جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کتاب پدیدارشناسی روح هگل در سال 1807 به دلیل اینکه یکی از چالش برانگیزترین و مهم ترین کتاب ها در فلسفه غرب است، شهرت دارد. مهم‌تر از همه، به‌خاطر طرح رویکردی جدید به استدلال و استدلال فلسفی مشهور است، رویکردی که به تأثیرگذاری بر کارل مارکس، ژان پل سارتر و بسیاری دیگر از فیلسوفان کلیدی مدرن نسبت داده شده است. این رویکرد به اصطلاح «دیالکتیک هگلی» است - یک توالی بی پایان از استدلال و استدلال که در آن مفاهیم متناقض ایجاد می‌کنند و در مفهوم سوم پیچیده‌تر ادغام می‌شوند. در حالی که پدیدارشناسی همیشه به وضوح از این روش دیالکتیکی استفاده نمی کند - و معروف است که یکی از دشوارترین آثار فلسفه تا کنون نوشته شده است - دیالکتیک هگلی الگوی کاملی برای مهارت های استدلال تفکر انتقادی فراهم می کند. نشانه بارز استدلال خوب در ساخت یک استدلال، و جست و جوی پاسخ ها لزوماً باید دیدگاه ها یا شواهد متناقضی را در نظر بگیرد. برای هگل، تضاد کلیدی است: دقیقاً چیزی است که به استدلال اجازه پیشرفت می دهد. تنها با گنجاندن و غلبه بر تضادها، طبق روش او، اصلاً امکان پیشرفت اندیشه وجود دارد. اگرچه نوشتن مانند هگل توصیه نمی شود، اما فکر کردن مانند او می تواند به ارتقای استدلال شما کمک کند.

ترجمه ماشینی : جفری رید با خواندن پدیدارشناسی روح از دریچه زبانی، تفسیری اصیل بر معروف ترین اثر هگل ارائه می دهد. رید با تحلیل دقیق مقدمه، جایی که خود هگل به دشواری کتاب می‌پردازد و زبان شکنجه‌شده‌اش را بر اساس آنچه «گزاره‌ی نظری» می‌خواند توضیح می‌دهد، نشان می‌دهد که چگونه هر شکلی از آگاهی که در پدیدارشناسی مورد بحث قرار می‌گیرد، خود را به‌عنوان یک شکل زبان این کتاب با تبیین گزاره نظری هگل، که متشکل از معکوس کردن نقش های موضوع و محمول است، به گونه ای که جفت گزاره به عرصه پر جنب و جوش ابهام محاوره ای و گشودگی هرمنوتیکی تبدیل می شود، خوانش های جدید دستوری از هر فصل ارائه می کند. از پدیدارشناسی این نه تنها درک جدیدی از متن بنیادی هگل به ارمغان می‌آورد، بلکه رویکرد زبان‌شناختی بیشتر به رید اجازه می‌دهد تا پیچیدگی آن را با مرتبط کردن آن با زمینه‌های معاصری که ساختارهای زبانی مشابهی را که در هگل کشف می‌کنیم، باز کند. در میان بسیاری دیگر، این شامل گزارش هگل از یقین حسی و نقد بی واسطه بودن فرهنگ مصرفی امروزی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی رابطه بین آزادی و دانش واقعی می‌پردازد، که بخش مرکزی بحث داغ آزادی انسان است. آیا حقیقت برای رسیدن به آزادی لازم است؟ آیا زندگی آزاد مستلزم درک روشنی از واقعیت است؟ و اگر بله تا چه حد؟ این سؤالات به یک بحث فلسفی کلاسیک منتهی می شود که اولین فصل اصلی آن توسط افلاطون نوشته شده است. او در دیالوگ ها، زندگی انسان را شکلی خاص از زندان توصیف می کند و خواهان رهایی جهانی از شناخت انسان است. این اثر به تحلیل این پروژه بلندپروازانه و تأثیر منحصر به فرد آن بر آثار دو نویسنده مدرن، هگل و نیچه می پردازد که به صراحت مفاهیم جهل و حقیقت را با مفاهیم اسارت و آزادی -یا بردگی و ارباب- مرتبط می دانند و فلسفه های آنها نیز بر محوریت است. رهایی آگاهی انسان این کتاب با پیروی از رویکردی تاریخی و نظام مند، مورد توجه خوانندگانی است که به طور منطقی با تاریخ فلسفه باستان و مدرن آشنا هستند، از جمله دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد، و همچنین محققانی که در زمینه افلاطون، ایده آلیسم آلمانی، نیچه و سایر زمینه های مرتبط کار می کنند.