جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب که یکی از بهترین کتاب‌های الهیات سیستماتیک در نظر گرفته می‌شود، تمام اصول اولیه در مورد واقعیت خدا، کفاره مسیح و وضعیت نهایی انسان و آخرین چیزها را پوشش می‌دهد. هر کسی که مایل به مطالعه الهیات است عاقلانه است که این کتاب را بخواند، زیرا بسیاری از افراد در سنت اصلاح طلب معتقدند که این کتاب یک کتاب برجسته در زمینه خود است.

ترجمه ماشینی: کلبی دیکنسون الهیات سیاسی جدیدی را پیشنهاد می کند که ریشه در تقاطع بین فلسفه قاره ای، الهیات هترودوکسی و الهیات ارتدکس دارد. فراتر از این ایده که تنش حل ناپذیری در قلب گفتمان الهیات وجود دارد، تضاد بین دو قطب الهیات قابل درک می شود. دیکنسون از قطب‌های مخالف صرفاً به‌عنوان مظاهر اصلاحات و انقلاب بحث می‌کند، ویژگی‌های ذاتی در ماهیت خود گفتمان الهیات. با ترسیم فضای روشنگر الهیات، فقر الهیاتی در فلسفه قاره‌ای زمینه جدیدی را برای الهیات انتقادی و فلسفه قاره‌ای ایجاد می‌کند. در الهیات فقر، مؤمن برای امر الهی دست از دنیا می کشد. از طریق این تمرکز بر فقر ذاتی دعوت دینی، پتانسیل برای گرده افشانی متقابل بین کلامی و سکولار برجسته می شود. دیکنسون در نهایت با قرار دادن فضیلت فقر الهیات در دنیای پساساختارگرا و پست مدرن، راضی نمی شود که فلسفه مسیحی را به عنوان جایگاه الهیات برتر قرار دهد و از ارزش های مطلق یک سنت بر سنت دیگر دور شود. این جهانی شدن فقر الهیاتی از طریق مفاهیم اصلی و متحد کننده مانند لطف، نفی، خشونت و پارادوکس، قدرت تغییرپذیر این نظریه را آشکار می کند. این کتاب با پیوستن به الهیات انتقادی و فلسفه دین از این طریق، امکان گفت و گوی انتقادی را هم بین رشته ها و هم در درون رشته ها گسترش می دهد.

ترجمه ماشینی: نسل دوم متون الاهیات نوظهور دالیت در حال شکل دادن دوباره به شیوه تفکر ما از الهیات هندی و الهیات رهایی بخش است. این کتاب بخش مهمی از آن گفتگو است. کیت هبدن با در نظر گرفتن نقد پسااستعماری به پایان منطقی انتقاد از دولت‌گرایی، به نحوه شکل‌گیری ایده‌های سیاسی و مذهبی هند به عنوان یک دولت ملی نگاه می‌کند. او نگاهی انتقادی به این خدایان عصر مدرن می‌اندازد و می‌پرسد چگونه مسیحیان جوامع به حاشیه رانده شده ممکن است در برابر وسوسه شرکت در ایدئولوژی‌های دولت‌گرا و رقابت برای قدرت مقاومت کنند. او این کار را با تکیه بر روندهای تاریخی، صدای آنارشیست مسیحی و تجربیات مذهبی سرخپوستان بومی انجام می دهد. توانایی هبدن برای گردآوری چنین دیدگاه‌های متفاوت و چالش‌برانگیزی، تفکر رادیکال جدیدی را در الهیات دالیت باز می‌کند و کلیسای هند را دعوت می‌کند تا در برابر بنیادگرایان هندو که کلیسا را ​​خارجی می‌خوانند با پذیرش و تجلیل از بیگانگی هرج‌ومرج آینده‌ای مسیحی دالیت مقاومت کند.

ترجمه ماشینی : زمانی از منطق و الهیات با هم در یک سخنرانی الهی صحبت می شد که با آن از خدا صحبت می کردیم، حتی همانطور که خدا با ما صحبت می کرد، در یک سخنرانی مقدس. منطق به عنوان شبیه سازی گفتار در استدلال از لوگوس الهی تصور شده بود. با این حال منطق از آن زمان به طور مکرر توسط ارسطو، اوکام و کانت از الهیات جدا شده است، درست به همان اندازه که توسط فلوطین، کوزا و هگل مجدداً متحد شده است. هر جدایی منجر به ساخت پی در پی منطق به اشکال مفصل تر استدلال و استنتاج شده است. اوریگن اسکندریه (فل. 184-253/4 پس از میلاد) اولین تفسیر الهیات مسیحی از منطق را ارائه کرده است. او در آغاز در الهیات سیستماتیک خود درباره اصول اولیه، منطق را شبیه سازی لوگوس تفسیر کرده است که توسط مسیح در و از طریق فرضیه های الهی خدا به عنوان تثلیث ابلاغ شده است. و او در تفاسیر کتاب مقدس خود نشان داده است که چگونه منطق، با شروع به معنای معنوی، عملاً در تمام علوم فلسفی، و عمدتاً از طریق علم عرفانی یا «احماسی» الهیات، «درهم تنیده» است. این «الهیات منطق» راه جدیدی را برای مطالعه موضوع منطق برای الهیات اعلام می کند. از یک سو باید از منطق نظری یا فلسفی که می پرسد قواعد منطق چیست و از سوی دیگر از منطق عملی یا کاربردی که می پرسد چگونه می توان از این قواعد منطق برای نشان دادن استفاده کرد متمایز شد. نتیجه گیری هر علمی بنابراین، با هیچ پیش‌فرض ثابتی مبنی بر ضرورت مطلق منطق شروع می‌شود، بلکه، به‌طور رادیکالی‌تر، سؤال قبلی را درباره دلایل احتمالی اعتقاد ما به حقیقت منطق می‌پرسد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی در رابطه بین الهیات سیاسی و تلاش فلسفی برای ایجاد نظم سکولار و خودمختار است که در آن افراد از طریق قوانین جهانی خود را اداره می کنند. من استدلال می کنم که این پروژه شکست می خورد و بررسی می کنم که چگونه الهیات سیاسی در پی آن پدید می آیند. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که فلسفه کانت یک «آزمایش عقل» را برای تثبیت اقتدار و خودمختاری عقل ترتیب می‌دهد. برای موفقیت، کانت باید قضاوت را به‌عنوان آشتی جهانی و فرد ارائه دهد. با این حال، محاکمه عقل دو سرنوشت دارد: یا رویه حقوقی زیر پا گذاشته می شود، نظم جدید از طریق یک عمل خشونت آمیز برقرار می شود، یا حکم به تعویق می افتد، و قوانین عقل با ارجاع به آرمان خودمختاری که هرگز به وجود نمی آید، مشروعیت می یابد. در هر دو مورد، چیزی برای حمایت از نظم عقلانی قربانی می شود. در فصل 2، من نشان می دهم که چگونه F.W.J. شلینگ با توسعه یک الاهیات سیاسی که در آن تنها کلیسا کلید قضاوت غیر خشونت آمیز را در دست دارد، به یک نظم خودمختار و سکولار پاسخ می دهد. سپس در فصل 3 استدلال می‌کنم که کارل اشمیت الهیات سیاسی خود را در پاسخ به فرمالیسم لیبرالی توسعه می‌دهد که فداکاری‌هایی را که نظم سیاسی و عقلانی را حفظ می‌کند، پنهان می‌کند. در اینجا الهیات سیاسی از این درک سرچشمه می گیرد که قضاوت های سیاسی و عقلانی همیشه قربانی می طلبد. در فصل 4، کار جورجیو آگامبن را مورد بحث قرار می‌دهم که می‌خواهد قضاوت سیاسی و عقلانی را به طور کلی به حالت تعلیق درآورد. هم منطق سیاسی و هم دینی با منطق «مقدس» یکسانی مشخص می‌شود که قدرت قضاوت مطلق، اما غیرقابل پاسخگویی را حفظ می‌کند. در نهایت، در فصل 5، به کار G.W.F. هگل نشان می دهد که چگونه محاکمه عقل به دو روایت متضاد از سکولاریزاسیون بستگی دارد. من با طرح چند سؤال انتقادی در مورد محاکمه، و الهیات سیاسی که در پی آن مطرح می شود، پایان می دهم.