آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تز بسیار جسورانه، گسترده و نامعلومی را در تاریخ فلسفه ارائه می‌کند: ارسطویی‌گرایی جنبشی مسلط بر چشم‌انداز فلسفی بریتانیا، به‌ویژه در زمینه منطق بود، و بقای طولانی داشت. آموزه های ارسطویی بریتانیا از نظر ماهیت به شدت تجربه گرایانه بودند، هم در نظریه دانش و هم در روش علمی. این شخصیت بر تحولات بیشتر در فلسفه بریتانیا در پایان قرن تأثیر گذاشت و در نهایت منجر به پیدایش چیزی شد که ما اکنون تجربه گرایی بریتانیایی می نامیم، که توسط فیلسوفانی مانند جان لاک، جورج برکلی و دیوید هیوم نشان داده می شود. فراتر از نقد آشکار و صریح فلسفه قدیم اسکولاستیک و ارسطویی که در قرن بیستم به خوبی توسط پژوهشگران شناخته شده است و به این تصور نادرست کمک کرده است که فلسفه مدرن اولیه به عنوان واکنشی به ارسطویی ظهور کرده است، تحقیق حاضر به بررسی آن می پردازد. تداوم، تحولات اولیه و تأثیر آموزه‌ها و اصطلاحات ارسطویی در منطق و معرفت‌شناسی به‌عنوان زمینه‌ای برای ظهور تجربه‌گرایی. این کتاب تأکید می‌کند که فلسفه تنها با «نام‌های بزرگ» تعریف نمی‌شود، بلکه نویسندگان فرعی نیز تعیین می‌کنند که محیط فکری را که نام‌های متعارف از آن سربرآورده‌اند، تعیین می‌کنند. این کتاب تک تک آثار منطقی منتشر شده را بین اواسط قرن شانزدهم تا پایان قرن هفدهم در نظر می‌گیرد و با تعدادی از نسخه‌های خطی باقی‌مانده آشنا بوده و از بهترین تحقیقات موجود در این زمینه به خوبی آگاه است. را

در اخلاق نیکوماخوسی ارسطو نفس را به دو بخشِ بنیادین تقسیم می­کند، بخش شناسنده و بخش حساب­گر، فضیلتِ جزء اول حکمت نظری (سوفیا) است و فضیلتِ جزء دوم حکمت عملی (فرونسیس). این تمایز مبتنی تمایزِ هستی­شناختی میانِ صیرورت - ثبات است زیرا موضوعِ حکمت عملی قلمرو امور متغیر است و موضوع حکمت نظری امور سرمدی. در این پژوهش اولا نشان خواهیم داد عقل شهودی یا نوس عاملِ اتصال و اشتراک این دو قلمرو است: نوس مبادیِ نهایی را از دو طرف دریافت می­کند، در چهارچوبِ معرفت نظری، نوس کلی­ترین مفاهیمِ سرمدی را می­شناسد و در چهارچوبِ حکمت عملی، فردِ جزئی را دریافت می­کند؛ این هویتِ دولایۀ نوس و این تفسیر از نسبتِ حکمت عملی و حکمتِ نظری خود مبتنی بر اندیشۀ ارسطو دربارۀ نسبت صیرورت و ثبات است. همچنین استدلال خواهیم کرد حکمت عملی عاملِ تحقق­بخشی به حکمت نظری است: فرونسیس ملکۀ دریافتِ برترین خیر است و از نظر ارسطو برترین خیر زندگی نظری یعنی زندگی مطابق فضیلت سوفیا است. پس حکمت نظری غایت است حکمتِ عملی ضروری. تفسیر نسبتِ فرونسیس و سوفیا به مثابۀ "غایت – ضروری" راهکاری برای برون رفت از دو تفسیر متقابل از اخلاق ارسطو - تفسیر عقل­گرایانه و شمول­گرایانه از سعادت – را پیشنهاد می­دهد که به آن خواهیم پرداخت.

اُرکسیس یا میل در دیدگاه ارسطو، به میل عقلانی و میل غیرعقلانی تقسیم می­شود. میل عقلانی شامل بولئسیس و میل غیرعقلانی شامل اپیسومیا (میل شهوانی) و تومُس (میل احساسی) است. بررسی آراء ارسطو نشان می­دهد که میل عقلانی از جهات مختلفی با سایر امیال متفاوت است. اول اینکه میل عقلانی در مقایسه با میل شهوانی و میل احساسی، به بخش عقلانی نفس تعلق دارد و از این رو تنها اختصاص به انسان دارد و حال آنکه میل شهوانی و میل احساسی در حیوانات نیز وجود دارند. دوم اینکه میل عقلانی به اهدافی مربوط می­شود که از طریق سنجش عقلانی محقق می­شوند و چنین اهدافی از نظر فاعل، به جای اینکه صرفا خوشایند و لذت­بخش باشند، خوب هستند. سوم اینکه میل عقلانی با شناسایی حقیقت سروکار دارد و هم چنین برخلاف میل شهوانی و میل احساسی، میلی آینده­محور است. در نهایت ویژگی برجسته­ی میل عقلانی، مبدأ بودن آن برای افعال اخلاقی است؛ چراکه موضوع میل عقلانی، هدفی عقلانی است؛ چیزی که حیوانات از آن بی­بهره هستند.

این مقاله جنبه‌های اخلاقی عواطف ترس و شفقت در رساله‌ی فن شعر ارسطو را مورد مطالعه قرار داده است. ارسطو در رساله‌ی فن‌خطابه ترس و شفقت را عواطفی خودخواهانه و دیگرخواهانه معرفی کرده که در نتیجه‌ی پیش چشم آوردن رنج ناروای ناشی از رخ دادن غیرمترقبه‌ی مصایبی ویرانگر در گذشته یا آینده برای انسانی نیک که شبیه به ما و بهتر از ماست، حاصل می‌آید. این عواطف در تراژدی که تقلید کنش‌ها و زندگی است، در شرایط مشابهی که در فن‌خطابه برای زندگی شرح شده رخ می‌دهند. در تراژدی، بنا به تعریف ارسطو در فن شعر برانگیخته شدن ترس و شفقت در مخاطب موجب تعدیل این عواطف و در نتیجه پاکسازی آنها می‌شود.این برانگیختگی عواطف، حاصل جهل شخصیت فضیلتمند متوسط تراژدی نسبت به ماهیت کنش ارادی‌اش طی طرح ساخت تراژدی است که در نتیجه‌ی اضطرار ناشی از سلب خیرهای بیرونی مرتکب می‌شود و او را به سوی رفتاری که در آن حد وسط اخلاقی رعایت نشده می‌راند. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش‌هاست که از نظر ارسطو در فن شعر، اولاً چگونه تعدیل جنبه‌های خودخواهانه و دیگرخواهانه‌ی عواطف ترس و شفقت وجه اخلاقی تراژدی را برآورده می‌سازد؟ ثانیاً چگونه با پیوند میان برانگیختگی ترس و شفقت در مخاطب تراژدی و جهل شخصیت نسبت به ماهیت کنش‌هایش، این عواطف جنبه‌ی اخلاقی می‌یابند و ثالثاً بین خصوصیات ویژه‌ی شخصیت و طرح‌ساخت و جنبه‌های اخلاقی عواطف ترس و شفقت در تراژدی چه نسبتی وجود دارد؟

ترجمه ماشینی : کریگ مارتین می نویسد: «این باور که فلسفه ارسطو با مسیحیت ناسازگار است، امروزه به سختی بحث برانگیز است. با این حال، "برای قرن ها، فرهنگ مسیحی تفکر ارسطویی را به عنوان خود پذیرفت و فلسفه او را با الهیات و آموزه های کلیسا تطبیق داد. تصویر ارسطو به عنوان منبع حقیقت دینی در قرن هفدهم پژمرده شد، همان قرنی که در آن او دیگر مرجع طبیعی نبود. فلسفه." مارتین در این مطالعه تازه درباره خاستگاه های پیچیده علم انقلابی در عصر بیکن، هابز و بویل، یکی از مهم ترین تحولات تاریخ اروپای غربی را دنبال می کند: ظهور و سقوط ارسطوگرایی از قرن یازدهم تا هجدهم. متکلمان قرون وسطی، فلسفه طبیعی ارسطویی را با عقاید مسیحی در ترکیبی که قرن ها بر اندیشه دینی تسلط داشت، آشتی دادند. این ترکیب در قرن هفدهم همزمان با ظهور فلسفه‌های طبیعی جدید انقلاب علمی آشکار شد. چهره‌های مهم تفکر قرن هفدهم تلاش کردند تا نشان دهند که تصاحب ارسطو در قرون وسطی با سوابق تاریخی که به شخصیتی بداخلاق دارای اخلاق مشکوک اشاره می‌کرد، سرپیچی می‌کرد. در حالی که بسیاری از محققان در مورد سقوط ارسطویی در قرن هفدهم نوشته‌اند، تقریباً همه این آثار به بررسی چگونگی استفاده از محتوای مفهومی علوم جدید - مانند کیهان‌شناسی خورشیدمرکزی، اتم‌گرایی، مدل‌های مکانیکی و ریاضی و تجربی‌گرایی- پرداخته‌اند. دیدگاه های ارسطو براندازی ارسطو اولین کسی است که بر مباحث مذهبی همراه با مجادلات علمی که منجر به نابودی نهایی فلسفه طبیعی ارسطویی شد، تمرکز کرد. تز مارتین به طور گسترده ای از منابع اولیه از انگلستان، فرانسه، ایتالیا، آلمان و هلند استفاده می کند. این تصورات کنونی را نه تنها از انقلاب علمی، بلکه از نقش اومانیسم رنسانس در شکل‌گیری مدرنیته نیز تغییر می‌دهد.

جایگاه عواطف در اندیشه ارسطو اغلب با نظریه وی درباره ضعف اراده شناخته می‌شود؛ لیکن مطالعه آثار وی نشان می‌دهد که عواطف نقش گسترده‌تر و پیچیده‌ای در فعالیت‌های ذهنی دارند. ازنظر او بین عواطف و دیگر کارکردها و فعالیت‌های ذهنی رابطه عمیق و دوسویه‌ای وجود دارد؛ به این نحو که هم عواطف بر کارکردهای جزء عقلانی نفس تأثیرگذار است و هم کارکردهای جزء عقلانی بر عواطف و شدت و ضعف آن‌ها تأثیرگذار است. در این مقاله برای تبیین مدعای رابطه دوسویه عاطفه و جزء عقلانی بعد از بیان چیستی عاطفه و نحوه عملکرد آن در ذهن، از یک‌سو، به تأثیر عاطفه بر جزء عقلانی نفس خواهیم پرداخت و نقش آن را در اراده، قدرت تشخیص و داوری و ادراک حسی بررسی می‌کنیم. ازنظر ما، برخلاف تصور رایج، عواطف تنها تهدیدی خطرناک برای اخلاق و عقلانیت به‌شمار نمی‌آیند، بلکه آن‌ها می‌توانند در تقویت عقلانیت نیز نقش جدی بازی کنند. از سوی دیگر، برای فهم تأثیر جزء عقلانی بر عواطف، نقش برخی فعالیت‌های ذهنی در ایجاد لذت و درد و عواطفی چون دوستی، ترحم و نیز مقاومت در برابر نیروی انگیزشی عواطف را بررسی خواهیم کرد. همچنین توضیح خواهیم داد که کارکردهای ذهنی در ایجاد عواطف به یک میزان عمل نمی‌کنند، همچنین بین شدت و ضعف کارکردهای ذهنی و شدت و ضعف عواطف نسبت مستقیم برقرار است.