آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

مزامیر یا زبور حضرت داود (1015- 1085 ق.م.) مجموعه ای از شعر و سرود با مضمون نیایش، پرستش و توکل بر خداوند است. بسیاری از مفاهیم یکصد و پنجاه باب آن، قابل انطباق با مضامین قرآن و احادیث است. در برخی احادیث اسلامی، حضرت داود علیه السلام مورد خطاب مستقیم پروردگار قرار گرفته است. این تحقیق برای رسیدن به آموزه های مشترک ادیان ابراهیمی، صرف نظر از طرح حجیت آنها، به بررسی درون مایه های مشترک میان مزامیر و احادیث خطابی به حضرت داود می پردازد. «ستایش»، «حمد و تسبیح»، «توکل»، «امید»، «توبه»، «شکرگزاری»، «رحمت خداوند»، «عدم تلبس به لباس دشمنان»، «دوری از تکبر» و «کمک به نیازمندان»، ازجمله آموزه های مشترک در مزامیر و احادیث خطابی به حضرت داود است. در بسیاری از موارد، بجز جهت گیری کلی و اشتراکات مضمونی، در عبارات، ترکیبات، استدلال ها نیز توارد و همانندی وجود دارد. این امر، فی الجمله می تواند گواه اصالت آسمانی مزامیر باشد.

پژوهش حاضر، پیرامون موضوع اسرائیلیات در قصص انبیاء (حضرت: طالوت (ع)، داود(ع)، سلیمان(ع)) با توجه به تفاسیر روایی اهل سنت و تفسیر نور الثقلین از گروه تفاسیر روایی شیعه در4فصل تنظیم واز یک مقدمه ویک فصل مبانی و سه فصل سیره پیامبران نامبرده، و یک خاتمه تشکیل شده است. در مقدمه، تبیین، تاریخچه، ضرورت، میزان اهمیت موضوع و چهره های پدید آورنده و بر خورد بزرگان مذهب و علماء عظام با آنان، بررسی گردید. در فصل دوم، سوم و چهارم به ترتیب به سیره پیامبران الهی حضرت طالوت (ع ) و داود (ع) و سلیمان(ع)، هرکدام در سه بخش: شخصیت، پادشاهی و نگرش نهایی به آن پیامبر پرداخته که در هر بخش، دیدگاه تورات، قرآن و برخی از تفاسیر روای اهل سنت شیعه، در مورد پیامبر مورد بحث، بیان شده است و سعی شده است در پایان بخش بررسی دیدگاه تفاسیر روایی اهل سنت، با کمک تفاسیر تحلیلی خود آنها، نقدی بر روایات موجود در تفسیر الدر المنثور زده شود، که این نقد و بررسی در پیان بخش تفاسیر شیعه، توسط تعابیر معتبر شیعه صورت گرفته است. روش تحقیق در این پایان نامه در گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای ودر تحلیل اطلاعات، استنباطی اجتهادی به روش قرآن به قرآن و در پرتو روایات مأثور از اهل بیت (علیهم السلام) می باشد. هدف کلی از تحریر این پایان نامه، پالایش مطالب وارداتی از کتب تحریف شده اهل کتاب، از سوی دشمنان مغرض، ویا دوستان جاهل، به حوزة کتب تفسیری، و درک صحیح از سیره پیامبران می باشند.

چکیده ندارد.

کتاب مقدّس، برخی انبیاء را در زمره پادشاهان قرار داده است. از این رومباحثی چون وحی، معجزه،و عصمت را در مورد آنان مطرح نکرده است داوود و سلیمان از جمله این انبیاءاند که ازمنظر کتاب مقدّس نه معصوم اند و نه هیچ یک از شرایط پیامبران را در دارا هستند در مقابل قرآن کریم آنان را در زمره انبیاء قرار داده که در عین نبوّت ،از مقام پادشاهی در دنیا را برخوردار بودند در عین حال برخی از تفاسیر شیعه واهل سنّت با وجود اختلافاتی که در خود دارند در مواردی از کتاب مقدّس بی بهره نبوده اند.و به غلو و بزرگ نمایی در حوادث این دو داستان پرداخته اند. از همین رو اغلب این داستان ها را از وجه حقیقی آن خارج نموده و این دو نبی را متّهم به گناهانی نموده اند. لذاائمه شیعیان با تفاسیری که از منبع وحی الهی نشات گرفتهلغزش های مفسّرانی را که اغلب با رأی خود و یا با بهره گیری از نظریات اهل کتاب به تفسیر قرآن پرداخته اند را آشکار می سازندو از سوی دیگر مطالب غثّ و سمین کتاب مقدّس را به ما می نمایانند.این پایان نامه که به روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع و مصادر شیعه و سنّی و کتاب مقدّس و قرآن کریم تدوین شده کوشیده تا حدودی با مقایسه داستان این دو پیامبر ،در این منابع پیوندی منطقی بین منابع مذکور ایجاد نمود و دیدگاه های هریک از پدیدآورندگان این داستان ها را درباره مفهوم عصمت بازشناسی کند.نتایج بدست آمده حاکی از آن است که داوود و سلیمان اگرچه مقام نبوّت را همراه پادشاهی داشته اند اما پادشاهی آن دو موجب طغیان آن ها نگشته است این در حالی است که کتاب مقدّس، آن ها را پادشاه معرّفی نموده و لذا صدور گناهان از جانب آن ها جایز خواهد بود. علاوه بر این، تعاریف هریک از فرقه های اعتقادی شیعه و سنّی از مفهوم عصمت که مهم ترین ویژگی انبیاء را تشکیل می دهد بر باورهای آنان از داود و سلیمان تأثیر داشته است. به عبارت دیگر هرچه قدر مفهوم عصمت در دیدگاه ناقلان این داستان ها گسترده تر باشد به همان میزان بر شناخت آن ها از داود و سلیمان به عنوان چهره ای معصوم تأثیر خواهد داشت.بنابراین آن گونه که از کتاب مقدّس بر می آید داود وسلیمان نه تنها مومن و موحّد نبوده اند بلکه هر دو در آواخر عمراز پرستش خدا روی گردان شده آن هم خدایی که جسمیّت داشته ونیازمند مأوایی برای خود بوده است گذشته از این روایات اهل سنت اتهام بت سازی و جادوگری را به سلیمان و نسبت زنای محصنه را به داود داده است لذا تنها در دیدگاه شیعیان این دو نبی معصوم اند.

مطالعه و بررسی اسطوره ها یکی از راه های شناخت فرهنگ، اندیشه، باورها و اعتقادات و تاریخ تمدن ملت هاست؛ علاوه بر این، این بررسی دسترسی به ریشۀ برخی از آداب و الگو هایی را که هنوز در زندگی بشر کارکرد دارند، امکان پذیر می سازد. برخی از نویسندگان و شاعران در دورۀ معاصر نیز اسطوره ها را به منظور القای پیام، دست مایۀ کار خود قرار داده اند؛ چرا که این کار موجب نفوذ، غنا و هویت اثر خواهد گشت. در این پژوهش، به شیوۀ توصیفی-تحلیلی، کارکرد اسطوره ها در شعر سهراب شپهری نشان داده شده است. سپهری در قلمرو هستی شناسی گام نهاده و فراتر از مضمون های اجتماعی زمانه خود را برنتافته و با انطباق اسطوره ها بر جامعه، اوضاع جامعه را با اعتراضی هوشمندانه نشان داده است؛ از این رو، اشعارش نشان دهنده عصیان او در برابر تاریخ روزگار است و آرزوها و نیازهای مادی و معنوی انسان معاصر را بازتاب می دهد.

در پژوهش حاضر حضرت داوود و حضرت سلیمان به صورت مقایسه ای در آیات قرآن و مندرجات تورات و انجیل بررسی شده و مطالب آن در چهار فصل آمده است: فصل اول، شخصیت حضرت داوود؛ فصل دوم، داوری حضرت داوود و آزمون الهی او؛ فصل سوم، شخصیت حضرت سلیمان؛ فصل چهارم، حکومت و سلطنت حضرت سلیمان. در هر فصل نخست دیدگاه قرآن، سپس دیدگاه عهدین بررسی شده و در پایان مقایسه به عمل آمده است