جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫مصرف يعني هزينه کردن درآمدها و اين مسئله در زندگي انسان آثار مهمي دارد. با اين وجود بيشتر انسانها از درست مصرف کردن آگاهي کامل ندارند. اين تحقيق در سه فصل، به الگوي مصرف و معيارهاي آن در قرآن پرداخته است. به اين منظور، نويسنده نخست مباني مصرف را از نظر مکاتب اقتصادي غرب و قرآن و سنت بررسي کرده است. در اقتصاد اسلامي مصرف کنندگان بايد بخشي از درآمد خود را در راه خدا، به مصرف برسانند و بخش ديگر از درآمد خود را در راه کسب مستقيم منافع مادي هزينه نمايند. اين تصميم در سياستهاي اقتصادي و به خصوص زمينههايي مانند پسانداز، سرمايهگذاري، رشد، توزيع درآمد، اشتغال و تورم، تأثير بسزايي دارد. پس از آن، معيارهاي الگوي مصرف را از نظر قرآن بيان نموده است. در اين بخش، معيارهايي چون مخارج زندگي، وقت و انرژي بيان شده است. نکته قابل توجه، در بيان جايگاه عرف براي الگوي مصرف در قرآن است. در مواردي که آيه يا روايت ساکت است، عرف تعيين کننده معيار است. به عبارت ديگر، بايد در مفاهيم و موضوعاتي که در متون ديني، الگويي براي آن يافت نميشود، به عرف مراجعه کرد. در پايان الگوي مصارف دولتي را بيان نموده است. دولت براي رفع نيازهاي عمومي و تأمين منافع و مصالح عمومي و با هدف ايجاد زمينههاي رشد و تعالي انسانها، متحمل هزينه ميگردد. منبع تأمين هزينههاي دولت، درآمدهاي عمومي و همچنين دريافت ماليات است. بنابراين، بايد در هزينه کردن اين اموال دقت کامل شود و اصول و قواعدي مراعات شود. مهمترين اصول مصارف دولت عبارتاند از: 1. اصل مصلحت عمومي؛ 2. اصل عدالت؛ 3. اصل مشروعيت؛ 4. اصل کارآيي؛ 5. اصل اولويت.