مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهشگر در گام ابتدایی پژوهش به روش مصاحبه‌ی عمیق و پردازش کیفی داده‌ها تحت قالب تحقیقی به ترسیم شرایط مطلوب بر نظر جامعه‌ی آماری خود می‌پردازد که نتایج حاصل از آن در سه بعد بررسی می‌گردد.در گام دوم در راستای بررسی وضعیت موجود، شناخت شرایط، متغیرهای بحرانی، متغیرهای موثر و دارای بار عاملی بالا، مشخصه‌های فردی مورد تأثیر و دارای اهمیت با تعیین جامعه‌ی آماری 500 نفری از دو منطقه‌ی 2 و 5 کلانشهر تهران تحقیق تحلیل وضعیت موجود شکل گرفت. در ادامه‌ی این شرایط، اطلاع محقق بر خلأ حاصل از نقصان نظریه‌پردازی مشارکتی و فقدان عواملی در معماری امروز، منجر به مطالعه‌ی سیر ساخت و مشارکت در معماری سنتی اسلامی گردید. نتایج حاصله هشت اصل را از نوع معماری مشارکتی در سنت اسلامی معرفی می‌نمود.اما علاوه بر آن محقق چهاراصل معرفت، شناخت، اخلاق و عمل را در توصیف چهار پایه‌ی اصلی معماری اسلامی برداشت می‌نماید.بر این اساس در جهت تحقق مسکن مطلوب و پر شدن خلأهای برداشت‌شده از تحقیق وضعیت موجود هر چهار اصل به‌عنوان راهبردهای کلان معرفی می‌گردنددر فصل آخر راهبردهای میان برگرفته از سه مرحله‌ی تحقیق ترسیم مسکن مطلوب، و راهبردهای خرد برگرفته از تحقیق برداشت وضعیت موجود مسکن با در نظر گرفتن مشخصه‌های فردی موثره ترسیم و پیشنهاد می‌گردد.

شاه داعی شیرازی یکی از شاعران عارف قرن نهم هجری، از شاگردان شاه نعمت‌الله ولی و از مبلّغان اندیشه-های عرفانی ابن‌عربی است که آثار متعدّدی به نظم و نثر از وی باقی مانده‌است. مثنوی «مشاهد» اوّلین مثنوی ازمثنوی‌های شش‌گانه‌ی وی است. این مثنوی از هفت مشهد تشکیل یافته که عبارتند از: طلب، تجرید، ذوق، کشف، معرفت، حقیقت و توحید. با توجّه به این‌که این اثر عرفانی تاکنون آن‌گونه که شایسته است، مورد مطالعه قرار نگرفته است، در این پژوهش اندیشه‌های عرفانی شاه داعی شیرازی در مثنوی یاد شده، با بهره‌گیری از روش تحلیلی - توصیفی مطالعه شده‌است. به این منظور ابتدا اصطلاحات عرفانی این مثنوی استخراج و با امّهات کتب صوفیّه و عرفای سنّت اوّل عرفانی مقایسه و تطبیق داده شد. سپس بازتاب اندیشه-های عرفانی ابن عربی و عارفان سنّت دوم عرفانی در مطالعه‌ی اصطلاحات عرفانی این مثنوی مطمح نظر قرار گرفت. حاصل این مطالعه و مقایسه و تطبیق بیانگر این نکته است که: 1. طرز تلقّی شاه داعی در بیان برخی از اصطلاحات عرفانی، با عرفای سنّت اوّل عرفانی مشابه هست. 2. شاه داعی در بیان مضامین عرفانی، مطابق با مشرب فکری خو و متأثر از اندیشه‌های ابن عربی به بیان مضامین عرفانی پرداخته است. 3. هرچند که میان سنّت اوّل و دوم عرفانی، یا به تعبیر برخی از صاحب‌نظرانِ معاصر، میان دو رویکرد عملی و نظری، در مثنوی مشاهد نمی‌توان خطّ و مرزبندی مشخّصی را معیّن کرد؛ امّا رویکرد هستی‌شناسانه شاه داعی، بیش از رویکرد معرفت‌شناسانه‌ در این اثر بازتاب پیدا کرده است و انتخاب عنوان «مشاهد» برای این مثنوی گویای تأکید شاعر برشهود و رویکرد هستی‌شناسی وی است.