین المللی، با هم، گزارشی پیچیده، کاملاً تحقیق شده و سنجیده از متن هگل ارائه می دهند و به آن از دیدگاه ها، مکاتب فلسفی و سنت های مختلف می پردازند. هر مقاله بر یک موضوع خاص مرتبط با پژوهش هگل تمرکز می‌کند، با دقت و روشنی دیدگاه‌های تثبیت شده از متن را بیان می‌کند و تفاسیر جدیدی را ارائه می‌کند. این مقالات خوانندگان را قادر می‌سازد تا درکی گسترده و در عین حال تحلیلی دقیق از اندیشه هگل و به‌ویژه از فلسفه روح، اثری غنی و مهم که برای بحث‌های معاصر در فلسفه ذهن و عمل، فلسفه قانون و دین، اخلاق مرتبط است، به دست آورند. ، زیبایی شناسی و فلسفه اجتماعی و سیاسی.

ترجمه ماشینی : تأثیر درک کانت از اخلاق آنقدر قوی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. با این حال، هگل اساساً کانت را به دلیل ارائه یک مدل «رسمی» از هنجارگرایی که نمی تواند به اندازه کافی کنش انسانی را آزادانه درک کند، مورد انتقاد قرار داد. در عوض، هگل در دکترین زندگی اخلاقی خود (Sittlichkeit) استدلال می‌کند که هنگام شناسایی هنجارگرایی باید به درون‌بودن سوژه بازیگر توجه شود. با این حال، موضوع هنجارگرایی در کانت و هگل حتی امروز نیز مورد مناقشه باقی مانده است، حداقل به دلیل سوءتفاهمات آنها از این موضوع. جلد حاضر به بررسی تحولات پژوهشی اخیر می‌پردازد که درک بهتری از مفهوم هنجارگرایی در اندیشه کانت و هگل را امکان‌پذیر می‌سازد.

ترجمه ماشینی : سال 2016 شاهد شوک بی‌سابقه‌ای برای نخبگان سیاسی در اروپا و آمریکا بود. پوپولیسم در راهپیمایی بود که ناشی از ناآگاهی یا تحقیر شدید هنجارها، رویه ها و نهادهای لیبرال دموکراسی بود. تعجب آور نیست که ناظران چپ و راست خواستار تلاش های مجدد در آموزش مدنی شده اند. آنها استدلال می کنند که برای بقای لیبرال دموکراسی، نوعی آموزش سیاسی با هدف «مردم» به وضوح ضروری است. در معلمان مردم، دانا ویلا ما را به لحظه ای از تاریخ می برد که "مردم" برای اولین بار در صحنه سیاست مدرن اروپا ظاهر شدند. آن لحظه - دوران درست قبل و بعد از انقلاب فرانسه - بسیاری از متفکران بزرگ را بر آن داشت تا طلوع یک عصر جدید را جشن بگیرند. با این حال، همین متفکران نیز به شدت نگران کمبود به ظاهر آشکار مردم از دانش، تجربه و قضاوت سیاسی بودند. ویلا با تمرکز بر روسو، هگل، توکویل و میل، نشان می‌دهد که چگونه احساسات اصلاح‌طلبانه و مترقی غالباً با بدبینی نسبت به ظرفیت سیاسی مردم عادی تضعیف می‌شدند. بنابراین آنها احساس می کردند که «مردم» نیاز به مهار، آموزش و هدایت دارند – توسط قوانین و نهادها و نخبگان سیاسی ماهر. ویلا استدلال می‌کند که نتیجه، نه رام کردن انگیزه‌های وحشیانه‌تر دموکراسی بود تا یک پدرسالاری فراگیر که در اشکال جدید دولت آموزشی به اوج خود رسید. از قضا، تکیه بر تمایز «معلم» و «آموزش» در کار این نظریه پردازان است که باعث انفعال و جهل مدنی می شود. و این به نوبه خود شرایط مساعد برای ظهور یک پوپولیسم غیر دموکراتیک و غیر لیبرال را ایجاد می کند.