مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : معرفت شناسی مسئولیت گرا فضیلت (از این پس معرفت شناسی فضیلت) یک تز فلسفی است: این نظریه ادعا می کند فضایل و رذایل معرفتی نقش اساسی در درک بعد هنجاری پرسشگران و پرسشگران دارند و به حل مشکلات معرفتی کمک می کنند. این نظریه در چند دهه گذشته توسعه یافته است، با این حال این رویکرد از برخی مشکلات رنج می برد. پایان نامه من به مشکلات معرفت شناسی فضیلتی می پردازد و به هر موضوع پاسخ می دهد. در فصل اول، نقد موقعیت گرایی را مورد بحث قرار می دهم. موقعیت گرایان معرفتی در مورد قدرت تبیین و پیش بینی ویژگی های شخصیت معرفتی ما تردید دارند. من به نظریه خود تعیینی می پردازم و استدلال می کنم که انگیزه ما از نظر علّی مؤثر است: انگیزه خود تعیین کننده رفتارهای مطلوبی را پیش بینی می کند که به زندگی خوب ما کمک می کند به گونه ای که به نفع موقعیت معرفت شناسی فضیلت باشد. در فصل دوم، معرفت‌شناسی فضیلت‌گرای تازه‌توسعه‌یافته را نقد می‌کنم. شخصیت گرایی بر مسئولیت قابل انتساب تکیه می کند و شرط کسب فضیلت را رد می کند: یعنی مسئولیت اخلاقی با آنچه که ما به طور همزمان به آن اهمیت می دهیم و ارزش قائلیم تعریف می شود. من از دیدگاه مسئولیت‌گرایانه سنتی به فضیلت بر اساس دیدگاه خودسازی روایی دفاع می‌کنم. فصل سوم تأثیر جانبداری معرفتی دوستی را بررسی می کند. من استدلال می کنم که دوستی پویا است: این درست است که جانبداری معرفتی برای رابطه مراقبتی ما مهم است. با این حال، یک احساس وجود دارد که دوستی ما با شواهد، یعنی از طریق وابستگی حزبی معرفتی به دوستانمان سازگار است. من نشان می‌دهم که ارزش دوستی با ارزش‌های دیگر مانند عدالت معرفتی رقابت می‌کند، دقیقاً همان‌طور که دوستی با شواهد رقابت می‌کند. بنابراین، استدلالی که طرفداران جانبداری معرفتی دوستی ارائه می دهند، آنقدر که در ابتدا به نظر می رسد قانع کننده نیست. در فصل چهارم، ارزش پذیرش (ارزش در برابر کنترل و کمال) را وارد معرفت شناسی فضیلت می کنم. ارزش خودمختاری فکری اغلب در میان معرفت شناسان فضیلت بسیار مورد توجه قرار می گیرد، اما من استدلال می کنم که ارزش پذیرش فکری به توضیح اینکه چه چیزی برای عاملی که میل بیش از حد به دانش دست اول دارد، کمک می کند و به توضیح برخی از فضایل فکری کلیدی مانند فروتنی و فروتنی کمک می کند. ذهن باز فصل پنجم به مسئله ذهنیت در معرفت شناسی فضیلت اختصاص دارد. ساختارهای اجتماعی ظالمانه دیدگاه های ما را شکل می دهند: ستمدیدگان از آگاهی از زندگی تحت ستم خود برخوردارند. من استدلال می‌کنم که معرفت‌شناسان فضیلت باید این بینش را از دیدگاه معرفت‌شناسی به این بینش ببرند که چگونه برخی از رذایل فکری ما به صورت اجتماعی شکل می‌گیرند و به‌طور نهادی اصلاح می‌شوند. در فصل ششم، من اصلاحاتی را برای آموزش فضیلت مبتنی بر الگو پیشنهاد می کنم. رفتارهای تقلیدی و یادگیری ما تحت تأثیر فاصله های اجتماعی ادراک شده ما بین خود و مدل، بر اساس تئوری سطح تفسیری است. استدلال می‌شود که ترویج نمونه‌های فکری متنوع در جامعه به ما کمک می‌کند تا از نمونه‌ها الگوبرداری کنیم و فضایل فکری را به طور مؤثرتری پرورش دهیم. به این ترتیب، معرفت شناسان فضیلت اغلب نتوانسته اند روانشناسی انسانی و ماهیت اجتماعی تحقیق ما را در نظر بگیرند. آنها همچنین به چگونگی آمیختگی سایر جنبه های شکوفایی انسان با کالاهای معرفتی نپرداخته اند. هدف پایان نامه من ارائه گزارشی ساده از این است که چگونه باید فضایل معرفتی را دنبال کنیم و از رذایل معرفتی اجتناب کنیم.

ترجمه ماشینی : هدف اصلی من در پایان نامه ام این است که نشان دهم، برخلاف باور رایج که طبق آن ارسطو اولین کسی بود که فضایل فکری را تصور کرد و آن را توسعه داد، نشانه های محکمی وجود دارد که افلاطون قبلاً مفهوم فضایل فکری را درک کرده و شروع به توسعه مفهوم فضایل فکری کرده است. با این وجود، نباید اهمیت کار ارسطو در زمینه فضایل فکری را دست کم گرفت. ارسطو شرح بسیار کامل تری (در جزئیات و استدلال) از هر دو، یعنی مفهوم «فضیلت» و مفهوم «عقل» از لحاظ متافیزیکی، معرفتی و روانشناختی ارائه داد. با این حال، اولین برداشت از فضایل فکری را باید در مجموعه افلاطونی یافت. چنین تحققی نه تنها مورد توجه تاریخی است، بلکه مهم‌تر از همه، همانطور که می‌خواهم نشان دهم، تصور افلاطونی از فضایل فکری می‌تواند در بحث‌های معاصر درباره نظریه‌های معرفت‌شناسی فضیلت و رویکردهای مبتنی بر فضیلت به تعلیم و تربیت امیدوارکننده باشد. بحث افلاطون از امیال عقلانی قوی ترین نشانه وجود مفهوم فضایل فکری در گفتگوهای افلاطونی است. امیال عقلانی سازنده فضایل عقلی هستند: امیال دارای تمایل هستند. امیال عقلانی تمایلاتی برای دنبال کردن کالاهای عقلانی هستند. فضایل فکری از این قبیل منش ها هستند. علاوه بر این، شواهد دیگری وجود دارد که افلاطون فضایل فکری را درک کرده بود. برنامه آموزشی دقیق او در جمهوری با هدف توسعه امیال عقلانی است، در حالی که در سمپوزیوم او درباره میل شدید عقلانی به شناخت خیر بحث می کند. با وجود این، برای اینکه از نظر فکری با فضیلت باشد، نه تنها باید میل به دانش داشت. همچنین باید به طور سیستماتیک و قابل اعتماد در دستیابی به خواسته های عقلانی خود موفق بود. من نشان خواهم داد که مؤلفه موفقیت فضایل فکری افلاطون را می توان در روش دیالکتیکی او یافت. دیالکتیک افلاطون هم توسعه دهنده فضیلت است و هم روش قابل اعتمادی است که فیلسوفان برای رسیدن به اهداف خواسته های عقلانی خود از آن استفاده می کنند. من استدلال خواهم کرد که معرفت یکی از فضیلت های فکری اولیه افلاطون است. در این راستا، من به استدلال اخیر پریچارد استناد خواهم کرد که بر اساس آن درک، که از دانش متمایز است، شکلی از دستاوردهای شناختی است و در نتیجه آنچه در نهایت ارزشمند است. من بر اساس شواهد متنی از گفت‌وگوهای افلاطونی میانی و بحث‌های اخیر در ادبیات تفسیری استدلال خواهم کرد که معرفت افلاطون، اگرچه معمولاً به عنوان دانش ترجمه می‌شود، اما به برداشت پریچارد از فهم نزدیک‌تر است. همچنین نشان خواهم داد که معرفت افلاطون، مشابه تصور پریچارد از فهم، یک دستاورد شناختی است که با شانس یا شهادت نمی توان به آن دست یافت. برداشت افلاطونی از فضایل فکری چیزی منحصر به فرد برای ارائه به معرفت شناسی فضیلت معاصر دارد. افلاطون برخلاف ارسطو بین حکمت نظری و حکمت عملی تفاوتی قائل نیست. به گفته افلاطون یک عامل عاقل هم در امور عملی و هم در امور نظری عاقل است. علاوه بر این، افلاطون، برخلاف ارسطو، تمایز دقیقی بین فضایل اخلاقی و فکری قائل نیست. بنابراین، برداشت افلاطونی از فضایل عقلی، در مقایسه با ارسطویی، نقطه شروع مناسب تری برای محققانی است که می خواهند استدلال کنند که فضایل عقلی جز جزئی از اخلاق نیستند. علاوه بر این، من استدلال خواهم کرد که برداشت افلاطونی از فضایل فکری نیز برای رویکردهای مبتنی بر فضیلت به آموزش، شایستگی قابل توجهی دارد. افلاطون این سؤال را مطرح کرد که آیا می‌توانیم به دانش دست یابیم، اما با این وجود، نظریه‌ی تعلیم و تربیت الهام‌گرفته از سقراطی خود را توسعه داد که بر اساس آن می‌توانیم یادگیری را بدون دانستن آموزش دهیم. سقراط بارها نادانی خود را اعلام کرد. با این وجود، او به آموزش جوانان آتن ادامه داد. این چیزی است که من پیشنهاد می‌کنم که تصور افلاطون از فضایل فکری می‌تواند به نظریه‌های تربیت کمک کند: ما باید به کودکان نه با انتقال مستقیم دانش به آنها، بلکه با ایجاد تمایلاتی در آنها برای جستجو و کسب حقیقت آموزش دهیم. من استدلال خواهم کرد که اگرچه نظریه افلاطون در مورد تعلیم و تربیت تا حدودی توسط محققان معاصر نادیده گرفته شده است، امروزه چیزهای زیادی در مورد آموزش شخصیت معرفتی به ما می‌آموزد. برنامه آموزشی افلاطونی از انتقال مستقیم دانش از معلم به دانش آموز حمایت نمی کند، بلکه بر ایجاد تمایلات معرفتی فراگیران تمرکز دارد.

ترجمه ماشینی : پایایی گرایی فضیلت شرحی از یکپارچگی معرفتی ارائه می دهد که توضیح می دهد که چگونه یک فرآیند شکل گیری باور قابل اعتماد می تواند به یک توانایی منجر به دانش برای شخصیت شناختی فرد تبدیل شود. دیدگاه یکسان نشان می دهد که این یکپارچگی معرفتی همچنین می تواند توضیح دهد که چگونه یک فرآیند بیرونی می تواند شناخت فرد را به محیط گسترش دهد. اندی کلارک مشکلی با دیدگاه یکسان پیدا می کند. او ادعا می‌کند که بسط شناختی یک امر کاملاً غیرشخصی است، در حالی که یکپارچگی معرفتی که پایایی‌گرایی فضیلت مطرح می‌کند، مستلزم مشارکت عاملی در سطح شخصی است. برای تنظیم دیدگاه یکسان، کلارک یک گزارش یکپارچگی معرفتی زیرشخصی را توصیه می‌کند که راه را برای یک معرفت‌شناسی کاملاً فراشخصی هموار می‌کند. بر این اساس، یک عامل معرفتی می‌تواند مسئولیت فرآیند شکل‌دهی باور قابل اعتماد خود را از طریق مکانیسم‌های کاملاً غیرشخصی به عهده بگیرد. هدف این پایان‌نامه استدلال بر معرفت‌شناسی فرع شخصی و ضرورت آن است. اول، من شرایطی را که انگیزه شناخت گسترده است را زیر سوال می‌برم: الزامات به اصطلاح «چسب و اعتماد» و اصل برابری عملکردی. هیچ یک از این شرایط ایجاب نمی‌کند که بسط باید در شرایط کاملاً غیرشخصی درک شود. برعکس، شرایط چسب و اعتماد نشان می‌دهد که عوامل باید شخصا و فعالانه با وسایل خارجی خود درگیر شوند تا شناخت را گسترش دهند. علاوه بر این، من یک تفاوت مهم بین این دو نوع ادغام را در نظر می‌گیرم. یکپارچه‌سازی که باعث گسترش می‌شود می‌تواند بلافاصله اتفاق بیفتد، اما یکپارچه‌سازی که باعث می‌شود یک فرآیند شکل‌دهی باور قابل اعتماد به دانش منجر شود، تقریباً همیشه یک فرآیند کند است. با توجه به این و سایر تناقضات مشابه بین این دو گزارش یکپارچه سازی، به این نتیجه می رسم که دفاع از یک نوع دیدگاه یکسان دشوار است. و از آنجایی که این نوع نگاه تک صدایی دلیل اصلی معرفت شناسی فراشخصی است، نیازی به آن وجود ندارد. در مرحله بعد، من انگیزه اصلی کلارک برای معرفت شناسی زیرشخصی او را در گزارش او از مغز پیشگویانه قرار می دهم. در حالی که مغز پیشگو بینش مفیدی را در مورد اینکه چگونه یک فرآیند بیرونی ممکن است شناخت فرد را گسترش دهد ارائه می دهد، من نشان می دهم که وقتی سعی می کند یکپارچگی معرفتی را توضیح دهد با مشکلاتی مواجه می شود. سپس، بررسی می‌کنم که چگونه مفهوم شکست‌دهنده‌های معرفتی به یکپارچگی معرفتی کمک می‌کند. کارگزاران برای حساس بودن به قابلیت اطمینان فرآیندهای شکل‌دهی باور خود و به کارگیری مسئولانه از آن‌ها، باید یک شرط خاص بدون شکست را برآورده کنند. در یک معرفت شناسی کاملاً فراشخصی، نظریه ابطال پذیری ابزاری برای توضیح اینکه چگونه یک عامل نسبت به قابلیت اطمینان فرآیند خود حساس می شود، ندارد. مکانیسم‌های فرعی می‌توانند نسبت به فرآیند جدید حساس شوند، اما این به عامل اجازه نمی‌دهد که فرآیند مذکور را مسئولانه به کار گیرد. در نهایت، من از یک مورد هوش مصنوعی مبتنی بر آمازون الکسا استفاده می‌کنم تا استدلال کنم که همه گزارش‌های یکپارچگی معرفتی باید به صراحت توضیح دهند که چگونه مکانیسم‌های فرعی یک فرد به کل فرد مرتبط است، حتی اگر پیوند ضعیف و غیرمستقیم باشد. بدون این ارتباط بین مکانیسم‌های فرعی فرد و فرد، نسبت دادن باورها به عامل ممکن است دشوار شود. این زمانی آشکار می شود که الکسا به لایه های فزاینده ای از بسط شناختی، ذهنی و عاملی منجر شود.

ترجمه ماشینی : حوزه الهیات دانشگاهی در حال حاضر موارد زیر را در مورد اندیشه انتقادی جان بیلی (1960-1886) متفکر اسکاتلندی حفظ می کند: (1) به اصطلاح «الهیات میانجی» بیلی مفهومی برای کمک به تفکر مسیحی معاصر ندارد. (2) مفهوم بیلی از «بی واسطه‌گی» اساساً برای اندیشه بیلی در کتاب «شناخت خدای ما» (1939) مهم است. (3) منطق بی واسطه بودن واسطه در مورد معرفت خدا به شدت پیچیده است. مواضع دریافت شده که به ویژه از به حاشیه راندن این حوزه از اهمیت معاصر میانجی‌گری حمایت می‌کنند، با امتیازاتی همراه هستند: (4) سردرگمی حوزه در مورد معنای بداهت واسطه‌ای - این، همانطور که در بیش از 75 سال تفاسیر رقابتی در مورد منطق بی‌واسطگی واسطه‌ای مشهود است. به خصوص. این پایان نامه عمدتاً بر مفهوم بی واسطه بیلی متمرکز است و هدف اصلی خود را حل مسائل تحقیقی می داند (1-4). با انجام این کار، نشان می دهد که تحقیقات قبلی دست کم گرفته اند: قدرت ماندگاری الهیات میانجی بیلی به طور کلی، اهمیت بی واسطه گری برای الهیات میانجی بیلی به طور خاص، و واسطه گری پتانسیل بداهت به عنوان کمکی به تفکر مسیحی معاصر. در این راه، چندین موضوع پژوهشی را حل می کند که ناشی از سردرگمی همیشگی در مورد منطق معرفت شناسی هنجاری بی واسطه و به ویژه معرفت شناسی توصیفی است. مشارکت‌های پژوهشی درباره منطق معرفت‌شناسی بی‌واسطگی واسطه‌شده فی‌نفسه، از سه مشارکت تحقیقاتی دیگر ناشی می‌شوند: ردپایی متمایز از توسعه الهیات میانجی بیلی (تحقیق بیلی به دنبال نظم‌دهی جامع و قانع‌کننده‌ای از اندیشه انتقادی غیرسیستماتیک بیان شده بیلی است. پایان‌نامه آن را با شناسایی مشغله‌های معذرت‌آمیز و معذرت‌خواهانه بیلی در طول توسعه تقریباً 35 ساله اندیشه انتقادی‌اش ارائه می‌کند. مدل‌سازی منطق بی‌واسطگی واسطه‌ای (که قبلاً در یک مجموعه تحقیقاتی وجود نداشت که ادبیات آن مملو از سردرگمی بود)، بیان این منطق در آنچه که بر خلاف پیش‌فرض تحقیقات قبلی، مفهومی از بی‌واسطگی واسطه‌ای است که حداقل چهار مورد را خدمت می‌کند. توابع برای الهیات میانجی بیلی. و یک ارزیابی انتقادی جامع و دقیق از معرفت شناسی بی واسطه (که قبلاً در ادبیات پژوهشی بیلی نیز وجود نداشت)، یک ارزیابی چند رشته ای از منطق آن (از دیدگاه های فلسفی-معرفت شناختی، تجربی روانشناختی و الهیاتی-معرفت شناختی معاصر)، شامل می شود. ارزیابی ای که به واسطه دامنه چند رشته ای الهیات میانجی بیلی، و همچنین به کارگیری بیلی از مفهوم نسبتاً همه کاره خود از بداهت میانجی، تضمین می شود، این ارزیابی پیامدهای منطق بی واسطه ای که اکنون به شدت ارزیابی شده است را برای جنبه های اصلی ایده های الهیات میانجی بیلی، از جمله اندیشه های بیلی، در نظر می گیرد. شناخت خدا، فعل الهی، وحی الهی و تجربه دینی.

ترجمه ماشینی : من استدلال می کنم (1) که نظریه حکم الوین پلانتینگا قابل قبول است و (2) برخلاف مخالفت جعبه پاندورا، مذاهب جدی جهانی وجود دارند که نمی توانند با موفقیت از معرفت شناسی پلانتینگا برای نشان دادن اینکه باورهایشان به همان شیوه تضمین می شود استفاده کنند. که اعتقاد مسیحی را می توان تضمین کرد. در استدلال برای (1)، من مورد Swampman ارنست سوسا را ​​به کار می‌برم تا نشان دهم که شرایط عملکرد مناسب پلانتینگا شرط لازم برای تضمین است. سپس سه ایراد به نظریه ضمانت پلانتینگا وارد می‌کنم که هر کدام تلاش می‌کنند نشان دهند که شرایط او برای حکم نه ضروری است و نه کافی. پس از دفاع از معقول بودن نظریه ضمانت پلانتینگا، استدلال های کلیدی او را به این مضمون ارائه می کنم که طبیعت گرایی نمی تواند از آن استفاده کند. این استدلال‌ها ابزارهای مفهومی مورد نیاز برای استدلال (2) را فراهم می‌کنند: اینکه ادیان جهانی خاصی وجود دارند که نمی‌توانند به طور مشروع از نظریه ضمانت پلانتینگا برای نشان دادن اینکه باورهایشان به همان شیوه‌ای که باورهای مسیحی می‌تواند تضمین شود، استفاده کنند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به این مسئله توجه می کند: معرفت شناسی علم باید از چه روش هایی برای به دست آوردن بینش در ساختار و رفتار دانش و روش علمی در عمل علمی واقعی استفاده کند؟ پس از این بحث که تبیین پدیده‌های معرفت‌شناختی و روش‌شناختی در علم نیازمند روشی است که ریشه در روش‌های رسمی داشته باشد، دو روش جایگزین برای معرفت‌شناسی علم در نظر می‌گیرم. یک رویکرد، رویکردهای کلاسیک دیدگاه نحوی و معنایی نظریه ها است. من نشان می‌دهم که رویکردهای معمولی از این دست در بازنمایی دانش علمی ناکافی و نادرست هستند و نشان می‌دهند که چگونه ساختار و رفتار معرفت‌شناختی مهم در علم را توضیح نمی‌دهند و نادرست نشان می‌دهند. روش دیگری که برای معرفت شناسی علم در نظر می گیرم بر اساس روش هایی است که برای ساخت مدل های معتبر از پدیده های طبیعی در ریاضیات کاربردی استفاده می شود. این روش معرفت‌شناختی جدید خود یک روش مدل‌سازی است که از طریق بررسی دقیق دو مثال اصلی از کاربرد نظریه در علم توسعه می‌یابد: سیستم‌های پاندول دوگانه و مدل‌سازی اجرام نزدیک به زمین برای محاسبه احتمال برخورد زمین در آینده. من نشان می‌دهم که این روش جدید نه تنها روش‌های واقعی مورد استفاده برای به کارگیری نظریه‌ها در ریاضیات کاربردی را نشان می‌دهد، بلکه الگوهای ساختاری و رفتاری جالبی را در فرآیند کاربرد نشان می‌دهد و بینشی را در مورد آنچه که مبنای پایداری روش‌های کاربرد است، می‌دهد. بنابراین نتیجه می‌گیرم که برای اینکه معرفت‌شناسی علم به‌عنوان یک رشته علمی به‌طور کامل توسعه یابد، باید از روش‌هایی از ریاضیات کاربردی استفاده کند، نه تنها از روش‌هایی از ریاضیات محض و فراریاضیات که معرفت‌شناسی رسمی سنتی علم انجام داده است.