آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نظریه فضیلت ارسطو به عنوان سپرده اصلی رویکردهای برجسته طرفدار تجارت / بازار و ضد تجارت / بازار به اخلاق تجاری و اقتصادی در نظر گرفته می شود. با این حال، اندیشه اخلاقی و اقتصادی ارسطو به وضوح موافق یا مخالف تجارت و سایر نهادهای بازار نیست. از این رو، بیشتر نویسندگان آنچه را که باید مستقلاً اثبات کنند، فرض می کنند. اولی تمایل دارد که ادعاهای ضد تجاری خود را نادیده بگیرد، زیرا این ادعاها بیشتر در نوشته های او در مورد هنر کسب ثروت ظاهر می شود (چرماتیسم یا پولیسم؛ سیاست I.8-11). دومی خوانشی سطحی از نوشته‌های ارسطو در مورد رنگ‌شناسی، عدالت تجاری و اقتصاد می‌کند و پیامدهای طرفدار تجارت این نوشته‌ها را کم‌اهمیت می‌کند. پایان نامه من مطالعه روایت ارسطو از رنگ شناسی در رابطه با تفکر اخلاقی، سیاسی و اقتصادی اوست، زیرا در حال حاضر هیچ گونه بازسازی و تفسیر کامل کتابی از آن وجود ندارد. وظیفه تفسیری من بازسازی و تفسیر نوشته های او در رنگ شناسی است و وظیفه مهم من این است که پاسخ دهم آیا او دوست یا دشمن تجارت و سایر نهادهای بازار بوده است. در حالی که من تمام روش‌های رنگ‌شناسی را بررسی می‌کنم، سؤال اصلی تحقیق من به وضعیت اخلاقی تجارت مربوط می‌شود. در فصل اول، من ارائه می‌کنم که چگونه پرسش درباره رنگ‌شناسی در سیاست مطرح می‌شود، و چگونه با دغدغه‌های ارسطو در اخلاق و سیاست نیکوماخوس ارتباط دارد. در فصل دوم، شرح شبه تاریخی و اخلاقی ارسطو از رنگ‌شناسی را که در Pol آمده است، ارائه می‌کنم. I.8-11. در فصل سوم، من بیشتر در سیاست بررسی می‌کنم که چرا ارسطو مشاغل پایین‌تر، از جمله بازرگانی را محکوم می‌کند، و استدلال می‌کنم که نقد او همانطور که اکثر محققان معتقدند ایدئولوژیک نیست. مخالفت‌های او به دیدگاه کمال‌گرایانه‌اش درباره قانون اساسی و شهروندی استوار است. در فصل چهارم، نظریه قیمت عادلانه ارسطو را همانطور که در NE V.5 آمده است، ارائه و بررسی می کنم. من استدلال می‌کنم که قیمت بازار یک محصول دقیقاً زمانی است که سودمندی مبدل‌ها به همان اندازه برآورده شده باشد و قیمت «طبیعی» محصول را تقریبی کند. در فصل پنجم به بررسی این مطلب می پردازم که تجارت راهی ناعادلانه برای کسب ثروت است. من استدلال می کنم که ارسطو عمدتاً به تجارت به عنوان اصل کسب ثروت نامحدود و اشکال انگلی تجارت اعتراض دارد. در عوض، به نظر می رسد که او تجارتی را تایید می کند که شکاف های خودکفایی را می بندد و در محدوده قیمت های طبیعی کالاها سود ایجاد می کند. فصل ششم به بررسی این قرائت می پردازد که نهادهای اقتصادهای تجاری با فضیلت دشمنی دارند و نیاز به طمع و بی عدالتی دارند. من پیشنهاد می کنم که برای ارسطو، پول و تجارت ابزارهای خنثی هستند. طمع و اکتساب، تمایلات طبیعی هستند که مستقل از نهادهای پول و تجارت ناشی می شوند. با این حال، ارسطو نسبت به زندگی بازرگانی و اقتصاد تجاری محتاط است و فکر می کند که شهرهایی که ثروت را بالاتر از فضیلت قرار می دهند کمتر به خوشبختی کمک می کنند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه خوانش جدیدی از گزارش ارسطو از خشم ارائه می کند. در بلاغت، ارسطو خشم را میل دردناکی برای انتقام می‌داند که ناشی از اندکی ناشایست درک شده است. من پیشنهاد می‌کنم که جزئی‌ها را نه، همانطور که در دانش‌آموزی رایج است، به معنای محدود توهین یا تحقیر اجتماعی، بلکه به عنوان بی‌عدالتی درک کنیم. به طور خاص، در این قرائت، اندکی عملی است که بیانگر عدم توجه به ارزش اخلاقی شخص دیگری است. بنابراین، نادیده گرفته شدن، موضوع بی عدالتی است که با نگرش خاصی مبنی بر بی توجهی یا تحقیر نسبت به بیابان های اخلاقی انجام می شود. و اندکی دردناک است، نه صرفاً زمانی که متضمن آسیب باشد، بلکه به این دلیل که دیدن بیابان های اخلاقی خود به این شکل دردناک است. منطبق با این تصور از جزئی، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم انتقام ارسطو به بهترین وجه به عنوان معیاری برای عدالت اصلاح‌کننده درک می‌شود. هنگامی که ما خواهان انتقام هستیم، آرزو می کنیم که مجرم به خاطر تخلف خود رنج بکشد و به نسبت رنجی که برای ما ایجاد کرده است رنج بکشد. با این حال، این به شکلی ساده انگارانه از مجازات گرایی نیست. برعکس، نظریه ارسطو در مورد مجازات، هم به اهداف انتقام‌جویانه و هم به اهداف اصلاحی مجازات حساس است و حاوی موادی برای آشتی دادن این دو است. به طور خاص، من پیشنهاد می کنم که انتقام برای ارسطو مستلزم آن است که مجرم نوعی دردی را احساس کند که با درد ناشی از اندک مطابقت دارد. بنابراین از آنجایی که شخص خشمگین درد رنج بی عدالتی را احساس می کند، مجرم باید در نتیجه انتقام، درد بی عدالتی نویسنده بودن را احساس کند. از این رو، مجازات موفق مجرم، یعنی انتقام قربانی، حداقل اصلاح جزئی او را پیش‌فرض می‌گیرد. که اشتباه خود را چنین تشخیص دهد و از آن پشیمان شود.

ترجمه ماشینی: کیفیت زندگی: Aristotle Revised یک نظریه فلسفی در مورد اجزای تشکیل دهنده رفاه انسان ارائه می دهد. ایده اصلی این است که آنچه ارسطو «کالاهای بیرونی» می‌نامد - ثروت، شهرت، قدرت - حداکثر تأثیر غیرمستقیم بر کیفیت زندگی ما دارند. با شروع با افکار ارسطو در مورد این موضوع، کرات به طور فزاینده ای آن موضع را اصلاح می کند (و گاهی اوقات رد می کند). او استدلال می‌کند که شیوه‌ای که ما از طریق آن جهان را تجربه می‌کنیم همان چیزی است که بهزیستی شامل آن می‌شود. یک زندگی درونی خوب، تا حدی شامل لذت است، اما بسیار ارزشمندتر، کیفیت تجارب عاطفی، فکری، اجتماعی و ادراکی ما است. اینها پتانسیل زندگی غنی تر و عمیق تری را نسبت به بسیاری از حیوانات دیگر ارائه می دهند. زندگی خوب انسانی بی اندازه بهتر از موجودی ساده است که فقط لذت تغذیه را احساس می کند. حتی اگر میلیون ها سال احساس لذت می کرد، زندگی انسان برتر بود. در تقابل با بحث‌های معاصر در مورد بهزیستی، که اغلب به یک آزمایش فکری ابداع شده توسط رابرت نوزیک جذاب است، کرات نتیجه می‌گیرد که کیفیت زندگی ما کاملاً در کیفیت تجربیات ما است. در حالی که دیگران معتقدند که ما باید در «دنیای واقعی» زندگی کنیم تا خوب زندگی کنیم و زندگی درونی فرد به خودی خود ارزش کمی دارد یا اصلاً ارزشی ندارد، تفسیر کرات از این آزمایش فکری نتیجه مخالف را تأیید می کند.

ترجمه ماشینی: بسیاری از خوانندگان معتقدند که اخلاق نیکوماخوس ارسطو، که پایان نهایی زندگی انسان را با خوشبختی (Eudaimonia) برابر می‌داند، استدلال می‌کند که این عالی‌ترین هدف شامل بزرگترین مجموعه ممکن از کالاهای ذاتی است. ریچارد کرات در عوض پیشنهاد می کند که ارسطو شادی را تنها با یک نوع خیر می شناسد: فعالیت عالی روح عقلانی. در دفاع از این قرائت، کراوت تلاش ارسطو را برای سازماندهی همه کالاهای انسانی در یک ساختار واحد مورد بحث قرار می دهد، به طوری که هر غایت فرعی به خاطر هدفی بالاتر مطلوب باشد. این کتاب همچنین بر سلسله مراتب فیلسوفان از انواع طبیعی تأکید می کند که در آن هر نوع موجودی با تقلید از حیات الهی به خیر خود می رسد. همانطور که کراوت استدلال می کند، اعتقاد ارسطو که تفکر تنها فعالیت خدایان است، او را به یک برداشت روشنفکرانه از فضایل اخلاقی سوق می دهد. ارسطو برای این ویژگی‌ها ارزش قائل است زیرا با تابع کردن عواطف به عقل، توانایی ما را برای داشتن زندگی اختصاص داده شده به فلسفه یا سیاست افزایش می‌دهد.