جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این ایران شناس شهیر، عضو هیات نظارت بر تدوین دوره چند جلدی تاریخ ایران بود که در دانشگاه کمبریج تهیه و در سال هزار و سیصدو هفتاد خورشیدی منتشر شد. به گفته بسیاری از مورخان تاکنون تاریخی به جامعیت و کمال این تاریخ در مجامع ایرانشناسی خارج از ایران به چاپ نرسیده است. کار تحقیق این اثر از اواسط دهه ۱۳۵۰ آغاز و تا اواخر دهه ۱۳۶۰ ادامه یافت. اما ایوری که به فرهنگ و ادب ایران عشق می ورزید تنها به این کار بسنده نکرد و قریب به سی سال از عمر خود را صرف ترجمه ی کامل دیوان حافظ نمود. این ترجمه در سال ۲۰۰۷ در ۶۰۳ صفحه از سوی دانشگاه کمبریج انتشار یافته است. در پرونده مطالعاتی و علمی این پژوهشگر می توان ترجمه ی منطق الطیر عطار نیشابوری را یافت که در سال ۱۹۹۸ در ۵۶۰ صفحه و توسط دانشگاه کمبریج منتشر گردید. ایشان پس از سال ها پژوهش در فرهنگ و ادب فاخر ایران و تربیت شاگردان فراوان در زمینه ایران شناسی، در تاریخ ۱۷ مهر ۸۷- ۸ اکتبر ۲۰۰۸- درگذشت. این پروفسور و ایران شناس فرهیخته بارها تصریح نمود که هیچ فرهنگی را متعالی تر و عمیق تر از فرهنگ ایران نیافته است.

اندور ریپین[۱] در ۱۶ می ۱۹۵۰ در لندن متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در ۱۹۶۸ وارد دانشگاه تورنتو شد و تا  ۱۹۷۴ در رشته علوم دینیِ این دانشگاه تحصیل کرد. رساله  پایان‌نامه‌اش را با عنوان «رابطه من- تو مارتین بوبر[۲] و تأثیر آن بر کلام مسیحی» در ژوئن ۱۹۷۴  ارائه داد. در همان سال، برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، به دانشگاه مک گیل[۳] رفت. ریپین در این دانشگاه به اسلام شناسی رو آورد و توجه خود را به علوم قرآنی معطوف کرد. در ژانویه ۱۹۷۷، از پایان‌نامه خود با عنوان «حرم و اصطلاحات مترادف و هم‌معنی آن در قرآن؛ تحلیلی از کاربردها و معنی آن» دفاع کرد. وی درهمان دانشگاه از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ به تحصیلات در اسلام‌شناسی ادامه داد و  در سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ زیر نظر جان ونزبرو[۴] در مرکز شرق‌شناسی و مطالعات آفریقایی دانشگاه لندن مطالعاتش را انجام داد.  در سپتامبر۱۹۸۱، پایان‌نامه دکتری خود را با عنوان «متون اسباب النزول قرآنی؛ بررسی در کاربرد و تحول آن در تفسیر» به پایان رساند. مطالعات قرآنی ونزبرو در شکل‌گیری جهت مطالعاتی او موثر بود و او مقالاتی را در تکمیل آن نوشت. ریپین سابقه تدریس در دانشگاه های مختلفی چون  میشیگان، کالیگاری[۵] و مک گیل را دارد. وى به دو زبان انگلیسى و فرانسه صحبت مى‏ کند و به زبان‏ هاى عبرى، عربى و آلمانى نیز تا حدود زیادی تسلط دارد. زمینه اصلی مطالعاتی و پژوهشی او مطالعات قرآنی و تفسیری است. فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی‌اش شامل نگارش کتاب و مقاله و شرکت در جلسات و کنفرانس‌ها می‌شود. در سال ۱۹۸۲ با کمک شورای علوم اجتماعی و تحقیقات علوم انسانی کانادا  فرصت سفر و تحقیقات در کشورهای مختلف اسلامی از جمله  ترکیه و مصر را بدست آورد.در همین سال در کنفرانس بین المللی قرآن در هند شرکت کرد و گزارشی درباره وضعیت و روند  تفاسیر قرآنی ارائه داد. این گزارش بعدها به صورت کامل در مجله دنیای مسلمانان منتشر شد. در ۱۹۸۵ سمینار دیگری به همت خود ریپین در دانشگاه کالیگاری برگزار شد و شرح جلسات آن در مجموعه مقالاتی با عنوان روش‏ هاى تاریخی تفسیر قرآن در سال ۱۹۸۸ توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شد. ریپین در ۱۹۹۱ برنده جایزه آموزش عالی دانشگاه کالگاری شد. کتاب  شاخص ریپین با نام «مسلمانان، باورهای دینی و مناسک» در ۱۹۹۰ در دو جلد منتشر و تا به امروز چهار بار تجدید چاپ شده است. این کتاب به بررسی تاریخ  و اندیشه اسلامی از دوران اولیه ظهور اسلام تا عصر مدرن و اسلام امروزی و عناصر منحصر به فردی که تحت تاثیر اسلام و بویژه قرآن و شخص پیامبر شکل گرفته است می‌پردازد. آیین‌ها و مراسم مسلمانان نیز در این کتاب توضیح داده شده است. کتاب دیگر وی «مطالعه اسلام» با همکارى یان کانپرت[۶] توسط انتشارات دانشگاه منچستر در سال ۱۹۸۶ منتشر شده و در راستاى آشنا نمودن محققان جوان غربى با اسلام است. این کتاب در سال ۱۹۹۰ توسط انتشارات دانشگاه شیکاگو تجدید چاپ شد. مهمترین کتاب او «قرآن و تفسیر سنتی»  جلد بیست و پنجم از مجموعه چهل و هفت جلدى در باب تمدن و فرهنگ اسلامى است که لورنس اى کنراد[۷]، سرویراستارى ارشد آن را بر عهده داشت و با توجه به منابع مختلف از مقالات محققان قرآن‏ پژوه غربى درباره اصول اولیه تفسیر قرآن و مشکلات مربوط به آن نگاشته شده است؛ ریپین در آن کتاب به بررسی تفاسیر مختلف  قرآن از لحاظ تاریخی، معنایی، نوع متون و غیره پرداخته است. اندرو روپیین از اعضای هیئت تحریریه «دایره‌المعارف قرآنی» لیدن است. این دانشنامه در شش جلد به سرپرستی جین مک اولیف [۸] توسط انتشارات بریل به چاپ رسیده است. او سابقه مدخل نویسی برای دایره المعارف دیگری چون دانشنامه اسلامی و تفسیر انجیل را نیز دارد.به علاوه پیشینه همکاری با نویسندگان دیگر حوزه اسلام و ویرایش کتاب مختلف را در کارنامه خود جای داده است  و در هیئت تحریریه مجلات مختلفی از سراسر جهان عضویت دارد. در سال ۲۰۰۶ به عنوان  یکی از همکاران افتخاری  انجمن سلطنتی کانادا انتخاب شد. او در سال ۲۰۱۱ جلسه مباحثه علمی را با عبدالکریم سروش برگزار کرد که نوار ویدئویی آن بر روی کانال یوتیوب موجود است. اندرو ریپین در حال حاضر استاد مطالعات اسلامی دانشگاه ویکتوریا است. کتاب‌شناسی منتخب : Muslims: Their Religious Beliefs and Practices (The Library of Religious Beliefs and Practices) The Qur’an and Its Interpretative Tradition (Variorum Collected Studies Series, 715) Feb 2002 Defining Islam: A Reader ISBN-10: 1845530608ISBN-13: 9781845530600Pub. Date: 06/01/2007Publisher: Taylor & Francis Textual Sources for the Study of Islam / Edition 1 ISBN-10: 0226720632ISBN-13: 9780226720630Pub. Date: 10/28/1990Publisher: University of Chicago Press Qur’an: Style and Contents ISBN-10: 0860787001ISBN-13: 9780860787006Pub. Date: 01/01/2002Publisher: Ashgate Publishing, Limited The Blackwell Companion to the Qur’an / Edition 1 ISBN-10: 1405188200ISBN-13: 9781405188203Pub. Date: 10/07/2008Publisher: Wiley ______________________________________________________ [۱] – Andrew Rippin [۲] – Martin Bubers [۳] – McGill University [۴] – Gohn Wansbrough [۵] – Calgary University [۶] – Jan Knappert [۷] – Lawrence I. Conrad [۸] – Jane Dammen McAuliffe سیدموسوی

هانری کربن (۱۴ آوریل ۱۹۰۳- ۷ اکتبر ۱۹۷۸) فیلسوف، متکلم و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه سوربن در پاریس فرانسه است. کربن در آوریل ۱۹۰۳ در پاریس متولد شد و اگرچه پروتستان زاده شد اما به سنت کاتولیک تحصیل کرده و در سن ۱۹ سالگی مدرک فلسفه اسکولاستیک (فلسفه مدرسی) را از موسسه کاتولیک پاریس دریافت کرد. وی سه سال بعد مدرک لیسانس فلسفه خود را درباره تومیسم زیر نظر اتین ژیلسن[۱] گرفت. در سال ۱۹۲۸ کربن با لویی ماسینیون[۲] ریس مطالعات اسلامی دانشگاه سوربن ملاقات کرد و ماسینیون کربن را با نوشته‌های سهرودی، عارف و فیلسوف ایرانی قرن دوازدهم آشنا کرد و آثار سهروردی مسیر زندگی کربن را عمیقا تحت تاثیر قرار دارد. سال‌ها بعد کربن گفت: ” بواسطه برخورد با سهروردی سرنوشت معنوی من برای گذر از این دنیا بسته شد. فلسفه افلاطون، در مهرپرستی زرتشتیان ایران باستان بیان شده بود و مسیری که من در جستجوی آن بودم را روشن ‌کرد”. کربن باعث تغییر جهتی کلی در مطالعات فلسفه اسلامی شد. وی در رساله ” تاریخ فلسفه اسلامی” (Histoire de la philosophie islamique) خود در سال ۱۹۶۴ این دیدگاه رایج که فلسفه میان مسلمانان پس از ابن رشد به پایان رسیده را رد می‌کند. زندگی و کار فلسفی کربن را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد. نخستین دوره از سال ۱۹۲۰ تا سال ۱۹۳۰ است، زمانی‌که او مشغول یادگیری و تدریس فلسفه غرب بود. دوره دوم مابین سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۶ است که طی آن کربن به مطالعه آثار شهاب الدین سهروردی و حکمت اشراق در استانبول پرداخت. دوره آخر از سال ۱۹۴۶ آغاز شد و تا زمان مرگش ادامه یافت که طی آن به مطالعه و احیای فلسفه شرقی و اسلامی پرداخت. هانری کربن در سال ۱۹۳۳ با استلا لین هارت ازدواج کرد. کربن و همسرش در سال ۱۹۳۹ به استانبول و در ۱۹۴۵ به تهران سفر کردند. آن‌ها یک سال بعد در جولای ۱۹۴۶ به پاریس بازگشتند. کربن برای اولین بار در سال ۱۹۴۹ در کنفراس سالانه ایرانوس (Eranos) در ازکونای سویس شرکت کرد. در سال ۱۹۵۴ کربن پس از لویی ماسینیون به ریاست کرسی اسلام و ادیان عربی رسید. از ۱۹۵۰ به بعد او پاییز در تهران، زمستان در پاریس و بهار را در ازکونا به سر می‎‌‌برد. دیدارهای او با علامه طباطبایی در همین دوران اتفاق افتاد. سه اثر شاخص کربن که شهرت وی در میان انگلیسی زبانان تا حدود زیادی بر اساس آن‌هاست، در طی سال‌های ۱۹۵۰ در فرانسه منتشر شد: ابن سینا و تمثیل عرفانی (Avicenna and the Visionary Recital)، تخیل خلاق در عرفان ابن عربی (Creative Imagination in the Sufism of Ibn ‘Arabi’) وعرض ملکوت و کالبد انسان در روز رستاخیز (Spiritual Body & Celestial Earth). اثر شاخص بعدی وی درباره آسیای مرکزی و تصوف ایرانی به زبان انگلیسی و با معرفی ضیا عنایت خان به عنوان چ نورانی تصوف ایرانی منتشر شد. مهم‌ترین اثر او که هنوز به ترجمه انگلیسی نرسیده، کتاب چهار جلدی با عنوان اسلام ایرانی، جنبه‌های معنوی و فلسفی (En Islam Iranien: Aspects spirituels et philosophiques) است. چندین وجهه مهم در کنار هم ساختار اصلی معنویتی را تشکیل می‌دهند که کرین از آن‌ دفاع می‌کند. تخیل مهم‌ترین ابزار در بکار افتادن خلاقیت است و نماز “عالی‌ترین عمل تخیل خلاق است”. کربن خود را یک مسیحی پروتستان می‌دانست اما دیدگاه اعتقادی مسیحت از تاریخ را رد می‌کرد. نگاه گسترده الهیاتی او به روح القدس، یهودیت، مسیحیت و اسلام را در بر می‌گیرد. او از نقش محوری انسان به عنوان تصویر محدودی از خدای یکتا دفاع می‌کند. عرفان او زهد و ریاضت تارک دنیاگونه نیست بلکه توجه به تمامی خلقت به عنوان تجلی خدا است. این دیدگاه مشترکات زیادی با آنچه معنویت خلقت (Creation Spirituality) نامیده می‌شود دارد و نقش فرشته روح القدس شبیه به آن چیزی است که گهگاه موعود جهانی خوانده می‌شود. آثار کربن توسط شماری از نویسندگان مورد انتقاد قرار گرفت. توان علمی‌اش هم بر اساس تعصب شیعی و هم اصول نظری خود او مورد سوال قرار گرفت. او متهم شده بود که شخصی بی تجربه و بی‌توجه به سنت‌ها و نیز فردی خطرناک، سیاسی و مرتجع است؛ همچنین اتهام نخبه‌‌گرایی و ملی‌گرایی ایرانی در هر دو زمینه سیاسی و معنوی به کربن زده شده بود که پاسخ‌های صریح و قاطعی از سوی لاری[۳] و سابتنلی[۴] به بیشتر این انتقادات کوبنده داده شده است. عقاید کربن بواسطه آثارش به تدریج بر روی همکاران، دانشجویان و بسیاری دیگر تاثیرات مهمی گذاشت. فهرست این افراد تنوع بسیاری دارد و محققان پرکار غربی تصوف و اندیشه اسلامی ذیل را دربرمی‌گیرد: سید حسین نصر[۵]، ویلیام چیتیک[۶]، کریستین ژمت[۷]، علی امیرمعزی[۸]، هرمان لندوت [۹]، پییر لاری[۱۰]، جیمز کوان[۱۱] ( نویسنده استرالیایی)، جیمز موریس[۱۲] و تاد لاووسن[۱۳]. در انگلستان تاثیر آثار کربن در آثار کاتلین رین[۱۴]، فیلیپ شرارد[۱۵]و دیگر اعضای آکادمی تمنوس دیده می‌شود. همچنین کربن منبع مهمی بود برای روانشناسی ارکی‌تایپ جیمز هیلمان و سایر کسانی که روانشناسی کارل یونگ را توسعه دادند بود. منتقد ادبی آمریکایی هارولد بلوم[۱۶] اظهار می‌دارد که کربن تاثیر قابل توجهی بر تفسیر او از عرفان داشته است و شاعر آمریکایی چارلز اولسون[۱۷] دانش آموخته کربن در ابن سیناپژوهی و تمثیل عرفانی است. همچنین دوستان و همکاران کربن انجمن دوستان هانری و استلا کربن (L’Association des Amis de Henry et Stella Corbin ) را در فرانسه برای انتشار آثارش از طریق جلسات و کنفرانس و انتشار نوشته‌های او پس از درگذشتش تاسیس کردند. کتابشناسی برگزیده آثار وی: Avicenna and the Visionary Recital. Princeton University Press, 1960. Histoire de la philosophie Islamique. Gallimard, 1964. (Re-issued by Kegan Paul in 1993 as History of Islamic Philosophy ISBN 0-7103-0416-1..) Creative Imagination in the Sufism of Ibn ‘Arabi. Princeton University Press, 1969. (Re-issued in 1998 as Alone with the Alone.) En Islam Iranien: Aspects spirituels et philosophiques (4 vols.). Gallimard, 1971-3. Spiritual Body & Celestial Earth: From Mazdean Iran to Shi’ite Iran. Princeton University Press, 1977. Le Paradoxe du Monothéisme. l’Herne, 1981. Cyclical Time & Ismaili Gnosis. KPI, 1983. L’Homme et Son Ange: Initiation et Chevalerie Spirituelle. Fayard, 1983. Face de Dieu, Face de l’homme: Hermeneutique et soufisme. Flammarion, 1983. Temple and Contemplation. KPI, 1986. The Man of Light in Iranian Sufism. Omega Publications, 1994. Swedenborg and Esoteric Islam. Swedenborg Foundation, 1995. [۱] -Étienne Gilson [۲]-Louis Massignon [۳] -Lory [۴] — Subtelny [۵] – Seyyed Hossein Nasr [۶] – William Chittick [۷] – Christian Jambet [۸] – Ali Amir-Moezzi [۹] – Hermann Landolt [۱۰] – Pierre Lory [۱۱] – James Cowan [۱۲] – James Morris [۱۳] – James Morris [۱۴] – Kathleen Raine [۱۵] – Phillip Sherrard [۱۶] – Harold Bloom [۱۷] – Charles Olson سیدموسوی

فرانتس روزنتال[۱] شرق‌شناس و اسلام‌شناس آلمانی الاصل آمریکایی در ۳۱ اوت ۱۹۱۴ در برلین متولد شد. او فرزند دوم از خانواده‌ای یهودی بود. پس از گذراندن تحصیلات اولیه در زادگاهش، وارد دانشگاه برلین شد. کارل بکر[۲] (۱۸۷۶-۱۹۳۳)، ریچارد والزر[۳] (۱۹۰۰-۱۹۷۵)، و هانس هاینریش شدر[۴] (۱۸۹۶-۱۹۵۷) از اساتید او در دانشگاه بودند. در ۱۹۳۵  درجه دکترا را در رشته‌ زبان‌های شرقی و کلاسیک تحت نظر هاینریش شدر و با موضوع کتیبه‌های پالمی رینین[۵] (زبانی باستانی در سوریه) اخذ کرد. پس از یک سال تدریس در فلورانس به مدرسه دینی یهودی در برلین رفت. در سال ۱۹۳۹ کتاب معروف او تحت عنوان «تحقیقات آرامی‌شناسی» برنده نخستین مدال کنگره بین‌المللی شرق‌شناسان شد. اگر چه پول جایزه به خاطر یهودی بودن به او پرداخت نشد اما به ابتکار شدر مدالی از جنس طلای واقعی به او داده شد تا جبران پول جایزه باشد. در ۱۹۳۸ به دعوت  نایبرگ [۶]تاریخ‌نگار سوئدی به این کشور رفت. در ۱۹۳۹ به انگلستان رفت و سرانجام به علت مشکلات ناشی از جنگ جهانی و تبار یهودی به آمریکا مهاجرت کرد. در ۱۹۴۰ به عضویت هیئت علمی دانشکده عبری سین سیناتی در اوهایو در آمد. در ۱۹۴۳  مقاله‌ای در خصوص السرخسی از علمای حنفی به چاپ رساند و تابعیت آمریکایی گرفت. به ارتش پیوست و در طول دوران جنگ به عنوان مترجم عربی در دفتر خدمات استراتژیک در واشنگتن مشغول به کار شد. پس از پایان جنگ به فعالیت آموزشی خود در دانشکده عبری بازگشت و در ۱۹۴۸ به دانشگاه پنسیلوانیا نقل مکان کرد. تا ۱۹۶۷ سمت استاد تمامی زبان‌های سامی دانشگاه ییل را در اختیار داشت و پس از آن و تا زمان بازنشستگی در ۱۹۸۵ بر مسند کرسی عالی زبان عربی و پژوهش اسلام این دانشگاه تکیه زده بود. روزنتال محققی پرکار و موفق با گستره وسیعی از تحقیقات درموضوعات مختلف بود. تمدن اسلامی، مفهوم آزادی در اسلام،  میراث سنتی اسلام، قمار در اسلام ، خودکشی در اسلام و موضوعات بسیار دیگری مضامین کارهای او را شکل می‌دهند. در میان آثار وی هم مقاله مختصری درباره طنز در اسلام به چشم می‌خورد و هم ترجمه و شرح سه جلدی «مقدمه ابن خلدون». او برای پروژه ابن خلدون به استانبول رفت و کپی دست نوشته‌های او را شخصا مطالعه کرد. دیگر اثر شاخص او «تاریخ تاریخ‌نگاری در اسلام» است که در سال ۱۹۵۲ به چاپ رسید و پس از آن بارها تجدید چاپ شد. روزنتال جزو نسلی از محققین و دانشمندان تبعیدی بود که به خاطر مسائل مربوط به جنگ مجبور به ترک وطن شد. برخی از اعضای خانواده‌اش را در اردوگاه کار اجباری از دست داد و هرگز ازدواج نکرد. بنابراین تمام هم و غم خود را در مسیر علمی و پژوهشی صرف کرد. در زمان ورود او به ایالات متحده تنها چند متخصص سرشناس در زمینه زبان عربی وجود داشت اما حضور او در این حوزه تاثیرگذار و محرک بود و سهم بسزایی در مطالعات متون عربی در آمریکا داشت. «طنز در اسلام»، «مفهوم آزادی در اسلام پیش از قرن نوزدهم»، «گرامر (انجیلی) زبان آرامی»، «کتابچه همراه زبان آرامی»، ترجمه «مقدمه ابن خلدون»، «شیرین‌تر از امید: گلایه و امید در سده‌های میانی در اسلام»، « ترجمه تاریخ طبری»، «متون کلاسیک در اسلام» برخی از آثار اوست. او کتاب‌ها و مقالاتش را به زبان انگلیسی و آلمانی می‌نوشت. بخش زیادی از آثار او به زبان های عربی، روسی و ترکی ترجمه شده‌اند. روزنتال در موسسات و سازمان‌های علمی و آموزشی زیادی عضویت داشت. انجمن فلسفه آمریکا، آکادمی آمریکایی علوم و هنر، فرهنگستان قرون وسطی آمریکا، آکادمی آمریکایی تحقیقات یهودی، آکادمی کانکتیکات هنر و علوم، آکادمی بریتانیا و انجمن شرق‌شناسی آمریکا که مدت‌ها ریاست آن را بر عهده داشت از جمله این مراکز هستند. از دیگر افتخارات علمی وی کسب جایزه هاروی[۷] در ۱۹۸۴ از دانشگاه حیفاست. به علاوه مدرک تحصیلی افتخاری از دانشگاه‌های چون کلمبیا، دانشگاه عبری اورشلیم، دانشگاه تل آویو و دانشگاه توبیگن[۸] کسب کرده بود. فرانتس روزنتال در هشتم آوریل ۲۰۰۳ و پس از تحمل  یک دوره طولانی بیماری درگذشت. کتاب‌شناسی منتخب: “Humor in Early Islam” ۱۹۵۶. The Muslim Concept of Freedom Prior to the Nineteenth Century 1960. A Grammar of Biblical Aramaic 1961. An Aramaic handbook 1967. The Muqaddimah: An Introduction to History 1967 The first complete translation in English of Introduction to the History of the World by 14th century Islamic scholar and statesman Ibn Khaldun. Knowledge Triumphant: The Concept of Knowledge in Medieval Islam 1970 (reprinted 2007 with a Preface by Dimitri Gutas). “Sweeter Than Hope””: Complaint and Hope in Medieval Islam 1983. General Introduction, And, From the Creation to the Flood, translation of the History of Tabari 1985. The Classical Heritage in Islam 1994. Man versus Society in Medieval Islam. Brill, Leiden & Boston 2015. ISBN 978-90-04-27088-6 (print); ISBN 978-90-04-27089-3 (eBook). _______________________________________________________ [۱] – Franz Rosenthal [۲] – Carl Becker [۳] – Richard Walzer [۴] – Hans Heinrich Schaeder [۵] – Palmyrenian [۶] – H.S. Nyberg [۷] – Harvey Prize [۸] – Tübingen

اینگرید ماتسون[۱] ششمین فرزند از خانواده‌ای پرجمعیت بود که در ۲۴ اگوست ۱۹۶۳ در کینگ استون[۲] کانادا متولد شد. در کودکی به مدارس کاتولیک می‌رفت و زنان راهبه ی کاتولیک برای او  تحسین برانگیز بودند چرا که آن‌ها آموزش‌های مختلف ارائه و محلی برای کشف و رشد معنویت در جوانی فراهم می‌کردند. پس از اتمام دوران تحصیل مدرسه به دانشگاه واترلو[۳] کانادا رفت واز۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ فلسفه و هنرهای زیبا را اموخت. برای انجام بخشی از مطالعات خود به فرانسه رفت و تابستان ۱۹۸۶ را به عنوان دانشجوی میهمان در پاریس گذراند. در طول این مدت با برخی  از دانشجویان غرب آفریقا از انجمن مسلمانان صوفیه آشنا شد و به واسطه آن‌ها قرآن را مطالعه کرد. با خواندن قرآن برای نخستین بار احساس دریافت و آگاهی از خدا را در خود یافت. پس از بازگشت به واترلو به دین اسلام مشرف شد و تحصیلاتش در فلسفه و هنر را به پایان رساند. ماتسون دکترای زبان و تمدن‌های خاورنزدیک را در ۱۹۹۹ از دانشگاه شیکاگو اخذ کرد. سپس به عنوان استاد مطالعات اسلامی و رابط مسیحیان و مسلمانان مرکزعلوم دینی هارتفورد[۴] در کانتیکات[۵] رفت و تا سال ۲۰۱۲ در این مرکز فعالیت داشت. طی این دوره به همت او، اولین برنامه‌های تکمیلی برای دین‌یاری حمایت از مسلمانان آمریکا انجام گرفت. برای سال‌های متمادی مدیریت مرکز مطالعات اسلامی مک دونالد[۶] را همزمان با سمتش در کانتیکات به عهده داشت. با وجود به عهده داشتن مدیریت و معاونت جامعه اسلامی آمریکای شمالی، همکاری‌هایی هم  به شکل رسمی با ایالات متحده داشت و در راستای سیاست‌های مربوط به افراط‌ گرایی خشونت آمیز، مسلمانان آمریکایی ارتش و حفاظت از حقوق شهروندی مسلمانان آمریکا به دولت‌های جورج بوش و باراک اوباما مشورت می‌داد. عمده فعالیت‌هایش بر گسترش روابط مثبت بین دو گروه دینی متفاوت متمرکز است. او از حامیان تعامل بین مذاهب و فعالیت‌های گروهی بین مذاهب به نفع عموم مردم است. او دوران تدریس حرفه‌ای خودش را صرف آموزش و مطالعه ادیان و روابط بین مذاهب در موسسات قدیمی مسیحی کرد. در سال ۲۰۰۶ ماتسون به عنوان مدیر انجمن جامعه اسلامی آمریکای شمالی، دفتر ملی  را در حمایت از مناسبات و روابط میان مذهبی در واشنگتن دی سی تاسیس کرد. او با خاخام اریک یوفی[۷] رئیس اتحادیه اصلاح یهودیت در مجمع سالانه این سازمان در نیویورک ملاقات کرد و از او برای همکاری دعوت به عمل آورد. سال بعد در این مجمع سخنرانی کرده و مورد تشویق و حمایت قرار گرفت و اعلام کرد که” همکاری‌های جدیدی میان دو انجمن برای ترویج گفتگوی ادیان و فعالیت‌های دیگر برای بهبود روابط میان گروه‌های مختلف دینی در راه است”. به علاوه او برنامه‌های مشترک دیگری با انجمن‌های یهودی بر پا کرد. برنامه خواهر خواندگی با بنیاد تفاهم‌های قومی یکی از این برنامه‌ها بود. “یهودیان و مسلمانان آمریکا” از دیگر برنامه‌هایی بود که برای سه سال و با همکاری مرکز دینی یهودیان و با بودجه بنیاد کارنگی اجرا شد. ماتسون به منظور مشارکت و درک متقابل مسلمانان و بوداییان دیدارهای با دالای لاما داشت و برنامه مشترک “بذرهای صلح ” سیاتل یکی از نتایج حاصل از این دیدارهاست. ماتسون از امضا کنندگان اصلی طومار “حرف مشترک” است و در بسیاری از جلسات و کنفرانس‌های مسلمان و مسیحیان شرکت می‌کند. از جمله با موسسه اندیشه‌های اسلامی آل البیت سلطنتی اردن  مراوده دارد. اینگرید ماتسون در سال ۲۰۱۲ دکترای افتخاری مرکز دینی شیکاگو را به پاس خدماتش به جامعه مذهبی دریافت کرد. به عقیده ماتسون نقش زنان به عنوان رهبران مذهبی باید جدی‌تر گرفته شود. زمانی که او اولین برنامه‌های تحصیلات تکمیلی و تاسیس مشاوره‌های مذهبی در ایالات متحده را اجرا می‌کرد، اصرار زیادی به حضور و مشارکت زنان در آن داشت. اگر چه او حجاب اسلامی را برای خود انتخاب کرده است اما از مخالفان حجاب اجباری در کشورهای اسلامی است. ماتسون با آژانس خدمات اجتماعی مسلمانان و در غالب برنامه” خانواده آرام” همکاری می‌کند. این گروه به حمایت از زنان در برابر خشونت خانگی می‌پردازد و در مقابل تفاسیر قرآنی که اعمال خشونت و یا تبعیض علیه زنان را توجیه می‌کند، به مقابله بر می‌خیزد. او از مخالفان سرسخت افراط گرایی مذهبی و طالبانیسم است. پس از حملات یازده سپتامبر مقاله‌ای با نام ” مسلمانان آمریکا تعهد ویژه‌ای دارند” را منتشر کرد. در این مقاله او  حملات انتحاری و تروریستی را محکوم کرد و مسبب این حرکات را نه تنها طالبان و خشونت طلبان بلکه رهبران مسلمان دیگری می‌دانست که با سوء استفاده از قرآن سعی در خنثی کردن دموکراسی، سرکوب زنان و توجیه و تشویق رفتارهای خشونت آمیز دارند. همچنین او ازامضاکنندگان “پیام امان” بود که در آن مسلمانان از خشونت‌گرایی به نام اسلام برائت می‌جستند. آثار و نوشته‌های ماتسون چه دانشگاهی و چه عمومی حول محور قرآن و تفسیرقرآن در درجه اول و سپس اخلاق اسلامی و روابط میان ادیان است. کتاب” داستان قرآن” او به عنوان یکی از پرفروش‌ترین کتب دانشگاهی شناخته شد و توسط بنیاد ملی علوم انسانی آمریکا برای برنامه “فرهنگ ارتباط” انتخاب شد. او از مشاوران مذهبی محسوب می‌شود و در برنامه‌های رادیو شرکت می‌کند. اینگرید ماتسون در حال حاضر رئیس انجمن لاندن اند ویندزور[۸] مرکز مطالعات اسلامی در کالج هرن[۹] دانشگاه وسترن انتاریو[۱۰] کاناداست. کتاب‌شناسی:  The Story of The Qur’an: its history and place in Muslim Life (now in its 2nd edition) _______________________________________________________________ [۱] – Ingrid Mattson [۲] – Kingston [۳] –  University of Waterloo [۴] –  Hartford Seminary [۵] – Connecticut [۶] – MacDonald Center [۷] –  Rabbi Eric Yoffie [۸] – London and Windsor Community [۹] – Huron College [۱۰] – Western Ontario سیدموسوی