مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: نوشته‌های متکلمان تیری شارتر (متوفی ۱۱۵۷) و نیکلاس کوزا (متوفی ۱۴۶۴) نشان‌دهنده تاریخ گمشده‌ای از برخوردهای مهم بین مسیحیت و ایده‌های فیثاغورث قبل از رنسانس است. نئوفیثاغورسیسم مسیحی قوی آنها تثلیث و تجسم را در چارچوب نظریه اعداد یونانی دوباره درک کرد و فرضیات معاصر ما را در مورد رابطه دین و علم مدرن به چالش کشید. دیوید آلبرتسون شکل گیری آهسته الهیات الهی را از آکادمی قدیمی تا نوافلاطونی باستان تا قرون وسطی بررسی می کند. در مقابل این پس‌زمینه، نوشته‌های تیری شارتر به‌عنوان اولین بازیابی اصیل نئوفیثاغورسیسم در مسیحیت غربی برجسته می‌شود. تیری با خواندن بوئتیوس و آگوستین در برابر دانه، پتانسیل سرکوب شده ای را در سنت های مسیحی باستانی فعال کرد که کلام الهی را با مفاهیم عدد الهی هماهنگ می کرد. با وجود دستیابی به شهرت در طول زندگی، ایده های تیری به خوبی خارج از جریان اصلی قرون وسطی باقی ماند. سه قرن بعد، نیکلاس کوزا، تکه‌های ناشناس تیری و خوانندگان قرون وسطایی‌اش را دوباره کشف کرد و در آثار اولیه‌اش به طور آزادانه از آنها استفاده کرد. با این حال تنش‌های میان این مجموعه از منابع، کوزانوس را وادار کرد تا درک رقیب خود از کلمه و عدد را با هم آشتی دهد. طی چندین دهه، نیکلاس سرانجام یاد گرفت که چگونه آموزه‌های سنتی مسیحی را در یک کیهان‌شناسی کاملاً ریاضی‌شده بیان کند که وضعیت تفکر مسیحی مدرن پس از قرن هفدهم را پیش‌بینی می‌کرد. الهیات ریاضی به طرز ماهرانه‌ای خوانندگان را از طریق جدیدترین پژوهش‌های مربوط به فیثاغورث، مکتب شارتر و کوسانوس راهنمایی می‌کند، در حالی که برخی از مقوله‌هایی را که در گذشته آن زمینه‌ها را از هم جدا کرده‌اند، بازبینی می‌کند.

ترجمه ماشینی: پژوهش‌های اخیر توجه را بر مشکلاتی متمرکز کرده است که درگیری‌های شر، رنج و غم‌انگیز برای باور دینی و زندگی اخلاقی ایجاد می‌کند. متفکران از بسیاری از شخصیت های تاریخی مهم استفاده کرده اند، به استثنای یک استثنای مهم - آگوستین. در همان زمان، آثاری در مورد آگوستین بازسازی شده است، اما بحث کمی در مورد کار او در مورد شر یا تأثیر او بر تفکر معاصر وجود دارد. این کتاب این شکاف ها را پر می کند. این کتاب «زندگی‌نامه خانوادگی» سنت آگوستین را با نگاهی به آثار آگوستین و توسعه آن در نوشته‌های هانا آرنت و راینهولد نیبور بررسی می‌کند. ماتیوس استدلال می‌کند که سنت آگوستینی پیشنهادی قدرتمند، اگرچه معمولاً اشتباه گرفته می‌شود، برای درک و پاسخ به چالش‌های شیطانی به ما ارائه می‌دهد. این کتاب نور تازه‌ای را بر آگوستین، نیبور و آرنت و همچنین به مسئله شر، ماهیت سنت و نقش گفتمان الهیاتی و اخلاقی در تفکر معاصر می‌افکند.   .    استادیار مطالعات دینی در دانشگاه ویرجینیا است که در آنجا الهیات، اخلاق، و دین و فرهنگ تدریس می‌کند. او در مجله اخلاق دینی، الهیات مدرن، مجله دین، نقد الهیات انگلیکن منتشر کرده است.

جهان همچون اراده و تصور (به آلمانی: Die Welt als Wille und Vorstellung) مهم‌ترین اثر آرتور شوپنهاور فیلسوف آلمانی است. این کتاب اولین بار در سال ۱۸۱۸ در یک جلد به چاپ رسید. در ۱۸۴۴ ویراست دومی از این اثر در دو جلد منتشر شد که جلد اول آن در واقع چاپ مجدد ویراست نخست و جلد دوم حاوی پنجاه فصل مباحث تکمیلی دربارهٔ جلد اول بود. آرتور شوپنهاور در تابستان ۱۸۱۳ رساله دکترای خود را تحت عنوان «ریشه چهارگان اصل دلیل کافی» به ثبت رساند و مدرک دکترای خود را از دانشگاه ینا دریافت کرد. او سپس رساله دیگری با نام «در باب بینایی و رنگ‌ها» در ۱۸۱۶ منتشر کرد. پس از آن بود که شوپنهاور مشغول نوشتن اثر برجسته خود، جهان همچون اراده و تصور، شد. او معتقد بود که در این اثر تنها «یک اندیشه واحد» را از چشم‌اندازهای گوناگون مورد بررسی قرار می‌دهد. وی فلسفه‌اش را در چهار کتاب (محتویات جلد اول) در باب‌های معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی و اخلاق پرورش داده و ضمیمه جلد اول را به نقد فلسفه کانتی اختصاص می‌دهد. فلسفه شوپنهاور، به عقیده شخصی خود او، «تداوم و مکمل طبیعی» فلسفه کانت است، چرا که وی ایدئالیتهٔ مکان و زمان و شی فی نفسه کانتی را به‌عنوان بنیان نظام فلسفی خود اتخاذ کرده و می‌گوید جهانی که انسان‌ها تجربه می‌کنند (جهان اشیا در فضا و زمان که از طریق علیت مرتبط می‌شوند) تنها یک تصویر ذهنی، یک «re-presentation» یا تصور، از داده‌هایی‌ست که حواس انسان جمع‌آوری کرده‌اند. این تصور در عین حال که با پندار صرف تخیل کلا متفاوت است، وابسته به سوژه شناسا بوده و نمی‌تواند به عنوان جهانی که فی نفسه وجود دارد شناخته شود. بر این اساس، دانش انسان از اشیا در واقع دانش او از پدیدههای صرف است، و نه اشیا فی نفسه. شوپنهاور شی فی نفسه (ماهیت درونی همه‌چیز) را به عنوان «اراده» می‌شناسد و می‌نویسد: «نزد من ارادهٔ بی‌شناختْ بنیان واقعیت امور است.» او اراده را «یک میل مفرط کور مقاومت‌ناپذیر» می‌خواند که هنگامی که در خودش بررسی شود عاری از شناخت بوده و به حیات و اندام‌یابی نیز گره نخورده‌است؛ «از این رو امر غیرآلی نیز دارای اراده‌ای است که مظاهرش تمام کیفیات اساسی آن‌اند.» به این ترتیب، جهان همچون تصور در حقیقت عینیت‌یابی اراده است. آرتور شوپنهاور پس از انتشار «جهان همچون اراده و تصور» در ۱۸۱۸، باقی‌مانده عمر خود را صرف پالایش و تفسیر اندیشه‌های منتشر شده در ویراست نخست همین کتاب کرد، اما هیچ‌گاه تغییری اساسی در فلسفه‌اش ایجاد نکرد. اثر برجسته شوپنهاور تا سال ۱۸۵۱ و تا زمان انتشار «متعلقات و ملحقات» مورد بی‌توجهی کامل قرار گرفته بود.

ترجمه ماشینی: درباره دین: سخنانی برای تحقیرکنندگان فرهیخته آن (به آلمانی: Über die Religion: Reden an die Gebildeten unter ihren Verächtern) کتابی است که توسط متکلم آلمانی فردریش شلایرماخر (1768-1834) نوشته شده است. در ابتدا در سال 1799 منتشر شد، دو نسخه دیگر در طول زندگی شلایرماخر در سال های 1806 و 1821 منتشر شد. شلایرماخر در حین تدریس و موعظه در برلین درباره دین نوشت. عصر روشنگری به تحقیقات علمی و تاریخی قوت بخشیده بود و الهیات را در دانشگاه تحت الشعاع قرار داده بود. شلایرماخر در این اثر از دین در برابر بدبینی مخاطب مدرن دفاع می کند.

ترجمه ماشینی: هم سنت آگوستین و هم جوزف راتزینگر به تفصیل درباره رستاخیز بدن نوشته اند، موضوعی که در قرن بیستم مرکز بحث های پر جنب و جوش بود. سنت آگوستین الاهیات رستاخیز خود را تا حدی به عنوان پاسخی به کاهش ارزش دوگانه بدن موجود در افلاطونیسم شکل داد، موضوعی که راتزینگر در نوشته های خود درباره رستاخیز با آن دست و پنجه نرم می کرد. این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا و تا چه حد می توان الهیات جوزف راتزینگر در مورد رستاخیز بدن را "آگوستین" توصیف کرد؟ برای انجام این کار، ابتدا چهار «ویژگی آگوستینوسی» با مطالعه دقیق الهیات معاد خود آگوستین، با توجه خاص به نحوه برخورد آگوستین با افلاطونیسم (موضوعی محوری در بحث قرن بیستم در مورد رستاخیز که در آن راتزینگر بود، آموزش داده شد. گرفتار). سپس، الهیات معاد راتزینگر تحت عناوین این «ویژگی‌های آگوستینی» مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که چگونه و تا چه اندازه می‌توان دیدگاه‌های راتزینگر را «آگوستینی» توصیف کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که الاهیات رستاخیز راتزینگر را می‌توان «آگوستینی» نامید، زیرا ویژگی‌های کلیدی معاد شناسی بالغ آگوستین در هر نوشته متوالی راتزینگر درباره رستاخیز بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. راتزینگر رویکرد منحصر به فرد خود را به آخرت شناسی ارائه می دهد و در الهیات معاد خود صرفاً از آگوستین تقلید نمی کند. با این حال، یک مسیر مشترک بین این دو متکلم وجود دارد. هر دو با الاهیاتی شروع کردند که تا حدی تحت تأثیر عناصر دوگانه خاصی قرار داشت، و هر دو به تدریج آن الاهیات را در طول زندگی خود خالص کردند و در جهت یک رئالیسم فیزیکی بزرگتر حرکت کردند. به این ترتیب، مکاتبات راتزینگر با آگوستین ایستا نیست، بلکه پویا است. شباهت آنها نه تنها در ایده های مشترک، بلکه در یک مسیر مشترک نهفته است.

ترجمه ماشینی: یک الهی دان با دلوز چه می تواند بکند؟ در حالی که استفاده از فلسفه به عنوان منبعی برای الهیات چیز جدیدی نیست، ژیل دلوز (1925-1995) نوعی محدودیت برای چنین تخصیص الهیاتی از فلسفه ارائه می کند: فلسفه ای کاملاً «مدرن» که به نظر می رسد اساساً با الهیات مسیحی خصومت داشته باشد. --فلسفه ماندگاری الحادی با بینشی اساساً آشفته از جهان. با این وجود، فلسفه دلوز می‌تواند تلاقی‌های بالقوه زیادی را با الهیات ایجاد کند که به حوزه‌ای از پیکربندی‌ها باز می‌شود: میانه‌ای پراکنده بین الهیات رادیکال دلوزی که از طریق الهیات فکر می‌کنند و آن را از منظر نسخه‌ای از فلسفه دلوزی تفسیر می‌کنند و الهیات دیگری که در پی یادگیری هستند. از و از منظر الهیات اعترافی به دلوز پاسخ دهید - از رویارویی با دلوز فرصتی برای روشن ساختن و اصلاح یک خودفهمی مسیحی ارتدکس گرفته شود.

بحث از کتب آسمانی، و اختلاف در تحریف و یا عدم تحریف آنها، از مسائلی است که همواره در طول تاریخ مورد توجه بوده است. مسلمانان که قرآن را به عنوان تنها کتاب و معجزه الهی مصون از تحریف می‏ دانند، بهترین راه اثبات تحریف، و یا عدم تحریف کتب آسمانی را در بررسی این مطلب از نگاه قرآن می‏ دانند. این پژوهش به روش کتابخانه ای و شیوه تحلیلی به این نتیجه رسید که کتب تاریخی و اقوال اهل کتاب نشان می دهد که متن تورات که یهود آن را الهی می داند در دو حادثه تاریخی از بین رفته است و به طور خاص حادثه اول موجب انقطاع سند تورات شد. علاوه بر آن، متن تورات، حاوی توهین‏ها و تناقضاتی است که بیان از تحریف دارد. سند کتاب انجیل نیز به حضرت عیسی علیه‏السلام منسوب نیست بلکه به حواریون و شاگردان حضرت منتسب است که به اعتراف خود، سخنان حضرت را به همراه حوادث دیگر آوردند که تقدس خود را از شورا دارد که آن را الهی می دانند . همچنین در متن انجیل، توهین‏ها، تناقضات، و اشکالات بسیاری وجود دارد که نشان از تحریف انجیل دارد. مفسران مسلمان نیز بر اساس قرآن معتقدندکه در قرآن شواهد بسیاری از تحریف در کتب آسمانی به انواع روش‏های لفظی، معنوی و عملی توسط یهودیان ومسیحیان آمده است.

ترجمه ماشینی: این مطالعه نشان می دهد که چگونه الهیات نقش محوری خود را همراه با فلسفه در تاریخ دانشگاه غرب از دست داد. گاوین دیکوستا با تأمل در تجربه آکادمیک گسترده خود، پروژه ای جذاب را ترسیم می کند که به موجب آن الهیات ممکن است بار دیگر به «ملکه علوم» تبدیل شود. دانشگاه او تصور می کند که یک دانشگاه مسیحی چه چیزی می تواند ارائه دهد: چالشی برای تمرین رشته های مختلف دانشگاهی، ارائه مثال های دقیق در مورد مطالعات دینی و فیزیک. و همچنین امکان یک فرهنگ مسیحی روشنفکر واقعی را تقویت می کند. این کتاب به بحث‌هایی درباره هویت دینی دانشگاه‌هایی که بر اساس فرقه‌ها تأسیس شده‌اند، با در نظر گرفتن دانشگاه‌های کاتولیک رومی در ایالات متحده، و نقش آزادی، بودجه، تحقیق و پیشرفت در چنین دانشگاه‌هایی، به عنوان نمونه مورد بررسی قرار می‌گیرد. همچنین بخشی از تلاش گسترده‌تر برای پیشنهاد نقش عمومی حیاتی برای الهیات است که آن را قادر می‌سازد به کلیسا خدمت کند و دانشگاه و فرهنگ سکولار و بین مذهبی گسترده‌تری را که در آن زندگی می‌کنیم درگیر کند. این کتاب مورد توجه علاقه مندان به آینده دانشگاه و همچنین دانشجویان و اساتید الهیات و دین خواهد بود.

ترجمه ماشینی: الهیات عرفانی نشان می دهد که محبوبیت فزاینده معنویت در همه اشکال آن تا حد زیادی از الهیات جدا شده است. الهیات عرفانی از طریق مطالعه نویسندگان نمونه مانند گریگوری نیسا، درک یکپارچگی درونی آگاهی عرفانی و تفاوت بین معرفت از طریق تجربه مستقیم و بیان الهیات را آشکار می کند.

ترجمه ماشینی: جرارد لافلین یکی از الهی‌دانان برجسته است که در رابط بین دین و فرهنگ معاصر کار می‌کند. او در این اثر استثنایی از سینما و فیلم‌هایی که در آن به نمایش می‌گذارد استفاده می‌کند تا به کلیسا و چشم‌اندازهای آرزویی که به نمایش می‌گذارد فکر کند. درباره فیلم‌های مختلف از جمله چهارگانه بیگانه، یادگاری کریستوفر نولان، استنلی کوبریک در سال 2001: یک ادیسه فضایی و یک پرتقال ساعت‌دار، «مردی که به زمین افتاد» نیکلاس روگ و «باغ» درک ژرمن صحبت می‌کند. از طیف وسیعی از نویسندگان، اعم از باستانی و مدرن، مذهبی و سکولار، از افلاطون تا لویناس، از کارل بارت و هانس اورس فون بالتاسار تا آندری بازن و لئو برسانی استفاده می‌کند. از سینما برای اندیشیدن به کلیسا به مثابه سینمای کلیسا و از فیلم‌ها برای اندیشیدن به میل جنسی به‌عنوان سلب مالکیت شهوانی، به‌عنوان راهی برای ورود به زندگی خدا استفاده می‌کند. نوشته شده از دیدگاهی رادیکال مسیحی ارتدوکس، هم کاتولیک و هم انتقادی.