جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب ده مطالعه را در مورد جنبه‌های مختلف فلسفه عملی کانت، فیشته و هگل که بین سال‌های 2008 تا 2018 نوشته شده است، گرد هم می‌آورد. هفت مطالعه به کانت اختصاص دارد و به موضوعات مرتبط با سه محور موضوعی، یعنی: کارکردهای قوه قضاوت می‌پردازد. (Urteilskraft)، به طور کلی، و وجدان اخلاقی (Gewissen)، به طور خاص; اساس اخلاق و قانون؛ و پیوند مفهوم کانتی با مفاهیم کلاسیک مانند مفاهیم ارسطو و رواقی. به نوبه خود، از سه مطالعه اختصاص داده شده به فیشته و هگل، دو مورد به نحوه برخورد هر دو نویسنده با پدیده وجدان اخلاقی می پردازند. در نهایت، مطالعه ای اختصاص داده شده به مفهوم شناخت فیشت (Anerkennung) دلایل اصلی مرتبط با بحث فعلی پیرامون ساختار و شرایط هویت عملی را مورد بحث قرار می دهد.

ترجمه ماشینی : یکی از خوانندگان این مطالعه را که برای اولین بار در سال 1984 منتشر شد، "به راحتی بهترین کتاب در مورد رابطه هگل با مارکس" نامیده است. مک گرگور با استدلال روحی نشان می دهد که منطق هگلی به خوبی با هدف مارکس سازگار است، زیرا قبلاً حاوی عناصر منحصر به فردی بود که بعداً در نظریه اجتماعی مارکس ظاهر شد، از جمله مفاهیم ارزش اضافی و گذار به کمونیسم. هیجان انگیزترین چیز در مورد کتاب این است که نشان می دهد مارکس بالغ هر چه بیشتر به هگل نزدیک می شود و به طور فزاینده ای مدیون اوست. به طور خلاصه، نویسنده یک هگل جدید و یک مارکس جدید به ما می دهد. مک گرگور به شیوه ای بدیع و نافذ نشان می دهد که منطق دیالکتیکی عمدتاً منطق اجتماعی است، بازسازی در اندیشه روابط اجتماعی و ساختار اجتماعی. محور کار بررسی فلسفه حق است که در آن هگل نظریه ای از جامعه سرمایه داری مدرن را ترسیم کرد. مک گرگور تحلیل قانع‌کننده‌ای از اهمیت هگل برای لنین ارائه می‌دهد و هشداری قوی ارائه می‌کند که مارکسیسم معاصر هگل را به خطر می‌اندازد. مک گرگور ثابت می کند که ایده آلیسم مطلق هگل مبتنی بر نظریه ای از دیالکتیک کار مشابه ماتریالیسم تاریخی مارکس است. کشف مهم دیگر مفهوم فقر هگل را به عنوان حلقه مفقوده ای که فرمول بندی مارکس را به نظریه لیبرال کلاسیک می پیوندد، روشن می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب بررسی دیدگاه هگل درباره منطق و مفاهیم اساسی منطقی مانند صدق، صورت، اعتبار و تناقض است و هدف آن بررسی ارتباط این دیدگاه با منطق فلسفی معاصر است. ادبیات منطق هگل نسبتاً غنی است. توجه به منطق فلسفی معاصر، پژوهش حاضر را به آثار علاقه مند به پیوند بین اندیشه هگل و فلسفه تحلیلی نزدیکتر می کند (استکلر-ویتهوفر 1992 و 2019، برتو 2005، راکمور 2005، ردینگ 2007، نوزو 2010، نوزو 2010). ، براندوم 2014، 1-15، پیپین 2016، مویار 2017، کوانته و مورن 2018 از جمله). در این زمینه، یکی از ویژگی‌های این کتاب تمرکز بر چیزی است که عموماً در ادبیات کمتر مورد توجه قرار گرفته است: این ایده که برای هگل و همچنین برای ارسطو و بسیاری از نویسندگان دیگر (از جمله فرگه)، منطق مطالعه اشکال است. حقیقت، یعنی اشکالی که فکر ما می تواند (یا باید) در جستجوی حقیقت به خود بگیرد. در این پرتو، تفکر هگل در مورد منطق یک نقطه مرجع اساسی برای هر کسی است که به یک بنیان فلسفی منطق علاقه دارد.

ترجمه ماشینی : ترجمه از فرانسه و با همکاری ریتا بیشوف. مقالات ژرژ باتای درباره هگل، که برای اولین بار به زبان آلمانی در اینجا در دسترس است، تنها بخشی قابل مشاهده از تعامل مادام العمر و اغلب پنهانی با فلسفه او هستند. آنها تکه هایی از یک گفتگوی بی وقفه هستند، زیرا هگل یکی از یاران ثابت فلسفی باتای بود که بدون او تفکر او را تنها می توان تا حدی محدود درک کرد. یک سال قبل از مرگش، او به الکساندر کوژو نوشت که می‌خواهد چیزی شبیه به مقدمه سخنرانی هگل بسازد، «اما این باید بی‌نهایت دلبخواهانه‌تر باشد و عمدتاً مبتنی بر تلاش برای تفسیر آنچه هگل نبود. دانستن یا نادیده گرفته شده است (یعنی ماقبل تاریخ، حال، آینده و غیره).

ترجمه ماشینی : نزدیک به دو قرن از زمانی که مارکس به طرز معروفی هگل را سرگردان کرد تا دیالکتیک را به‌عنوان شیوه‌ای انقلابی در مورد تضادهای درونی روابط اجتماعی ما تغییر دهد، می‌گذرد. علیرغم انتقادهای پساساختارگرایان، پسااستعمارگرایان و دیگران، اخیراً تفکر دیالکتیکی در میان نظریه پردازان سیاسی تجدید حیات شده است. این تجدید حیات همزمان با افزایش ذکر کلماتی مانند جنگ طبقاتی، سوسیالیسم، و کمونیسم در بین عموم مردم در خیابان‌های سیاتل در سال 1999، در میدان تحریر قاهره، در اقدامات آنارشیست‌های یونان و خشمگینان اسپانیایی و در فریاد تجمعی «ما 99 درصد هستیم» جنبش تسخیر، و در دانشگاه. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه تفکر دیالکتیکی ممکن است به نقدهایی که توسط چپ‌گرایان که از میراث جهانی‌شدن و اقتدارگرای مارکسیسم انتقاد می‌کنند، پاسخ دهد. برایان سی. لواتو ارنستو لاکلائو و شانتال موفه را به‌عنوان مخاطبان کلیدی در این گفت‌وگوی جاری بین مارکسیسم و پساساختارگرایی معرفی می‌کند. لاکلاو و موفه استدلال می‌کنند که نظریه مارکسیستی ذاتاً اقتدارگرا است، نمی‌تواند از نظریه تقلیل‌طلبی طبقاتی سوبژکتیویته انقلابی فرار کند و به هستی‌شناسی بسته هگلی محدود می‌شود. لواتو با روی آوردن به دو متفکر مارکسیست هترودوکس، رایا دونایفسکایا و سی ال آر جیمز، مخالف را استدلال می کند تا مفهوم سازی رادیکال دموکراتیک، پویا و باز از اندیشه دیالکتیکی بسازد. با انجام این کار، او دیدگاهی از نظریه مارکسیستی را پیش می‌برد که ممکن است به عنوان منبعی برای محققان و فعالان متعهد نه تنها به مبارزه با سرمایه‌داری، بلکه همچنین به مبارزه علیه استعمار، پدرسالاری، برتری سفیدپوستان، و هترونورماتیسم عمل کند. نوشته‌های دونایفسکایا و جیمز به مارکسیسم اجازه می‌دهد که در این سال‌های پرآشوب قرن بیست و یکم دوباره موضوعیت پیدا کند.