جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قانون جذب، موضوعي است که امروزه از زبان‌هاي بسيار و در کتاب‌ها و فيلم‌هاي گوناگون از آن سخن به ميان مي‌آيد. ادعاي قانون جذب اين است که به هر چه بينديشيد همان را تحقق مي‌بخشيد. آيا اين سخن درست است؟ در چه مواردي تصديق و در چه مواقعي تکذيب مي‌شود؟ چرا امروزه اين نظريه با حجم انبوه اطلاعاتي در جهان ترويج مي‌شود؟ در اين مقاله به بررسي اين نظريه مي‌پردازيم و قلمرو تأثيرگذاري نيروي فکر و قوانين حاکم بر اين تأثيرگذاري را جستجو مي‌کنيم. آنچه مهم است آميختگي مطالب درست و نادرست در تبيين نظريه جذب و غلو در کارکرد آن است که در تحقيق حاضر، آراي صحيح از ادعاهاي اشتباه جدا خواهد شد. همچنين به اين مسئله خواهيم پرداخت که چرا نظريه جذب با تمام درستي‌ها و نادرستي‌هايش جذابيت دارد.

از نظر فلسفی عوالم اخروی خاليی از هرگونه ماده و قوه انفعالی است. لكن ملاصدرا از هيولی و قوه اخروی سخن به ميان می آورد. اين مقاله به دنبال يافتن منظور ملاصدرا از چنين عباراتی در مورد عوالم اخروی است. به اين منظور، كلمات وی در اين زمينه مورد بررسی قرار گرفته و معلوم شده است كه از نظر او ماده بعيد اخروی نفس انسانی و مواد قريب آن، قوه خيال و ملكات حسنه يا سيئه انسانی است كه با نفس متحدند. البته اين ماده ذاتاً با هيولای دنيوی متفاوت است. اما جای اين پرسش هست كه چرا ملاصدرا از نفس يا قوه خيال تعبير به ماده اخروی كرده است؟ پاسخ ملاصدرا به اين پرسش چشم انداز كلی او را به عالم قيامت و نظام آن روشن می سازد. همچنين دانسته شد كه منظور وی از قوه در آخرت، به معنای قدرت و توان وجودی است كه نه تنها انفعال نيست، بلكه با هيچ استعدادی هم قرين نمی باشد.

به جنبش ­های نوپدید معناگرا­زا زوایای گوناگونی می­توان نگریست؛ اما نگریستن به آن از زاویه جهانی­ شدن، می­تواند گسترش فزاینده این جنبش­ ها را در نقاط گوناگون جهان تبیین سازد؛ باید توجه داشت که جهانی­ شدن درباره این جنبش ­ها با منطقه­ گرایی آنها منافات ندارد. نگارنده معتقد است که ریشه اصلی و کلید جهانی ­شدن این جنبش­ ها نوعی پلورال ـ سکولاریسم متعالی، یعنی فروکاهش دین به معنویت و تلفیق معنویت حاصل با عناصری گوناگون از دیگر ادیان است.

انسان­شناسی اکنکار مانند بسیاری از آموزه­هایش دارای تناقضات فراوانی است. انسان اکنکار، گاه دارای جایگاه شیطانی است و گاه نیز در جایگاه الهی می­نشیند. اکیست­ها نیز مانند بسیاری از فرق دیگر به پذیرش بعد روحی برای انسان در داده­اند. بررسی روح انسانی به عنوان مهم­ترین مشخصه بسیاری از جنبش­های معنوی نوین، انسان­ باوری آنها را به بوته نقد می­کشاند. روح و روح­باوری را می­توان تنها به عنوان گریزگاهی برای دوری از خداباوری توحیدی و معاد باوری دینی بر شمرد. نگرش این شبه آیین به ذهن انسان به عنوان یکی از مهم­ترین عطیه­های الهی که قوه تعقل را بر می­انگیزاند بسیار مهم و ضروری است. از آنجا که تناقض­ گویی و سخنان بی ­بدیل بی­دلیل در این گونه از شبه آیین­ها به فراوانی یافت می­شود ذهن و تحلیل­ های ذهنی و عقلانی به عنوان شاهراه­های گمراهی معرفی می­شوند. همچنین در این گونه از شبه آیین­ها ادواری به انسان، از آموزه تناسخ سر برآورده و یک اصل مسلم شمرده شمرده می­شود.

سعادت و غايت مطلوب انسان از نگاه فيلسوفان مسلمان قابل انقسام به بخش های مختلف بوده و معنايی منحصر به يك امر ومصداق واحد نيست؛ ازاين رو، از جهات و ابعاد گوناگون و به اعتبارات و حيثيات متعدد به تقسيم آن پرداخته اند. اين نوشتار می كوشد بنيادی ترين تقسيمات مطرح در زمينه سعادت و غايت كمال آدمی در فلسفه اسلامی را از حيث روش های كاربسته شده در اين تقسيمات، محتوا، جامعيت و مانعيت بررسی و نقادی نمايد. براساس مطالعه و تحقيق انجام شده درجوانب مختلف موضوع و كلمات و تعبيرات حكيمان فردی و » ،« حسی و عقلی » چنين برمی آيد كه مهمترين اين تقسيمات، يعنی تقسيم سعادت به و نيز تقسيم به اعتبار معتقدات از جهاتی چند جای « دنيوی و اخروی » و « انسی و عقلی » ،« جمعی ترديد و انتقاد دارند؛ زيرا براساس برخی آرا سعادت حسی حاصل از ادراكات حسی از يكسو نفی گرديده و از ديگرسو، با وجود جزم به سعادت فطری، تنها قسيم سعادت عقلی دانسته شده است، اما سعادت انسی مورد تأكيد ازجانب بعضی فيلسوفان بدون سعادت عقلی تحقق ندارد در واقع از مراتب آن به شمار می آيد و سعادت جمعی برغم جايگاه آن در نيل به سعادت فردی مورد اهتمام چندان واقع نشده و نيز زوايای سعادت اخروی آنگونه كه متوقع از مباحث حكمی است، مورد عنايت و روشنگری قرار نگرفته و اين نكات ضرورت نگاه مجدد و انتقادی در اين زمينه را ايجاب می نمايند