آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

هابرماس دموکراسی را به عنوان راهی برای نجات زندگی مدرن از دست اقتصاد و بوروکراسی تایید می کند اجباری که وبر آن را شرطی اجتناب ناپذیر می دانست از مدرنیته این ماموریت نجات مستلزم آن است که هابرماس دموکراسی را تابع منافع واقعی مردم قرار دهد. با رهایی از تاملات سیاسی خود از هجوم پول یا قدرتی که می‌تواند با آنها تداخل داشته باشد شکل گیری ترجیحات سیاستی که به وضوح منعکس می شود آن منافع اما هابرماس ماهیت مبهم منافع ما را در شرایط پیچیده مدرن نادیده می گیرد. و حتی دشواری دانستن وضعیت مدرن چیست در حال انجام است - چه رسد به قضاوت در مورد اینکه آیا چه کاری انجام می دهد یا خیر منافع ما را به خوبی تامین می کند. این منابع نادیده گرفته شده از جهل عمومی وبر بدبین تر است درک دموکراسی، و مانند تئاترهای پیرامون حاکمیت مردمی، جهل عمومی هر دو استقلالی را که به مقامات دولتی و رهبران افکار غیردولتی اجازه می دهد تا سیاست های عمومی را به صورت غیردموکراتیک شکل دهند، قادر می سازد و می پوشاند.

مدرنیسم و ابعاد مختلف آن را متفکرین عصر حاضر مورد انتقاد قرار داده اند. یکی از این متفکرین یورگن هابرماس-از بازماندگان مکتب فرانکفورت- است که با نگاهی انتقادی به نظرات دانیل بل –نومحافظه کار آمریکایی- به نقد مدرنیسم پرداخته است. هابرماس برخلاف بل، بحران مدرن را به قشر و طبقه ای خاص (مانند هنرمندان) نسبت نمی دهد بلکه آن را نتیجه تخصص گرایی در مفهوم مدرن آن که پی آمد علم گرایی است می داند.

ترجمه ماشینی: قدرت دین در حوزه عمومی فرصتی نادر برای تجربه گروهی از فیلسوفان برجسته در مواجهه با یک دغدغه فراگیر معاصر را نشان می دهد: دین در زندگی عمومی ما چه نقشی دارد یا باید؟ جودیت باتلر با تأمل در کار اخیر خود در مورد خشونت دولتی در اسرائیل-فلسطین، پتانسیل دیدگاه‌های مذهبی را برای تجدید انتقاد فرهنگی و سیاسی بررسی می‌کند، در حالی که یورگن هابرماس، که بیشتر به خاطر برداشت اصلی‌اش از حوزه عمومی شناخته می‌شود، به میراث مبهم این حوزه فکر می‌کند. مفهوم «سیاسی» در نظریه معاصر. چارلز تیلور برای بازتعریف رادیکال سکولاریسم استدلال می کند و کرنل وست از نافرمانی مدنی و الهیات رهایی بخش دفاع می کند. ادواردو مندیتا و جاناتان ون آنترپن سهم عظیم این فیلسوفان در نظریه اجتماعی و سیاسی معاصر را به تفصیل شرح می دهند، و سخنی از کریگ کالهون این تلاش ها را برای درک مجدد اهمیت دین و سکولار در زمینه سیاست ملی و بین المللی معاصر نشان می دهد.

مقاله حاضر به تحلیل مقایسه‌ای عقلانیت عملی صدرالمتألهین با عقلانیت ارتباطی هابرماس، با هدف بررسی میزان توانمندی اندیشه فلسفی اجتماعی ملاصدرا در مقایسه با اندیشه‌های معاصر و امکان توان پاسخگویی به ابهامات و مسایل آن‌ها، پرداخته است. نتایج حاصل بدین شرح است؛ صدرالمتألهین و هابرماس ارزش‌ها را ثابت تلقی کرده ولی باور به آن‌ها و میزان بهره‌وری از آن‌ها را با تحلیل عقلی و فلسفی ممکن دانسته‌اند؛ هر دو بر لزوم عقلانیت عملی و ارتباطی در جوامع انسانی تأکیدداشته و کارکرد این عقلانیت را تلاش برای رسیدن به حقیقت دانسته‌اند، نه درک مفهوم آن. در دیدگاه دین‌محور ملاصدرا عقل عملی به تنهایی، برطرف‌کننده موانع و اصلاح‌کننده انحرافات نیست، بلکه سعادت جوامع انسانی در گرو بهره‌وری عقل عملی از زعامت قرآن و سنت است. چنین عقلانیتی اگرچه ابزاری به نظر می‌رسد، در جهت تثبیت ولایت فقیه مثبت ارزیابی می‌شود؛ در حالی که مطابق آخرین نظریه‌ هابرماس تا امروز درباره دین و در دیدگاه انسان‌محور و عقلانیت ارتباطی وی، دین غیرابزاری می‌تواند بستر کنش ارتباطی باشد و زیست‌جهان مناسبی را فراهم آورد که تفاهم شکل گرفته در آن، جامعه را به سعادت برساند.