جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: افراد باهوش عاطفی از احساس خود و دیگران آگاه هستند. افراد باهوش اخلاقی می دانند که چگونه از این آگاهی به شیوه صحیح استفاده کنند. از نظر اخلاقی باهوش بودن فقط به معنای دانستن آنچه درست است نیست. همچنین به معنای داشتن شجاعت برای انجام آنچه درست است. هوش اخلاقی ممکن است کاربردی ترین شکل هوشی باشد که وجود دارد – و با ارزش ترین. در این صفحات، بروس واینستین، اخلاق شناس، جسورانه اعلام می کند که هوش اخلاقی شما تعیین می کند که چقدر در شغل خود موفق هستید، چقدر روابط شما با دوستان و خانواده قوی است، و حتی احساس شما نسبت به خودتان چیست. هوش اخلاقی اولین کتابی است که نشان می دهد چگونه ضریب هوشی اخلاقی خود را در هر زمینه ای از زندگی خود افزایش دهید. دکتر واینستین از طریق مثال‌های بی‌شماری از زندگی واقعی، اصول هوش اخلاقی را برای برخی از سخت‌ترین مشکلاتی که با آن روبرو هستیم به کار می‌گیرد و عناصر ضروری یک زندگی خوب را آشکار می‌کند.

یکی از راه‌های کاهش آسیب‌های فضای مجازی پایبندی به اخلاق عمومی زندگی بشری و نیز اخلاق تخصصی مربوط به فضای مجازی است. در این راستا پروژه‌ای با عنوان اخلاق فضای مجازی در پژوهشگاه فضای مجازی تعریف شد که به ارائه ساختاری برای استخراج کدهای اخلاقی این حوزه به خصوص با نگاه دینی و فلسفی برای کلیه مرتبطین با فضای مجازی پرداخت. در این راستا تعدادی از نمونه‌های خارجی کدهای اخلاقی که به نحوی مرتبط با فضای مجازی بودند نیز بررسی و مقالات هر یک از آنها ترجمه شدند. در این گزارش دو مورد از این مقالات ترجمه‌شده کدهای اخلاقی و رفتارهای حرفه‌ای آورده شده‌اند.

ترجمه ماشینی: این جلد مروری بر موضوعات اخلاقی مورد بحث در مورد دستورالعمل های پیشین از دیدگاه بین المللی می دهد. این بر درک گسترده تر از مفهوم شناخته شده و پذیرفته شده خود تعیین کننده بیمار برای موقعیت های آینده تمرکز دارد. اگرچه دستورالعمل های پیشبرد از دهه 1980 به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است، مبانی اخلاقی دستورالعمل های اولیه هنوز موضوع بحث های داغ باقی مانده است. هدف این کتاب کمک به این بحث‌های بحث‌برانگیز با ادغام مسائل اخلاقی اساسی در دستورالعمل‌های پیش‌رو با موضوعات عملی اجرای آنها است. تفاوت‌های فرهنگی، ملی و حرفه‌ای در نحوه درک دستورالعمل‌های پیش‌رو توسط حرفه‌های مراقبت‌های بهداشتی و توسط بیماران، و همچنین در قوانین و مقررات مشخص شده است.

ترجمه ماشینی : هری جی. فرانکفورت تحقیق خود را با این سؤال آغاز می کند: "چه چیزی در انسان وجود دارد که به ما امکان می دهد خودمان را جدی بگیریم؟" بر اساس سخنرانی‌های تانر در فلسفه اخلاق، خودمان را جدی بگیریم و آن را درست انجام دهیم، به این سؤال تحریک‌آمیز و اصلی می‌پردازد. نویسنده معتقد است که جدی گرفتن خود مستلزم یک نظارت انعکاسی به درون است که ما را قادر می سازد توجه خود را مستقیماً روی خودمان متمرکز کنیم، و [این] به این معنی است که ما آماده نیستیم خودمان را همانطور که آمده ایم بپذیریم. ما می خواهیم افکار، احساسات، انتخاب ها و رفتارمان منطقی باشد. ما راضی نمی شویم که فکر کنیم ایده های ما به طور تصادفی شکل گرفته اند، یا اینکه اعمال ما توسط انگیزه های گذرا و مبهم یا تصمیمات بی فکر هدایت می شوند. ما باید خودمان را هدایت کنیم یا به هر حال باور کنیم که خود را با هنجارهای پایدار و مناسب هدایت می کنیم. ما می‌خواهیم اوضاع را درست کنیم.» این مقاله ها دو ویژگی را مشخص می کنند که نقش مهمی در این امر ایفا می کنند: عقلانیت ما و توانایی ما در عشق ورزیدن. فرانکفورت به طور دقیق نقش عقل و عشق را در زندگی فعال ما بررسی می کند و رابطه بین این دو نیروی محرک اعمال ما را در نظر می گیرد. بحث این است که حجیت عقل عملی کمتر از حجیت عشق اساسی است. عشق، همانطور که نویسنده آن را تعریف می کند، یک امر ارادی است، یعنی چیزی است که ما در واقع متعهد به مراقبت از آن هستیم. فرانکفورت می‌افزاید که «ابژه عشق می‌تواند تقریباً هر چیزی باشد» یک زندگی، یک کیفیت تجربه، یک شخص، یک گروه، یک ایده‌آل اخلاقی، یک ایده‌آل غیراخلاقی، یک سنت، هر چیزی که باشد. با این حال، درک این اشیاء و آرمان ها دشوار است و اغلب در تضاد با یکدیگر هستند. اصول اخلاقی نقش حمایتی مهمی در این فرآیند ایفا می‌کنند، زیرا به ما کمک می‌کنند تا بینشی که عشق ما را برمی‌انگیزد توسعه دهیم و روشن کنیم. بخش اول کتاب شامل دو سخنرانی است که با عنوان «خودمان را جدی بگیریم» و «درست گرفتن» است. بخش دوم شامل نظرات کریستین ام. کورسگارد، مایکل ای. براتمن و مایر دان کوهن در پاسخ است. این کتاب شامل پیشگفتاری از دبرا ساتز است.

ترجمه ماشینی: خدای آپوفاتیک الهیات منفی، خدای برگزیده فیلسوفان دینی است. خدایی که دور، جدا از هم است و به سختی می تواند مورد ستایش یا پرستش قرار گیرد، هرچند ممکن است موضوع شگفتی باشد. این از نظر پیامبران خدا نیست. با این حال، به تصویر کشیدن خدا در سنت های خداباورانه همواره با انسان گرایی همراه بوده است. در این کتاب تلاش می‌کنم به این اتهام پاسخ دهم و توضیح بدهم که متکلمان مسلمان اطهری (مقدس‌گرا) چه اعتقادی به صفات الهی دارند و چرا؟ باورمان را از کجا می گیریم؟ جایگاه معرفتی ما نقش گزارش های صادقانه نقش عقل. مکان کلام: عقل به عنوان ابزار تفاهم و زره دفاع. سنخ شناسی مواضع اسلامی در صفات خداوند. ما به چه چیزی اعتقاد داریم؟ چرا به تأیید آمودال اعتقاد داریم و چرا؟ آیا ما معتقدیم که مهم است؟ استدلال های ضد چیست؟ گزارش از سلف; تعارض با عقل؛ کامل تغییر نمی کند. خدای مرکب و تقسیم پذیری. آنتروپومرفیسم و ​​جذب. نتیجه گیری: از نظر هستی شناسی، هیچ موجود موجودی فاقد ماهیت و صفت است. از نظر اسمی، خدای آپوفاتیک وجود ندارد، و از نظر پدیداری، نمی توان آن را حس کرد یا نسبت داد، چه رسد به دوست داشتن و پرستش. در خاتمه این کار، توصیه های من به این شرح است: • برای اینکه مستحق هدایت الهی باشیم، باید نیت خود را با تقدیم واقعی به خدا خالص کنیم. همچنین باید دائماً فطره خود را اصلاح کنیم و آن را از بیماری های تعصب (حوا)، غرض باطنی (اغراض)، تقلید کورکورانه (تقلید)، عادت (عده) و حدس (غرث) شفا دهیم. این تنها از طریق کار روحانی و غوطه ور شدن در مکاشفه که توسط جامعه اول درک و اجرا شده است، انجام می شود. ما نباید دستور الهی را تابع کنوانسیون های فکری یا اجتماعی رایج کنیم یا پیوندهای بیگانه و گفتمان های خارجی را به سیستم هرمنوتیکی خود پیوند بزنیم. ما باید اعتقاد خود را به برتری معرفتی و خودکفایی وحی به عنوان منبع نهایی حقیقت در مورد غیب تأیید کنیم. این هرگز ما را ملزم نمی کند که منصب عقل را به چالش بکشیم یا ارزش آن را در درک وحی و دفاع از آموزه های آن کم کنیم. اعتقاد ما به خدا باید ریشه در تبرئه او از همه کاستی‌ها و بی‌قیاس بودن مطلق او (تنزیه) و تصدیق اصالت او در صفات او باشد که با آن خود و رسولش او را توصیف کرده است. در تصدیق صفات الهی، هرگز نباید به اصطلاح «همراهان» را بپذیریم. استنباط از عالم شهادت درباره عالم غیب هم غیر عقلانی است و هم خطرناک. ما باید به ائمه این دین، فارغ از موافقت و مخالفت خود، احترام بگذاریم. هنگامی که مجبور به مخالفت هستیم، باید به کسانی که عمر خود را صرف خدمت به خدا و آرمان او کرده‌اند، محبت کنیم و احترام لازم را به آنها نشان دهیم. مردم باید از سردرگمی بحث های درون اسلامی بر سر عقیده در امان بمانند و اصول عقیده را آموزش دهند که به اندازه کافی حفاظ برای آنها فراهم کند. پس مردم باید از نظر روحی ارتقاء یابند تا بخواهند خدا را طلب کنند و رضایت او را جلب کنند. وقتی صحبت از صفات الهی به میان می‌آید، معلمان باید فهم خود را با تنزیه تدارک ببینند و قدرت بلاغی و غنای وحی را بدون ایرادات فکری در دل‌هایشان جاری کنند.