جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در تراژدی‌های روح، تئودور دی. جورج، پدیدارشناسی روح هگل را درگیر می‌کند تا اهمیت فلسفی تراژدی در تفکر قاره‌ای پسا کانتی را بررسی کند. جورج خطوط تحقیقی را دنبال می کند که در ابتدا توسط نیچه، هایدگر، گادامر و دریدا توسعه یافته بود و این نگرانی را به عنوان نقطه عزیمت خود در نظر می گیرد که فلسفه نظری هگل قله ای از مدرنیته را تشکیل می دهد که زمان تاریخی کنونی به بازجویی فراخوانده شده است. با این حال، جورج استدلال می‌کند که جاه‌طلبی‌های گمانه‌زنی بزرگ‌تر هگل در پدیدارشناسی او را وادار می‌کند تا به منبع تراژدی روی آورد تا به موضوعاتی مانند قیاس‌ناپذیری، ناپیوستگی، غیریت، نزاع و بحران گوش دهد. از این منظر، نشان می‌دهد که علاقه هگل به امر تراژیک فراگیرتر و عمیق‌تر از آن چیزی است که قبلاً شناخته شده بود. نویسنده نشان می‌دهد که تکیه هگل بر تراژیک نه تنها مفروضات فلسفه نظری را مورد آزمایش قرار می‌دهد، بلکه بینش‌های اصلی را در مورد تناهی انسان روشن می‌کند. جورج در حالی که رویکرد هگل به تراژدی را بخشی از پاسخ گسترده تر به کانت می داند، علاقه هگل به تراژدی را با ارجاع به چهره هایی در ایده آلیسم و رمانتیسم آلمانی، مانند شلینگ، هولدرلین و شلگل، مورد بررسی قرار می دهد.

ترجمه ماشینی : اصطلاح "فلسفه کلاسیک آلمانی" به طور فزاینده ای بر تعریف قدیمی "ایدئالیسم آلمانی" بیشتر می شود. این کاملا درست است، زیرا دومی گمراه کننده است. در واقع فیشته، شلینگ و هگل همراه با کانت هدف غلبه بر ایده آلیسم و ​​رئالیسم را به عنوان مواضع یک طرفه دنبال می کنند. بر اساس این پروژه مشترک، جنجالی بین آنها به وجود می آید که با شعارهای مختلف به اوج خود می رسد. این اثر برای اولین بار رویکردهای مختلف آموزش ایده آلیسم و ​​رئالیسم را ارائه می دهد که تاکنون به طور مبهم در تحقیقات و بر اساس توسعه تاریخی آنها وجود داشته است. پیوستی به فلسفه تحلیلی ارتباط این سؤال را برای فلسفه معاصر نیز اثبات می کند.

ترجمه ماشینی : تئوری قابل فهم هگل برگرفته از خوانش های تجدیدنظرطلب اخیر از هگل است تا تفسیری جدید و سازنده از کار بسیار دشوار او، علم منطق، ارائه دهد. روسیو زامبرانا سنت تجدیدنظرطلب را با تقطیر نظریه هنجارگرایی که هگل در علم منطق بیان می‌کند، در چارچوب رفتار مشخص خود با منفی‌گرایی، دگرگون می‌کند، و آشکار می‌سازد که چگونه هر دو ویژگی نظام فکری او بر نظریه‌ی قابل فهم بودن او عمل می‌کنند. زامبرانا ویژگی‌های اساسی نظریه هگل در مورد هنجارگرایی را که قبلاً گمان می‌رفت در بحث علم منطق غایب است، روشن می‌کند - چیزی که او آن را بی‌ثباتی هنجاری و دوسوگرایی هنجاری می‌نامد. او نشان می‌دهد که تئوری تعین هگل، فهم‌پذیری را هم ناپایدار، هم نتیجه اعمال و نهادهایی می‌داند که در طول تاریخ اقتدار پیدا می‌کنند و هم از دست می‌دهند، و دوسوگرا، که معانی و ظرفیت‌های متضاد را حتی زمانی که از اقتدار هنجاری برخوردار می‌شوند، تطبیق می‌دهند. به این ترتیب، زامبرانا نشان می‌دهد که علم منطق، توجیه فلسفی تاریخمندی لازم برای فهم را فراهم می‌کند. این کتاب با مداخله در چندین تحول اخیر در مطالعه کانت، هگل و ایده آلیسم آلمانی به طور گسترده‌تر، درک جدیدی سازنده از ارزش جاه‌طلبی‌های سیستماتیک هگل ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : توماس سورن هافمن در کتاب گئورگ ویلهلم فردریش هگل - یک پروپادئوتیک، بیوگرافی فکری جامعی از «فیلسوف اصلی ایده آلیسم آلمانی»، آخرین سیستم ساز بزرگ فلسفه اروپایی، ارائه می دهد. تمام مضامین اصلی اندیشه هگل از طریق منطق و متافیزیک کار شده است. تاریخ و روح؛ هنر و زبان؛ فکر و طبیعت؛ حق، دین و علم - و به عنوان دعوتی آشکار برای گفتگو با خود فیلسوف بزرگ، برای کار کردن، و در واقع برای اندیشیدن با خود فیلسوف بزرگ ارائه شد. مفهوم دیالکتیکی هگل از زندگی یکی از کلیدهایی است که هافمن برای پرتاب کردن نور جدید بر آثار فیلسوف و ارائه راه حل هایی در مورد معماهای همیشگی و مجادلات پیرامون آن به کار گرفته است.

ترجمه ماشینی : این سخنرانی ها که در سال 2014 در "Càtedra Walter Benjamin" ایراد شد، به بررسی روابط فلسفی بین دو تن از بزرگترین فیلسوفان مدرن آلمانی، گئورگ ویلهلم فردریش هگل و والتر بنیامین می پردازد. نشان داده می‌شود که به‌ویژه پیش‌گفتار معرفتی-انتقادی بنیامین چه ارتباط نزدیکی با برخی از جنبه‌های اساسی متافیزیک و معرفت‌شناسی هگل دارد. با روشن ساختن سازگاری معینی از رویکردهای بین ایده آلیسم آلمانی و نظریه انتقادی اولیه در مورد امکان و ضرورت ایده ها و نظریه های متافیزیکی، این سخنرانی ها نشان می دهد که چرا مدرنیته را نمی توان به سادگی عصر «پسامتافیزیکی» نامید. مابعدالطبیعه نه تنها برای فلسفه برای پرداختن به موضوعات آن ضروری است، بلکه برای آزادی معنوی و عملی انسان، به ویژه در عصر مدرن، ضروری است.

ترجمه ماشینی : در قرن نوزدهم، تاریخ فلسفه به تاریخ یک علم خاص تبدیل می شود. تاریخ نگاری فلسفی مدرن پروژه ای دوسوگرا است. از یک سو، از طریق سنت و بینش تاریخی، مفهومی تأییدی از Bildung را می‌یابیم. از سوی دیگر، در پرتو نقد نوظهور فرهنگ مدرن، تأملی انتقادی در مورد آموزش تاریخی مطرح می‌شود. این کتاب یک مرور کلی از بحث ارائه می دهد.