جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : بحث های روشنگرانه زیادی درباره فلسفه عملی هگل وجود دارد که بر منحصر به فرد بودن نظریه بیان گرایانه و اجتماعی عاملیت او تأکید می کند، اما تعداد کمی از آنها تشخیص می دهند که این دو جنبه از نظریه اراده هگل برای اجتناب از مشکل سنتی اراده آزاد کافی نیستند. در واقع، می توان به راحتی نشان داد که این مشکل با همان زبانی که برای بیان اینکه چرا نظریه هگل اصلاً نظریه آزادی است، تکرار می شود. تا حدی، این عدم شناخت ناشی از این واقعیت است که هنوز مطالعه ای در مورد نظریه اراده هگل صورت نگرفته است که مشکل را بر اساس پیشینه ادبیات معاصر در مورد اراده آزاد، که در آن نگرانی های اساسی در مورد توضیح پذیری کنش وجود دارد، فرموله کند. بزرگ یومانس با استفاده از تداوم بین دغدغه های معاصر و پیشینیان هگل (به ویژه کانت) ضرورت ارجاع به منطق را برای تکمیل فلسفه عملی خود هگل و دانش مبتنی بر آن نشان می دهد. این مطالعه علاوه بر افزودن قابل توجهی به درک ما از نظریه عاملیت هگل و بازپس گیری اهمیت آن با توجه به تداوم تأمل مدرن در مورد اراده آزاد، همچنین نشان می دهد که منطق هگل می تواند کار فلسفی واقعی روی یک مسئله خاص انجام دهد. اگرچه اصطلاحات منطقی هگل به دلیل نفوذ ناپذیری بدنام است، اما یومانس اصطلاحات هگل را به واژگانی قابل درک تر ترجمه می کند. او همچنین با ارائه مباحث مقدماتی در چارچوب موضوعات محوری هر فصل، هم از نظر مسئله اراده آزاد و هم از نظر توسعه استدلال هگل تا آن نقطه در منطق، به خواننده کمک می کند. یومانس با استفاده مکرر از مثال‌ها، انتزاعی بودن ارائه هگل را به خواننده ارائه می‌کند و موضوع را برای خوانندگانی که برای هگل و همچنین کسانی که به خوبی در کار او آشنا هستند قابل دسترس می‌سازد.

ترجمه ماشینی : هگل و دلوز به خوبی طنین‌ها و ناهماهنگی‌های مختلف بین این دو فیلسوف بزرگ را بررسی می‌کنند. این مجموعه نشان‌دهنده بهترین پژوهش‌های بین‌المللی معاصر در مورد G. W. F. هگل و ژیل دلوز است، و نویسندگان مشارکت‌کننده در فضای هنوز ناشناخته بین این دو متفکر زندگی می‌کنند و به طور جمعی به بیشتر تنش‌ها و طنین‌های اصلی بین ایده‌هایشان می‌پردازند و زمینه‌ای محکم برای آن‌ها فراهم می‌کنند. بورس تحصیلی آینده مقالات از نظر موضوعی در دو گروه سازماندهی می شوند: آنهایی که یک گسست یا تقابل محکم اما ظریف را بین هگل و دلوز حفظ می کنند، و آنهایی که پیوندهای احتمالی، ترکیبات یا هر دو را ترسیم می کنند. همانطور که از این طیف از متون مشخص است، چالش های موجود در درک، ارزیابی، تخصیص و توسعه سیستم های دلوز و هگل متنوع و بسیار زیاد است. در حالی که نه هگل و نه دلوز حرف آخر را نمی زنند، مشارکت کنندگان به خوبی نشان می دهند که طرفداران هر یک دیگر نمی توانند صدای دیگری را نادیده بگیرند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تفسیر هگل از فلسفه عرفانی یاکوب بومه (1575-1624) می‌پردازد که در چارچوب استقبال از بومه در قرن‌های 18 و 19، و برداشت خود هگل از عرفان به عنوان رویکردی فلسفی مورد بررسی قرار می‌گیرد. سه بخش این کتاب ارائه می شود: پیشینه تاریخی مواجهه هگل با نوشته های بومه. توسعه دو مفهوم متفاوت از عرفان در آثار هگل؛ و سرانجام رویکرد هگل به فلسفه بومه، که به تفصیل ارجاعات بومه را هم در نوشته‌های منتشر شده و هم در نسخه‌های خطی مورد بحث قرار می‌دهد. به گفته هگل، بومه «نخستین فیلسوف آلمانی» است. دلیل قرار دادن بومه در همان ابتدای فلسفه آلمان این است که هگل او را با وجود تحصیلات ابتدایی، متفکری عمیق می داند. شیفتگی هگل به بومه عمدتاً به درک عارف از رابطه همزیستی بین خدا و مخالف او، شیطان مربوط می شود: او این را هسته نظری واقعی اندیشه بومه می داند. هگل قصد دارد با تفسیر بومه، محتوای نظری اندیشه خود را از محدودیت های شکل ناکافی و وحشیانه ای که عارف در آن بیان کرده است، رها کند و همچنین بومه را از تعصبات پیرامون نوشته هایش رهایی بخشد و او را محکم در قلمرو فلسفه قرار دهد. و او را از ظلمات باطنی جدا می کند. این کتاب با ترکیب بازسازی‌های تاریخی و استدلال‌های فلسفی، خواننده را در مرحله‌ای مهم در فلسفه آلمان و در نهایت به تحقیق در مورد رابطه بین عرفان و خود فلسفه راهنمایی می‌کند.

ترجمه ماشینی : نقد هگل از کانت نقطه عطفی در تاریخ فلسفه بود: برای اولین بار، سبک عینی، موقعیت‌یافته و به معانی خاصی «طبیعت‌گرایانه» که توسط هگل پیش‌گام بود، با سبک نازک، جهان‌شمول و خالص‌شده‌ای از فلسفه مواجه شد. دقیق ترین بیان آن در کانت. این مناقشه به سختی از بین رفته است: این مناقشه عملاً فلسفه معاصر را از معرفت شناسی گرفته تا نظریه اخلاقی را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، اگر این کتاب درست باشد، اهمیت کامل نقد هگل از کانت درک نشده است. این کتاب با استفاده از متون بالغ هگل (پس از 1807) و خواندن آنها در پرتو تفسیر کلی از پروژه هگل به عنوان یک سیستم زبانی و «تعریفی»، تفسیرهای مجدد عمده ای از دیدگاه های هگل ارائه می دهد: موضوع کانتی به خودی خود انکار نمی شود، اما به عنوان یک جنبه زمانی از تجربه ما نقل مکان کرد. ایدئالیسم زبانی هگل بر اساس دیدگاه واقع گرایانه او از احساس درک می شود. هگل به جای ادعای این که الزام مقوله ای کانت برای ارائه راهنمایی اخلاقی ملموس بیش از حد توخالی است، پوچی آن را به عنوان پایه و اساس یک جامعه متنوع می ستاید.

ترجمه ماشینی : در قلب زیبایی شناسی هگل، ایده زیبایی به عنوان وحدت وجود دارد. این وحدت زمانی شکننده می شود که خودآگاهی ذهن مفهومی شود و فراتر از توهم حسی گسترش یابد. تمرکز فلسفه هنر بر ایده زیبایی مجموعه ای از مشکلات سیستماتیک را به وجود می آورد که با توجه به زیبایی شناسی هگل، زمینه های تاریخی آن و دریافت آن مورد بحث قرار می گیرد. در قلب زیبایی شناسی هگل، ایده زیبایی به عنوان یک وحدت وجود دارد. این وحدت در جایی شکننده می شود که خودآگاهی روح مفهومی می شود و از ظاهر حسی فراتر می رود. بنابراین تمرکز فلسفه هنر بر ایده زیبایی، تعدادی از مشکلات سیستماتیک را مطرح می کند که با توجه به زیبایی شناسی هگل، زمینه های تاریخی و دریافت آن مورد بحث قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی : این مجموعه بین المللی از مقالات از نشست انجمن هگل آمریکا در سال 2014 به سه موضع اصلی در مناقشات چندین دهه در مورد این موضوع می پردازد: هگل به عنوان یک متافیزیک دان تمام عیار پیش از انتقاد. هگل به عنوان متفکری بدون متافیزیک; و هگل به عنوان یک متافیزیک دان جدید ارسطویی. این اثر با موفقیت بر بن بست بین هگل «تحلیلی» و «قاره ای»، «ضد متافیزیکی» و «متافیزیکی» غلبه می کند.

ترجمه ماشینی : گروهی بین‌المللی از فیلسوفان در «من که ما هستیم، ما که من هستیم»، جنبه‌های متعدد فرمول هگل را که ساختارهای شناختی و اجتماعی زندگی انسان را بیان می‌کند، بررسی می‌کنند. این کتاب یک رشته راهنما برای بازسازی موتیف های حیاتی اندیشه معاصر مانند پارادایم هستی شناختی اجتماعی ارائه می دهد. الگوی کنشی-نظری در فلسفه اخلاقی و اجتماعی. مسئله طبیعت گرایی؛ و ارزیابی مجدد ارتباط کار و قدرت برای درک ما از زندگی انسانی. این مجموعه به کاستی‌های رویکردهای هنجاری کانتی و برساخت‌گرایانه به کنش‌های اجتماعی و عقلانیت عملی آن می‌پردازد. نور جدیدی بر برداشت هگل از متافیزیک می افکند و برخی از پیش فرض های پارادایم تفسیری پسا متافیزیکی را زیر سوال می برد.