جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در «چنین گفت زرتشت» نیچه می کوشد در جدال با خوره نیستی بر نیهیلیسمی که خود زمانی پیام آور آن بود، غلبه کند. او زرتشت را که این بار پیامبری زمینی و این جهانی است به میان انسان ها می فرستد تا دگرگونی بنیادی ارزش های موجود را تبلیغ کند و ظهور ابر انسان را نوید دهد. اندیشه فلسفی نیچه که تا حدود زیادی از نفی، انکار و تخریب فلسفه مغرب زمین ارتزاق می کرد در «چنین گفت زرتشت» که در دوره بازنگری و سنجش گری افکار پیشینش نوشته شده، دچار تشتت می شود و ناهنجاری ها و آشفتگی های فکری او بیش از پیش بروز می کنند. تناقضات شدید اندیشه، عدم انسجام فکری و میل افراطی به تخریب، پروژه ابر انسان را به شکست می کشانند، پتک ویران کننده ای که زمانی پایه های ایده آلیسم، خودباوری و اخلاق باوری را نشانه گرفته بود، اکنون بر اثر خود نویسنده فرود می آید.

زندگی انسان به وسیله زمان محدود می شود. انسان با نگاه کردن به خود متوجه این حقیقت می شود که حیات دارد؛ آن گاه آگاه می شود که زمان وجود دارد و این زمان در تمام تار و پودش نفوذ کرده است. زمان با محدود کردن وجود ظهور خود را اعلام می دارد. رابطه انسان با زمان همیشه رابطه ای ظریف و حساس است: وقتی انسان جوان است یک رابطه دوستی و همکاری بین او و زمان برقرار است؛ اما با گذر زمان، این رابطه دوستی تبدیل به رابطه غالب از طرف زمان؛ و رابطه مغلوب (احساس ترس، اضطراب، ناامیدی، غم زمان از دست رفته و شورش) از طرف انسان می شود. انسان زخم خورده از زمان سعی می کند شرایط انسان بودنش را تحلیل نماید و بتواند معنایی برای وجودش پیدا کند. اگر هم انسان نتواند این مشکل را برطرف کند، آن وقت نوبت به نویسندگان و شاعران، این پیام آوران خوشبختی و بدبختی انسان ها، این سخن گویان زمان خود و پیشینیان خواهد رسید تا بتوانند این ماموریت را به اتمام برسانند. پس زمان در ادبیات جایگاه ویژه دارد و زمان برای شاعران سرچشمه الهام و تخیل است. به همین خاطر، در این مقاله سعی می شود درونمایه زمان را در تخیل ویکتور هوگو شاعر و نویسنده فرانسوی مورد بررسی قرار دهیم. هدف این مقاله پاسخ به این پرسش اساسی است که آیا ویکتور هوگو با مفهوم زمان مساله دارد؟ و به طور کلی زمان به چه صوری در ذهن او ظاهر می شوند.

طرح تقویت هم آموزی (LRP) با هدف افزایش توانمندی های تحصیلی و اجتماعی تمامی فراگیران زبان انگلیسی طراحی شده است تا بتواند ایشان را علاوه بر ایجاد موفقیت در ارتباط صحیح و روان با دیگران، از زندگی رضایت بخش تری در یک جامعه آزاد برخوردار نماید. این گزارش که نتیجه یک کار تحقیقاتی دوساله بر اساس هم آموزی و مشارکت در تقویت آموزش و فراگیری زبان است راه های آمیختن این شیوه را با فعالیت های جاری کلاس نشان می دهد. از ویژگی های طرح زمان بندی و جانبی بودن آن است. از طریق فراهم آوردن 220-110 ساعت آموزش تکمیلی طی دو سال به فراگیران در سه فضای آموزشی (دانشگاه – آموزشگاه زبان و دبیرستان) کمک شده است تا هم از نظر آماری و هم از نظر عملی به موفقیت معناداری دست یابند و توانایی لازم برای حفظ و استمرار موفقیت حاصله را نیز از خود نشان دهند.

شعر با زبانی خاص با ما صحبت می کند که رویکرد روایتی یا نمایشی ندارد؛ زبان شعر زبانی است که برای بیان احساسات و افکار به کار می رود همان طور که خود واژه شعر نیز به معنای بصیرت و شناخت است. شعر به عناصری مجهز است که دریافت ما را از واقعیت آشنایی زدایی نماید تا به این وسیله مفاهیم و احساسات غیرقابل بیان قدرت انتقال یابند. هدف این مقاله بررسی ابعاد ساختاری شعر است که زبان آن را از سایر انواع ادبی جدا می سازد. سپس این مقاله به تحلیل سه نقش مهم شعر انگلیسی در طول تاریخ آن خواهد پرداخت: نقش اخلاقی / اجتماعی، بیانی و غیر بازنمودی، این سه نقش در طول تاریخ شعر بیانگر ماهیت پویا و چالشگر شعر است که خواننده و نویسنده هر دو را تحت الشعاع قرار می دهد.

شاعر آمریکایی، رابینسون جفرز (1962-1887) یکی از نمونه های برجسته شاعرانی است که عقاید فلسفی مدونی داشتند و در شعر خود به بیان آن ها می پرداختند. از یک سو، آشنایی عمیق وی با علم و از سوی دیگر، پیشینه مذهبی اش که متاثر از تربیت خانوادگی بوده است، از وی متفکری دو وجهی ساخته است. با در نظر گرفتن برخی تناقض ها، این مقاله در پی مقایسه دیدگاه های پایدار در شعر جفرز درباره رابطه انسان با خدا، طبیعت، حیات و مرگ با اشعار عرفانی ادبیات فارسی است. سرانجام، به تعریف مفهوم عشق و نقش ادبی آن پرداخته است. شباهت های فکری شعر جفرز با شعر عرفانی ایران که متعلق به دو زمینه تاریخی، اجتماعی و فلسفی مجزا می باشند نمایانگر این است که مفاهیم عشق، انسانیت، خدا، مرگ و طبیعت به گونه ای مشابه در این دو سنت شعری به نمایش در آمده اند.

نمایشنامه «ویلهلم تل» اثر فریدریش شیلر در سال 1804 برای نخستین بار در شهر «وایمار» به نمایش درآمد. موضوع این نمایشنامه جنگ آزادی خواهانه ملت سویس است. هدف این مقاله این است که نشان دهد شیلر با استفاده از کدامین عناصر دراماتیک به «تل» بزرگی بخشیده است.

تمامی آثار هنری، افکار و تخیل موریس بارس را باور می کنند. در عرصه هنر، بیش از هر چیز، پیام های انسانی، اجتماعی و عقیدتی که هنرمند با هنر خود سخاوتمندانه در اختیار عموم قرار می دهد، توجه بارس را جلب می کند. به این ترتیب، او همواره در پی آن هنری است که با روحیات هنری خودش سازگار باشد، افکار و عقاید منسجم اش را از هم نپاشد و او را از راه و روش خویش به بیراهه نکشاند. از این رو، هنر از دیدگاه بارس نه تنها روشی برای کشف و شناخت روحیات فردی و دسته جمعی است، بلکه می تواند همچون دست آویزی برای رسیدن به جاودانگی مطرح شود. در این مقاله، سعی بر آن است تا کلیه آثار موریس بارس را درباره هنر، به ویژه هنر نقاشی، مطالعه و بررسی کنیم تا بتوانیم انعکاس مستقیم نقاشی های برخی از هنرمندان نامدار اروپایی را بر افکار و آثار این نویسنده قرن بیست فرانسه بیابیم، اثر الهام بخش آن ها را نزد او برجسته تر نمایان سازیم و در نهایت، باری دیگر، به ارتباط میان رشته های مختلف هنری تاکید کنیم.

در حال حاضر در آموزش زبان دوم توجه به شیوه و روش تدریس گریزناپذیر است. ترکیب متون درسی با نوارهای ویدیویی، CD و اینترنت بر کیفیت آموزش زبان می افزاید. تا هنگامی که هدف از زبان آموزی برقراری ارتباط است هرگونه ابزاری ارزش تحقیق و بررسی را دارد. وسایل ارتباط جمعی و اینترنت توانایی این را دارند که بر آموزش زبان تاثیر زیادی بگذارند. اینترنت می تواند محدودیت های فیزیکی کلاس درسی را از میان بردارد و نه تنها امکان دسترسی به منابع گوناگون اطلاعاتی را فراهم می کند، بلکه ارتباط واقعی را نیز امکان پذیر می سازد. در حال حاضر روش تدریس زبان دوم با چالش های مهمی مواجه است. ما به عنوان مربیان آموزش زبان دوم، باید ارکان و اجزای روش تدریس که آموزش و یادگیری زبان دوم را تداوم و بهبود می بخشد مورد تحقیق، بررسی و ارزیابی قرار دهیم. علاوه بر این، مهم است که کارایی و اثربخشی روی تدریس زبان را کنترل و بررسی کنیم. در این مقاله به اطلاعات و روش های ارتباطی جدید اشاره شده است و هدف اصلی در این جا استفاده مناسب از وسایل و ابزار آموزش زبان در عصر حاضر است.

کارلایل تحت تاثیر تفکر آلمانی، تمایل طبیعی انسان را به طرف قهرمان پرستی می بیند، و به نظر او مردانی در دنیا وجود دارند که از طرف خدا به منظور هدایت و راهنمایی انسان انتخاب شده اند. بهترین اجتماعات آن هایی هستند که به وسیله این اشخاص هدایت می شوند. این قهرمانان می توانند در نقش های مختلف مانند پیغمبر، کشیش، شاه و ادیب ظاهر شوند. بیشتر آثار کارلایل بررسی تحول، وظایف و تاثیر این قهرمانان می باشد. دیدگاه کارلایل تحت تاثیر عقاید هگل در مورد رابطه بین سرور و برده می باشد که از دیدگاه هگل شخصیت سرور خودخواه است و خودکفایی مادی و معنوی خود را از راه استفاده از برده به دست می آورد. این رابطه عملی است چون ماهیت شخصیت برده اصولا از راه خدمت کامل می شود. کارلایل با محول کردن نقش سرور به خدا جنبه منفی این رابطه را خنثی می کند. در اواخر قرن نوزدهم یکی از قهرمان ها رابرت براونینگ شاعر معروف انگلیسی بود.

شعر ویکتور هوگو سرشار از تصاویر و استعاره های ادبی است و گاستون باشلار پایه گذار نقد عالم خیال با توجه خاصی به اشعار ویکتور هوگو این تصاویر ادبی را بر اساس تقسیم بندی چهار عنصر در آثار نقد خود مورد مطالعه و تحلیل قرار می دهد. ابتدا استعاره هایی را که با عنصر آب پیوند دارند در نظر می گیرد و سپس تلفیق این عنصر را با عناصر دیگر مانند هوا و خاک پی می گیرد. اما عالم خیال ویکتور هوگو آن چنان گسترده و پیچیده است که در چهارچوب چهار عنصر نمی گنجد و از آن فراتر می رود و آن جاست که باشلار در پی کشف وحدت تخیل شاعر بر می آید و آن را در «تخیل کیهانی» او می یابد: «تخیل کیهانی» تمامی عناصر را در خود تلفیق می کند و به «استعاره های کمال یافته» تبدیل می شود. این استعاره نهایی گویای آن است که تخیل این شاعر بزرگ تمامی گستره دنیا را از آن خود می داند و در آن ماوا می گزیند. وسعت و گستردگی کیهانی نه تنها موجب گمگشتگی روح شاعر نمی گردد بلکه به آن امنیت و آرامش می بخشد.