آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در این نوشتار با توجه به داستان وادی نمل، تلاش شده تا به نقل مفاهیم اخلاقی، در مکالمه بین مورچه و سلیمان نبی× ـ که زعامت و پیشوایی جامعه انسانی را برعهده داشته است ـ بر اساس چنین گفتگویی، ضمن اثبات شعور و درک حیوانات، انطباق شاخص‌های اخلاقی قابل‌ملاحظه‌ای که در این گفتگو وجود داشته، با جامعه کنونی ترسیم می‌گردد. مفاهیم عالی چون: شکر نعمت، لزوم انتقادپذیری حاکمان، توجه به رضایتمندی حق‌تعالی و لزوم پرهیز رهبر جامعه از فساد و ظلم و برقراری عدالت در سطوح مختلف جامعه و نیز وظیفه رعایا در مقابل حکومت، از مهم‌ترین نکات اخلاقی قابل‌برداشت از داستان مورچه در سوره نمل است که به صورت حکمت در قصص قرآنی از زبان حیوانات با مسائل اخلاقی جامعه امروز دلالت دارد.

پژوهش حاضر، پیرامون موضوع اسرائیلیات در قصص انبیاء (حضرت: طالوت (ع)، داود(ع)، سلیمان(ع)) با توجه به تفاسیر روایی اهل سنت و تفسیر نور الثقلین از گروه تفاسیر روایی شیعه در4فصل تنظیم واز یک مقدمه ویک فصل مبانی و سه فصل سیره پیامبران نامبرده، و یک خاتمه تشکیل شده است. در مقدمه، تبیین، تاریخچه، ضرورت، میزان اهمیت موضوع و چهره های پدید آورنده و بر خورد بزرگان مذهب و علماء عظام با آنان، بررسی گردید. در فصل دوم، سوم و چهارم به ترتیب به سیره پیامبران الهی حضرت طالوت (ع ) و داود (ع) و سلیمان(ع)، هرکدام در سه بخش: شخصیت، پادشاهی و نگرش نهایی به آن پیامبر پرداخته که در هر بخش، دیدگاه تورات، قرآن و برخی از تفاسیر روای اهل سنت شیعه، در مورد پیامبر مورد بحث، بیان شده است و سعی شده است در پایان بخش بررسی دیدگاه تفاسیر روایی اهل سنت، با کمک تفاسیر تحلیلی خود آنها، نقدی بر روایات موجود در تفسیر الدر المنثور زده شود، که این نقد و بررسی در پیان بخش تفاسیر شیعه، توسط تعابیر معتبر شیعه صورت گرفته است. روش تحقیق در این پایان نامه در گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای ودر تحلیل اطلاعات، استنباطی اجتهادی به روش قرآن به قرآن و در پرتو روایات مأثور از اهل بیت (علیهم السلام) می باشد. هدف کلی از تحریر این پایان نامه، پالایش مطالب وارداتی از کتب تحریف شده اهل کتاب، از سوی دشمنان مغرض، ویا دوستان جاهل، به حوزة کتب تفسیری، و درک صحیح از سیره پیامبران می باشند.

برخی از شارحان کتاب مقدس همچون پیتر کریفت مسئلۀ محوری کتاب جامعه را معناداری و پوچی زندگی قلمداد کرده‌اند. این مقاله با روشی تحلیلی معلوم می‌دارد که معنای معنای زندگی در کتاب جامعه «هدفِ» رسیدن به بالاترین خیر است. اموری همچون حکمت، لذت، ثروت و قدرت، اخلاق و دینداری نزد عده‌ای بالاترین خیر قلمداد می‌شوند که زندگی را معنادار می‌سازند، اما کتاب جامعه معلوم می‌کند که این امور به تنهایی نمی‌توانند به زندگی انسان معنا ببخشند و زندگی بدون حضور خداوند پوچ است. بالاترین خیر حقیقی خداوند و ارتباط عاشقانه با اوست. انسان با کاربست عقل خود و آگاهی از پوچی دنیامحوری به سکوت می‌گراید و آنگاه با قلب خود و شنیدن صدای پروردگار ایمان حقیقی می‌آورد و در نهایت در پیوند عاشقانه با خداوند به عنوان بالاترین خیر زندگی را معنادار می‌یابد. مسئلۀ این مقاله به‌رغم اهمیت در مقالات فارسی مورد بررسی قرار نگرفته است.

چکیده ندارد.

کتاب مقدّس، برخی انبیاء را در زمره پادشاهان قرار داده است. از این رومباحثی چون وحی، معجزه،و عصمت را در مورد آنان مطرح نکرده است داوود و سلیمان از جمله این انبیاءاند که ازمنظر کتاب مقدّس نه معصوم اند و نه هیچ یک از شرایط پیامبران را در دارا هستند در مقابل قرآن کریم آنان را در زمره انبیاء قرار داده که در عین نبوّت ،از مقام پادشاهی در دنیا را برخوردار بودند در عین حال برخی از تفاسیر شیعه واهل سنّت با وجود اختلافاتی که در خود دارند در مواردی از کتاب مقدّس بی بهره نبوده اند.و به غلو و بزرگ نمایی در حوادث این دو داستان پرداخته اند. از همین رو اغلب این داستان ها را از وجه حقیقی آن خارج نموده و این دو نبی را متّهم به گناهانی نموده اند. لذاائمه شیعیان با تفاسیری که از منبع وحی الهی نشات گرفتهلغزش های مفسّرانی را که اغلب با رأی خود و یا با بهره گیری از نظریات اهل کتاب به تفسیر قرآن پرداخته اند را آشکار می سازندو از سوی دیگر مطالب غثّ و سمین کتاب مقدّس را به ما می نمایانند.این پایان نامه که به روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع و مصادر شیعه و سنّی و کتاب مقدّس و قرآن کریم تدوین شده کوشیده تا حدودی با مقایسه داستان این دو پیامبر ،در این منابع پیوندی منطقی بین منابع مذکور ایجاد نمود و دیدگاه های هریک از پدیدآورندگان این داستان ها را درباره مفهوم عصمت بازشناسی کند.نتایج بدست آمده حاکی از آن است که داوود و سلیمان اگرچه مقام نبوّت را همراه پادشاهی داشته اند اما پادشاهی آن دو موجب طغیان آن ها نگشته است این در حالی است که کتاب مقدّس، آن ها را پادشاه معرّفی نموده و لذا صدور گناهان از جانب آن ها جایز خواهد بود. علاوه بر این، تعاریف هریک از فرقه های اعتقادی شیعه و سنّی از مفهوم عصمت که مهم ترین ویژگی انبیاء را تشکیل می دهد بر باورهای آنان از داود و سلیمان تأثیر داشته است. به عبارت دیگر هرچه قدر مفهوم عصمت در دیدگاه ناقلان این داستان ها گسترده تر باشد به همان میزان بر شناخت آن ها از داود و سلیمان به عنوان چهره ای معصوم تأثیر خواهد داشت.بنابراین آن گونه که از کتاب مقدّس بر می آید داود وسلیمان نه تنها مومن و موحّد نبوده اند بلکه هر دو در آواخر عمراز پرستش خدا روی گردان شده آن هم خدایی که جسمیّت داشته ونیازمند مأوایی برای خود بوده است گذشته از این روایات اهل سنت اتهام بت سازی و جادوگری را به سلیمان و نسبت زنای محصنه را به داود داده است لذا تنها در دیدگاه شیعیان این دو نبی معصوم اند.