جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هگل در حال بازگشت است. پس از افول هگلیسم مارکسیستی که در قرن بیستم تسلط یافت، متفکران برجسته در حال کشف مجدد اندیشه هگل به عنوان منبعی برای سیاست معاصر هستند. یک فیلسوف مشهور آلمانی قرن نوزدهم چه چیزی برای ارائه در حال حاضر دارد؟ چگونه باید هگل را درک کنیم، و درک هگل در مواجهه با فوری ترین چالش ها به ما چه می آموزد؟ در این کتاب، تاد مک گوان هگل قرن بیست و یکم را به ما پیشنهاد می کند. رهایی پس از هگل، همزمان با مقدمه‌ای بر هگل و بازاندیشی بنیادین پروژه هگل، هگلی رادیکال را ارائه می‌کند که با جهانی صحبت می‌کند که غرق در پوپولیسم جناح راست، اقتدارگرایی، نئولیبرالیسم و نابرابری‌های اقتصادی است. مک گوان استدلال می کند که هسته انقلابی اندیشه هگل تضاد است. او آشکار می کند که تضاد اجتناب ناپذیر است و ما باید به جای غلبه بر آن یا نادیده گرفتن آن به عنوان یک شکست منطقی، سعی در حفظ آن کنیم. مک گوان معتقد است که مفهوم تضاد هگل، زمانی که در مورد مسائل معاصر به کار می رود، هرگونه ادعای هویت واحد را به چالش می کشد، زیرا هر هویتی با خود در تنش است و به دیگران وابسته است. این کتاب یک تفسیر مجدد قابل دسترس و قانع کننده از متفکری است که اغلب سوء تفاهم می شود، در حالی که خودمان را با اجتناب ناپذیری تضاد آشتی می دهیم و در عدم تعلق همبستگی پیدا می کنیم، راهی به سوی سیاست جدید رهایی به ما نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : مارکس و هگل بار دیگر با هم می خوانند، اما زیر نگاه نظارتی فروید. این هدف کتاب است: نشان دادن راه گریز از اندیشه پست مدرن و از آنچه در چهل سال گذشته با تعالی غیریت و تفاوت جشن گرفته شده است. برخلاف متفکران ساختارشکنی و فرافردگرایی، ارزش‌های سوبژکتیویته، سنتز و میانجی‌گری مطرح می‌شود. صحنه‌سازی، همان جنایت‌کشی است که مارکس سرمایه با پدرش هگل انجام می‌دهد، وقتی سرانجام موفق می‌شود به مدرنیته فراتر از متافیزیکی بیندیشد که همیشه تفکر او را تضعیف کرده است. با کنار گذاشتن کوپورهای دست و پا گیر آلتوسر و مارکسیسم های باستانی تضاد، شبکه را بر انتزاع اقتصادی انداختیم که زندگی ما را از هر معنایی تهی می کند، بنابراین در مورد رهایی ممکن تجدید نظر می کنیم.

ترجمه ماشینی : فیلسوف بزرگ مارکسیست فرانسوی سهم سه منتقد اصلی مدرنیته را می سنجد با ترجمه نوشته های فلسفی لوفور، جایگاه او در دنیای انگلیسی زبان همچنان رو به افزایش است. اگرچه مسلماً در سنت مارکسیستی، او پیوسته مارکس را «نقطه شروع اجتناب‌ناپذیر، ضروری، اما ناکافی» می‌دانست. جای تعجب نیست که لوفور همیشه بر اهمیت هگل برای درک مارکس پافشاری می کرد. اما متافلسفه مهیج همچنین اهمیتی را که او برای نیچه قائل بود، در «قلمرو سایه‌ها» که فلسفه می‌خواهد از طریق آن به جهان فکر کند، نشان می‌دهد. لوفور در اینجا پیشنهاد می کند که جهان مدرن در عین حال از نظر دولت هگلی است. مارکسیست از نظر اجتماعی و اجتماعی; و نیچه از نظر تمدن و ارزش های آن. در اوایل سال 1939، لوفور پیشگام خوانشی فرانسوی از نیچه بود که تصاحب فیلسوف توسط فاشیسم را رد می کرد و پیامدهای غم انگیز اعلامیه نیچه مبنی بر «خدا مرده» را بسیار قبل از اینکه این رویکرد توسط نویسندگان بعدی مانند فوکو، دریدا و دلئو دنبال شود را نشان داد. . چهل سال بعد، لوفور در آخرین نوشته‌های فلسفی‌اش، مشارکت‌های سه متفکر بزرگ را در کنار هم قرار می‌دهد، در متنی که مضامین آن امروزه به طرز شگفت‌آوری مرتبط هستند.

ترجمه ماشینی : کاوش نظری عمیق فلسفه هگل پیرامون قدرت که به ما امکان می دهد تحلیلی انتقادی از روح هگل انجام دهیم. این اثر با بررسی فلسفه هگل از نظر پدیده قدرت، هسته اصلی آن را بررسی می کند: قدرت جزء حاشیه ای سیستم هگلی نیست، بلکه پیکربندی درونی آن است. بنابراین باید آن را با تمام پیچیدگی، با تمام درخشش و همچنین با محدودیت ارائه کرد، زیرا قدرت همیشه خود را به زور، ظلم یا خشونت نشان نمی دهد. برعکس، روش اصیل آن برای بیان خود هماهنگ است. بنابراین، قدرت به دیگری مرتبط است: یکی را قادر می‌سازد تا در دیگری ادامه دهد. بنابراین به تداوم خود کمک می کند. بیونگ چول هان در مواجهه با کلمه قدرت، که به عنوان یک اصطلاح آزادی یا به عنوان کلمه ای از عشق ارائه می شود، قصد دارد مفهومی کاملاً متفاوت را نمایان کند که علی رغم - یا حتی به لطف - نبود قدرت می درخشد: مهربانی.

ترجمه ماشینی : گام تعیین کننده هگل در نظریه آزادی این بینش است که آزادی یک حالت نیست، بلکه یک فرآیند است: فرآیند رهایی. پادشاهی آزادی وجود ندارد، آزادی فقط در شدنش وجود دارد. هگل این تز را بر اساس نظریه ای انتقادی از جامعه استوار می کند که تضاد درونی آن را آشکار می کند: او نشان می دهد که آزادی فقط در مشارکت اجتماعی وجود دارد، اما در عین حال «ماهیت دوم» در جهان اجتماعی شکل می گیرد که آزادی را خفه می کند. در تدوین این پایان نامه، مطالعات درخشان کریستف منکه، هگل را نه به عنوان یک کامل کننده، بلکه به عنوان کاشف مشکلاتی خواند که امروزه همچنان گریبانگیر فلسفه است. ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی : این کتاب راهنما مفاهیم و اصول اساسی در هر جنبه از فلسفه سیستماتیک هگل را ارائه می دهد. کتاب راهنمای پالگریو هگل در بیست و هشت فصل مرتبط با موضوعی توسط کارشناسان برجسته بین‌المللی، مرورهای علمی و قابل اعتمادی از هر موضوع ارائه می‌کند، موضوعات و بحث‌های اصلی را روشن می‌کند، و به طور خلاصه دیدگاه‌های در نظر گرفته شده هر مشارکت‌کننده را توضیح می‌دهد. پژوهش‌های اخیر خوانش‌های سنتی و عمدتاً ضد کانتی از هگل را به چالش می‌کشد و در عوض بر تخصیص معرفت‌شناسی کانتی توسط هگل برای آشتی دادن ایده‌آلیسم با رد بنیادگرایی، منسجم‌گرایی و شک‌گرایی تمرکز می‌کند. هگل که مانند کانت بر نشان دادن اینکه چگونه وحدت‌های بنیادی زیربنای انبوه رویدادهای ظاهراً مستقل است، استدلال می‌کرد که واقعیت ساختاری عقلانی دارد، به طوری که ساختار نظام‌مند آن برای تفکر درست آگاهانه ما آشکار می‌شود. بر این اساس، این کتاب راهنما اهداف، روش‌ها و دستاوردهای فلسفی هگل را مورد ارزیابی مجدد قرار می‌دهد و بسیاری از جنبه‌های مشارکت‌های فلسفی پایدار هگل، از متافیزیک، معرفت‌شناسی، و دیالکتیک، تا فلسفه اخلاقی و سیاسی و فلسفه تاریخ را دوباره ارزیابی می‌کند. هر فصل و کتاب راهنمای پالگریو هگل به طور کلی، درک آگاهانه و معتبری از هر جنبه از فلسفه هگل ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : نقد هگل از رمانتیسیسم اولیه آلمانی و نظریه کنایه آن در هسته فلسفه خود او طنین انداز می شود، به همان صورتی که جدل افلاطون با سوفیست ها بازتاب هایی دارد که به مرکز اندیشه او می رود. Anti-Romantic نقد هگل از Fr. شلگل، نوالیس و شلایرماخر. هگل به ندرت نام این متفکران را ذکر می کند و متون مربوط به آنها اغلب در حاشیه آثار او وجود دارد. با این حال، آنها به صورت جداگانه، تجسم اشکال خاصی از کنایه هستند: شلگل، شکلی از فردیت انتقادی. نوالیس، شکلی از نیهیلیسم احساساتی. شلایرماخر، هیبرید هیولایی از دو دیگر. قوت رویکرد جدلی هگل به این نویسندگان نشان می دهد که چگونه طنز خود تهدیدی دائمی برای ایده خود او از علم سیستماتیک است. ما کشف می کنیم که این چنین است، زیرا کنایه رمانتیک چیزی بیش از یک ایدئولوژی رقیب است. این یک شکل واقعی از گفتمان است که عینیت اجرایی آن با عینیت لوگوس خود هگل تداخل دارد. بنابراین، نقد کنایه هگل به ما امکان می دهد متقابلاً نظریه هگلی گفتمان علمی را کشف کنیم. هگل به دور از تلقی کنایه به عنوان شکلی از آگاهی که توسط روح غلبه شده است، آن را به عنوان یکی از ویژگی های مهم دنیای معاصر خود می بیند، همانطور که در محبوبیت رقیب برلینی اش، شلایرماخر، شاهد بود. در نهایت، تا آنجا که به نظر می رسد گفتمان کنایه آمیز، برای هگل، متضمن دنیای خاصی فراتر از تصور خودش از مدرنیته است، ما با این فرضیه می مانیم که نقد کنایه هگل ممکن است به عنوان نقد پست مدرنیته تلقی شود.