جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫امام حسين( در قرآن و روايات، با عناويني مانند فرزند رسول خدا(، داراي طهارت و عصمت، واجب الاطاعه، مظلوم و صاحب نفس مطمئنه معرفي شده است. قيام امام حسين( از منظر سنت داراي مباني مهمي مانند اصلاح‌طلبي، امر به معروف و نهي از منکر، و تشکيل حکومت اسلامي است. اما از منظر قرآن، اين قيام از جهات متعددي قابل بررسي است؛ از يک‌سو، امام حسين( مفسر، وارث معارف و مجري احکام قرآن است، که دلايل قرآني و حديثي بر آن دلالت داشته، و به‌دليل امامت، عصمت و رضايت پيامبر از آن حضرت قيام ايشان بر محور قرآن تلقي مي‌شود. از سوي ديگر، قرآن و امام حسين(، که در واقع يک حقيقت هستند، در اداي رسالت الهي همگام بوده، و نقاط مشترک بسياري مانند عدم فرسودگي با گذشت زمان، نورانيت دائمي، پيشوايي همه انسان‌ها، انحراف ناپذيري، پربرکت بودن، جداکنندگي حق از باطل، حجيت براي جهانيان، عظمت وجودي و انطباق با حق، ميان آن‌ها وجود دارد. همچنين سيره اخلاقي، سياسي و اجتماعي امام نيز برگرفته از قرآن بوده و کاملاً با آموزه‌هاي قرآني هماهنگ است. يکي ديگر از بهترين شيوه‌هايي که به‌وسيله آن مي‌توان به مباني قرآني قيام امام حسين( پي برد توجه به سخنان، خطبه‌ها و نامه‌هاي آن حضرت در مقاطع مختلف نهضت، از مدينه تا کربلا است، که دائماً ريشه حرکت اصلاحي خود را با استناد به آيات قرآن روشن ساخته است. انطباق رفتار امام با قرآن در طول نهضت به‌ويژه از بُعد مبارزه با ظلم و نظام طاغوتي، با توجه به مطالبي که در کلام ايشان آمده و قرآن نيز به آن تصريح نموده، قابل اثبات است. از طرف ديگر، اصول و معيارهاي قرآني فراواني مانند توحيد، عبوديت، ولايت و رهبري، عدالت‌خواهي و عزت‌طلبي، بر اين نهضت حاکم است که آن را از ساير نهضت‌ها متمايز مي‌کند. شبهاتي هم بر اين نهضت وارد شده، که دلايل فراواني بر رد آن‌ها دلالت دارد.

‫چکيده : نگارنده در پايان نامه خويش به دنبال روش‌هاي رسيدن به علم مطلوب است و اثبات آن را از ديدگاه قرآن و سنت امکان‌پذير مي‌داند. مقصود از دانش در اين‌جا همان شناخت است، که واقعيت‌ها را به انسان ارائه مي‌دهد؛ از اين رو نويسنده با مروري بر آيات و روايات، راه‌کارهاي دستيابي به دانش و مراتب و ماهيت آن‌ها را در چهار فصل فراروي خوانندگان نوشتارش قرار مي‌دهد. در فصل اول تعريف شناخت، امکان آن، اهميت شناخت، ابزار شناخت و اقسام آن، منابع شناخت و تفاوت راه‌هاي شناخت و ابزار و منابع آن از منظر قرآن کريم و انديش‌مندان مسلمان و برخي ديدگاه‌ها درباره امکان و منابع شناخت، نقادي شده است. در فصل دوم روش‌هاي وصول به معرفت و دانش از طريق حس و تجربه، عقل، کشف و شهود عرفاني و وحي تبيين و ويژگي‌هاي هر يک از اين دانش‌ها و معارف، درصد خطا و تفاوت آن‌ها با هم بيان مي‌شود. فصل سوم به ارزيابي هر يک از راه‌هاي شناخت از منظر قرآن و حديث اختصاص دارد و قلمرو حس و تجربه در کسب معرفت، قلمرو عقل، کشف و شهود و معارف وحياني مشخص گرديده و بهترين دانش، دانشي قلمداد شده که جنبه يقين در آن کامل باشد؛ شک و شبهه در آن راه نيابد و علمي حضوري باشد. در فصل چهارم مهم‌ترين موانع دانش حسي، عقلي و قلبي از ديدگاه قرآن مطرح گرديده و راه‌هاي برطرف کننده اين موانع، پرهيز از هوس، کسب تقوا، گرايش به قرآن و معارف وحياني، جلا دادن قلب با ياد خدا، پرهيز از غفلت، گوش سپردن به موعظه‌هاي اولياي دين عنوان شده و از منظري قرآني و روايي در اين زمينه مباحث متعددي به خوانندگان ارائه داده است.

‫اين پاياننامه در ترجمه و تحقيق بخشى از كتاب «الحوار فى القرآن» تأليف محمدحسين فضلالله است و در هفت فصل با اين عناوين تدوين يافته است: گفتگوى نوح و قومش، گفتگوى ميان دوزخيان، گفتگوى خداوند با دوزخيان، گفتگوى ظالمين و منافقين با مؤمنين، گفتگوى ميان مؤمنين و مجرمين، ذكر خلاصهاى از قصه قارون و قصه هود با قومش عاد.

‫در اين پژوهش موازين اخلاق اجتماعي از منظر قرآن کريم و آموزه‌هاي اسلامي به ويژه روابط اجتماعي بررسي شده و مباني و ضوابط رابطه با ديگران در جامعه اسلامي تبيين گرديده است. نويسنده در پنج فصل اصول کلي همزيستي با ساير مردم و ديگر اديان را بيان کرده و آموزه‌هاي قرآن و سنت را در اين زمينه تبيين نموده است. در فصل اوّل ضمن بيان مقدمات تحقيق، کيفيت تشکيل مجتمعات بشري و ضرورت آن، چگونگي ارتباط افراد بشر يا يکديگر و لزوم آن، تعددّ جوامع بشري از لحاظ ديني و سياسي و مذهبي، اهداف و رسالت جامعه اسلامي در ايجاد رابطه با جوامع غير اسلامي و قوانين اسلامي در اين زمينه آمده است. در فصل دوم مفاهيم مربوط به زندگي و همزيستي مسالمت‌آميز با غيرمسلمانان از لحاظ لغوي و اصطلاحي و نيزمعاني لغوي و اصطلاحي واژگاني مانند عفو، صفح، حوار (گفت وگو)، تعارف تعايش و فلسفه تعدد در زمينه جوامع ديني و انساني بيان شده است. همچنين به ضرورت عقلي گفت وگو و ارتباط جوامع مختلف انساني، فارق از هر گونه دين يا فرهنگ خاص، اشاره کرده است. در فصل سوم با عنوان "تعايش ديني" ضوابط همزيستي ديني جوامع اسلامي و غير اسلامي مورد بررسي قرار گرفته و آيات و روايات در اين زمينه و نيز موضع‌گيري و سيره پيامبر اسلام(ص) و اهل بيت(، ضرورت احترام متقابل اديان و مذاهب، مباني فقهي روابط مسلمانان با غير مسلمانان و معيارهاي همزيستي و جنگ بيان شده است. در فصل چهارم به ضرورت همزيستي بين مذاهب مختلف اسلامي از لحاظ مذهبي اشاره گرديده و مباني قرآني، روايي و فقهي و ديدگاه‌هاي فقهاي مسلمان در اين باره شرح داده شده و اهداف و نتايج همزيستي مسلمانان با ساير مجامع ديني، مذهبي و انساني بيان گرديده است.

‫چکیده و 20 صفحه از متن الکترونیکی در پیوست ها و منابع دیجیتالی قابل رؤیت می باشد