جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مقدمه پدیدارشناسی روح (1807) یکی از پرخواننده ترین متون در مجموعه هگل است، و با این حال ما هنوز درک روشنی از اهداف آن نداریم. اندرو دیویس، با ارائه دیدگاهی تازه در مورد مقدمه هگل، مدعی است که باید به عنوان نمای کلی از آنچه فلسفه نیست، خوانده شود. دیویس با مخالفت با تحقیقات قبلی که هدف هگل در مقدمه را معرفی خواننده با روش فلسفی خود می دانست، نظرات مثبت هگل در مورد ماهیت فلسفه را به پس زمینه می برد. به هر حال، طبق فلسفه هگلی، آنها در یک مقدمه به اینجا تعلق دارند، زیرا هگل ادعا می کند که ماهیت واقعی فلسفه را نمی توان پیش از تحقیقات خاص ارائه کرد. با بررسی ماهیت فلسفه از طریق نفی، هر فصل از کتاب شکل متفاوتی از شبه فلسفه را بررسی می کند که هگل در مقدمه خود به آن می پردازد. آنها با هم به فلسفه هگل اجازه می دهند تا دقیقاً به عنوان چیزی که از طریق تبیین، تعلیم، فرمالیسم، پدیدارشناسی، برهان ریاضی، حقیقت گزاره ای یا مکاشفه شخصی به دست نمی آید، در تسکین ظاهر شود. با ضمیمه‌ای که خلاصه‌ای از هر پاراگراف پیشگفتار را نشان می‌دهد، هگل درباره‌ی شبه‌فلسفه نه تنها مقدمه‌ای بدون اصطلاحات تخصصی به اندیشه هگل ارائه می‌کند، بلکه بینش‌های مهمی در مورد سازمان‌دهی مقدمه‌ای به دست می‌دهد که مدت‌ها به‌عنوان تصادفی یا نامفهوم توصیف شده است. .

ترجمه ماشینی : مفهوم منفی نگری به عنوان نقص و اصل پیشرفت، اختراعی است که هگل قاطعانه مدعی آن است. از نظر او این منفی‌گرایی فعال است که به واقعیت اجازه می‌دهد - با وجود مراحل شکاف و شکست - به عقلانیت کامل برسد. اگر هگل نماینده روشنگری از طریق ارزش گذاری عقل است. با این حال، او از دیدن یک فرم غیرتاریخی و همیشه تکمیل شده در آن امتناع می ورزد. زیرا در نظر او عقل در تکوین است و فقط به صورت مترقی و پر زحمت بر روی واقعیت سرمایه گذاری می کند. این همان چیزی است که این اثر در سفری به فلسفه هگلی که عمق و ناهمواری آن را برجسته می کند، برجسته می کند.

ترجمه ماشینی : پدیدارشناسی روح هگل به دلیل شرحی که از مسئله بازشناسی دارد شهرت دارد. با این حال، در حالی که خوانندگان در مورد اهمیت گزارش‌های تأثیرگذار آن از مبارزه تا مرگ و رابطه ارباب/برده در توسعه این مشکل توافق دارند، در مورد اینکه چه نوع روابطی بین افراد به عنوان اشکال موفق شناخت به حساب می‌آید، اتفاق نظر وجود ندارد. تیموتی براونلی ارتباطات اساسی بین مفاهیم هگل از بازشناسی و خود را بیان می کند و تفسیری بدیع از پدیدارشناسی ارائه می دهد که ظهور روابط واقعی بازشناسی متقابل را از طریق اثر به عنوان یک کل دنبال می کند. او بر مفهوم ساختار اجتماعی متمایز از خود تمرکز می کند که هگل در گزارش خود از «روح» توسعه می دهد، و نشان می دهد که اهمیت اولیه شناخت در سهم آن در خودشناسی نهفته است. کتاب او برای محققان و دانشجویان علاقه مند به هگل، ایده آلیسم آلمانی و مفاهیم فلسفی شناخت ارزشمند خواهد بود.

ترجمه ماشینی : اخلاق اجتماعی هگل تفسیری تازه و قابل دسترس از مشهورترین کتاب G. W. F. هگل، پدیدارشناسی روح ارائه می دهد. مولی فارنت با تکیه بر کارهای مهم اخیر درباره ابعاد اجتماعی نظریه دانش هگل، نشان می‌دهد که چگونه روایت او از اینکه ما چگونه می‌دانیم، بر روایت او از چگونگی زندگی کردنمان استوار است. فارنت استدلال می کند که هگل به تعارض به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی مشترک نگاه می کند و اخلاق اجتماعی او شامل روابط و شیوه های اجتماعی است که به مردم اجازه می دهد با تعارض کنار بیایند و امید به آشتی را حفظ کنند. جوامع از طریق این روابط و اعمال، هنجارهای خود را ایجاد می کنند، به رقابت می پردازند و تغییر می دهند و الگوی هگل برای آنها اغلب تعاملات و تشریفات اعضای جوامع مذهبی است. خوانش دقیق کتاب، پیامدهای اخلاقی بحث های هگل در مورد برده داری، تراژدی یونانی، جنگ های اولیه فرهنگ مدرن، و اعتراف و بخشش را آشکار می کند. این کتاب همچنین روشن می کند که چگونه تفکر و عملکرد دموکراتیک معاصر می تواند از بینش های هگلی بهره مند شود. اخلاق اجتماعی هگل از طریق درگیری مستمر خود با ایده های هگل در مورد تضاد و آشتی، سهم مهمی در بحث در مورد چگونگی زندگی خوب با اختلاف نظرهای مذهبی و اخلاقی دارد.

ترجمه ماشینی : کانت گفت که منطق از زمان ارسطو حتی یک گام به جلو برداشته نشده است، اما ایده آلیست های آلمانی در نسل بعدی تلاش های هماهنگی برای بازاندیشی مبانی منطقی فلسفه انجام دادند. در این کتاب، ژاکوب مک نالتی تفسیر جدیدی از منطق هگل، اثر کلیدی نظام فلسفی او، ارائه می دهد. مک نالتی نشان می دهد که هگل به یک مشکل همیشگی در تاریخ و فلسفه منطق پاسخ می دهد: مخمصه لوگومرکزی. در هگل، پاسخی برای سؤالی می یابیم که آنقدر اساسی است که نمی توان آن را بدون خطر عدم انسجام طرح کرد: توجیه منطق چیست؟ چگونه می توان منطق را بدون تکیه بر آن توجیه کرد؟ پاسخ به شکل بازاندیشی در نقش مابعدالطبیعه در فلسفه است، به طوری که منطق جایگاه جدیدی را به عنوان مشتق و نه اولیه به خود می گیرد. این کتاب مهم برای طیف وسیعی از خوانندگان در مطالعات هگل و فراتر از آن جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب مفهوم هگل از «پایان هنر» - یا به‌طور دقیق‌تر، «شخصیت گذشته هنر» - را نه تنها به‌عنوان بخشی از تاریخ فلسفه، بلکه به‌عنوان یک روش شناسی انتقادی و تفسیری زنده بازمی‌یابد. به حضور شخصیت گذشته هنر در هگل و فلسفه و زیبایی شناسی معاصر می پردازد. سهم نوآورانه این کتاب در یکسان سازی تز هگلی با بحث های هنر و فلسفه معاصر است. نویسنده نه تنها یک تفسیر هگلی ارائه می‌کند، بلکه ایده شخصیت گذشته هنر را در موضوعاتی که هم با فلسفه هگل مرتبط هستند، مانند انقلاب فرانسه و دولت مدرن، زیبایی‌شناسی کانتی، و مذهب و فضای مقدس افشا شده برای هنر، و فراتر رفتن از هگل، مانند شعر سلان، انتقاد گرامشی از کروچه، حقوق بشر، و حتی گروه راک گرانج پرل جم. برعکس، چنین کاوش‌های غیر هگلی به روشن‌تر شدن چیزی که ممکن است شبیه رشته خاصی از زیبایی‌شناسی هگل باشد، کمک می‌کند، اما می‌تواند برای روشن کردن برخی انگیزه‌های اصلی فلسفه او استفاده شود. تفسیر نویسنده از شخصیت گذشته هنر، ارزش کامل، جذابیت و استحکام فلسفی تز هگل را به دست می‌آورد، در حالی که تفسیر آن را در قالب انحلال کامل عنصر زیبایی‌شناختی در عنصر فلسفی رد می‌کند. هگل و شخصیت گذشته هنر برای محققان و دانشجویان پیشرفته ای که روی هگل، فلسفه هنر و زیبایی شناسی، تاریخ فلسفه، فلسفه سیاسی و نظریه هنر کار می کنند، مورد توجه قرار خواهد گرفت.