جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : زیبایی‌شناسی و فلسفه روح به بررسی زیبایی‌شناسی فلوطین، فردریش ویلهلم جوزف فون شلینگ و گئورگ ویلهلم فردریش هگل می‌پردازد. این کتاب مبانی افلاطونی زیبایی‌شناسی فلوطین و مبانی فلوتینی زیبایی‌شناسی شلینگ و هگل در فلسفه روح، فلسفه هویت و ایده‌آلیسم متعالی را مورد بحث قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی : تنها در زمان حیات هگل بود که دولت و فرهنگ وارد رابطه‌ای شدند که بعداً با اصطلاح «دولت فرهنگی» از آن یاد شد. هگل همچنین به سختی از اصطلاح فرهنگ که هردر به معنای امروزی آن را ابداع کرده بود استفاده می کند. با وجود این، هگل بدون شک یکی از آن متفکرانی است که اساساً به مذاکره و بازتعریف رابطه بین دولت و فرهنگ پرداخت. مبنای این مفهوم او از روح است که شامل تمام ویژگی های مفهوم مدرن فرهنگ است: دگرگونی طبیعت، اجتماعی بودن و تاریخی بودن. دولت عنصر مرکزی فرآیند فکری است و بنابراین خود جزء فرهنگ است، اما به گفته هگل پیش نیاز اولیه آن نیز هست. در نتیجه، رابطه بین دولت و فرهنگ در هگل بسیار پیچیده است و گاهی اوقات تعریف جزییات آن دشوار و پر از تنش است.

ترجمه ماشینی : این مطالعه یک شکاف در تحقیقات در مورد نظریه شر را از بین می برد. تا به امروز، این به سختی از نظر اهمیت آن برای نظریه سیاسی در نظر گرفته شده است. ارتباط بین ایده های سیاست و شر در هگل، کانت و سایر فیلسوفانی که بحث در مورد شر را در تاریخ شکل داده اند مورد بررسی قرار گرفته است. مشکلاتی که این فیلسوفان با نظریه منسجم شر دارند همچنین منجر به خطر تحت الشعاع قرار گرفتن سیاست در سایه اخلاق می شود، زیرا اخیراً نه تنها در نظریه سیاسی، بلکه در عمل نیز دوباره رایج شده است.

ترجمه ماشینی : اصطلاح «طبیعت دوم» که قبلاً در دوران باستان به کار می رفت، در بحث های فلسفی معاصر جایگاهی کلیدی دارد. حتی اگر در زمینه‌های سنتی مختلف به گونه‌ای متفاوت تعبیر شود، این واژه همیشه برای حل مشکل چگونگی ارتباط طبیعت و آزادی، ضرورت علّی و روح انسانی با یکدیگر در نظر گرفته شده است. در سنتی که به مارکس برمی‌گردد، «طبیعت دوم» به طور انتقادی برای توصیف شرایط تاریخی استفاده می‌شود که توسعه تاریخی بدون برنامه‌ریزی عقلانی و بنابراین مانند یک روند طبیعی کور ادامه دارد. در سنت مبتنی بر هگل و به تبعیت از ارسطو، "طبیعت دوم" این واقعیت را توصیف می کند که بسیاری از رفتارهای شناختی و اخلاقی ما را می توان به عنوان نتایج شکل گیری عادت درک کرد و بنابراین چیزی شبیه به یک طبیعت مصنوعی را در کل سبک زندگی ما نشان می دهد. ; و سرانجام، در سنت سومی که بیشتر به نیچه و فروید برمی گردد، اشاره به «طبیعت دوم» ما توجه را به این واقعیت جلب می کند که رفتار انسان همیشه تحت تأثیر محدودیت های طبیعت بیولوژیکی ما است و بنابراین بر آن تأثیر می گذارد یا حتی آن را تعیین می کند. انگار از بیرون . کنگره انجمن بین المللی هگل از 14 تا 17 ژوئن 2017 در اشتوتگارت به دنبال کمک به روشن کردن رابطه بین این سه زمینه انجمن مرتبط با مفهوم "طبیعت دوم" بود. در یازده محاوره، که مشارکت‌های آنها اکنون در این مجلد منتشر شده است، چگونگی درک مناسب رابطه بین آزادی انسان و طبیعت در پرتو رشته‌های مختلف مورد بحث قرار گرفت. دامنه موضوعات از بحث های تاریخی در مورد سنت ها و ادوار فردی گرفته تا پرداختن به نقش «طبیعت دوم» در زیبایی شناسی، فلسفه اجتماعی، روانکاوی و انسان شناسی. این گستره موضوعی با سه سخنرانی عمومی و یک مجمع سخنرانی‌های کوتاه رایگان تکمیل شد که در آن دانشمندان جوان می‌توانند نظرات خود را در مورد سؤالات کنگره ارائه دهند. بنابراین، این جلد هم مروری تاریخی و هم مروری منظم از یک مفهوم کلیدی فلسفی زمان حال ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : نزدیک به دو قرن از زمانی که مارکس به طرز معروفی هگل را سرگردان کرد تا دیالکتیک را به‌عنوان شیوه‌ای انقلابی در مورد تضادهای درونی روابط اجتماعی ما تغییر دهد، می‌گذرد. علیرغم انتقادهای پساساختارگرایان، پسااستعمارگرایان و دیگران، اخیراً تفکر دیالکتیکی در میان نظریه پردازان سیاسی تجدید حیات شده است. این تجدید حیات همزمان با افزایش ذکر کلماتی مانند جنگ طبقاتی، سوسیالیسم، و کمونیسم در بین عموم مردم در خیابان‌های سیاتل در سال 1999، در میدان تحریر قاهره، در اقدامات آنارشیست‌های یونان و خشمگینان اسپانیایی و در فریاد تجمعی «ما 99 درصد هستیم» جنبش تسخیر، و در دانشگاه. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه تفکر دیالکتیکی ممکن است به نقدهایی که توسط چپ‌گرایان که از میراث جهانی‌شدن و اقتدارگرای مارکسیسم انتقاد می‌کنند، پاسخ دهد. برایان سی. لواتو ارنستو لاکلائو و شانتال موفه را به‌عنوان مخاطبان کلیدی در این گفت‌وگوی جاری بین مارکسیسم و پساساختارگرایی معرفی می‌کند. لاکلاو و موفه استدلال می‌کنند که نظریه مارکسیستی ذاتاً اقتدارگرا است، نمی‌تواند از نظریه تقلیل‌طلبی طبقاتی سوبژکتیویته انقلابی فرار کند و به هستی‌شناسی بسته هگلی محدود می‌شود. لواتو با روی آوردن به دو متفکر مارکسیست هترودوکس، رایا دونایفسکایا و سی ال آر جیمز، مخالف را استدلال می کند تا مفهوم سازی رادیکال دموکراتیک، پویا و باز از اندیشه دیالکتیکی بسازد. با انجام این کار، او دیدگاهی از نظریه مارکسیستی را پیش می‌برد که ممکن است به عنوان منبعی برای محققان و فعالان متعهد نه تنها به مبارزه با سرمایه‌داری، بلکه همچنین به مبارزه علیه استعمار، پدرسالاری، برتری سفیدپوستان، و هترونورماتیسم عمل کند. نوشته‌های دونایفسکایا و جیمز به مارکسیسم اجازه می‌دهد که در این سال‌های پرآشوب قرن بیست و یکم دوباره موضوعیت پیدا کند.