جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫آنچه در اين مجموعه از اشگ خامه بردشت سپيد اوراق نشسته در پيرامون »واپس گرايى از نظر قرآن وحديث« است، واپس گرايى همانست كه قرآن »انقلاب على اعقاب« و»ارتداد على ادبار«ش خوانده واز زبان راسخان در علم واولوالالباب با عنوان »گمراهى بعد از هدايت« از آن ياد كرده است. بعد از مدخل كه به روشن نمودن مفهوم عنوان پرداخته، عوامل زمينه ساز وموانع صيانت بخش ونتايج زيانبار به تصوير كشيده شده است در عوامل زمينه ساز از »دشمن«، »القاء شبهه«، »تفرقه« وبحران رهبرى« سخن گفته‏ايم ودر موانع صيانت بخش از »ولايت وبرائت« و»استقامت اُمت«. سپس نتايج دنيوى واُخروى واپس گرائى را متذكر شده‏ايم. بخشى ديگر نيز سامان داده‏ايم با عنوان واپس گرائى اُمت اسلام كه اساسى‏ترين سخن را بر »استمرار رهبرى حق« كه متجلى در اميرالمؤمنين على (ع) بوده متمركز وتغييرات ظلمت زاى بعد از رحلت رسول (ص) را از پس ابرهاى گذر تاريخ، آفتابى نموده‏ايم.

‫اصل اين است كه لفظ را در همان معناى وضعى استعمال كنيم؛ ولى اگر انسان مجبور به استعمال هر لفظ فقط در معناى وضعى خود باشد، مى بايست در هر لحظه دست به آفرينش صدها لغت جديد بزند و اين كار تقريبا غيرعملى است، لذا براى بيان احساسات و عواطف خود، گاهى لفظى را با تركيبى در معناى جديد ويا به خاطر علاقه در معناى ديگر استعمال مى كند. اگر اين علاقه، علاقه مشابهت به همراه قرينه مانعه بود، آن استعمال را استعاره گويند. استعاره با دروغ، غلط، مجاز مرسل و تشبيه و مشاكله فرقهايى ممتاز دارد. استعاره به اعتبار مستعارله، مستعارمنه و جامع به اقسامى تقسيم مى شود. كنايه در لغت عبارت است از پوشيده سخن گفتن و در اصطلاح استعمال لفظ در معناى حقيقى و اراده لازم معنا. گاهى كنايه دال بر صفت، گاهى دال بر موصوف و گاهى دال بر نسبت است. كنايه به اعتبار وسايط هم تقسيماتى دارد. كنايه با مجاز مرسل به علاقه لازم و ملزم، سبب و مسبب، و تفسير عرفانى و تفسير باطنى فرقهايى ممتاز دارد. از طرف ديگر، با رسم و خاصه مركبه منطق و معناى صحيح باطن قرآن مرتبط است. كنايه را مى توان يكى از معانى نزديك باطن قرآن دانست. زيرا باطن همان طوريكه از روايات و منابع ديگر استفاده مى شود عبارت است از فهم بالاترى از ظواهر الفاظ قرآن و كنايه د رحقيقت چنين است. استعاره و كنايه در فلسفه با عنوان «اعتباريات» مطرح مى شوند و چون اعتباريات با حقايق ارتباط ندارند، نبايد در برهان مورد استفاده واقع شوند. در ادامه، تمامى استعارات و كنايات ذكر شده در دوازده منبع مهم جمع آورى، و در جدولى فهرست و سپس شرح شده اند، و هر مورد در جداولى با تقسيمات مربوط تطبيق شده اند.'

‫در اين نوشتار، ابعاد و آثار مختلف انفاق و حقيقت آن از منظر قرآن کريم تجزيه و تحليل قرار گرفته و ديدگاه‌هاي مختلف در زمينه انفاق، صدقه، زکات و انواع انفاق و آثار آن و نيز تأثيرآن در تعديل فقر و پرورش نفوس انسان‌ها در پنج فصل بيان گرديده است. نويسنده ديدگاه‌هاي مختلف را در مورد مفهوم واژه انفاق و چگونگي ارتباط مفهوم آن با واژه‌هايي مانند قرض‌الحسنه، اطعام، احسان، زکات، صدقه و ساير امور مالي و معنوي مرتبط با انفاق را بررسي نموده است. در فصل اول تحت عنوان کليات تحقيق، مفهوم لغوي، اصطلاحي، عرفي و قرآني انفاق و نيزديدگاه‌هاي مختلف در مورد مفهوم انفاق و انواع آن مانند انفاق جان، انفاق علم، انفاق مقام و قدرت بيان گرديده است. نويسنده براي انفاق مفهوم گسترده‌اي قائل شده است که اين مفهوم مصاديق مختلف مانند زکات، احسان، برّ، اطعام، قرض‌الحسنه، ايتا و اعطاء را شامل مي‌شود و آيات متعددي از قرآن تحت اين مفهوم کلي قرار مي‌گيرد.نويسنده در فصول بعدي به بيان مراتب و انواع انفاق از لحاظ حکم شرعي آن مانند انفاق واجب، مستحب، حرام و مکروه، انفاق از لحاظ زمان و مکان و متعلق، انواع انفاق از لحاظ انفاق کنندگان و انفاق شوندگان و گيرندگان پرداخته و آيات و روايات متعددي را در مورد آثار انفاق و نقش آن در تعديل اقتصادي و از بين بردن فقر اجتماعي، تعديل ثروت، تزکيه نفوس، پرورش کمالات روحي انسان و... را مطرح کرده و تفسيري اجمالي از آن را به دست داده و فلسفه تشريع انفاق در فرهنگ اسلامي را بررسي نموده است. در فصل انتهايي نوشتار، نويسنده به بررسي شرايط انفاق و آفات آن پرداخته و رعايت اخلاص، جنبه‌هاي معنوي، اعتدال و حکمت و همچنين رعايت حلال بودن مال مورد انفاق و مرغوب و با ارزش بودن آن را جزء شرايط انفاق در نظر گرفته و اموري مانند منّت گذاشتن، ريا، اذيت و آزار را جزء آفات انفاق عنوان کرده است.

‫در اين پايان نامه درباره صفات و ويژگي‌هاي اخلاقي پيامبر اسلام و برتري آن حضرت نسبت به ساير انبيا بحث شده و اسامي آن حضرت در قرآن کريم مطرح گرديده است. اين پژوهش در سه فصل سامان يافته است. در فصل اول، مباحث مقدماتي در مورد معناي لغوي و اصطلاحي و قرآني نبي، نبوت، رسالت و رسول و نيز مفهوم اصطفا (برگزيده شدن) پيامبر اسلام و ساير انبياي الهي و رسالت و وظايف آنان بيان شده است. آن‌گاه به گوشه‌هايي از زندگاني پيامبر اسلام(ص) و ولادت آن حضرت، دوران زندگي آن حضرت، بعثت ايشان، آغاز نزول وحي، اسامي و صفات نبي گرامي اسلام در قرآن کريم مانند محمد، احمد، طه، يس، نبي الرحمه، رئوف، رحيم، رسول، نبي، عبدالله، بشير، نذير، امّي، مزمّل، خاتم، مدثّر، سراج منير، صادق، امين، شاهد، شهيد و نيز صفات جسمي و روحي آن حضرت و همچنين اسما و صفات ايشان در روايات و احاديث بيان گرديده است. در فصل دوم، برخي از فضايل و مقامات معنوي رسول خدا( در قرآن و سنت بيان شده و خاتميت و ضرورت مودّت آن حضرت، رفع شدن عذاب از امت به واسطه ايشان، بقاي رسالت ايشان، شفاعت پيامبر اکرم(، صبر و صلات بودن ايشان، ضرورت اطاعت از او، عزت پيامبرگرامي اسلام، ولايت آن حضرت، ايمان ايشان، نصيحت و ساير فضايل اخلاقي و معنوي ايشان مانند خارج کردن مؤمنان از ظلمت به سوي نور، استغفار کردن ملايکه براي امت پيامبر اسلام، دو برابر شدن اجر و پاداش اعمال صالح امت پيامبر اسلام(ص) و... ذکر شده است. در فصل سوم، امتيازات پيامبر اکرم( نسبت به ساير انبياي الهي و عظمت اخلاق آن حضرت، علم والاي ايشان و مقام و منزلت او نسبت به ساير پيامبران الهي از منظر قرآن کريم مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.

---

---