جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این نوشتار با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومین(، به تشریح اهمیت و آثار تدبر و تفکر برای رسیدن به معرفت و شناخت عمیق از دین می‌پردازد و ضمن بیان کیفیت و شروط تدبر در قرآن، به شبهه‌هایی چند در این باره پاسخ می‌دهد. نویسنده در چهار فصل ابعاد مختلف تدبر در قرآن کریم را بررسی کرده است. وی در فصل اول با اشاره به معنای لغوی و اصطلاحی تدبّر، حجم فراوان احادیث وارد شده از اهل بیت( در این موضوع به ویژه تدبر در قرآن کریم را نشانه اهمیت این مسأله بر می‌شمارد. فصل دوم از پژوهش حاضر به کیفیت تدبر و شروط تدبر مطلوب در قرآن کریم برای فهم صحیح از قرآن اختصاص دارد و تعامل با قرآن، تلاوت سطحی از قرآن، اهتمام‌های ثانویه از قرآن و فهم و انس با قرآن و عدم تحجر و تنگ نظری به آیات قرآن، از شرایط فهم و تدبر کردن درآن عنوان شده است. در فصل سوم برخی از شبهه‌ها درباره تدبر در قرآن و پاسخ آن‌ها ارائه می‌شود، که عمدتاً در زمینه بعضی روایات مربوط به نهی از تدبر در قرآن، عدم فهم عام و خاص، مطلق و مقید و ناسخ و منسوخ در قرآن، احتمال خطا در فهم قرآن، مشکل بودن آیات قرآن و عدم فهم دقیق این آیات است. آثار و برکات فهم قرآن بر اثر تدبر در آن، روش تدبر صحیح در قرآن، شروط تدبر در قرآن، فهم جزء به جزء قرآن و فهم سیاق آن، چگونگی انتقال فرهنگ تدبر در قرآن به نسل‌های آینده، فهم تاریخی از قرآن و فهم ابعاد مختلف حقایق آن، از دیگر مندرجات فصل سوم از این نوشتار محسوب می‌شود. در فصل چهارم برخی مصادیق تدبر در قرآن، مانند کشف معنای رحمت الهی در قرآن، مفهوم رحمان و رحیم، رحمت خاصه و عامه الهی، مقومات رحمت خاصه، تفسیر بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم و روایات مربوط به آن بیان شده و بدین وسیله روش تدبر در قرآن و شرایط و مقدمات آن ارائه گردیده است.

چکیده : دعا درلغت :دعا همیشه به معنای فراخوان نیست بلکه گاهی به معنای درخواست ،کمک خواستن طلب حاجت وگاه برای حضور درخوردن غذا ودیگر بار برای تقاضای خیر وزمانی برای نفرین است .دعا دراصطلاح :به معنای نیایش ومناجات ویاد صفات جمال وجلال خداوند است .قرآن کریم انوا عی از دعاهای انبیاء را نقل می کند : همه پیامبرا ن ،حوایج معنوی ،وحوایج مادی مانند درخواست فرزند وجانشین ،در دعا های خود داشته اند ،وازبرخی ازانبیاء درقرآن مجید دعاهای صرفا معرفتی وفاقد هرگونه درخواست نقل شده است وبه برخی از آنان یکسره دعا هایی را خداوند تعلیم وآموزش داده است ،که جایگاه خاص خودش رادارد ،وعموما در دعا های انبیاء ازجانب خدای متعال تأ کید براستجابت دعا درقرآن وجود دارد ،که ازاین رو دعا های انبیاء قطعا به اجابت رسیده اند. انبیاءعظام درحوایج معنوی شان ما نند طلب رحمت ومغفرت برای خود ،پدر ومادر ،اقارب وهمه مومنان به صورت فرازمانی وفرامکانی دعاکرده اند ،وهمچنین انبیاء برای طلب علم وحکمت ،درخواست شرح صدر ،ملحق شدن به شایستگان وبهشت را به ارث بردن دعا می نمودند .برخی ازانبیاء برای تداوم مقام نبوت ،درآیندگان نیز دعا کرده اند ،پناه بردن به خدا ازهمه شرور مخصوصا ازشرشیا طین نیز در دعا های انبیاء وجود‌‌‌ دارد ،ونهایتا درخواست عذاب ونفرین درحق دشمنان دین نیز در دعا ها ی انبیاء درآخرین مرحله پس ازیأس ازهدایت آنان به چشم می خورد .درقرآن یکی ‌از‌ ادب انبیاء در دعا های شان اینکه حوایج مادی رامعمولا به کنایه بیان می‌کردند ،ومقدم داشتن واژه های «رب ،ربی ،ربنا»‌ ازاسامی‌خداوند از آداب برجسته دیگری دعا های انبیاء(ع) درقرآن مجید است وخدا را به اسامی وصفات مناسب خواندن قبل ازدعا ودر اثنای دعا درمقام درخواست حاجت ازدیگر ادب دعا های انبیاء برشمرده شده است ،همچنین برخوردار ساختن دیگران را ازدعا های خود ،ودر خواست حاجت به غرض مشروع وتوسل به بخشندگی عام الهی و... ازموارد رعایت ادب در دعا های ا نبیاء دا نسته شده اند .سوال برانگیز بودن دعا های انبیاء به خاطرطلب مغفرت در دعا های شان ،تعلیمی بودن برخی ازدعا های انبیاء مانند پناه بردن به خدا از شرور وشیاطین ،وتعلیم دعا های سراسر معرفتی به برخی ازانبیاء ازویژه گی های این دعاها ست .کلید واژه: قرآن ، دعا ، انبیا ، رب واللهم.

چکیدهپژوهش حاضر با عنوان بررسی سازش در قرآن وحدیث می باشدکه به روش توصیفی-تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی تدوین گردیده است. سازش متعارف در قرائت‌های نوین آن که صلح را امر طبیعی زندگی بشر تعریف می‌کند و محدود به تعریف سازش در برابر جنگ نیست، با اتخاذ رویکرد سازش مثبت، به قرائت موجود در آیات و روایات از این مفهوم نزدیک است، چرا که با استناد به آیات و روایات، ارزشمندی و اصالت سازش، ریشه دار بودن سازش و فراگیر وهمه جانبه بودن سازش را از شاخص‌های سازش تلقی می‌شود و آثار اجتماعی مترتب بر سازش همچون تأمین و حفظ امنیت، دعوت و هدایت انسان‌ها به دین حق و جلب رحمت الهی، دوستی بین مومنان می باشد و همچنین اصلاح نفس، برکات و آثار دنیوی و اخروی را از آثار فردی سازش به شمار می‌آید. از سوی دیگر مومنان را برادر یکدیگر معرفی می‌کند و نعمت برادری و اخوت را به یاد آنان می‌آورد و نیز با تاکید بر علل سازش نظیر مدارا، آشتى و همزیستی مسالمت آمیز به ارائه راه‌های رفتاری و زیربنایی در راه بسط سازش می پردازد. از آنچه گذشت بدست می‌آید که در این پژوهش به بیان ویژگی‌ها و اهداف و دلایل سازش بر اساس آیات و روایات پرداختیم تا جواب قاطعی به همه کسانی که اسلام را دین شمشیر و خون‌ریزی توصیف می‌کنند تا در سایه آن به مقاصد دنیایی و پوچ خود برسند، داده باشیم.کلمات کلیدی: سازش، صلح، سلم.

اعتقاد به عالم برزخ یکی از مسائل قطعی دین مبین اسلام است که در قرآن کریم و احادیث مطهره به صراحت پیرامون آن سخن به میان آمده است . این اعتقاد با بقای روح پس از مرگ دردنیا استوار می باشد ، که این اعتقاد در ادیان الهی و غیرالهی نیز بعنوان یک اصل مهم شمرده می شود، بطوریکه دینی یافت نمی شود مگر اینکه برای انسان بقا و حیات طولانی تر از عمر این جهان قائل است و پیروان خود را به آنسوی دنیا دعوت می نماید و نسبت به حساب و کتاب آن انذار می دهد . شاید معدود انسانی را بتوان یافت که مرگ را پایان زندگی بداند و از درون به آن راضی باشد چنانچه در مکاتب غیرالهی نیز حیات دنیوی را مدت کوتاهی از زندگی جاویدان بشر مطرح می کنند.

با مقایسه شخصیت عیسی مسیح(ع) در عهد جدید و قرآن کریم نکات و اختلافات فراوانی بدست می‌آید که از جمله آنها: 1- مریم (س) در عهد جدید جایگاه برجسته ای جزاینکه فرزندی موعود را به دنیا آورده است، ندارد و در عقد شخصی به نام یوسف بوده است.امّا در قرآن کریم، مریم جایگاه ویژه ای دارد و از جمله اینکه، خداوند مریم را برگزید، پاک ساخته و برتمام زنان عالم برتری داده است. 2- عهد جدید؛ مسیح را با نامهایی چون پسر خدا و خداوند ذکر می کند که قرآن کریم به شدت آن را رد می نماید. 3 – بعضی از معجزاتی که در عهد جدید به عیسی مسیح (ع) نسبت داده شده است؛ مانند تبدیل آب به شراب و خشک کردن درخت سبز با سیمای ملکوتی و قرآنی عیسی (ع) در تضاد است. 4 -تناقضات آشکاری در عهد جدید وجود دارد ؛ تناقض در نسب نامه عیسی (ع) تا..... که اگر کتابی که منسوب به وحی است، دارای تناقض باشد فاقد اعتبار خواهد بود. 5-رفتارهای غیر اخلاقی؛ ظالمانه و خلاف عقل در عهد جدید به عیسی (ع) نسبت داده شده است؛ مانند رفتار نادرست با مادرش و شاگردانش و....... که مورد تایید قرآن نیست. 6 – از نظر عهد جدید عیسی (ع) دستگیر و مصلوب شد و بعد از سه روز زنده شد و به آسمان صعود کرد. اما از نظر قرآن کریم ؛ عیسی (ع) دستگیر و مصلوب نشد؛ بلکه به قدرت الهی امر بردشمنان عیسی (ع) مشتبه شد و خداوند عیسی (ع) را به سوی آسمان بالا برد.

موضوع دعا و نیایش، از ارکان اعتقاد بشر در طول زمان های مختلف بوده است. نگاه آدمی به هستی از کهن ترین ادوار به همراه چاشنی دعا و نیایش به درگاه حضرت حق بوده است ؛ از آن جهت جریان نیایش در طول تاریخ از زندگی و افکار بشر قطع نمی شد، که انسان خود را مخلوق و دوستدار حق می دید و گمان او از حق، تصوری از یک خدای انعطاف پذیر بوده که با قربانی کردن و خواندن اوراد و انجام مراسم آئینی اراده اش را با اراده ی انسان تطبیق می دهد، و در آستانه ی چنین خدایی، می توان به نیایش پرداخت.این فطرت پاک انسانی با شکل و رنگ و بوی الهی، در مذاهب آسمانی نیز در نظر گرفته شده است و تمامی ادیان الهی، راهی فراخ را برای نیایش و راز و نیاز انسان با خدا باز گذاشته اند. اسلام آخرین و مترقی ترین دین آسمانی، براساس دو محور خدا و انسان به دعا و نیایش ارج بسیار نهاده است. لذا چنین نگرشی به انسان و خدا در ادبیات ایران پس از اسلام قلمروی وسیع دارد. یکی از آثار ارزشمند ادب فارسی، کتاب گران سنگ شاهنامه، اثر حکیم بزرگوار فردوسی ،‌ طوسی است. شاهنامه در بردارنده بسیاری از اندیشه هایی است که در طول زمان در این سرزمین اهورایی راه یافته است و فردوسی در نظم این اندیشه ها و باورها گنجینه های عظیم ،از عقل و خردگرایی با خود دارد.دکتر ذبیح الله صفا در کتاب «حماسه سرایی در ایران» می گوید: «لازمه یک منظومه حماسی تنها جنگ و خونریزی نیست،‌بلکه منظومه حماسی کامل آن است که در عین توصیف پهلوانی ها و مردانگی های قوم، نماینده عقاید و آراء و تمدن او نیز باشد.این خاصیت در تمام منظومه های حماسی جهان موجود است.» (صفا،‌1383: ص 30)حکیم فردوسی، با خلق حماسه ی عظیم خود، برخورد و مواجهه دو فرهنگ ایران و اسلام را به بهترین روش ممکن عینیت بخشید. با تامل در شاهنامه و فهم پیش زمینه ی فکری ایرانیان و نوع اندیشه و آداب و رسومشان متوجه می شویم که ایرانیان همچون زمینی مستعد و حاصلخیز آمادگی دریافت دانه و بذر آیین الهی جدید را داشته و خود به استقبال این دین توحیدی رفته اند.«اینکه فردوسی شیعه مذهب بوده و با اعتقاد عمیق و استوار به مبانی مذهب شیعه در تنگ ترین و دشوارترین موقعیت ها نیز در اظهار عقاید مذهبی خویش درنگ روا نمی داشته، امروز ، یک اصل مسلم تاریخی است و نیاز بهاثبات ندارد. در زمانه ای که محمود غزنوی با اتکاء به اقتدار عباسیان انگشت در جهان کرده بود و رافضی می جست و قرمطی بردار می کرد، ابر مرد طوس، در جای جای شاهنامه، هر کجا مقتضی دانسته، بی بیم و هراس، کلام خویش را از عشق و ایمان به خاندان پیامبر (ص) و علی بن ابی طالب (ع)‌ مزین کرده است.»(قریب، 1369،45)این رساله درصدد است موضوع دعا و نیایش را در بزرگترین متن حماسی تجزیه و تحلیل کند. در مواضع دعا و نیایش ، انسان طالب کمال شاهنامه ی فردوسی به دنبال ارتباط و رسیدن بی واسطه با خالق است.اسلام (سرسپردگی) و ایمان راستین، نتیجه ی ارتباط بلاشرط و مستقیم با خداست. نیایش و سخن گفتن با خدا یکی از تعالیم مهم هر دینی است تا بدین طریق هم خود را شناسد و هم خدا را.وقتی تکیه گاه دیگری جز خداوند در هستی نباشد، آدمی بالضروره باید رویش را تماماً به طرف او برگرداند. (بشردوست، 1381: 42)در شاهنامه ی فردوسی با آنکه موضوع و محتوای آن شرح اسطوره ها و تاریخ اساطیری ایران و نبردهای پهلوانان و دشمنان است، دعا و نیایش و راز و نیاز با خداوند جایگاه ویژه ای دارد. آغاز سخن، رزم ها، نامه ها ،جشن و شادی ، ترکسلطنت و در تمام لحظات زندگی شخصیت های شاهنامه، اعم از شاه و پهلوان و حتی شخصیت های غیر ایرانی ،سخن از خدا وسخن با خدا یک ارزش محسوب می شود.هر چند در شاهنامه، مبحث نیایش و راز و نیاز انسان با خدا محوریت ندارد و محتوای اصلی به حساب نمی آید، اما این دلیل بی اعتنایی اثر حماسی ما نسبت به خدا نیست.از سوی دیگر، انسان متعالی، آنچه را که از خداوند برای خود طلب می نماید، برای دیگری نیز درخواست می کند. از این روست که در شاهنامه ی فردوسی ، دعا در حق دیگران، جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است.در نامه ی باستان، اقشار مختلف جامعه، از فرادستان گرفته تا فرودستان، در شرایط گوناگون با اهداف متفاوت از جمله هدایت و راهنمایی، قدردانی و تشکر، تقویت روحیه ی طرف مقابل و .... در حق دیگران دعا نموده و از خداوند برای یکدیگر طلب خیر می نمایند.همانگونه که برخی از افراد، به خاطر نفعی که به دیگران می رسانند مورد لطف و دعای خیر آنان قرار می گیرند، کسانی که سبب آسیب و زیان رساندن به سایرین می گردند و شری را متوجه دیگران می کنند، نفرین و دعای شر آنان را به سوی خود می خوانند.آنچه در این پژوهش به آن پرداخته می شود، نوع و شیوه دعا در شاهنامه و آداب راز و نیاز با خداوند و روش درخواست نیازمند از درگاه بی نیاز است و اینکه آیا فردوسی، در سرودن دعاهای موجود در شاهنامه از ادعیه ای که توسط بزرگان دین نقل شده، بهره جسته است و چه وجه تشابهی بین آنها مشاهده می گردد؟مطالب و محتوای این پژوهش در هفت فصل گزینش و چینش شده است:فصل اول: به کلیات پژوهش اختصاص دارد و به مباحث مقدماتی دعا در شاهنامه پرداخته شده است.فصل دوم: مقدمه ای بر شناخت دعا، که بر نگرش و دانسته های خوانندگان پاکدل، پیرامون تاریخچه دعا و معنی شناسی دعا در لغت، اصطلاح ، قرآن ، حدیث و اهمیت و حقیقت دعا می افزاید.فصل سوم:این فصل در مورد روش تحقیق در پژوهش پیش رو و چگونگی تجزیه و تحلیل داده ها در آن می باشد.فصل چهارم: آداب دعا و نیایش در شاهنامه: دراین فصل به بررسی آداب دعا، احوال دعا، زمان و مکان دعا، گونه های برگزاری دعا و مقایسه ی آن با شرایط دعا و نیایش در اسلام پرداخته است.فصل پنجم: بررسی و تحلیل ماهیت و مواضع دعا و نیایش در شاهنامه، بررسی شیوه ی راز ونیاز در این اثر بزرگ حماسی، و تحقیق در نحوه ی طلب خیر یا شر، برای خود یا دیگران، در این فصل دریچه ای تازه بر خوانندگان ارجمند می گشاید.فصل ششم: آبشخورها و منابع حکیم سخن در زمینه ی دعا و نیایش در نامه ی باستان و نوع نیازها وساختار دعاهای شاهنامه ،در این فصل مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است.فصل هفتم: به نتایج و پیشنهادات می پردازد و مخاطب آن دانشجویان و محققان بعدی می باشد تا با پرداختن به پژوهش هایی در این زمینه به کنترل و سمت دهی این موضوع مبادرت ورزند.لازم به ذکر است در این پژوهش، شاهنامه ی فردوسی به کوشش دکتر سید محمد دبیر سیاقی مورد استفاده قرار گرفته است.

انسان و کرامت او، دو مفهوم محوری در قرآن و عهدین و از اصلی‌ترین موضوعات این سهکتاب مقدس بعد از مسئلۀ خداشناسی به شمار می‌روند. مضامین قرآن و محتوای عهدین، جلوه‌هایی از روابط بین این دو قطب اصلی ادیان الهی را به تصویر کشیده‌اند. در این پایان‌نامه سعی بر آن است که با مبنا قرار دادن مسئلۀ کرامت انسان و کریم بودن نفس انسان به مقایسه مفاهیم قرآنی و عهدین در این قلمرو معنایی پرداخته، سپس به اشتراکاتی که میان این سه دین اصلی وجود دارد دست یابیم و جامعه‌ایی الهی را با محوریت اعجاز نبی‌اکرم(صلی الله علیه و آله)؛ یعنی قرآن کریم به تصویر کشیم. این پایان‌نامه شامل چهار فصل اصلی و یک نتیجه‌گیری مختصر در پایان آن می‌باشد و در آن از کتب مقدّس قرآن، کتب عهدین و تفاسیر و کتب مشروح هر سه دین استفاده شده است.در فصل نخست به بیان کلیات و پس از آن، در فصل دوم به بررسی لغوی و معنایی کرامت انسان و ‌‌‌اندکی به انسان‌شناسی و شیوۀ آن در سه کتاب پرداختیم. در فصل سوم، مبانی انواع کرامت‌های انسان را بررسی کرده و در فصل چهارم به بیان موانعی پرداختیم که اگر مورد ‌توجّه قرار نگیرد و عملی نشود، مانع رشد و به کارگیری کرامت انسان، چه در حیطۀ فردی و چه در حیطۀ اجتماعی ‌‌‌‌‌می‌شود. در نهایت در فصل پنجم دو لازمۀ اصلی کرامت انسان را بیان کردیم که اگر کسی بخواهد بهرۀ وافی و کافی از کرامات انسانی ببرد، نیازمند آن است. در نهایت، به‌عنوان سخن پایانی، نتیجه‌گیری بحث به‌ صورت مختصر و موجز آمده است.روش‌های اجرای این پایان نامه، مفهوم‌شناسی با رویکرد تطبیقی و مقایسه‌ای می‌باشد. در این پایان نامه از منابع کتابخانه‌ای و فیش‌های تحقیقاتی و پژوهشی استفاده شده است. از اهداف اصلی این پایان نامه، رسیدن به اشتراک میان ادیان توحیدی، جهت تقویت صلح جهانی و زندگی مسالمت‌آمیز میان پیروان ادیان الهی و سایر ملل می‌باشد. به‌سبب اینکه هر سه دین ابراهیمی‌از مصدری واحد نشأت گرفته و اختلافات، تنها میان حدود و ثغور موضوعات مختلف است و اختلافات مبنایی اگر وجود دارد، به‌سبب تحریف برخی پیروان مریض‌النفس ادیان مسیحیت و یهود صورت گرفته است؛ لذا بین این سه شریعت اشتراکات بسیاری وجود دارد و تنها با کمی‌تدبّر و تعقّل، همه‌گان می‌توانند تحت لوای قرآن، جامعۀ جهانی واحدی شکل دهند.

نظام طاغوتی به نظامی گفته می‌شود که از حد و مرز خود تجاوز می‌کند، و استبداد، استکبار و استیلا، از جمله ویژگی‌های آن است. چنین نظامی از نظر آموزه‌های دین اسلام، فاقد مشروعیت است. زمینه‌های اعتقادی پیدایش نظام طاغوتی شامل مواردی از قبیل باور به جدایی دین از سیاست، ساده‌انگاری و احساس کاذب استقلال می‌باشد. از نظر اخلاقی نیز دنیاگرایی، نادانی و غفلت می‌تواند زمینه نظام طاغوت باشد. همچنین زمینه‌های اجتماعی و سیاسی مانند راحت‌طلبی، سکوت در برابر جنایات، ترس از طاغوت، ثروت‌اندوزی، استکبار، برتری‌جویی و نفاق نیز می‌تواند موجبات شکل‌گیری یک نظام طاغوتی را فراهم سازد. این نظام‌ها برای رسیدن به اهداف خود، به تحریف حقایق، زور و تهدید، ایجاد جنگ روانی، استفاده از اهرم‌های مبارزاتی مانند تحریم اقتصادی، حمله نظامی، ترور مبارزان انقلابی، و تهاجم فرهنگی، متوسل می‌شوند. نظام طاغوتی باعث طغیان، استبداد در روابط اجتماعی و بردگی همه‌جانبه در اجتماع شده، رشد و شکوفایی فکری را از فرد می‌گیرد، و او را دچار خود کم‌بینی می‌کند. از لحاظ فرهنگی نیز دوری از دین، انحراف جنسی و ذلت را به‌همراه دارد، و فساد اقتصادی و به دنبال آن فقر و گرسنگی را بر جامعه تحمیل می‌کند. مردم موظف هستند از طریق ترک همکاری با نظام طاغوتی، ایجاد وحدت، امر به معروف و نهی از منکر، صبر و پایداری در برابر سیاست‌های ظالمانه، جهاد و مهاجرت، به مبارزه با چنین نظام‌هایی برخیزند. فرجام نظام‌های طاغوتی در این دنیا املاء و استدراج الهی، و در نهایت فروپاشی و شکست است. علاوه بر این، طاغوتیان در آخرت نیز اهل دوزخ‌و دور از رحمت الهی بوده، و همیشه در آتش خواهند ماند. قرآن کریم حاکمیت را حق مخصوص خداوند و کسانی می‌داند که اذن الهی را دارا هستند. خداوند این حق را به انبیا و اولیای خود داده، و نمونه‌هایی از این نوع حکومت‌الهی را می‌توان در تاریخ مشاهده کرد.

جایگاهی که قرآن در ادعیه دارد بیانگر جدا ناپذیری قرآن از عترت است، مطابقت سخنان معصوم و دعای ایشان با قرآن و ارتباط تنگاتنگی که میان کلام معصوم و قرآن برقرار است، نشان دهنده‌ی این است که سخنان معصوم و ادعیه‌ی ایشان همان منبع و منشأ وحیانی را دارد؛ استفاده‌ی بجا و مناسب از آیات و شیوه‌ی به کارگیری آن هنگام مناجات و دعا آن هم با فصاحت و بلاغت کامل کلام، مخاطب را جز به آیات قرآنی و هدایت الهی رهنمون نمی‌سازد. در پژوهش پیش رو نگارنده به بررسی مطابقت و همگامی کلام معصوم با قرآن پرداخته است که با بررسی کلی ادعیه، مفاهیم قرآنی و ارتباط عمیق میان دعا با قرآن را در می‌یابیم. در این راستا محوریت تحقیق را دعای یستشیر قرار داده، و اشارات و معارف قرآنی و ارتباط آن با قرآن را متذکر شده‌ایم.آموزش دین با توجه به تبیین و تفسیر آیات قرآن و گاهی تأویل برخی آیات متشابه، ازویژگی‌های ادعیه‌ی معصومین? است؛ که طبق این آیه ?وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ?نحل/44. «و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم، تا براى مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح دهى، و امید است که آنان بیندیشند.» در واقع همان نقشی را که قرآن از اومی‌خواهد، ایفا می‌کند که قسمی از آن در ادعیه مشاهده می‌شود.استشهاد و استناد معصوم به آیات قرآن در دعا و حدیث، (مبنای سخن معصوم) بر اساس کلام الهی است. ارتباط عبارات دعا و چیدمان صحیح و مناسب آنها درکنار هم، که این شباهت و نزدیکی دعا به قرآن، پیوند عمیق کلام معصوم به کلام الله را می‌رساند.ادعیه‌ی معصومین?، آموزه‌های دین، از جمله اخلاق و احکام را بر اساس آیات قرآن بیان می‌کنند.با آمدن آیات قرآن در ادعیه، معصوم بیان می‌کند که در هنگام دعا هم ذکر ما قرآن است و آن را فراموش نمی کنیم یا لحظه‌ای از آن دور نمی شویم و کلام خدا، کلام حق است و سخن ما از او اقتباس شده است و منشأ الهی دارد، بنابراین هیچ‌گاه قرآن از ما جدا نیست.

این تحقیق با هدف بررسی تحلیلی نسبت وجدان و مسئولیت از منظر قرآن کریم و مدلول های تربیتی آن به منظور ارائه یک الگوی تربیتی مناسب انجام شده است. نوع این تحقیق، کیفی و روش آن توصیفی-تحلیلی است. مهم ترین یافته های این تحقیق بدین شرح است: نفس دارای مراتب و شئونات فراوانی است که یکی از آنها وجدان است، بکار بردن کلمه نفس برای وجدان به این معناست که این نیرو از ابعاد نفس انسان است و این جزءِ ذات آدمی است. این تمایل فطری از ذات انسان ریشه می گیرد؛ در قرآن کریم کارکردها و آثار وجدان، در قالب سه مورد آمده است: ۱- سرزنش وجدان ۲- نظارت وجدان ۳- آرامش وجدان. وجدان که یک قوه شناختی و نوعی محرک درونی و باطنی برای رسیدن انسان به کمال و خوبی است در صورت مطابقت با فطرت الهی به آرامش می‌رسد و در غیر این صورت سرزنشگر می‌شود. همچنین وجدان یکی از امور فطری بشر است، زیرا فطرت حقیقت ویژه انسانی و طبیعت مشترک انسانهاست و همان سرشت الهی انسان است که از بدو آفرینش انسان با اوست. براین اساس می‌توان گفت که وجدان مرتبه‌ای از مراتب نفس و فطرت انسانی است. واژه مسئولیت از لحاظ لغوی به معنی توانایی پاسخ دادن و در عرف عام به مفهوم تصمیم گیری های متناسب و موثر است. مسئولیت پذیری در قرآن به مفهوم تکلیف شناسی و ضابطه پذیری و تعهدباوری است که ریشه در فطرت و وجدان آدمی دارد و سایه روشنی از آن بصورت ضمیر و باطن انسان نهاده شده و از باورهای وجدان و عقل آدمی است. انسانی که تحت تأثیر تربیت های قرآنی قرار گرفته، مسئولیت های خود را می شناسد و مسئولیت پذیر است. این انسان به مدد قوه تمیز و تشخیص و وجدان آگاه خود نسبت به همه اعمال خود احساس تعهد و مسئولیت می کند. انسان باید به قانون و دین خدا متعهد باشد و به خرد و کلان احکام الهی گردن نهد و از اوامر و نواهی دین فرمان برد. از دیگر یافته های این تحقیق مسئولیت انسان در برابر خویشتن، مسئولیت در برابر دیگران و مسئولیت در برابر طبیعت می باشد که به همه این موارد در قرآن کریم اشاره شده است. بیدار نگه داشتن وجدان و داشتن احساس مسئولیت جوهره اصلی انسانیت و مرز بین انسان و سایر موجودات است. میان وجدان و مسئولیت رابطه علیت و معلولیت برقرار است.