مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب متشابه القرآن‌ اثر قاضی عبدالجبار معتزلی، متکلم معتزلی و فقیه شافعی است. این کتاب در موضوع آیات محکم و متشابه‌ در قرآن کریم و به زبان عربی‌ می باشد. این اثر یکی از بهترین نوشته‌های قرآنی - کلامی قاضی عبدالجبار است که در آن، بر حسب ترتیب سوره‌ها، شبهات و جواب آنها را آورده است. «متشابه القرآن» چنانکه از نامش پیداست به شرح متشابهات قرآن اختصاص دارد؛ یعنی آیات متشابه را به ترتیب و نظم مصحف شریف مطرح می‌کند و در پیرامون آنها ابتدا بحث لغوی و زبانی می‌کند و سپس به تاویل و تحلیل عقلی آن و بیان معنای مراد می‌پردازد. این اثر خود نمونه والایی از کلام عقل‌گرایانه معتزلی است و قاضی عبدالجبار معتقد است نیرومندترین ابزاری که می‌توان به وسیله آن بین محکم و متشابه از آیات قرآنی فرق نهاد، ادله عقلی است. ازاین‌رو وی به تاویل آیاتی که ظواهر آنها با توحید و عدل ناسازگار است دست زده و بر طبق قواعد و اصول عربی به نحوی تاویل نموده تا با ادله عقلی سازگار آید. قاضی در موارد متعددی از این روش عقل‌گرایانه خود در تاویل آیات محکم و متشابه دفاع کرده و در آثار متعدد خود بر آن تاکید می‌کند. محقق و پژوهشگر این کتاب ضمن مقدمه‌ای طولانی به معرفی مؤلف و نیز معرفی کتاب حاضر پرداخته و روش عقلی قاضی عبد الجبار را یادآور می‌شود. «متشابه القرآن» جزو مهم‌ترین و کهن‌ترین آثار قرآن پژوهی در زمینه متشابهات قرآن به شمار می‌آید.

تفسير أبي‌بكر الأصم عبدالرحمن بن كيسان، تفسیری است از ابوبکر عبدالرحمن بن کیسان اصم، یکی از علمای معتزلی قرن سوم هجری که به‌همراه تفسیر ابومسلم محمد بن بحر اصفهانی (متوفی 322ق)، توسط خضر محمد نبها، گردآوری و تحقیق شده است. عبدالجبار معتزلی کتاب تفسیر اصم را ستوده و ابوعلی جبائی در کتاب تفسیرش از اصم یاد کرده است. سیوطی تفسیر اصم را جزو تفاسیر اهل بدعت بشمار آورده و مبارک‎فوری آن را از مصادیق این روایت نبوی دانسته است که به کسانی که بدون دانش در وادی تفسیر قدم نهاده‌اند وعده دوزخ داده است. زرکشی اصم را جزو مفسرانی دانسته است که اقوال تابعین را در تفاسیر خود ذکر کرده‌اند. کتاب، با مقدمه‌ای از رضوان سید و مقدمه‌ای از محقق، آغاز شده، سپس مباحث مربوط به دو تفسیر یادشده در دو بخش که هر بخش متشکل از دو باب است، تنظیم گردیده؛ در هر بخش، در باب اول، پژوهش تحلیلی محقق پیرامون مفسر مورد نظر و تفسیر وی و در باب دوم، متن تفسیر ذکر شده است. مباحث مربوط به ابوبکر اصم در بخش نخست و مطالب مربوط به ابومسلم اصفهانی در بخش دوم آمده است. کتاب تفسیر اصم، به مرور زمان از بین رفته، ولی خضر محمد نبها آرای اصم را که در مفاتيح الغيب رازی، مجمع البيان و دیگر تفاسیر به‌جا مانده، گردآوری و با عنوان «تفسير أبي‌بكر الأصم» چاپ کرده است. ابومسلم اصفهانی از عالمان نامور قرن سوم هجری است و تفسیر او مى‌‎تواند سرآمد تفاسیر عالمان معتزلى بشمار آید، ولى از آنجا که به‌طور کامل و دقیق به دست ما نرسیده، تفسیر زمخشرى (الكشاف) شهرت بیشترى یافته است. بنابراین آنچه مى‎توان درباره تفسیر ابومسلم دانست، تنها مطالب تفسیرى است که عالمان مختلف در لابه‌لاى تفاسیر و مصنفات خویش از وى ثبت کرده‌اند و البته در این میان یکى از عالمان معاصر هند به گردآورى آراء وى همت گمارده و نام آن مجموعه را «ملتقط جامع التأويل لمحكم التنزيل» نهاده است که به این کتاب نیز دسترسى نداشته ایم و ناگزیر براى پرداختن به دیدگاه‌هاى تفسیرى ابومسلم اصفهانى باید به تفاسیرى که آراء تفسیرى او را به‌عنوان یک دیدگاه در ذیل آیات آورده‌اند، مانند: «مفاتيح الغيب» و «مجمع البيان» و… بسنده کنیم. بیشتر مفسرانى که پس از ابومسلم به تدوین تفسیر روى آورده‌اند، از تفسیر او بهره برده‌اند، چه امامیه و چه عامه و این خود اهمیت جایگاه تفسیر او را مى‎رساند.