جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هر سه بر این باور بودند که جهان مدرن را می توان بر اساس این مدل بازسازی کرد، اگرچه هیچ یک در تلاش او موفق نشدند. گاهی به نظر می رسید شیلر شکست این مدل را تشخیص می داد. هگل در نوشته بالغ خود این مدل را کنار گذاشت. و مارکس با بزرگتر شدن، مدل را اساساً اصلاح کرد. با این وجود، تمرکز بر تلاش‌ها و شکست‌های آن‌ها امکان تبیین جنبه‌های خاصی از یکی از دغدغه‌های اساسی مطالعات مارکس کنونی را فراهم می‌کند: انسان‌گرایی مارکس و رابطه بین اندیشه قبلی و متأخر او. با استفاده از این رویکرد، کین نشان می‌دهد که رشد مارکس را نمی‌توان به دو دوره منظم تقسیم کرد - یک دوره اولیه اومانیستی یا فلسفی و یک دوره علمی متأخر - همانطور که برخی از محققان استدلال می‌کنند، و همچنین نمی‌توان برای یک وحدت اساسی در اندیشه او مانند سایر محققان استدلال کرد. در عوض کاین متوجه می‌شود که مارکس مدام دیدگاه‌های خود را تغییر می‌دهد تا بتواند با مسائلی که به او مربوط می‌شود دست یابد. اما کین همچنین در نوشته‌های بعدی مارکس یک انسان‌گرایی عمیق می‌یابد که از انسان‌گرایی آثار اولیه او سرچشمه می‌گیرد، اما با آن متفاوت است.

ترجمه ماشینی : کنایه و ایده آلیسم ساختار تاریخی و مفهومی توسعه یک مفهوم فلسفی متمایز از کنایه را در فلسفه اروپایی اوایل تا اواسط قرن نوزدهم بررسی می کند. شخصیت‌های اصلی مورد بررسی، متفکران رمانتیک فردریش شلگل و نوالیس، هگل و کی یرکگور هستند. فرد راش استدلال می کند که توسعه طنز فلسفی در این دوره تاریخی به بهترین وجه به عنوان ارائه راهی به جلو در فلسفه در پی کانت و ژاکوبی است که از ایده آلیسم آلمانی گسسته و بارها مخالف است. ایرونی و ایده آلیسم، برخلاف ریزه نظرات دریافت شده، استدلال می کند که در میان رمانتیک های آلمانی، برداشت شلگل از کنایه از ایده های مشابهی که در نوالیس یافت می شود، برتری دارد. همچنین استدلالی پایدار ارائه می‌کند که نشان می‌دهد بازنگری تاریخی شلگل با مفروضات قابل اعتراض هگلی در مورد قابلیت مفهومی کنایه رمانتیک و تفسیر نادرست از معنای رمانتیک‌ها از «مطلق» مختل شده است. راش استدلال می‌کند که این اساساً یک اصطلاح اجتماعی-هستی‌شناختی است و آن‌طور که اغلب تصور می‌شود، یک مفهوم متافیزیکی نیست. کی یرکگور، اگرچه منتقد مفهوم رمانتیک است، اما اقتباس خود را از آن در نقد خود از هگل به کار می گیرد و کمان طنز را در فلسفه قرن نوزدهم ادامه می دهد و به نوعی تکمیل می کند. این کتاب با ارائه پیشنهادهایی به پایان می رسد که هدفشان هدایت بازنگری معاصر در دیدگاه شلگل و کی یرکگور در مورد اهمیت فلسفی کنایه است.

ترجمه ماشینی : این که زیبایی شناسی در کار فلسفی هگل مرکزی است، به طور گسترده مورد تایید قرار نگرفته است، و همچنین سهم قابل توجهی از او در این رشته واقعا مورد قدردانی قرار نگرفته است. ممکن است برخی با نظریه تراژدی و دکترین (فرضی) او درباره «پایان هنر» آشنا باشند، اما بسیاری از فیلسوفان و نویسندگان هنر به سخنرانی‌های او در مورد زیبایی‌شناسی توجه چندانی ندارند یا اصلاً توجهی ندارند. مقاله‌های این مجموعه، به جز یک مقاله که به‌طور خاص برای این جلد نوشته شده‌اند، با نشان دادن دقیق اینکه چرا آن نظریه تا این حد قدرتمند است، هدفشان ارتقای سطح نظریۀ زیبایی‌شناختی هگل است. مشارکت‌کنندگان با نوشتن از دیدگاه‌های مختلف و نه لزوماً همسو با موضع هگل، نشان می‌دهند که سخنرانی‌های هگل در مورد زیبایی‌شناسی یکی از غنی‌ترین مخازن ایده‌ها درباره هنرها، تاریخ و آینده‌شان را تشکیل می‌دهند. این مقالات با پرداختن به طیفی از موضوعات مهم، مبانی مفهومی سازماندهی زیبایی‌شناسی هگل، برخورد او با هنرهای خاص (معماری، مجسمه‌سازی، نقاشی، موسیقی و تراژدی) و چندین مورد از مشهورترین موضوعات در ادبیات را بررسی می‌کنند. - از جمله تز «پایان هنر»، رابطه هنر و دین، و رابطه آزاردهنده بین هگل و رمانتیک ها. آنها با هم بر تأملات عمیق هنر موجود در فلسفه هگل روشن می کنند و همچنین راه هایی را پیشنهاد می کنند که زیبایی شناسی او ممکن است فراتر از حوزه زیبایی شناسی فلسفی، شاید فراتر از خود فلسفه، طنین انداز شود.

ترجمه ماشینی : تفکر هگل هنوز هم امروز بحث برانگیز است: او را مدافع و همچنین منتقد دین، فیلسوف بازسازی، پیشگام مارکسیسم و ​​متفکر آزادی می دانند. کتاب راهنما نمای کلی از زندگی هگل و تأثیر مکتب او را با ارائه دقیق آثار او ترکیب می کند. از بخش‌های اولیه تا نوشته‌های انتقادی ینا و پیش‌نویس‌های سیستمی گرفته تا آثار اصلی و سخنرانی‌های برلین، همه متون جداگانه به تفصیل تحلیل می‌شوند.

ترجمه ماشینی : هگل فلسفه را به‌عنوان «زمان خود که در افکار درک می‌شود» توصیف می‌کند، که منعکس‌کننده تمایلی است که ما به طور فزاینده‌ای تجربه می‌کنیم، یعنی میل به درک دنیای پیچیده و سریع در حال تغییر ما. اما چگونه می توانیم دنیایی را که در آن زندگی می کنیم به لحاظ فلسفی توصیف کنیم؟ هنگامی که هگل تلاش می‌کرد تا تبیین نظام‌مند خود از جهان تاریخی را انجام دهد، باید تاریخ را به‌عنوان پیشرفت عقلانی تصور کند تا امکان چنین توصیفی فراهم شود. پس از وقایع قرن بیستم، ما به حق در مورد چنین پیشرفتی تردید داریم. با این حال، در قرن بیستم، فیلسوف آلمانی دیگر، ادموند هوسرل، زمانی که متوجه شد که شرح فلسفی تجربه انسانی ما مستلزم توجه به دنیای تاریخی است که در آن زندگی می کنیم، یک فیلسوف آلمانی دیگر به نام ادموند هوسرل تلاش کرد. بحران در این کتاب، تانیا استهلر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه هوسرل فلسفه هگل را با ارائه گزارشی از جنبش تاریخی به‌عنوان آشکار، رادیکال می‌کند. پدیدارشناسی هوسرل امکان اندیشیدن به جهان های تاریخی را به صورت جمع، بدون سلسله مراتب، که توسط اخلاق و زیبایی شناسی تعیین می شود، می دهد. استالر استدلال می کند که هوسرل از طریق رادیکالیزه کردن فلسفه هگل، پدیدارشناسی تاریخی و مفهومی منسجم از فرهنگی را در اختیار ما قرار می دهد که به آینده پدیدارشناسی اشاره می کند، به عنوان فلسفه ای که زمینه روش شناختی را برای انواع رویکردهای کیفی در علوم انسانی و علوم انسانی فراهم می کند. علوم اجتماعی.

ترجمه ماشینی : فورستر با بحث در مورد تفسیر انتقادی هگل از سنت شک‌گرایانه، به‌ویژه مورد استدلال قانع‌کننده‌اش برای برتری شک‌گرایی باستانی بر شک‌گرایی مدرن، آغاز می‌کند. او در ادامه نشان می دهد که دشواری های مشخصه شک گرایی باستانی نقشی تعیین کننده و جذاب در فلسفه تاریخ هگل ایفا می کند.