آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

اخلاق نیکوماخوسی ارسطو، که حاوی درس‌گفتارهای او در آتن است، یکی از اصلی‌ترین آثار فلسفه اخلاق به‌شمار می‌رود. پرسشی که به نگارش اخلاق نیکوماخوسی می‌انجامد این است که «خبر اعلی یا بهترین خبر برای انسانها کدام است؟». ارسطو راه کسب سعادت انسانی را نه فضیلت‌مندی که عمل به فضایل تلقی می‌کند و با تبدیل اخلاق به دانشی عملی و وارد کردن روان‌شناسی به بحث از رفتار انسان، فلسفه اخلاق را عمیقا متحول می‌سازد. کتاب حاضر، پس از مروری بر زندگی، آثارو روش پژوهش ارسطو و ارائه نمایی کلی از محتوای اخلاق نیکوماخوسی، به بررسی بند‌به‌بند این اثر می‌پردازد. در انتها نیز فصلی درباره تأثیرها و تفسیرهای اخلاق نیکوماخوسی از زمان نگارش آن تا دوران معاصر آمده است.

تمجیدها از شیوه ی ارسطو «شیوه ی ارسطو با نثر روشن و جذابش ما را به جهان سراسر حکمت، عمل گرا، هدف دار و مصمم ذهن ارسطو بیست و سه قرن پیش بینی کرده بود. پس از تمام کردن این کتاب با آن شخصی که پیش از شروع این کتاب بوده اید، اندکی تفاوت خواهید داشت.» ـسونیالیوبو میرسکی،نویسنده کتاب چطور سعادتمند شویم «یک راهنمای شخصی فوق العاده برای خوب بودن از منظر فلسفی ارسطو. بخوانید و شکوفا شوید!» ـسارا بک ول، نویسنده کتاب چطور زندگی کنیم «جایی که اراده ای باشد، شیوه ای هست: ارسطو این مثل را شیوه ی خود ساخت و ایدیت هال در این جنگ مرکب از نقد و نجلیل از این فیلسوف دانشمند که کارل مارکس او را «غول» می خواند، به نحوی باشکوه این مثل را شیوه ی خود ساخته است. خوانندگانی که مشتاق به خوب زیستن و هم چنین آمادگی یافتن برای خوب مردن-اند، باید با سر، در این مخزن حکمت باستانی و در عین حال مدرن شیرجه بزنند.»

دو اصطلاح καθόλου و καθ’ ἕκαστον نخستین بار در آثار ارسطو به معنای کلی و جزئی مطرح شده است. افلاطون غالباً اصطلاح ὅλον را به کار می‌برد که به معنای «کل» است و ارتباطی با کلی ندارد. καθόλου نیز در آثار او به ندرت و همیشه مترادف با ὅλον به کار رفته است. «کل» صفت مخصوص مُثُل است و به درجه‌ای از وحدت دلالت دارد که میان واحد و کثرات قرار می‌گیرد. ارسطو καθόλου را به معانی مختلف به کار می‌برد و به نظر می‌رسد که در استعمال آن چندان دقت ندارد. καθόλου در آثار او گاهی به معنای کلی منطقی است، اما بیش از همه و خصوصاً در نقد نظریۀ مُثُل مترادف با «جنس» است و لزوماً به معنای کلی منطقی نیست. وی به افلاطون انتقاد می‌کند که قائل به وجود مستقل «کلی» است، اما برخلاف تصور رایج، καθόλου در این قبیل عبارات منحصراً به معنای «جنس» است و شامل نوع یا هر کلی منطقی نمی‌شود. به همین ترتیب «جزئی» در آثار او گاهی به معنای جزئی منطقی است، اما در نقد نظریۀ مُثُل اغلب مترادف با نوع است. کلی و جزئی در عین حال نسبتی با کل و جزء دارد و از این لحاظ جنس «جزء» و نوع «کل» به شمار می‌آید. در این مقاله سعی داریم ارتباط لغوی و منطقی اصطلاحات «کل» و «کلی» و همچنین نسبت میان «جزء» و «جزئی» را تبیین کنیم، اما در نهایت هیچ ارتباطی میان آنها دیده نمی‌شود.