جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در رابل هگل، فرانک رودا یک مشکل اساسی در فلسفه هگلی حق را شناسایی و بررسی می کند که به قلب برداشت هگل از دولت ضربه می زند. این مشکل منحصر به فرد، که رودا استدلال می کند مشکل اندیشه سیاسی هگلی است، در متن هگل تنها به شکلی به ظاهر حاشیه ای تحت نام «رابل» ظاهر می شود: یک اثر جانبی خاص از استنتاج دیالکتیکی ضرورت وجود دولت از قانون اساسی متناقض جامعه مدنی. این کتاب با تحلیل کامل این مشکل و با تکیه بر مباحث معاصر در آثار متفکرانی چون آلن بدیو، ژان لوک نانسی و اسلاوی ژیژک، به بررسی مجدد و بازسازی کل پروژه سیاسی هگل می پردازد. رودا در ادامه استدلال می‌کند که تنها با بازاندیشی درباره مشکل «غوغا» در اندیشه هگل - تنها مشکلی که هگل نه قادر به حل آن است و نه می‌تواند آن را زیر سوال ببرد - می‌توان برداشت اولیه مارکسیستی از «پرولتاریا» را به درستی درک کرد. کتاب با پس‌گفتاری از اسلاوی ژیژک پایان می‌یابد.

ترجمه ماشینی : تاریخ فلسفه آلمان در قرن نوزدهم معمولاً بر نیمه اول آن متمرکز است - زمانی که هگل، ایده آلیسم و رمانتیسیسم غالب بودند. در مقابل، باقی مانده قرن، پس از مرگ هگل، نسبتاً نادیده گرفته شده است، زیرا به عنوان دوره ای از رکود و افول تلقی شده است. اما فردریک بیزر استدلال می‌کند که نیمه دوم قرن در واقع یکی از انقلابی‌ترین دوره‌های فلسفه مدرن بود، زیرا ماهیت خود فلسفه قابل استفاده بود و فقدان قطعیت منجر به خلاقیت و شروع دوره جدیدی شد. در این تاریخ مختصر و مبتکرانه فلسفه آلمان از 1840 تا 1900، بیزر نه بر موضوعات یا متفکران فردی، بلکه بر پنج بحث بزرگ آن دوره تمرکز می کند: بحران هویت فلسفه، مناقشه ماتریالیسم، روش ها و محدودیت های تاریخ، مناقشه بدبینی. ، و Ignorabimusstreit. شوپنهاور و ویلهلم دیلتای نقش مهمی در این مناقشات بازی می کنند، اما بسیاری از چهره های نادیده گرفته شده از جمله لودویگ بوشنر، یوگن دورینگ، ادوارد فون هارتمان، ژولیوس فراونشتاد، هرمان لوتزه، آدولف ترندلنبورگ و دو زن به نام های آگنس تاوبرت و اولگا پوبرت، نقش مهمی دارند. در تاریخ های فلسفه کاملاً فراموش شده است. نتیجه، روایتی جدید گسترده، بدیع و شگفت‌انگیز از فلسفه آلمان در دوره حساس بین هگل و قرن بیستم است.

ترجمه ماشینی : قطعاً می‌توان ادعا کرد که شیوه‌ای که هگل از نیوتن در پایان‌نامه، فلسفه طبیعت و سخنرانی‌های تاریخ فلسفه انتقاد می‌کند، بیش از هر چیز دیگری باعث تعصب به شهرت او شده است. در نگاه اول، آنچه در اینجا به نظر می‌رسد چیزی بیش از تضاد بین دستاوردهای آزمایش شده پدر بنیانگذار علم مدرن و اظهارات تصادفی یک فیلسوف سردرگم و تا حدی ناراضی است. و اگر متقاعد شویم که بپذیریم که شاید چیزی فراتر از این باشد - بین کار یک ریاضیدان روشن بین و تجربی، و اظهارات کور نوعی منطق دان کانتی که در میان حقایق دنیای واقعی اشتباه می کند. در مجموع، این دیدگاه ساده‌گرایانه روشن از موضوع بود که در میان معاصران هگل غالب بود و تا همین اواخر ادامه داشت. اصلاح و دگرگونی نهایی آن به تدریج و طی بیست یا بیست و پنج سال گذشته صورت گرفته است. اولین تفسیر کامل در مورد فلسفه طبیعت در سال 1970 منتشر شد و به این نتیجه رسید که حداقل تا حدی، نقد هگلی به جای کار نیوتن، علیه نیوتنی گرایی بوده است، و به این نتیجه رسیده است که انتقادات هگلی به نفع نیوتن است. الهام‌بخش آن از تحولات درون علوم طبیعی است، نه از ضرورت‌هایی که توسط روابط مقوله‌ای پیشینی بر تفکر هگل تحمیل شده است.