جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این که زیبایی شناسی در کار فلسفی هگل مرکزی است، به طور گسترده مورد تایید قرار نگرفته است، و همچنین سهم قابل توجهی از او در این رشته واقعا مورد قدردانی قرار نگرفته است. ممکن است برخی با نظریه تراژدی و دکترین (فرضی) او درباره «پایان هنر» آشنا باشند، اما بسیاری از فیلسوفان و نویسندگان هنر به سخنرانی‌های او در مورد زیبایی‌شناسی توجه چندانی ندارند یا اصلاً توجهی ندارند. مقاله‌های این مجموعه، به جز یک مقاله که به‌طور خاص برای این جلد نوشته شده‌اند، با نشان دادن دقیق اینکه چرا آن نظریه تا این حد قدرتمند است، هدفشان ارتقای سطح نظریۀ زیبایی‌شناختی هگل است. مشارکت‌کنندگان با نوشتن از دیدگاه‌های مختلف و نه لزوماً همسو با موضع هگل، نشان می‌دهند که سخنرانی‌های هگل در مورد زیبایی‌شناسی یکی از غنی‌ترین مخازن ایده‌ها درباره هنرها، تاریخ و آینده‌شان را تشکیل می‌دهند. این مقالات با پرداختن به طیفی از موضوعات مهم، مبانی مفهومی سازماندهی زیبایی‌شناسی هگل، برخورد او با هنرهای خاص (معماری، مجسمه‌سازی، نقاشی، موسیقی و تراژدی) و چندین مورد از مشهورترین موضوعات در ادبیات را بررسی می‌کنند. - از جمله تز «پایان هنر»، رابطه هنر و دین، و رابطه آزاردهنده بین هگل و رمانتیک ها. آنها با هم بر تأملات عمیق هنر موجود در فلسفه هگل روشن می کنند و همچنین راه هایی را پیشنهاد می کنند که زیبایی شناسی او ممکن است فراتر از حوزه زیبایی شناسی فلسفی، شاید فراتر از خود فلسفه، طنین انداز شود.

ترجمه ماشینی : از مفهوم تا عینیت با تفکر انتقادی از طریق استدلال های نادیده گرفته شده در علم منطق هگل که برای درک عقل و نقش آن در فلسفه محوری است، ماهیت و اعتبار تعیین مفهومی را آشکار می کند. وینفیلد مشکلات منطقی عدم پیش‌فرض و تعین را که راه را برای درک مفهوم آماده می‌کند، روشن می‌کند، چگونگی تعیین کلیت، خاص بودن و فردیت را بررسی می‌کند، بررسی می‌کند که چگونه قضاوت و قیاس به طور کامل متمایز می‌شوند، و بر این اساس، چگونگی طبقه‌بندی عینیت را بررسی می‌کند. بدون اینکه فکر را در تقابل غیرقابل برگشت با واقعیت قرار دهیم. کتاب وینفیلد برای خوانندگان هگل و همچنین هر کسی که نمی‌داند چگونه تفکر می‌تواند عینی باشد، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : هگل فلسفه را به‌عنوان «زمان خود که در افکار درک می‌شود» توصیف می‌کند، که منعکس‌کننده تمایلی است که ما به طور فزاینده‌ای تجربه می‌کنیم، یعنی میل به درک دنیای پیچیده و سریع در حال تغییر ما. اما چگونه می توانیم دنیایی را که در آن زندگی می کنیم به لحاظ فلسفی توصیف کنیم؟ هنگامی که هگل تلاش می‌کرد تا تبیین نظام‌مند خود از جهان تاریخی را انجام دهد، باید تاریخ را به‌عنوان پیشرفت عقلانی تصور کند تا امکان چنین توصیفی فراهم شود. پس از وقایع قرن بیستم، ما به حق در مورد چنین پیشرفتی تردید داریم. با این حال، در قرن بیستم، فیلسوف آلمانی دیگر، ادموند هوسرل، زمانی که متوجه شد که شرح فلسفی تجربه انسانی ما مستلزم توجه به دنیای تاریخی است که در آن زندگی می کنیم، یک فیلسوف آلمانی دیگر به نام ادموند هوسرل تلاش کرد. بحران در این کتاب، تانیا استهلر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه هوسرل فلسفه هگل را با ارائه گزارشی از جنبش تاریخی به‌عنوان آشکار، رادیکال می‌کند. پدیدارشناسی هوسرل امکان اندیشیدن به جهان های تاریخی را به صورت جمع، بدون سلسله مراتب، که توسط اخلاق و زیبایی شناسی تعیین می شود، می دهد. استالر استدلال می کند که هوسرل از طریق رادیکالیزه کردن فلسفه هگل، پدیدارشناسی تاریخی و مفهومی منسجم از فرهنگی را در اختیار ما قرار می دهد که به آینده پدیدارشناسی اشاره می کند، به عنوان فلسفه ای که زمینه روش شناختی را برای انواع رویکردهای کیفی در علوم انسانی و علوم انسانی فراهم می کند. علوم اجتماعی.

ترجمه ماشینی : در «فردیت مدرن در فلسفه عملی هگل»، ارزبت روزسا قصد دارد نظریه فردیت هگل را در پرتو ایده او از مدرنیته بازسازی کند. فردیت مدرن یکی از موضوعات محوری فلسفه عملی هگل است که به طور سیستماتیک در قالب های ذهنیت در روح ذهنی، عینی و عملی مورد بحث قرار می گیرد. هگل هستی و جهان زندگی مدرن را در چارچوب قانون، سیاست، اقتصاد و زندگی خصوصی تفسیر کرد. "آزادی ذهنی نامحدود" اصل تاریخی "عصر مدرن" و همچنین تعیین اساسی اشکال فردی مدرن از هستی و دانش است. شکل مدرن زندگی و ذهنیت مبتنی بر ارزش‌ها و کنش‌های عملی خودشناسی و خودتعیین، دستاوردی تاریخی است. با این حال، این چرخش رادیکال دیدگاه جدیدی به مسئله زندگی خوب می‌دهد: نقش هنجاری ارزش‌های اساسی تحت الشعاع عملکرد تثبیت‌کننده «نظم عینی» نهادها قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : مفهوم هگل از کار مبهم است: حوزه کار اقتصادی و همچنین کاری را در بر می گیرد که روح انسانیت را در تاریخ، هنر و جامعه ایجاد و توسعه می دهد. به عقیده هگل، وجه اشتراک این مفاهیم مختلف کار این است که وجود انسان بدون آنها قابل تصور نیست. هر دو دسترسی منطقی افراد به محیط خود را به یک شکل تعیین می کنند: افراد اهدافی را که به محیط خود می آورند و به دنبال تحقق آن از طریق ابزارهای مناسب هستند، بدون توجه به اینکه این اهداف از نظر اقتصادی، فرهنگی یا اخلاقی تعیین می شوند، تدوین می کنند. علاوه بر این که تعیین هدفمند به عنوان شکلی از تعیین و شکل دادن به جهان در روح انسانیت به عنوان یک کل درک می شود، کار اقتصادی با کار اخلاقی واسطه می شود و در هگل، کار به عنوان یک کل بیانگر خودخواهی است. عزم بنابراین، هگل مفهومی از کار را نشان می دهد که نمونه اولیه برای مدرنیته است. این کار شما را آزاد می‌کند فقط شعار نازی‌ها نیست که به شیوه‌ای ایدئولوژیک بی‌رحمانه اجرا می‌شود، بلکه ایده‌ای است که یک فرض اساسی از آرمان‌های هنجاری مدرنیته را در کل طیف سیاسی نشان می‌دهد. نویسنده با پرداختن به این مشکل، قصد هگل از توجیه معقول رابطه بین افراد با خود، یکدیگر و محیطشان را جدی می گیرد و مفهوم کار او را در مورد حدود توجیه معقول زیر سوال می برد. او فرض می‌کند که تحلیل انتقادی نه تنها در خدمت تفسیر یک «کلاسیک» است، بلکه می‌تواند مفهومی را نیز روشن کند که زمان حال ما نیز باید با آن سنجیده شود.