جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اخلاق اجتماعی هگل تفسیری تازه و قابل دسترس از مشهورترین کتاب G. W. F. هگل، پدیدارشناسی روح ارائه می دهد. مولی فارنت با تکیه بر کارهای مهم اخیر درباره ابعاد اجتماعی نظریه دانش هگل، نشان می‌دهد که چگونه روایت او از اینکه ما چگونه می‌دانیم، بر روایت او از چگونگی زندگی کردنمان استوار است. فارنت استدلال می کند که هگل به تعارض به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی مشترک نگاه می کند و اخلاق اجتماعی او شامل روابط و شیوه های اجتماعی است که به مردم اجازه می دهد با تعارض کنار بیایند و امید به آشتی را حفظ کنند. جوامع از طریق این روابط و اعمال، هنجارهای خود را ایجاد می کنند، به رقابت می پردازند و تغییر می دهند و الگوی هگل برای آنها اغلب تعاملات و تشریفات اعضای جوامع مذهبی است. خوانش دقیق کتاب، پیامدهای اخلاقی بحث های هگل در مورد برده داری، تراژدی یونانی، جنگ های اولیه فرهنگ مدرن، و اعتراف و بخشش را آشکار می کند. این کتاب همچنین روشن می کند که چگونه تفکر و عملکرد دموکراتیک معاصر می تواند از بینش های هگلی بهره مند شود. اخلاق اجتماعی هگل از طریق درگیری مستمر خود با ایده های هگل در مورد تضاد و آشتی، سهم مهمی در بحث در مورد چگونگی زندگی خوب با اختلاف نظرهای مذهبی و اخلاقی دارد.

ترجمه ماشینی : این کتاب مفهوم هگل از «پایان هنر» - یا به‌طور دقیق‌تر، «شخصیت گذشته هنر» - را نه تنها به‌عنوان بخشی از تاریخ فلسفه، بلکه به‌عنوان یک روش شناسی انتقادی و تفسیری زنده بازمی‌یابد. به حضور شخصیت گذشته هنر در هگل و فلسفه و زیبایی شناسی معاصر می پردازد. سهم نوآورانه این کتاب در یکسان سازی تز هگلی با بحث های هنر و فلسفه معاصر است. نویسنده نه تنها یک تفسیر هگلی ارائه می‌کند، بلکه ایده شخصیت گذشته هنر را در موضوعاتی که هم با فلسفه هگل مرتبط هستند، مانند انقلاب فرانسه و دولت مدرن، زیبایی‌شناسی کانتی، و مذهب و فضای مقدس افشا شده برای هنر، و فراتر رفتن از هگل، مانند شعر سلان، انتقاد گرامشی از کروچه، حقوق بشر، و حتی گروه راک گرانج پرل جم. برعکس، چنین کاوش‌های غیر هگلی به روشن‌تر شدن چیزی که ممکن است شبیه رشته خاصی از زیبایی‌شناسی هگل باشد، کمک می‌کند، اما می‌تواند برای روشن کردن برخی انگیزه‌های اصلی فلسفه او استفاده شود. تفسیر نویسنده از شخصیت گذشته هنر، ارزش کامل، جذابیت و استحکام فلسفی تز هگل را به دست می‌آورد، در حالی که تفسیر آن را در قالب انحلال کامل عنصر زیبایی‌شناختی در عنصر فلسفی رد می‌کند. هگل و شخصیت گذشته هنر برای محققان و دانشجویان پیشرفته ای که روی هگل، فلسفه هنر و زیبایی شناسی، تاریخ فلسفه، فلسفه سیاسی و نظریه هنر کار می کنند، مورد توجه قرار خواهد گرفت.

ترجمه ماشینی : هدف "علم منطق" هگل این است که چیزی کمتر از بازنمایی علمی نظام عقل محض باشد. در سه بخش خود - "هستی" (1812/1832)، "آموزه ذات" (1813) و "منطق ذهنی یا آموزه مفهوم" (1816) - مسیری را ترسیم می کند که در آن تفکر قابل درک و خودآموز می شود. درک تفکر از همان ابتدا، مراحل این مسیر، یعنی اشکال تفکر، نه بر اساس انطباق یا کارکرد با چیز دیگری، بلکه از طریق نقد درونی ارزیابی می شود. «علم منطق» با این مفهوم دلیل خودانتقادی و خودتعیین کننده، کار را برای خوانندگانش آسان نکرده و از ظهور تا به امروز، هم از نظر تفسیر و هم از نظر آن، مناقشات عمیقی را به وجود آورده است. ارزیابی . هدف اصلی این مجلد تفسیری، ارائه بینشی به فرآیند فکری «علم منطق» است. در سیزده مشارکت اصلی، با پیروی از ساختار اثر، بحث به گونه‌ای بازسازی می‌شود که گاهی آزادتر و گاهی نزدیک به متن است. علاوه بر این، این جلد دیدگاه های مختلف پژوهش هگل فعلی را مستند می کند.

ترجمه ماشینی : قهرمان داستان سقوط آلبر کامو با پوچی که در آن زندگی می‌کند مبارزه نمی‌کند، بلکه به روی مخاطبین خود باز می‌شود، انگار می‌خواهد اعتراف کند. این یک ترفند است که آنها را وادار به باز کردن صحبت کنید. در حقیقت چیزی وجود ندارد که بتوان آن را عشق، یا تمایل به گوش دادن، یا شفقت نامید. او دقیقاً سقوط در بدبختی های جهان است. او خود را به عنوان یک توبه‌کار متهم می‌کند که خود را قاضی جامعه‌ای قرار می‌دهد که ارزش‌های سطحی دارد. دنیای بی معنی برای چنین دنیایی حتی نیازی به خدا نیست. مردان کافی هستند. میراث هگل بیش از همه توسط کسانی که هرگز چنین جهانی را نمی خواستند به دست آوردند. تسلیم شدن در برابر این یعنی برده شدن به بن بست. جان بخشیدن به اندیشه هگل یعنی تزریق هدف به وجودمان، ساختن یک سرنوشت، دادن معانی نهایی، فرار از لحظه ای که در آن یک روز زندگی کردن حداکثر به معنای «بد گفتن از همسایه در حین بافتن» است. هگل در خدمت قدرت بخشیدن به امید است، امیدی که می تواند در بازی دانش پیروز شود. چیزی بسیار اطمینان بخش و محافظ. مانند Compline قبل از خواب.

ترجمه ماشینی : G. W. F. هگل و فردریش نیچه اغلب پادپایان فلسفی قرن نوزدهم در نظر گرفته می شوند. جفری چرچ در کتاب خودمختاری نامتناهی از تفکر هگل و نیچه استفاده می‌کند تا دفاع مدرن غربی از فردیت را ارزیابی کند - تا بررسی کند که آیا ما درست می‌گفتیم که آیا الگوی باستانی جامعه بالاتر از فرد را رد کردیم. پیامدهای نظری و عملی این پروژه حائز اهمیت است، زیرا دفاع مناسب از فرد امکان بقای نهادهای لیبرال مدرن را در برابر منتقدان غیرغربی فراهم می‌کند که اهداف جمعی را به قیمت حقوق فردی بها می‌دهند. چرچ با استناد به ایده های هگلی و نیچه ای در مورد خودمختاری، راه سومی را برای فرد پیدا می کند – چیزی که او آن را «فرد تاریخی» می نامد، که فراتر از اختلاف نظر افراد باستان و مدرن است و در عین حال مشارکت های متمایز آنها را در بر می گیرد.

ترجمه ماشینی : تنها در زمان حیات هگل بود که دولت و فرهنگ وارد رابطه‌ای شدند که بعداً با اصطلاح «دولت فرهنگی» از آن یاد شد. هگل همچنین به سختی از اصطلاح فرهنگ که هردر به معنای امروزی آن را ابداع کرده بود استفاده می کند. با وجود این، هگل بدون شک یکی از آن متفکرانی است که اساساً به مذاکره و بازتعریف رابطه بین دولت و فرهنگ پرداخت. مبنای این مفهوم او از روح است که شامل تمام ویژگی های مفهوم مدرن فرهنگ است: دگرگونی طبیعت، اجتماعی بودن و تاریخی بودن. دولت عنصر مرکزی فرآیند فکری است و بنابراین خود جزء فرهنگ است، اما به گفته هگل پیش نیاز اولیه آن نیز هست. در نتیجه، رابطه بین دولت و فرهنگ در هگل بسیار پیچیده است و گاهی اوقات تعریف جزییات آن دشوار و پر از تنش است.

ترجمه ماشینی : این جلد دیالکتیک هگلی را از طریق کاوش در دو خاستگاه دیالکتیک بازتفسیر می کند و چگونگی ایجاد کشش درونی در قلب نظام فلسفی را روشن می کند و به اشکال فکری تبدیل می شود که تاریخ فلسفه غرب را شکل می دهد. این کتاب به عنوان اولین جلد از مجموعه سه جلدی که بینش هایی را در مورد دیالکتیک هگل و در نتیجه اندیشه کلی فلسفی او می دهد، روح زبان شناسی لوگوس و روح اگزیستانسیالیستی نو در فلسفه یونان را دو خاستگاه دیالکتیک هگلی می داند. نویسنده استدلال می کند که این دو روح یک وحدت دیالکتیکی متضاد را تشکیل می دهند و تنش درونی را در قلب سیستم اعتقادی تشکیل می دهند. بر اساس این تنش، این جلد مسئله آغاز هگل را توضیح می‌دهد که هم از نقطه شروع منطق و هم از نقطه شروع آگاهی تشکیل شده است. شروع به این معنا دوگانه ابعاد روش شناسی او را شکل می دهد: بداهت و واسطه، راه شک و راه حقیقت، اهرم زبان شناسی و اهرم وجودی. این عنوان برای محققان و دانشجویان علاقه مند به فلسفه هگل و مارکس، فلسفه کلاسیک آلمان و فلسفه غرب جذاب خواهد بود.