جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه بر اشکال شکاکانه اندیشه و بیانی که هگل و کیرکگور ادعای حقیقت مطلق را با آنها پیوند می‌دهند، تمرکز دارد. هگل با «شک‌گرایی خود تکمیل‌کننده» (پدیدارشناسی ذهن) فرآیندی از تطهیر را مطرح می‌کند که حقیقت را از طریق ناامیدی آشکار می‌کند. در مقابل، بسیج دائمی شک و تردید کی یرکگور در برابر معرفت و ایمان جهت‌یافته به‌عنوان یک «شک‌گرایی خودخورنده» ظاهر می‌شود، که بیان آن مستلزم ادبی‌سازی فلسفه است.

ترجمه ماشینی : هگل و رئالیسم گمانه زنی دو هدف اصلی دارند. اولاً، ارزیابی صورت‌بندی‌های رئالیستی نظری واقعیت در مورد ابژه «کناره‌شده»، احتمال رادیکال، ثبت مطلق انقراض، و علاقه جاری به «فلسفه قدرت‌ها»، با توجه ویژه به رابطه احتمالی آن‌ها با گستره مطلق هگل. فلسفه ثانیاً خواننده را به بازنگری در هگل به شیوه ای جدید دعوت کنیم. کشف بینش های نادر در مورد افکار او در مورد نجوم، واقعیت، عینیت و نیستی. تمایل جانز این است که مسیر ضروری به سوی مطلق را تنها راه اشتباه نکند. جانز استدلال می کند که هگل مسیر منحصر به فرد رابطه دیالکتیکی بین طبیعت و ایده را به عنوان روحی که در هر دو بعد منطقی و فیزیکی (مکانی-زمانی) جهت گیری می کند، توصیف می کند. جانز این را به عنوان یک نظریه تکینگی می خواند و این ادعای جسورانه را مطرح می کند که ممکن است مسیرهای دیگری وجود داشته باشد که مسیر مکانی-زمانی هگل مترادف با دیالکتیک نیست. سنتز، سابلاسیون و آشکار شدن. در واقع، فلسفه نظری نباید صرفاً به مطالعه «آنچه وجود دارد» بسنده کند، بلکه باید آنچه را که «می تواند وجود داشته باشد» یا معنای «عدم وجود» را مطالعه کند، و باید شیوه های متعددی از تبدیل شدن بالقوه بین سه گانه ابتدایی مقوله های منطقی هگل را در نظر بگیرد. بودن، نبودن و شدن.

ترجمه ماشینی : چگونه با دریدا شروع می شود؟ شان گاستون در این کتاب مهیج و قابل دسترس، نوع جدیدی از معرفی ژاک دریدا را ارائه می‌کند که مسلماً مهم‌ترین و تأثیرگذارترین متفکر اروپایی قرن گذشته است. دریدا ادعا کرد که «هرچقدر هم که سنم باشد، در آستانه خواندن افلاطون و ارسطو هستم... باید آنها را بارها و بارها و بارها بخوانیم». خواندن (و بازخوانی) افلاطون، ارسطو و هگل در سراسر نوشته هایش. شروع با دریدا درباره اهمیت رابطه بین فلسفه، ادبیات و تاریخ در آثار دریدا استدلال می کند و به تمام مفاهیم کلیدی در اندیشه دریدا می پردازد، از جمله آثار او در مورد زمان و مکان، هستی و روح، احساس و اندیشه، تاریخ و ادبیات، مفهوم و نام این کتاب خواننده را تشویق می‌کند تا از طریق لحظاتی در آثار دریدا که به مسئله ریشه‌ها و آغازها مربوط می‌شود، به میراث متنوع و پیچیده دریدا وارد شود. گاستون با درگیر شدن فعالانه با ایده‌های دریدا از این طریق، خوانشی جدید و بسیار بدیع از آثار دریدا نشان می‌دهد و مقدمه‌ای مفید برای کل مجموعه او فراهم می‌کند. خواندن این کتاب جدید هیجان‌انگیز برای دانشجویان فلسفه و تئوری ادبی و در واقع، برای هر کسی که به کار این متفکر بسیار مهم علاقه دارد، ضروری است.

ترجمه ماشینی : مفهوم مقاومت همیشه محوری برای پذیرش فلسفه هگل بوده است. تصویر رایج از سیستم هگل، که تا به امروز همچنان بر دانش پژوهی تأثیر می گذارد، تصویر متافیزیک مطلق گرا و مونیست است که بر همه مقاومت ها غلبه می کند، همه تفاوت ها را به یک «کل» ارگانیک تبدیل می کند یا یکسان می کند. به همین دلیل، استقبال از هگل همیشه با این پرسش مشخص شده است که چگونه می توان در برابر هگل مقاومت کرد: چگونه می توان به چیزی فکر کرد که خارج از سیستم کل دیالکتیک یا غیر آن باقی مانده است. در سال‌های اخیر، کار دانشمندانی مانند کاترین مالابو، اسلاوی ژیژک، ربکا کومی و فرانک رودا تفاوت‌های قابل توجهی را به این بحث وارد کرده است. خوانش جدیدی از هگل پدیدار شده است که این ایده را به چالش می کشد که در هگل جایی برای تفاوت، غیریت یا مقاومت وجود ندارد، هم از طریق امتناع از تقلیل فلسفه پیچیده هگل به یک روایت منظم و منظم و هم با برجسته کردن لحظات خاصی در فلسفه هگل که به نظر می رسد در تضاد است. درک سنتی دیالکتیک این کتاب صداهای تثبیت شده و جدیدی را در این زمینه گرد هم می آورد تا نشان دهد که مفهوم مقاومت در این تجدید ارزیابی هگل نقش محوری دارد.

ترجمه ماشینی : بررسی روشنگر کتاب اول ژیل دلوز نشان می‌دهد که چگونه او بعداً مسئله ماندگاری را به مسئله تفاوت تبدیل کرد. علیرغم استقبال گسترده ژیل دلوز در سراسر علوم انسانی، تحقیقات در مورد کارهای اولیه او کم مانده است. تجربه و تجربه گرایی با مطالعه دقیق اولین کتاب دلوز، تجربه گرایی و ذهنیت، که به پروژه فلسفی دیوید هیوم اختصاص دارد، این شکاف را برطرف می کند. راسل فورد استدلال می‌کند که این اثر زمانی که صرفاً به‌عنوان مطالعه‌ای مستقل درباره هیوم خوانده شود، به خوبی درک نمی‌شود. اهمیت آن تنها در چارچوب یک مشکل بزرگ‌تر آشکار می‌شود که بر فلسفه مدرن اروپایی مسلط بوده و همچنان به آن اطلاع‌رسانی می‌کند: ساختار مفهومی یک گزارش صرفاً درونی از هستی. در حالی که اهمیت این بحث در تحقیقات معاصر شناخته شده است، تبارشناسی آن - از جمله جایگاه دلوز در آن - کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه دلوز مستقیماً درگیر مناظره‌ای مداوم بین معلمانش ژان وال و ژان هیپولیت بر سر تجربه و تجربه‌گرایی می‌شود، مداخله‌ای که رویارویی معروف بین عقل‌گرایی و تجربه‌گرایی را که منجر به فلسفه انتقادی کانت شد، دوباره به تصویر می‌کشد. دلوز به طور مؤثر می پرسد، اگر هیوم کسی بود که با چالش عقل گرایانه کانت از خواب جزمی تجربی خود بیدار شده بود، چه اتفاقی می افتاد؟