جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پيامبر اسلام( در طول زندگي خود با پانزده زن ازدواج نمود، که در هنگام رحلت آن حضرت، نه تن از زنان ايشان زنده بودند. بر حسب آيات قرآن، پيامبر اسلام( از اين امکان برخوردار بود که با زناني که مهريه‌شان پرداخته شده، کنيزاني که از طريق انفال و غنايم به‌دست آن جناب رسيده، با دختران اقوام خود، و نيز با زناني که خود را به پيامبر هبه مي‌کنند، ازدواج نمايد. دشمنان اسلام بر ازدواج‌هاي متعدد پيامبر اسلام( خرده گرفته‌اند، در حالي‌که آن حضرت بر اساس مصالح و حکمتي که در نظر داشت، ازدواج مي‌کرد. برخي از مصالحي که موجب ازدواج پيامبر گرديده عبارت است از: عاطفه انساني، دلسوزي نسبت به زنان بيوه، سرپرستي ايتام، جلب حمايت اقوام مختلف، جذب اقوام گوناگون به‌سوي اسلام، از بين بردن خرافات جاهلي، حفظ شخصيت و جان زنان، تسهيل امور پيامبر، و آموزش احکام به زنان جامعه اسلامي. البته پاکدامني اين زنان، برتري آنان نسبت زنان ديگر و ملقب شدن به امّ‌المؤمنين، از ويژگي‌ها و امتيازات خاص زنان پيامبر اسلام بود. همچنين براي همسران پيامبر اسلام( احکامي بيان شده است، که بخشي از اين احکام مانند عدم جواز نکاح مجدد آنان، اختصاص به اين زنان دارد؛ و برخي ديگر از اين احکام، عمومي است ولي درباره زنان پيامبر از اهميت و تأکيد بيشتري برخوردار است، مانند ممنوع بودن حضور غيرضروري در اجتماع، لزوم رعايت عفت، اقامه نماز، پرداخت زکات و مهرالسنه. پيامبر در برخورد با زنان خود همواره با مهر و عدالت در همه‌زمينه‌ها رفتار مي‌کرد، و اشتباهات آنان را اگر مربوط به شخص آن حضرت بود، ناديده مي‌گرفت. اما رفتار زنان پيامبر نسبت به ايشان يکسان نبوده است؛ آن‌ها نسبت به يکديگر نيز گاهي رفتاري هماهنگ داشته، و برخي با هم مشکل داشتند. برخي از آنان با حاکمان وقت موافق و برخي نيز مخالف بودند. همچنين رفتار آنان با اهل بيت( نيز متفاوت بوده است.

‫امام حسين( در قرآن و روايات، با عناويني مانند فرزند رسول خدا(، داراي طهارت و عصمت، واجب الاطاعه، مظلوم و صاحب نفس مطمئنه معرفي شده است. قيام امام حسين( از منظر سنت داراي مباني مهمي مانند اصلاح‌طلبي، امر به معروف و نهي از منکر، و تشکيل حکومت اسلامي است. اما از منظر قرآن، اين قيام از جهات متعددي قابل بررسي است؛ از يک‌سو، امام حسين( مفسر، وارث معارف و مجري احکام قرآن است، که دلايل قرآني و حديثي بر آن دلالت داشته، و به‌دليل امامت، عصمت و رضايت پيامبر از آن حضرت قيام ايشان بر محور قرآن تلقي مي‌شود. از سوي ديگر، قرآن و امام حسين(، که در واقع يک حقيقت هستند، در اداي رسالت الهي همگام بوده، و نقاط مشترک بسياري مانند عدم فرسودگي با گذشت زمان، نورانيت دائمي، پيشوايي همه انسان‌ها، انحراف ناپذيري، پربرکت بودن، جداکنندگي حق از باطل، حجيت براي جهانيان، عظمت وجودي و انطباق با حق، ميان آن‌ها وجود دارد. همچنين سيره اخلاقي، سياسي و اجتماعي امام نيز برگرفته از قرآن بوده و کاملاً با آموزه‌هاي قرآني هماهنگ است. يکي ديگر از بهترين شيوه‌هايي که به‌وسيله آن مي‌توان به مباني قرآني قيام امام حسين( پي برد توجه به سخنان، خطبه‌ها و نامه‌هاي آن حضرت در مقاطع مختلف نهضت، از مدينه تا کربلا است، که دائماً ريشه حرکت اصلاحي خود را با استناد به آيات قرآن روشن ساخته است. انطباق رفتار امام با قرآن در طول نهضت به‌ويژه از بُعد مبارزه با ظلم و نظام طاغوتي، با توجه به مطالبي که در کلام ايشان آمده و قرآن نيز به آن تصريح نموده، قابل اثبات است. از طرف ديگر، اصول و معيارهاي قرآني فراواني مانند توحيد، عبوديت، ولايت و رهبري، عدالت‌خواهي و عزت‌طلبي، بر اين نهضت حاکم است که آن را از ساير نهضت‌ها متمايز مي‌کند. شبهاتي هم بر اين نهضت وارد شده، که دلايل فراواني بر رد آن‌ها دلالت دارد.

---